فهرست مطالب

Archives of Razi Institute
Volume:66 Issue: 2, Autumn 2011

  • تاریخ انتشار: 1390/09/08
  • تعداد عناوین: 12
|
  • صفحه 75
    طی سال های 1388-1389 از روش real time RT-PCR و RT-PCRمعمولی جهت شناسایی ویروس زبان آبی در 310 گوسفند مشکوک به بیماری زبان آبی استفاده شد. قطعاتS1 (ژن پلی مراز) و S10 (ژن NS3) بعنوان ژنهای حراست شده در گروه سرمی زبان آبی به ترتیب توسط rRT-PCRوRT-PCR معمولی مورد آزمایش قرار گرفتند و در نهایت تعداد 58 (18.6%) و 14 (4.5%) نمونه مثبت شناسایی شدند. جهت ارزیابی حساسیت rRT-PCR نسبت به RT-PCR معمولی از رقت های لگاریتمی RNA ویروس زبان آبی (BTV16) استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود که با روش RT-PCR عیار بیش از TCID50/ml 103.8 قابل شناسایی است، در حالیکه در روش rRT-PCR مرز تشخیص در حد TCID50/ml 101.8 از RNA ویروس در نمونه های بالینی می باشد. در این مطالعه مشخص شد روش rRT-PCR از حساسیت فوق العاده ایی برخوردار است. دام هائی که در انتهای بیماری هستند و عیار ویروسی در خون آنها بسیار کاهش یافته است با این روش قابل شناسایی می باشند. دراین مطالعه سعی شد از برخی از نمونه های مثبت که باروش rRT-PCR شناسایی شدند، جداسازی ویروس صورت گیرد. برای این منظور از روش تزریق به عروق کوریوآلانتوئید تخم مرغ جنین دار و کشت سلول Vero و KC استفاده شد. علیرغم تلاش های صورت گرفته جداسازی ویروس امکان پذیر نشد.
    کلیدواژگان: Real time PCR، RT، PCR، بیماری زبان آبی
  • صفحه 81
    در این مطالعه یک روش مولکولی مبتنی بر واکنش زنجیر های پلیمراز برای تایپینگ کلستریدیوم پرفرینجنز راه اندازی شده و سپس نسبت به تعیین تیپ64 نمونه کلستریدیوم پرفرینجنز جدا شده از گوسفند و بزدر ایران اقدام گردید. با استفاده از روش واکنش زنجیره ای پلیمراز ژن های آلفا، بتا و اپسیلون تکثیر یافته و ژنوتیپ های A، B، C و D مورد شناسایی قرار گرفتند. تعداد 9 عدد (07/14%) از جدایه های آزمایش شده در ژنوتیپ های A، 20 نمونه (25/31%) در ژنوتیپ B، 17 نمونه (5/26%) در ژنوتیپ C و 18 نمونه (1/28%) در ژنوتیپ D قرار گرفتند. قطعات مرتبط با هریک از توکسین های آلفا، بتا و اپسیلون با یک جفت پرایمر اختصاصی که ابتدا روی سویه های رفرانس (واکسینال) آزمایش گردید تکثیر داده شدند. در سیستم واکنش زنجیره ای پلیمراز استفاده شده در این مطالعه قطعه مرتبط با ژن توکسین های آلفا، بتا و اپسیلون به ترتیب 900، 611 و 402 جفت باز طول داشتند. هویت قطعات محصول واکنش زنجیره ای پلیمراز ژن های آلفا، بتا و اپسیلون به روش سیکونسینگ و مقایسه آنها در بانک ژن تایید گردید. نتایج حاصل از Alignment نشان دهنده تشابه بالای 98% بین توالی حاصل از سویه های رفرانس این مطالعه با توالی های موجود در بانک ژن می باشد. نتایج این تحقیق نشان داد که ژنوتایپینگ به روش واکنش زنجیره ای پلیمراز برای تایپینگ کلستریدیوم پرفرینجنز ابزار آزمایشگاهی مناسبی می باشد.
    کلیدواژگان: کلستریدیوم پرفرینجنز، تایپینگ، توکسین، واکنش زنجیره ای پلیمراز
  • صفحه 87
    مایکوپلاسما سینوویه یکی از با اهمیت ترین عوامل بیماری زای پرندگان در سرتاسر جهان می باشد که موجب خسارات اقتصادی جدی در صنعت پرورش طیور از طریق ایجاد عفونتهای مجاری تنفسی و سینوویت عفونی و ایجاد زمینه برای بروز عفونت توسط دیگر میکروارگانیسم ها می گردد. این مطالعه جهت جداسازی و شناسایی مایکوپلاسما سینوویه با بکارگیری روش های کشت و واکنش زنجیره ای پلیمراز از مزارع پرورش مرغ گوشتی استانهای تهران، قزوین و مرکزی که در پرورش طیور گوشتی از اهمیت ویژه ای برخوردارند، انجام گرفت. 43 نمونه سوآپ کامی حلقی، نای و کیسه های هوایی، به صورت همزمان مورد کشت (در محیط های اختصاصی PPLO) و آزمون واکنش زنجیره ای پلیمراز قرار گرفتند. استخراج DNA باکتری ها به روش فنل-کلروفرم انجام گرفت و آزمون واکنش زنجیره ای پلیمراز بر روی نمونه های استخراجی با استفاده از پرایمرهای اختصاصی در ناحیه ژن 16S rRNA با محصولاتی به طول bp 163 برای جنس مایکوپلاسما و bp 207 برای گونه مایکوپلاسما سینوویه انجام شد. از 43 نمونه سواپ، 28 نمونه دارای پرگنه در محیط کشت و 33 نمونه نیز در آزمون واکنش زنجیره ای پلیمراز مثبت گزارش شدند، در حالیکه 6 نمونه دارای نتیجه کشت منفی، واکنش زنجیره ای پلیمراز مثبت و تنها یک نمونه کشت مثبت، واکنش زنجیره ای پلیمراز منفی گزارش شد. 24 نمونه از سوآپ ها نیز در آزمون واکنش زنجیره ای پلیمراز گونه مایکوپلاسما سینوویه مثبت تشخیص داده شدند که همگی آنها در آزمون واکنش زنجیره ای پلیمراز جنس مایکوپلاسما مثبت گزارش شده بودند. در این مطالعه آزمون واکنش زنجیره ای پلیمراز آلودگی به مایکوپلاسما را به میزان بیشتری نسبت به کشت ردیابی کرد و از طرف دیگر آزمون واکنش زنجیره ای پلیمراز نسبت به کشت، بسیار سریعتر و ارزانتر بود، لذا می توان نتیجه گیری کرد که آزمون واکنش زنجیره ای پلیمراز می تواند به عنوان روش جایگزین برای کشت، با توانایی بسیار بالا در ارائه آمار واقعی آلودگی مزارع مرغ گوشتی به مایکوپلاسما سینوویه توصیه گردد.
    کلیدواژگان: مایکوپلاسما سینوویه، مزارع مرغ گوشتی، واکنش زنجیره ای پلیمراز، ژن 16S rRNA، کشت
  • صفحه 95
    مایکوباکتریوم آویوم زیر گونه پاراتوبرکلوزیس(MAP) عامل سببی بیماری یون یا Paratuberculosis از جمله بیماری های عفونی مزمن مهم از نظر اقتصادی است که گریبانگیر صنعت گاوداری و نشخوارکنندگان می باشد. این بیماری به صورت آنتروکولیت گرانولوماتوز، لنفادنیت و تورم عروق لنفاوی موضعی ظاهر می شود که علامت شاخص این بیماری کاهش وزن پیشرونده بیمار است. با توجه به اهمیت تشخیص این بیماری در این بررسی از دو روش کشت و واکنش زنجیره ای پلیمراز برای شناسایی این میکروارگانیسم استفاده شد. در این بررسی 100 نمونه شیر از گاوهای به ظاهر سالم و 100 نمونه شیر از گاوهای مشکوک به ابتلاء به بیماری یون مربوط به تعدادی از گاوداری های منطقه شهرستان سراب، آذربایجان شرقی، ایران انجام گرفت. پس از جمع آوری نمونه ها٬ آزمایش مستقیم میکروسکوپی با رنگ آمیزی اختصاصی ذیل نلسون صورت گرفت. سپس کشت باکتریایی روی محیط اختصاصی تهیه شده و در نهایت با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز با استفاده از پرایمرهای اختصاصی شناسایی مایکوباکتریوم اویوم پاراتوبرکلوزیس بررسی شد. براساس نتایج آزمایش مستقیم، کشت و واکنش زنجیره ای پلیمراز بر روی شیر100 راس گاو به ظاهر سالم، به ترتیب 8، 9 و 12 مورد مثبت و در بررسی این تست ها بر روی شیر 100 راس گاو مشکوک به ابتلاء به بیماری یون به ترتیب 15، 40 و44 مورد مثبت شناسایی شد. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد آزمایش کشت و واکنش زنجیره ای پلیمراز در شناسایی عامل بیماری یون بسیار حائز اهمیت هستند. لذا با توجه به فراوانی این بیماری در منطقه مورد مطالعه می توان از هرکدام از روش های یاد شده در شناسایی این میکروارگانیسم استفاده کرد.
    کلیدواژگان: بیماری جان، شیر، کشت، پاراتوبرکلوزیس، Mycobacterium avium subsp، _ واکنش زنجیره ای پلیمراز
  • صفحه 101
    بیماری لوک آمریکایی یکی از جدی ترین بیماری های نوزادان زنبور عسل است. روش سنتی تشخیص آزمایشگاهی بیماری بر اساس کشت و شناسایی آن بر پایه آزمایش های بیوشیمیایی، مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی است که این روش همچنان قابل اطمینان بوده ولی بسیار زمانبر می باشد.هدف این مطالعه شناسایی اسپور های پنی باسیلوس لاروا لاروا از کلنی های زنبورعسل با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز بود. این روش بسیار قابل اطمینان و سریع بوده و بیماری را می توان در مراحل اولیه و قبل از بروز علائم کلینیکال تشخیص داد. در این مطالعه54 نمونه از لاروهای مشکوک به بیماری و 36 نمونه عسل که به بخش زنبور عسل، کرم ابریشم و حیات وحش موسسه رازی ارسال شده بود مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های عسل با حجم مساوی از آب مقطر رقیق شده و سانتریفوژ گردیدند و سپس رسوب برای کشت و جداسازی DNA و واکنش زنجیره ای پلیمراز استفاده شد. نمونه های لارو در آب مقطر به صورت سوسپانسیون در آمده و خوب هموژن گردید و پس از سانتریفوژ، رسوب برای کشت و جدا سازی DNA و واکنش زنجیره ای پلیمراز مورد استفاده قرار گرفت. فرآورده واکنش زنجیره ای پلیمراز روی ژل آگارز 8/0 درصد الکتروفورز گردید. از 54 نمونه لارو، 5 مورد (3/9 در صد) و از 36 نمونه عسل، 5 مورد (9/13 درصد) از نظر وجود اسپورهای پنی باسیلوس لاروا لاروا در کشت و واکنش زنجیره ای پلیمراز مثبت بودند. با بکارگیری روش واکنش زنجیره ای پلیمراز و با غربالگری نمونه های عسل در سطح منطقه ای و ملی، می توان عامل بیماری لوک آمریکایی را ردیابی و مونیتور نموده، و روش های کنترلی و پیشگیرانه را قبل از وقوع بیماری و ایجاد هر نوع خسارت اعمال نمود.
    کلیدواژگان: زنبور عسل، پنی باسیلوس لاروا لاروا، لوک آمریکایی، بیماری نوزادان، واکنش زنجیره ای پلیمراز
  • صفحه 109
    بیماری مارک یکی از بیماری های رایج لنفوپرولیفراتیو طیور است که بطور معمول با ارتشاح سلول های تک هسته ای در اندام های مختلف مشخص می شود. این بیماری قابل انتقال بوده و توسط نوعی هرپس ویروس ایجاد می شود. این بیماری در سراسر دنیا و از جمله کشور ما ایران شایع بوده و باعث ایجاد مشکلات جدی در صنعت مرغداری می باشد. هدف از انجام مطالعه حاضر بدست آوردن تخمینی از میزان وقوع این بیماری در برخی از مناطق اصلی پرورش طیور گوشتی در استان تهران (ساوجبلاغ، کرج، شهریار و ورامین) می باشد. این مطالعه با 35 مرتبه مراجعه به برخی کشتارگاه های طیور و بازرسی دقیق لاشه های طیور کشتار شده و بررسی هیستوپاتولوژیک بافت ها و اندام های مختلف مشکوک و طبیعی مربوط به 80 گله جوجه گوشتی که در استان تهران پرورش یافته بودند انجام گردید. بررسی های ماکروسکوپیک و میکروسکوپیک انجام یافته نشان داد که در 24 گله از مجموع 80 گله مورد مطالعه بیماری مارک وجود دارد (30%). این نتیجه دلالت بر آن دارد که بیماری مارک بروز بالایی در بین گله های گوشتی استان تهران دارد. میزان بروز اشکال پوستی، احشایی و شکل مخلوط پوستی و احشایی بترتیب برابر با 2/16، 8/3 و 10 درصد تعیین گردید. علاوه بر این هیچ موردی از اشکال عصبی و چشمی در این مطالعه دیده نشد. نتایج این تحقیق اهمیت و خسارات ناشی از میزان بروز بالای بیماری مارک در گله های طیور گوشتی استان تهران را متذکر می شود. پیشنهاد گردید که مطالعات بیشترو دقیقتری در زمینه ابتلاء گله های جوجه گوشتی به بیماری مارک و همچنین در مورد میزان اثر بخشی واکسن های موجود در کاهش بروز و خسارات ناشی از این بیماری انجام پذیرد.
    کلیدواژگان: بیماری مارک، میزان وقوع، جوجه، هیستوپاتولوژی، ایران
  • صفحه 115
    تعداد 30 ایزوله باسیلوس آنتراسیس از لاشه حیوانات، خاک و انسان در نواحی مختلف مناطق آندمیک شاربن در ایران در سالهای 2007 و 2008 جدا شد. حساسیت و یا مقاومت این جدایه ها نسبت به 28 آنتی بیوتیک مختلف با روش استاندارد دیسک دیفیوژن آزمایش گردید. بر اساس دستور العمل NCCLS امریکا، همه ی جدایه های باسیلوس آنتراسیس به لوفلوکساسین (100%) و سفیکسیم (100%) حساس بودند. سایر جدایه ها حساسیت متفاوتی به انواع مختلف آنتی بیوتیکها نشان دادند: داکسی سایکلین(7/96%)، سفالوتیون(6/95%)، آمپی سیلین(6/95%)، نیتروفورانتوئین(6/95%)، تتراسیکلین (4/94%)، آفلاکساسین (9/89%)، جنتامایسین (8/77%)، اسید نالیدیکسیک (2/72%)، کانامایسین (6/75%)، اریترومایسین (1/71%)، پیپراسیلین (9/78%)، توبرامایسین (4/64%)، کلرومفنیکل (9/59%)، سفوتاکسیم (3/33%)، سیپروفلوکساسین (1/1%)، سفوروکسیم(3/33%)، آزیترومایسین(4/44%)، استرپتومایسین(6/55%)، تیکاسیلین(6/35%)، ریفامپیسین(4/34%)، کلیندامایسین(4/74%)، سفتریاکسان(7/26%)، متی سیلین(6/55%)، تری متوپریم (9/8%)، کلوکساسیلین(1/31%) و پنی سیلینG (4/74%). جالب توجه این است که یکی از جدایه ها نسبت به پنی سیلین کاملا مقاوم بود. بنابراین در استراتژی های پیشگیری و درمانی استفاده از آنتی بیوتیکها در انسان و دام باید احتمال مقاومت و یا حساسیت برخی جدایه های باسیلوس آنتراسیس در نظر گرفته شده و بدون آزمایش حساسیت آنتی بیوتیکی تصمیم گیری نشود.
    کلیدواژگان: باسیلوس آنتراسیس، آنتی بیوتیکها، مقاومت، حساسیت، ایران
  • صفحه 121
    اورنیتوباکتریوم رینوتراکئال، باکتری بیماری زای تنفسی است که از گونه های متعددی از پرندگان در سرتاسر جهان جدا شده است. مطالعه حاضر با هدف جداسازی و تعیین مشخصات این باکتری از بوقلمون، بلدرچین و کبوترهای اهلی در ایران طراحی و اجرا شده است. بدین منظور از سه گونه مورد بررسی، 250 سوآب نائی نمونه گیری شد. به علاوه، نمونه های بافتی از نای و ریه به تعداد 250 عدد از بوقلمون ها و 50 عدد از بلدرچین های کشتار شده و 100 عدد از کبوترهای تلف شده نیز همانند سواب های نائی از نظر وجود اورنیتوباکتریوم به روش کشت مورد بررسی قرار گرفتند. نمونه های به دست آمده از بافت های تنفسی، هم چنین از نظر وجود DNA باکتری به روش واکنش زنجیره ای پلیمراز مورد ارزیابی قرار گرفتند. به طور کلی، 30 جدایه شامل 4 جدایه از بوقلمون، 3 جدایه از بلدرچین و 23 جدایه از کبوتر به روش باکتری شناسی شناسائی و سپس توسط واکنش زنجیره ای پلیمراز تایید شدند. نتایج بررسی مولکولی در بافت های تنفسی نیز نشان دهنده آلودگی 20%، 50% و 35% نمونه های بافتی به ترتیب در بوقلمون، بلدرچین و کبوتر بود. از نظر ریخت شناسی پرگنه، 5 جدایه از کبوتر و هر 4 جدایه از بوقلمون پرگنه هائی با اندازه کوچک تر نسبت به سایر جدایه ها ایجاد کردند، در حالی که سایر جدایه ها پرگنه هائی بزرگ تر داشتند. در حدود، 50 % جدایه ها با پرگنه های بزرگ تر، برخلاف جدایه های با پرگنه های کوچک، دارای توانائی جمع کردن گلبول های قرمز (هماگلوتیناسیون) بودند. تمام جدایه ها نسبت به آنتی بیوتیک های دانوفلوکساسین و کلرامفنیکل حساس بودند، در حالی که بیش از 90 درصد جدایه های کبوتر در برابر آمپی سیلین و تمام جدایه های بوقلمون و بلدرچین به همراه 30% جدایه های کبوتر در برابر تتراسایکلین مقاومت نشان دادند. مقایسه توالی نوکلئوتیدی قسمتی از ژن تحت واحد 16S RNA ریبوزومی جدایه اورنیتوباکتریوم بدست آمده از هر سه گونه پرنده، همانندی در حد 100-98% با سایر جدایه های باکتری مذکور در بانک ژن را نشان داد.
    کلیدواژگان: اورنیتوباکتریوم رینوتراکئال، بوقلمون، بلدرچین، کبوتر، واکنش زنجیره ای پلیمراز
  • صفحه 129
    مطالعه ای درباره میزان فراوانی کنه های سخت ایکسودیده در گوسفندان استان خراسان رضوی انجام شد. مجموعا 812 کنه از گوسفندان نقاط مختلف استان جمع آوری شد. پنج گونه کنه ای به ترتیب فراوانی: رپی سفالوس تورانیکوس (23/59%)، هیالوما مارژیناتوم تورانیکوم (73/25%)، هیالوما اکسکاواتوم (8/14%)، هیالوما آناتولیکم (3/8%) و درماسنتور نیوئوس (8/4%) تشخیص داده شدند. فراوانی آلودگی کنه ای در مناطق جنوبی نسبت به مناطق شمالی استان بیشتر بود. رپی سفالوس تورانیکوس و هیالوما مارزیناتوم تورانیکوم بعنوان شایع ترین کنه ی گوسفندی استان تعیین گردیدند.
    کلیدواژگان: کنه های ایکسودیده، گوسفند، استان خراسان رضوی
  • صفحه 133
    در مناطق استوائی، نیمه استوایی یکی از مشکلات پزشکی عقرب زدگی می باشد. در این مطالعه تاثیر زهر عقرب مزوبوتوس بر روی کلیه ها و قلب در خرگوشهای بیهوش شده مورد ارزیابی قرار گرفت. شش خرگوش انتخاب شده و میزان SGOT، SGPT، BUN، Creatinine در زمانهای صفر، 1 و 3 ساعت بعد از تزریق سم در سرم خون آنها اندازه گیری شد. همچنین مطالعات هیستوپاتولوژیک بر روی بافتهای کلیه و قلب انجام گرفت. نتایج حاکی از این است که 30 الی 40 دقیقه بعد از تزریق سم علائم مسمویت در تمام حیوانات ظاهر شد و حیوانات بعد از 3 الی 5/3 ساعت بعد از دریافت سم دچار مرگ گردیدند. مطالعات هیستوپاتولوژیک نشان داد که انقباض گلومرولار، انبساط مویرگها و اینتراستیتیوم و همچنین انقباض ناحیه ایی اینترستیشیال در کلیه ها بعد از تزریق سم اتفاق می افتد. از طرف دیگر هموراژ و انقباض سیاهرگ مرکزی و انقباض در مویرگها در مناطق مختلف کبد مشاهده گردید. مضافا به اینکه مطالعات بیوشیمیایی خون نشان داد که میزان ALT and Creatinine بعد از تزریق سم در سرم خون خرگوشها افزایش قابل ملاحظه ایی دارد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که سم عقرب مزوبوتوس باعث صدمه به اعضای حساس بدن مانند کبد و کلیه ها از طریق تاثیر مستقیم بر روی آنها می گردد.
    کلیدواژگان: مزوبوتوس اپئوس، خرگوش، تزریق سم، تغییرات هیستوپاتولوژیک، ALT، کراتینین
  • صفحه 139
    عقرب همی اسکارپیوس به عنوان خطرناکترین عقرب در مناطق جنوب و جنوب غربی ایران شناخته شده است که باعث بیماری و مرگ در مصدومین بزرگسال و کودکان می گردد. تاثیر پادزهر عقرب در بازگرداندن ناهنجاری های ایجاد شده در اثر زهر این عقرب به عنوان یک سئوال اساسی مطرح شده است. در این بررسی سم عقرب مذکور به میزان 1500 میکروگرم بر هر کیلوگرم از وزن بدن به صورت زیر جلدی به دو گروه از خرگوشها تزریق شد. هر دو گروه 1 و 2 پادزهر عقرب را به میزان 5 میلی لیتر را از طریق داخل وریدی در زمانهای 1 و 3 ساعت بعد از تزریق زهر در یافت نمودند. الکتروکاردیوگرام تمام خرگوشها در طول بررسی ثبت شد. همچنین خون خرگوشها گروه 1 در زمانهای 1ساعت بعد از تزریق زهر و 3 و 24 ساعت بعد از تزریق پادزهر جهت اندازه گیری پارامترهای بیوشیمیایی جمع آوری گردید. از طرف دیگر در خرگوشهای گروه 2 خون آنها 3 ساعت بعد از تزریق زهر و همچنین 3 و 24 ساعت بعد از تزریق پادزهر جمع آوری گردید. سرم جدا شده مورد ارزیابی آنزیمهای ALT،AST، LDH، CPK، CK-MB and Urea، BUN & Creatinine قرار گرفتند. در گروه 1 خرگوشها، افزایش قابل ملاحظه ایی در میزان تمام پارامترها در زمان 3 ساعت بعد از تزریق زهر مشاهده شد که البته این افزایش تا 24 ساعت بعد از تزریق پادزهر به حالت نرمال برنگشت. از طرف دیگر تزریق زهر در خرگوشهای گروه 2 باعث افزایش قابل ملاحظه ایی در تمام پارامترها در ساعات 3 و 24 بعد از تزریق پادزهر گردید و نه تنها این افزایش یه حالت نرمال برنگشت بلکه افزایش تا 24 ساعت بعد از تزریق پادزهر نیز ادامه داشت. از طرف دیگر بررسی های الکتروکاردیوگرام در خرگوشهای گروه 1 نشان داد که تغییرات، قابل ملاحظه نبوده و فقط یک برادیکاردی مشاهده شد اما در گروه 2 تغییرات در ST elvation and sinus bradycardia مشاهده گردید که حاکی از صدمه به قلب می باشد. این بررسی ها نشان داد که تاثیر پادزهر در بازگرداندن ناهنجاری های حاصل از سیتوتوکسیسیته زهر همی اسکارپیوس لپتوروس وابسته به زمان تزریق است و بنابراین پیشنهاد می گردد مصدومین عقرب زده توسط همی اسکارپیوس لپتوروس باید پادزهر را در اولین فرصت دریافت نمایند و در صورت بروز علائم سیستمیک شانس بازگرد علائم به حالت نرمال بسیار ضعیف می باشد.
    کلیدواژگان: همی اسکار پیوس لپتوروس، زهر عقرب، پادزهر، پارامترهای زیست شیمیایی، الکتروکاردیوگرام
  • صفحه 147
    این نشانگان باعث یک آسیب عضلانی ناشی از سوخت و ساز بیش از حد شوک مانند در حیوانات حساس با منشاء استرس می شود. این شرایط بطور معمول در پستانداران متعاقب به تله انداختن یا حمل و نفل رخ می دهد. در این مورد گزارش 12 تا 24 ساعت پس از انتقال گوزن های قرمز و بزهای وحشی علایم بالینی مانند: لرزش عضلانی، عدم تعادل، زمین گیری، افزایش دمای بدن، افزایش ضربان قلب، افزایش تنفس و ادرار قرمز قهوه ای مشاهده شدند. بر اساس علایم بالینی میوپاتی زنده گیری در این حیوانات تشخیص داده شد. درمان بر روی یک راس گوزن قرمز و یک راس بز وحشی بی اثر بود. یافته های کالبد گشایی حیوانات مرده شامل پرخونی، خونریزی نقطه ای در عضله قلب و اطراف قلب، کانون های رنگ پریدگی در عضلات قلب، پا و ادرار قرمز قهوه ای در مثانه بودند. این گزارش موردی توجه به آسیب عضلانی زنده گیری در حیوانات وحشی و احتیاط خاصی که باید در زنده گیری و انتقال این حیوانات مبذول گردد را خاطر نشان می کند.
    کلیدواژگان: آسیب عضلانی، زنده گیری، گوزن قرمز، بز وحشی
|
  • S.M. Azimi, H. Mahravani, F. Jeirani, A. Shoshtari Page 75
    During 2009-10, real time RT-PCR and conventional RT-PCR techniques Used for detecting BTVs RNA in 310 blood samples. For real time and gel based RT-PCR segment-1 and segment-10 selected as conserve genes to search any BTV strains. Using these methods, 58 (%18.7) and 14 (%4.5) positive samples were detected among the clinically suspected sheep. Sensitivity of both molecular techniques evaluated by log-10 serial dilutions of BTV16 RNA, and determined 101.8 and 103.8 TCID50/ml in rRT-PCR and conventional RT-PCR respectively. This report confirmed rRT-PCR assay could detect weak BTV positive samples even at end stage of infection. In this study Virus isolation from selected positive samples failed by inoculation to embryonated chicken egg, Vero and KC cell.
    Keywords: Real time RT, PCR, Conventional RT, PCR, Bluetongue
  • A.R. Jabbari, S. A.R., Afshari Far, M. Esmaelizad, R. Pilehchian Langroudi, M. Moosawi Shooshtari, L. Abdolmohammadi Khiav Page 81
    In this research a molecular method based on polymerase chain reaction for typing of Clostridium perfringens was developed and toxin genotypes of 64 isolates from sheep and goats in Iran were determined. The PCR assays were developed for detection of alpha (cpa), beta (cpb) and epsilon (etx) toxin genes, allowing classification of the isolates into genotypes A B, C and D. The field isolates were assigned to genotypes A (n=9, 14.07 %), B (n=20, 31.25%), C (n=17, 26.56%) and D (n=18, 28.12%). In this PCR system the fragments of 900, 611 and 402 bp were amplified using specific primers for alpha, beta and epsilon toxins, respectively. The fragments were confirmed by sequencing and blasting in GenBank. The sequence alignment of the fragments showed more than 98% similarity with other related published sequences from other sources. Our results suggest that PCR genotyping is an acceptable tool for in vitro typing of C. perfringens.
    Keywords: Clostridium perfringens, typing, toxin, PCR
  • M.A. Bayatzadeh, S.A. Pourbakhsh, A.R. Homayounimehr, A. Ashtari, A.R. Abtin Page 87
    Mycoplasma synoviae (M. synoviae) is a major worldwide poultry pathogen that causes serious economic losses in the poultry industry. This study was designed to detect M. synoviae through culture isolation and polymerase chain reaction (PCR) assay to demonstrated the involvement of M. synoviae infection in trachea and the lung/air sac samples taken from commercial broiler chicken farms in 3 main provinces of Iran (Tehran, Markazi and Qazvin), with clinical signs of the disease. Total of 43 samples were cultured in PPLO broth media supplemented for M. synoviae isolation. The bacteria DNAs were extracted by phenol/chloroform method and the PCR assay amplifying the conserved region of 16S rRNA gene was applied for the detection of Mycoplasma genus in 163bp fragment and M. synoviae in 207bp fragment from culture as same as in clinical samples. Of the 43 swabs 28(65.1%) yielded one of the potentially pathogenic mycoplasmas evaluated for using PPLO agar culture diagnostic method, and 33(76.8%) yielded one of the potentially pathogenic Mycoplasmas evaluated for using Mycoplasma genus PCR as diagnostic method, and 24(55.9%) of the swabs yielded M. synoviae for using M. synoviae PCR as diagnostic method. In this study we had observed the highest quantity of M. synoviae infections in broiler chicken with PCR test. In conclusion, PCR is a more rapid, effective, sensitive and inexpensive method than the standard culture technique, that could be used as an alternative method for traditional culture and showed the real number of the M. synoviae contaminated broiler chicken farms.
    Keywords: Mycoplasma synoviae, Broiler chicken, PCR, 16S rRNA, Culture
  • R. Fathi, F. Sarkarati, M. Eslami, B. Rezavand, A. Nourizadeh Page 95
    Mycobacterium avium subspecies paratuberculosis (MAP) is the cause of John’s disease also called paratuberculosis. This is economically one of the important infectious diseases in cattle and ruminant husbandry. This disease is manifested as granulomatosis entrocolitis, lymphadenitis and inflammation local lymphatic vessels. The typical sign of this disease is progressive loss of weight. Considering the importance of detection of this disease in this study, two methods, culture and PCR, were used for the identification of this microorganism. In this study 100 milk samples from apparently healthy cows and 100 milk samples from cows that have been suspicious of John’s disease were taken from in Sarab, East Azarbaijan, Iran. Direct microscope observation after ziehl-neelsen staining was done. Then, bacterial culture on specific medium was carried out, and finally, identification of Mycobacterium avium subsp. paratuberculosis was examined using PCR and specific primers. Using direct observation, culture and PCR analyses showed that from 100 healthy cow milk samples, 8, 9 and 12 samples were positive MAP for each method respectively. The results of direct observation, culture and PCR analysis on affected cows were 15, 40 and 44, respectively. The results of this study showed that culture and PCR analyses methods are important in the identification of the causes of this disease. Therefore, considering the frequency of the disease in the studied region, either of those methods can be used in the microorganism identification.
    Keywords: John's disease, Milk, Culture, Mycobacterium avium subsp. paratuberculosis, PCR
  • M. Moharrami, H. Modirrousta, N. Moeinfar Page 101
    American foulbrood (AFB) is the most serious brood disease of the honey bee. Traditional methods are reliable but rather slow simply because they are based on biochemical, morphological and physiological identification of cultivated isolates. The aim of this study is the detection of Paenibacillus larvae larvae spores in honey and diseased larvae samples by culture and PCR. Therefore 54 samples of diseased larvae and 36 honey samples, were diluted with an equal volume of distilled water and centrifuged, then the pellet was used for bacterial culture, DNA extraction and PCR. PCR products were electrophoresed on 0.8 % agarose gel. Five of 54 (9.3 %) larvae samples and 5 of 36 (13.9 %) honey samples were positive for Paenibacillus larvae larvae by culture and PCR. As a result, screening of honey and larvae samples by PCR method proved to be a reliable, fast and useful method on regional and national scale for monitoring, controlling, and using preventive measures before the occurrence of American foulbrood damages.
    Keywords: Hony bee, Paenibacillus Larvae, American Foulbrood(AFB), Brood disease, PCR
  • M.H. Hablolvarid Page 109
    Marek's disease (MD) is a common lymphoproliferative disease of chickens, usually characterized by mononuclear cellular infiltration in different organs. The disease is caused by a herpes virus and is transmissible. MD has been a common, important problem for poultry industry worldwide, as well as, in our country, Iran. The aim of present study was to have an estimation of the incidence of MD in broiler flocks of some major regions of chicken rearing in Tehran province (Savojbolagh, Karaj, Shahriar and Varamin). This was implemented by 35 times visiting of some poultry slaughterhouses and thoroughly inspection of chicken's carcasses and histopathological examination of various tissues and organs of suspected and normal slaughtered chickens from 80 broiler flocks, that was reared in Tehran province. Gross and microscopic examinations of chickens, in four mentioned regions, showed that 24 out of 80 flocks (30%) had been infected to different forms of the disease. This result indicated that MD has a high incidence in broiler flocks of Tehran province. The incidence of cutaneous, visceral and mixed cutaneous and visceral forms in these regions (four regions) was determined as 16.2%, 3.8% and 10%, respectively. Moreover, no case of nervous and ocular forms was seen in this study. The result of the current study gives a hint for the importance and losses behind the high incidence of the MD in broiler flocks of Tehran province, Iran. Further detailed study on MD in broiler flocks and on the effectiveness of available MD vaccines in reducing the incidence and losses of the disease is recommended.
    Keywords: Marek's disease, Incidence, Chicken, Histopathology, Iran
  • G. Moazeni Jula, B. Bakhshi, K. Tadayon, H. Razzaz, R. Banihashemi Page 115
    Thirty isolates of Bacillus anthracis recovered from animal carcasses, soil and human in different localities in Iran between 2007 and 2008. They were tested by standard disc diffusion susceptibility method for their resistant/ susceptibility to different kinds of antibiotics. According to American National Committee of Clinical Laboratory Standards (NCCLS) guidelines all isolates were sensitive to levofloxacin (100%), cefixime (100%). Other isolates showed different kinds of sensitivity to: doxycycline (96.7%), cephalothin (95.6%), ampicillin (95.6%), nitrofurantoin (95.6%), tetracycline (94.4%), ofloxacin (89.9%), gentamycin (77.8%), nalidixic acid (72.2%), kanamycin (75.6%), erythromycin (71.1%), piperacillin (78.9%), tobramycin(64.4%), choramphenicol (59.9%), cefotaxime (33.3%), ciprofloxacin (1.1%), cefuroxime (33.3%), azithromycin (44.4%), streptomycin (55.6%), ticacillin (35.6%), rifampicin (34.4%), clindamycin (74.4%), ceftriaxon (26.7%), methicillin (55.6%), trimethoprim (8.9%), cloxacillin (31.1%) and penicillin (74.4%). One of the isolates was complete resistance to penicillin.Therefore, preventive and therapeutic strategies involving the use of antibiotics should take the possibility of resistance and/or susceptibility of the isolates into account and not decided without antibiotic sensitivity testing.
    Keywords: Bacillus anthracis, Antibiotics, Resistance, susceptibility, Iran
  • S. Mirzaie, M. Hassanzdeh, M.H. Bozorgmehrifard, M. Banani Page 121
    Ornithobacterium rhinotracheale (ORT) is a respiratory pathogen which has been isolated throughout the world from numerous bird species. The present study was designed to isolate and characterize the ORT from domestic turkeys, quails and pigeons. For this purpose, 250 samples from each bird species (turkey, quail and pigeon) with or without respiratory signs were tested by taking of tracheal swabs. In addition, respiratory tissue samples (tracheal and lung), from 250 slaughtered turkeys, 50 slaughtered quails and 100 dead pigeons were also subjected to culture for ORT as tracheal swabs. Respiratory tissues were also tested for bacterial DNA by using polymerase chain reaction (PCR). In general, 30 isolates including 4 isolates from turkeys, 3 isolates from quails and 23 isolates from pigeons were identified as ORT by bacteriological method and then confirmed by PCR. Bacterial DNA was detected in 20%, 50% and 35% of respiratory tissues in turkeys, quails and pigeons respectively. Five ORT isolates from pigeon and all four isolates from turkey showed smaller colony size, while other isolates had larger colonies when cultured in blood agar. Fifty percent of the isolates with larger colony but none of the isolates with small colony size could agglutinate red blood cells (RBCs). All of the isolates were sensitive to danofloxacin and chloramphenicol while more than 90% of pigeon isolates were resistant to ampicillin. All of turkey and quail and 30% of pigeon isolates were resistant to tetracycline. Our ORT isolates showed high identity (98%- 100%) in sequence of 16S rRNA gene to related data in GeneBank.
    Keywords: Ornithobacterium rhinotracheale, turkeys, quails, pigeon, polymerase chain reaction
  • G.R. Razmi, V. Najarnejad, M. Rashtibaf Page 129
    A survey was carried out to investigate the frequency of hard tick species (Acari: Ixodidae) on sheep in Khorasan Razvi province. A total of 812 ticks were collected from the sheep of different areas of Khorsan Razavi province five species were identified as follow: Rhipicephalus turanicus (59.23%), Hyalomma.marginatum turanicum (25.73%), Hyalomma excavatum (14.8%), Hyalomma anatolicum (8.3%), and Dermacentor niveus (4.8%). The frequency of tick infestation in southern parts was greater than northern parts of the province. R. turanicuss and H. m. turanicum. Were dominant ticks in the province.
    Keywords: Ixodid tick, sheep, Khorasan Razavi province
  • E. Zayerzadeh, A. Zare Mirakabadi, M.K. Koohi Page 133
    In tropical and subtropical countries, envenomation by scorpions (so-called scorpionism) represents a serious public health problem. In the present study, the toxic effects of mice LD50 injections of Mesobuthus eupeus (Me) venom on the kidney and liver of anesthetized rabbits were investigated. Six rabbits were selected and ALT, AST, BUN and creatinine were measured at 0, 1 and 3 hours after envenomation and histopathological studies were carried out postmortem. All the animals showed signs and symptoms of envenomation within 30-40 minutes and died 3 to 3.5 hours after venom injection. Histopathological examinations revealed glumerolar congestion, dilated vessels of interstitium and focal interstitial congestion in the kidney and focal hemorrhage, central vein congestion, congested vessels in portal areas and dilated sinusoids in the liver at 3 to 3.5 hrs following venom injection. In addition, biochemical analyses indicated significant rise in the levels of ALT and creatinine following Mesobuthus eupeus envenomation in animals at 3 hrs. However no significant changes were observed at 1 hr. In conclusion, scorpion (Mesobuthus eupeus) venom leads to damage in vital organs such as liver and kidney.
    Keywords: Mesobuthus eupeus, rabbit, envenomation, histopathological changes, ALT, creatinine
  • A. Zare Mirakabadi, S. Mahmoodi Khatoonabadi, S. Teimoorzadeh Page 139
    Hemiscorpius lepturus is the most dangerous scorpion species, endemic in Khuzestan province and other southwestern areas of Iran, causing morbidity and mortality in children and adults. The efficacy of the antivenom for reversal of manifestation caused by venom of this scorpion is a controversial issue. In the present work, H. lepturus venom (1500 µg/kg) was subcutaneously injected into two separate groups of rabbits. Groups 1 and 2 of rabbits received antivenom through i. v route, at 1 and 3 hours after venom injection respectively. Electrocardiograms of all the rabbits recorded during the experiment. In group 1 rabbits blood collection carried out, before and 1 hr after venom injection as well as 3 and 24 hours after antivenom injection. In group2 animals, blood collection was carried out before and 3 hours after venom injection as well as 3 and 24 hours after antivenom injection. Separated serum used for determination of alanine aminotransferase (ALT), aspartate aminotransferase (AST), lactate dehydrogenase (LDH), creatine phosphokinase (CPK), creatine kinase isoenzyme, MB (CK-MB), urea، creatinine and Blood Urea Nitrogen (BUN). In group 1 rabbits highly significant (P<0. 01) increase in level of CPK, CK-MB and significant (P<0. 05) increase in level of urea, creatinine and BUN within 3 and 24 hours after antivenom injection was observed. In group 2, highly significant (P<0. 01) elevated level of CPK, CK-MB and significant (P<0. 05) elevated level of urea and creatinine within 3 hours after antivenom injection was observed. Moreover, highly significant (P<0. 01) elevated level of CPK, CKMB and AST and significant (P<0. 05) elevated level of rest of the biochemical parameters within 24 hours after antivenom injection was observed. On the other hand, in these groups, electrocardiogram abnormalities such as ST elevation and sinus bradycardia in limb lead II, were indicator of a mild cardiac injury. In conclusion, results obtained in this study indicate that the efficacy of antivenom for reversal of cytotoxic manifestations occurring after envenomation is time limited. Therefore, it is recommended to use antivenom as early as possible before the occurrence of serious cytotoxic effect on various organs.
    Keywords: Hemiscorpius lepturus, scorpion's venom, antivenom, biochemical parameters, Electrocardiogram
  • H. Hamidieh, A. Alhami, J. Mirian Page 147
    This syndrome is a shock-like hyper metabolic myopathy triggered in susceptible animals by stress. Capture myopathy (C.M.) is a commonly occurring condition in mammals following trapping and transportation. In this case 12 to 24 hours after transportation of red deer (Cevus elaphus) and wild goats (Capra ibex) clinical signs such as: muscular tremor, ataxia, recumbency, hyperthermia, tachycardia, hyperventilation and red brown urine observed. According to symptoms Capture myoparthy was diagnosed Treatment was ineffective on one red deer and one wild goat. Necropsy findings of dead animals were included: hyperemia, petechial hemorrhage in pericardium and heart muscle, pale foci of leg and heart muscles and red brown urine in bladder. This case report represents the attention to Capture myopathy in wild animals and particular caution that should be exercised in capturing and handling of these animals.
    Keywords: Capture myopathy, red deer, wild goat