فصلنامه فرهنگ پویا
پیاپی 37 (بهار 1397)

با گذشت چهار دهه از پیروزی انقلاب اسلامی- برخلاف همه‌ی ترفندهایی که دشمنان در مسیر سرنگونی نظام جمهوری اسلامی تاکنون به کار بسته‌اند- دنیا به روشنی تمام شاهد تثبیت نظام جمهوری اسلامی و شکوفایی ثمرات آن، چه در درون کشور و چه در عرصه‌ی جهانی است. در این میان، هجمه‌های سنگین و شکننده و تحلیل‌برنده‌ی دشمنان انقلاب اسلامی بر نظام و ملت به نوبه‌ی خود دلیل روشنی بر پیشرفت چشم‌گیر جمهوری اسلامی در قلمروهای سیاسی، نظامی، علمی، فرهنگی و اقتصادی تلقی می‌گردد، وگرنه چه دلیلی داشت دشمن این گونه به طور مستمر و پی در پی در اندیشه‌ی مبارزه با جمهوری اسلامی تا سر حد سرنگونی نظام به طور کلان سرمایه‌گذاری کند؟ برای یک نظام بی‌خاصیت و در حال احتضار و رو به نابودی و مرگ که این همه سرمایه‌گذاری نمی‌کنند!...

کارآمدی و کارایی هر نظامی به اهداف بلند و متعالی آن نظام بستگی دارد و برای رسیدن به این اهداف به وجود مدیران و حاکمانی متقی، مومن، کاربلد و متخصص نیازمند است. مقاله‌ی حاضر به همین بحث با استفاده از آیات الهی پرداخته است. در این تحقیق برآنیم تا به مسیله‌ی تاکید قرآن بر وجود مدیریت در جامعه بپردازیم و حاکمان کارآمد از نگاه قرآن را بیان کرده و سپس به نشانه‌ها و ویژگی‌های حاکم کارآمد از دیدگاه قرآن اشاره نماییم...

اصول کشورداری و سیره سیاسی یک حاکم همواره در تیررس دیدگاه منتقدان و حتی مردم عادی قرار گرفته است. این اصول به کارآمدی آن نظام سیاسی کمک فراوانی می کند. بی‌گمان اصول کشورداری حضرت امیرالمومنین(ع) و نقش کم‌نظیر ایشان در ارایه‌ی یک نظام حکومتی آرمانی و کارآمد غیر قابل انکار است و این چیزی نیست که حتی از نگاه غیرمسلمانان منصفی از قبیل «جرجی زیدان» مخفی مانده باشد. شیوه و منش حکومت‌داری آن بزرگوار و سیره سیاسی تحسین‌ برانگیز ایشان الگوی مناسبی برای همه آنانی شد که می‌خواهند در روش سیاسی خود، توفیق مدیریتی و حاکمیتی کسب کنند. حضرت(ع) غیر از اجرای سیره سیاسی و استراتژی حکومتی موفقیت‌آمیز خود، ابتکارات فراوانی را هم در عرصه حکومت و سیاست از خود بروز دادند. برای استانداران و سران سپاه و قضات و کارگزاران مالیات آیین نامه و دستورالعمل نوشتند و جامعه اسلامی را از نظر شغل و وظیفه طبقه‌بندی نمودند و حدود و موقعیت هر طبقه را تعیین فرمودند. سیره سیاسی و شیوه حکومت‌داری ایشان، درخشان‌ترین دوران حکومت اسلامی پس از رحلت پیامبر(ص) است. ما در این مقاله برآنیم تا با ذکر شمه‌ای کوچک از ابعاد مدیریت حکومتی و سیره سیاسی حضرت(ع)، سهم قابل توجه ایشان را در تحول و بالندگی حاکمیت و سیاست بیان نموده و عوامل کارآمدی یک نظام سیاسی را با توجه به عمل و سخن حضرت تشریح نماییم. طبیعی است این مقاله در پی اثبات بی‌نظیر بودن طریقه‌ی حکومت حضرت(ع) در دوران پس از اسلام و حکومت نبی مکرم اسلام(ص) است...

ویژگی‌ها و نشانه‌هایی را که بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران از کارآمدی حکومت اسلامی ایران ارایه می‌دهند را می‌توان در یک نگاه کلی درسه ویژگی جستجو کرد...

«ما به فضل اسلام، قوی هستیم. ما باید قوت خودمان را بشناسیم و از آن استفاده کنیم. در درجه‌ی اول هم باید کارایی خود را در داخل کشور نشان دهیم. کارایی هم یک چیز معجزنشان نیست؛ هرکس اگر به وظیفه‌ی خود عمل کند، راه خود را بشناسد و از آن تخطی نکند، این می‌شود کارایی؛ هم در مورد دولت این‌طور است، هم در مورد قوه‌ی قضاییه این‌طور است، هم در مورد مجلس شورای اسلامی این‌طور است و هم در مورد شوراهای اسلامی این‌گونه است.»...

انقلاب اسلامی به عنوان نهضت برآمده از معارف اسلامی دارای اهداف وآرمان‌هایی منطبق بر فطرت بشری است. درست زندگی کردن و رسیدن به کمال و سعادت پایدار، همیشه آرزوی بشر بوده و آدمی در سودای آن بوده است. آن‌چه در ذات اسلام توانسته پاسخ‌گوی نیاز بشر باشد، نرم‌افزار درونی آن به نام فقه است که برنامه زندگی را از گهواره تا مرگ دربردارد. این برنامه توانسته از هزار و اندی سال پیش تاکنون پاسخ‌گوی نیاز بشر در ساحت‌های گوناگون فردی و اجتماعی اعم از فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و امنیتی باشد. پاسخ‌گویی برمبنای دستگاه عقلانیت برگرفته از کتاب و سنت، سبب پویایی و عنصر پیش‌برنده این دانش است که با درنظر گرفتن مصالح و مفاسد زندگی و مقاصد و آرمان‌های فطری بشر، او را به این سو سوق می دهد؛ آرمان‌هایی چون دست‌یابی به کمال، عدالت، امنیت، رفاه، جامعه سالم، صلح، آرامش و سعادت  و زندگی جاودانه در حیات طیبه دنیوی و اخروی. ظهور انقلاب اسلامی به‌صورت مکتبی فکری در جهان معاصر از میان غول‌های فکری و مکتب‌های مدعی جهان با ادعای برنامه‌ریزی برای انسان معاصر و پرکردن خلا معنویت در جهان امروز این نوید را به بشریت می‌دهد که اسلام هم ضامن سعادت دنیا و پیشرفت شماست و هم سعادت آخرتتان را ضمانت می‌کند...

یکی از موضوعاتی که در شناخت انقلاب اسلامی و کارآمدی آن مدخلیت دارد، شناخت سیر تحولات نهضت شیعی است. این شناخت از راه‌های گوناگون امکان‌پذیر است که یکی از آن‌ها شناخت سیر تحولات نهضت شیعی از راه بررسی سیر تحولات رابطه مرجعیت شیعی(امام معصوم و مجتهد جامع‌الشرایط) با مردم است که با مراجعه به تاریخ از صدر اسلام تا کنون، شدنی است. برای رابطه مرجعیت شیعی با مردم می‌توان سه دوره را شناسایی کرد که هر دوره به نامی و ویژگی‌هایی شناخته می‌شود. پیش از ورود به این دوره‌ها بایستی نگاهی اجمالی به مکتب تشیع داشت...

1. رفتار انفرادی 2. رفتار جمعی. برای نمونه، یکی از آثار روزه‌گرفتن، تقویت اراده در برابر فرمان‌های قوه شهویه است؛ اگر فردی روزه بگیرد به این هدف می‌رسد، هرچند دیگران روزه نگیرند؛ اما نظم ترافیکی به‌صورت یک هدف، تنها درسایه حرکت جمعی به دست می‌آید؛ بنابراین اگر همه افرادی که در یک مسیر حرکت می‌کنند، قواعد راهنمایی و رانندگی را رعایت کنند، نظم ترافیکی حاصل می‌شود، اما چنان‌چه حتی چند نفر قوانین را رعایت نکنند و باعث آشفتگی ترافیکی شوند، همه در ترافیک گرفتار می‌شوند؛ بنابراین، ایجاد نظم ترافیکی نتیجه حرکت جمعی است. بسیاری از امور اجتماعی این‌گونه‌اند؛ همانند آرمان‌های فطری انسانی که دست‌یابی به آن‌ها در گروه حرکت جمعی است. برای شکل‌گیری این حرکت جمعی به عناصری نیاز است که عبارتند از...

از جمله موضوعاتی که برای فهم انقلاب اسلامی، کارآمدی و چالش‌های مقابل آن باید مورد ملاحظه و بررسی قرار گیرد، زمانه انقلاب اسلامی است. نوشتار زیر به صورت مختصر به این موضوع پرداخته است...

برخی افراد هنگام بحث در کارآمدی، آرمان‌گرای محض می‌شوند تا آنجا که ذهن‌گرا می‌شوند و فکر می‌کنند وقتی آن چه که آن‌ها از نظام در نظر دارند اجرا نمی‌شود، دیگر نظام کارآمد نیست و اگر آن اجرا و با اقبال اجتماعی روبرو شد، این نظام کارآمد است. در این مطلب مغالطات زیادی نهفته شده و باید بگوییم که هر چه که اجرایی شد و با اقبال اجتماعی روبرو شد و مردم اجرا کردند این نشانه کارآمدی نیست، همچنین تیوری‌هایی که زمینه و بستر اجرا برای آن‌ها در سطح جامعه فراهم نیست و اجرا نمی‌شود...

یکی از تعاریفی که برای کارآمدی یک سیستم مورد اتفاق قریب به اکثریت می‌باشد،‌ عبارت از موفقیت در تحقق اهداف، با توجه به امکانات و موانع، است. این مفهوم در بسیاری از تعاریف مرادف با اثربخشی، نفوذ، کفایت، قابلیت، و لیاقت نیز به کار برده می‌شود. برهمین اساس است که بسیاری آن را هم معنای مشروعیت نیز می‌دانند. در واقع کارآمدی به نوعی مشروعیت ثانویه یک پدیده محسوب می‌شود...

ناآرامی‌های دی‌‌96 هنوز از یادها نرفته است. درباره طراحی، سرمایه‌گذاری، سازماندهی و پادویی میدانی آن این جا سخنی گفته نمی‌شود. دغدغه‌ نگارنده پاسخ به پرسش دیگری است. چه بستری در داخل کشور وجود دارد که جرقه اعتراض‌ها را شعله‌ور می‌کند؟ آیا کارنامه عملی جمهوری اسلامی، توانسته است میزان رضایت‌مندی مردم را با میزان ایمان و وفاداری‌شان به نظام اسلامی هماهنگ سازد؟ حوادث دی96، به‌سان رویدادهای مشابهش در گذشته، یک بار دیگر، نشان داد که دشمن می‌تواند از درون، ناکارآمدی بخش‌هایی از جمهوری اسلامی و سپس براندازی را کلید بزند؛ اگرچه تا امروز تیر او به خاک خورده است...

با پیروزی انقلاب اسلامی در 22بهمن1357 به رهبری امام خمینی(ره)  نقشه‌ها و تلاش‌های نظام سلطه و عناصر وابسته‌ی آن در جلوگیری از فروپاشی حکومت پهلوی و شکل‌گیری نظامی دینی و مردمی ناکام ماند. در آغاز تلاش دو بلوک شرق و غرب متوجه براندازی انقلاب با بهره‌گیری از همه توان مادی، انسانی و تبلیغاتی شد. در این مقطع زمانی، نقطه هدف همه جریان‌های چپ‌گرا و راست‌گرا «مسیله‌ی امنیت» بود؛ چرا که ایجاد ناامنی، نه تنها فرصت هرگونه نظام‌سازی را از مردم انقلابی می‌گرفت، بلکه زمینه‌ی دلسرد کردن آنان را نسبت به انقلاب و ناکارآمد جلوه دادن مبارزان انقلابی را القا و زمینه سلب مقبولیت و مشروعیت و بستر کودتاها را نیز فراهم می‌ساخت...

بعد از رحلت آخرین فرستاده خدا، مردمی که تازه داشتند طعم شیرین آزادی از سیاهی‌ها و تلخی ‌های عصر جاهلیت را می‌چشیدند دوباره گرفتار سیاه‌چالی شدند که گرچه، ابتدا، سیاهی آن را نمی‌دیدند اما با گذشت زمان، احساس کردند راهی جز همان صراط مستقیمی که پیامبر اکرم(ص) به دستور مستقیم خدا ترسیم کرده بود نمی‌باشد، لذا دست به دامان ولی خدا، حضرت علی(ع) شدند اما دیری نپایید که دوباره طمع قدرت، موجب شد تا بقایای عصر جاهلیت که غلبه اسلام بر جهان کفر آن‌ها را وادار به پذیرش اسلام کرده بود همان تجربه ابتدای نزول رحمت الهی را تکرار کنند و در برابر ولی خدا صفی تشکیل داده و جبهه ای مقابل جبهه حق تشکیل دادند. معاویه آنروز به عنوان سردمدار جبهه کفر، از انواع حیله‌ها استفاده کرد...

انقلاب اسلامی را باید سرآغاز تحولات بزرگ و بنیادین در ایران، منطقه، جهان اسلام و غیراسلام دانست. حضرت امام(ره) از انقلاب‌اسلامی با عناوینی چون «معجزه قرن»و«انفجار نور» یاد کرده که همین کلمات برای توصیف عظمت و بزرگی انقلاب‌اسلامی کفایت می‌کند...

اهمیت این رسانه تا آن‌جاست که می‌تواند به خوبی با هنر خود، نظامی را به سوی کارآمدی و یا ناکارآمدی سوق دهد، روح امید و کار و یا یاس و خمودگی را در جامعه تزریق کند. سینما می‌تواند از طریق اقناع، هدایت و مدیریت تصاویر ذهنی مخاطبان به اهداف خود دست یابد هم‌چنین می‌تواند با نشان دادن واقعیات جامعه نقشی شایسته ایفا کند و نیز در جهت دادن و سمت وسو بخشیدن به افکار مخاطبانش، در مسیر دلخواه تهیه‌‌کنندگان یا سیاست‌مدارانی که بر تولید فیلم‌ها نظارت دارند، نیز عمل کند و بستر کارآمدی و یا ناکارآمدی جامعه و نظامی را فراهم سازد...

نقش انرژی در صنعت و به تبع آن در پیشبرد اقتصادی کشور بر هیچ کس پوشیده نیست و به عنوان محرک اقتصاد کشورها از آن یاد می‌شود. انرژی به عنوان مهم‌ترین منبع تولید ثروت و قدرت کشورها چه تولیدکننده و چه مصرف کننده نقش مهمی را در اقتصاد سیاسی کشورهای تولید کننده بازی می‌کند. به عنوان مثال اکتفا به درآمدهای نفتی در کشورها باعث شده است که اقتصاد این کشورها به تبع تحولات نفتی دچار نوسان شود...

از مهم‌ترین ویژگی‌ها و وظایف حکم‌رانان و سیاست‌گذاران، پیش‌بینی دقیق از رویدادهای آتی، مبتنی بر روندهای و مولفه‌های کلیدی و سایر فاکتورهای شکل دهنده فضای راهبردی، است. این رویکرد باعث ایجاد آمادگی و انعطاف‌پذیری لازم در تصمیم‌گیری‌های کلان ملی می‌گردد و تضمینی برای حفظ منافع ملی است. با در نظر گرفتن این فرض، داشتن نگاهی جامع به تحولات پرشتاب و مهم جهانی، خصوصا رویدادهای منطقه غرب آسیا اهمیت خاصی پیدا می‌کند...

در رابطه با بحث نقش مقاومت در منطقه، بدون بازگشت به پیشینه دورش باید مقطع پس از فروپاشی شوروی که مقاومت به گونه‌ای در صحنه سیاسی حضور و ظهور پیدا می‌کندمورد ملاحظه قرار گیرد تا بتوانیم پس از شرحی کوتاه به شرایط کنونی و حوادثی که در میدان‌ها و صحنه‌های مختلف رخ داده برسیم...

برای دهه پنجم انقلاب اسلامی و بحث چهل سالگی از دو مسئله اصلی در کارآمدی نظام باید پرده برداریم و با جدیت به سمت آن برویم: 1) یکی این‌که مسئله کارآمدی را در مباحث استراتژیک تحت عنوان اثربخشی اقدامات و فعالیت‌ها دنبال کنیم. تبلیغ گسترده‌ای که روی ناکارآمدی نظام می‌شود موجب شده کار خود ما هم به انفعال بکشاند چون یک مقداری حجم عملیات روانی دشمن زیاد است خود این عاملی شده که ما هم باور کنیم نظام، ناکارآمد است. این نکته اول که کارآمدی‌ها را ببینیم؛ خیلی روی ناکارآمدی‌ها زوم نکنیم که به خصوص ناکارآمدی‌هایی که در جامعه مطرح می‌شود ناکارآمدی تاکتیکی است یعنی بنیادی و اساسی نیست. 2) نکته بعدی این است که آن‌ها در طرح‌ریزی استراتژیک به چهار سطح استراتژیکی، عملیاتی، تاکتیکی و تکنیکی ساختار را طبقه‌بندی می‌کنند. یک سطح فوقانی می‌بینند که آن سطح ایدیولوژیک هست ما مسئله ما این است که آیا نظام جمهوری اسلامی ناکارآمدی ایدیولوژیک دارد یا نه؟ بعد می‌آییم یک سطح پایین‌تر مسایل استراتژیک را بررسی می‌کنیم...

اگر خواسته باشیم بطور کلی راجع به جمهوری اسلامی صحبت کنیم اعم از عرصه‌های داخلی و خارجی و بعد این نگاه را هم در یک بستر زمان و مکان قرار بدهیم یعنی نگاه کنیم ببینیم که نظام با چه مسایلی مواجه بوده و چه موانعی بر سر راهش بوده، چه امکاناتی داشته، چه تلاشهایی انجام شده و این را هم در یک دوره چهل ساله مد نظر قرار بدهیم وضعی که کشور و نظام سیاسی ایران قبل از انقلاب داشته وضعی که کشور و نظام سیاسی بعد از انقلاب داشته را مقایسه بکنیم انصافا در همه زمینه ها نه فقط در عرصه مسایل خارجی، در همه زمینه‌ها نظام جمهوری اسلامی نمره بالایی می گیرد. حالا در یک عرصه‌ای ممکن است نمره بالاتر و برجسته‌ای داشته باشد و در بعضی جاها هم ممکن است مشکلاتی باشد و درجه موفقیت کمتر باشد. واقعا‌ این یک نکته مهمی است که بعضی وقت‌ها در هیاهوی تبلیغات سیاسی که در داخل انجام می‌شود این مسئله مورد غفلت قرار می گیرد و گاهی خودمان هم باور می‌کنیم که انگار با بن بست مواجه هستیم، انگار با شکست مواجه هستیم و مسایل به سمتی می‌رود که ما با یک فاجعه بزرگی در آینده نزدیک مواجه هستیم. این‌ها واقعیت ندارد. در هر عرصه ای که ما ملاحظه کنیم انقلاب پیروز بوده، پیروزی های او هم درخشان و برجسته بوده البته در کل مسیر خلاهایی هم داریم باید برای رفع خلاها قدم برداریم و حرکت کنیم...

اگر بخواهیم ارزیابی و برآیندی واقع‌گرایانه از وضعیت فرهنگ در طی چهل سالی که از انقلاب اسلامی گذشته است داشته باشیم، میزان تولیدات و برنامه‌ریزی‌های فرهنگی، جشنواره‌ها و همایش‌ها و گردهمایی‌ها هیچ یک ملاک کار فرهنگی، اثرگذاری و توفیقات در عرصه‌ی فرهنگ  نخواهند بود! کار فرهنگی و موفقیت آن را باید با میزان تغییری که توانسته در سبک و روش زندگی واقعی مردم یک جامعه ایجاد کند، سنجید و از این دیدگاه مطالعه‌ی روش زندگی کنونی و مسیر حرکت آن با وضعیت مطلوب در تفکر انقلابی و اسلامی ما فاصله‌ی زیادی دارد. پیش از آن که به پرسش از وضعیت فرهنگی کنونی و مقایسه‌ی آن با فرهنگ اسلامی که از اهداف اساسی انقلاب است، بپردازیم و نیز پیش از آن که بپرسیم اساسا فهم آن سرپرست و مدیر فرهنگی یا آن حزب‌اللهی انقلابی از فرهنگ کدام است؟ و با کدام فهم از فرهنگ است که کار فرهنگی می‌کند؟ تا بعد بدانیم کار فرهنگی چرا عموما نتیجه‌ی دلخواه را به دست نمی‌دهد؟ لازم است تا قدری از مقدماتی که لازمه‌ی فهم و دانستن ضرورت این پرسش‌هاست بگوییم. چه این که به نظر می‌رسد در برهه‌ای هستیم که لازم است یک‌بار دیگر خود مسئله و پرسش را بازخوانی کنیم و بیش از آن که معطوف به پاسخ باشیم، مسئله را با دقتی دوباره تبیین کنیم...

بدون تردید اقتصاد حاکم بر جهان، اقتصاد سرمایه‌داری یا لیبرال است؛ اقتصادی که حرف اول و آخر آن را انباشت سرمایه و آزادی می‌زند.غلبه‌ی این شیوه  از اقتصاد نه ناشی از کارایی و کارآمدی آن است، نه ریشه در ایجاد نهادهای بین‌المللی مربوط به اقتصاد از قبیل بانک جهانی، صندوق بین‌المللی پول و غیره دارد، نه برخاسته از قدرت‌ اقتصادی کشورهای سردمدار اقتصاد لیبرال است و نه بازخورد تاسیس شرکت‌های چند ملیتی؛ بلکه مهم‌ترین عامل نفوذ و گسترش آن هماهنگی با تمایلات و خواسته‌های نفسانی کنترل‌نشده انسان‌هاست. حتی اگر این شیوه از اقتصاد طراحی وپرداخت نمی‌شد، باز هم همین نوع از اقتصاد (مسلط یا غیرمسلط) در جهان وجود داشت چنان‌که نمودهای آن قبل از پیدایش نظام سرمایه‌داری و حتی در گذشته‌های دور وجود داشته است. ثروت‌اندوزی، لذت‌گرایی، رباخواری، استثمار و بهره‌کشی، برده‌داری، نابرابری و انحصار که از مشخصه‌های اصلی اقتصاد لیبرال است در همه زمان‌ها و مکان‌ها بوده با این تفاوت که اغلب غیررسمی و سیاه تلقی می‌شده است. نقش نظام سرمایه‌داری این است که به بهانه آزادی مبتنی بر اومانیسم(انسان مداری) به آن‌ها مشروعیت بخشیده و بر سیاهی‌ آن‌ها رنگ سفید پاشیده است...

برای بررسی آینده انقلاب‌ها، نظریه‌ها و سناریوهای متفاوتی با توجه به نحوه‌ی تحلیل و نوع انقلاب مورد نظر بیان می‌گردد. انقلاب اسلامی ایران به دلیل " مردمی-مذهبی " بودن، نیاز به تحلیلی دارد که با در نظر گرفتن این ویژگی مهم، سناریوهایی منطقی برای آینده ارایه دهد. محققان و آینده‌پژوهان بسیاری، آینده انقلاب اسلامی ایران را تحلیل و سناریوهای متعددی برای آن بیان کرده‌اند. بدین صورت که در عموم مقالات موجود، نویسنده، پس از بیان مقدماتی، با آوردن دلایل، در پی اثبات تیوری ارایه شده است. این مقاله مقدمه‌ای بر مفهوم آینده‌پژوهی و لزوم آن برای انقلاب اسلامی ایران با تاکید بر روش‌های علمی در آینده‌پژوهی می‌باشد. سناریوهای گوناگونی برای آینده‌ی انقلاب اسلامی متصور است، که در تحلیل بعدی به آن می‌پردازیم...

برای پرسش از آینده جمهوری اسلامی باید چند نکته مهم را مورد ملاحظه قرار داد: نکته اول این که آینده‌پژوهی به دنبال طیفی از آینده‌هاست. پرسش از آینده و به تعبیری، آینده پژوهی به دنبال کشف و شناسایی آینده های ممکن، محتمل و مطلوب است تا از این طریق، فهم ما را نسبت به آینده مجهول توسعه دهد.لذا ما نه به دنبال پیش بینی بلکه به دنبال ارایه طیفی از آینده ها هستیم تا با ارایه تصویری روشن‌تر و جامع‌تر از آینده از اصل غافلگیری جلوگیری شود. اگر چالش‌ها و نتایج از حاصل از چالش‌ها مورد توجه قرار نگیرد می‌تواند به تهدید و بحران و آسیب تبدیل شود...

پیروزی انقلاب اسلامی ایران، سرآغاز تحقق وعده‌ی الهی برای رهایی مستضعفان بود. این انقلاب همچون مشعل فروزانی راه رهایی ملت‌ها را از قید و بند استکبار جهانی روشن کرد و به فرموده‌ی شهید والامقام محمد جواد باهنر: «انقلاب ایران، اسلام عزیز را در دنیا حیات تازه‌ای بخشید.» (نقش قیامتی انقلاب اسلامی، ص. 95)...

پس از مذاکرات طولانی با آمریکا و سایر کشورهای غربی در زمینه هسته‌ای و رسیدن به توافق برجام، دولت آقای روحانی با اعتماد به آمریکا و بدون توجه به تذکرات دلسوزان نظام اولا" نسبت به تعهدات آمریکا و غرب در رفع تحریم‌ها، هیچ ناظر و ضامنی درنظر نگرفته ؛ برخلاف این که آژانس بین‌المللی به عنوان ناظر بر اجرای تعهدات ایران در برجام (و در حقیقت، ضامن تعهدات ایران) پیش‌بینی شده است. ثانیا" به جای این که در انجام تعهدات دو طرف توافق، شیوه‌ی گام به گام، اجرا گردد، مذاکره کنندگان ایرانی با اعتماد کامل به آمریکا پذیرفتند که ابتدا ایران تمام تعهدات خود را انجام دهد و با توجه به اصل عدم اعتماد به ایران، آژانس نیز انجام تعهدات از سوی ایران را تایید کند و پس از آن است که نوبت به آمریکا و سایر کشورهای مستکبر غربی می‌رسد که به تعهدات اندکی که در برجام نسبت به رفع تحریم‌ها داده بودند، عمل کنند...

در روزها و ماه‌های اخیر تحولات مربوط به برجام با سرعت و البته پیچیدگی بیشتری در حال انجام است. «دونالد ترامپ»، رییس‌جمهور آمریکا ، از زمان ورود به رقابت‌های انتخاباتی این کشور در مناسبت‌های مختلف از توافق هسته‌ای ایران به عنوان «یک توافق بد» یا «یک توافق ناقص» یاد کرده و پس از ورود به کاخ سفید نیز به شکل‌های مختلف کوشیده است تا با التهاب‌آفرینی پیرامون این توافق، ایران را از منافع آن محروم کند. دی‌ماه96 ترامپ بار دیگر تعلیق تحریم‌های هسته‌ای را تمدید کرد؛ اما گفت: «این آخرین بار است که تمدید می‌کند مگر این‌که مذاکرات درباره برنامه‌ی موشکی ایران آغاز شود و محدودیت‌های هسته‌ای ایران که قرار بود ده سال باشد، دایمی شود!» اظهارات او طی ماه‌های گذشته و همچنین گمانه‌زنی رسانه‌ها و مقامات سیاسی آمریکا و تحلیل‌گران بین‌المللی، همگی بیان‌گر این بود که او دیگر در چهارمین گزارش خود به کنگره(12ماه‌می، 22اردیبهشت97)...

یکی از عواملی که موجب ناکارآمدی دستگاه اقتصادی نظام و حاکمیت می‌شود، انحصارطلبی و ویژه‌خواری است که اصطلاحا آن‌را «رانت» و «رانت‌خواری» می‌گویند. رانت و رانت‌خواری اگرچه واژه‌های پرکاربردی هستند، با این حال بسیاری از افراد با تعریف، انواع و اثرات آن در عرصه‌های اقتصادی و اجتماعی آشنایی ندارند...

تلاش نظام سلطه برای ناکارآمد سازی نظام نوپای اسلامی، با هدف قرار دادن عقبه‌های تیوریک نظام و کادر اصلی آن با عوامل نفوذیش آغاز شد. نظام سلطه با هدایت‌های مستقیم و غیرمستقیم و خط دهی‌های چند لایه در همان روزهای نخست توانست با هم‌دستی عوامل فرقان به سرکردگی«اکبر گودرزی»، « آیت‌الله مطهری، آیت‌الله مفتح، عراقی  و قرنی» را به شهادت برساند...