Iranian Journal of Veterinary Medicine
Volume:10 Issue: 3, Summer 2016

آیمریا نکاتریکس عامل کوکسیدیوز حداکثر تأثیر اقتصادی را بر روی تولید پرندگان دارد. به نظر می رسد پروتئین های میکرونم نقش مهمی در حرکت انگل و تهاجم به سلول های میزبان دارد.
جداسازی و خالص سازی اووسیست آیمریا نکاتریکس از استان خوزستان-ایران بود. یک cDNA کد کننده پروتئین میکرونم 5 (EnMIC5) کلون و پس از بیان کردن این پروتئین نوترکیب، خاصیت ایمنی زایی آن توسط وسترن بلوتینگ مورد آزمایش قرار گرفت.
یک جفت پرایمر بر اساس توالی نوکلئوتیدی موجود برای ژن میکرونم 5 آیمریا نکاتریکس سویه LZ طراحی و به وسیله آن توالی بخشی از cDNA کد کننده این پروتئین به میزان bp 758 با استفاده از روش Semi- Nested RT-PCR تکثیر گردید سپس قطعه بدست آمده به درون وکتور pMAL-c2x حاوی پروتئین باند شونده به مالتوز کلون و در باکتری E . coli سویه TG1 بیان گردید. قطعه تکثیر شده، یک open reading frame 252 اسیدآمینه ای داشت که به میزان قابل توجهی حاوی مناطق حفاظت شده شامل پری کالکرئین پلاسمایی چسبنده و هفت جزء آبدوست بود.
در SDS-PAGE پروتئین الحاقی با وزن مولکولی در حدود 70 کیلو دالتون پس از القاء توسط IPTG بیان شد. آزمایش وسترن بلات نشان داد که پروتئین نوترکیب با سرم بدست آمده از جوجه های آلوده به آیمریا نکاتریکس واکنش می دهد.
نتیجه گیری نهایی: یافته ها نشان داد پروتئین بدست آمده قدرت ایمنی زایی نسبتا خوبی داشته و می تواند در آینده مورد مطالعه بیشتری قرار گیرد.

کلستریدیوم پرفرنجنس به عنوان میکروارگانیسم بیماریزا با انتشار وسیع شناخته شده است. این باکتری در انسان و حیوانات بیماریزایی بسیار مهمی دارد. در یک طبقه بندی کلاسیک کلستریدیوم پرفرنجنس در پنج تیپ توکسینی (از A تا E) بر مبنای ترشح چهار توکسین اصلی (آلفا، بتا، اپسیلون و یوتا) قرار می گیرد. آنتروتوکسین به طور معمول در تایپینگ کلستریدیوم پرفرنجنس استفاده نمی شود اما یک توکسین کشنده توام با فعالیت نکروتیک محسوب می گردد. تاکنون گزارش علمی منتشر شده ای در خصوص شناسایی جدایه های کلستریدیوم پرفرنجنس از حیوانات در ایران وجود ندارد.
در این تحقیق حضور ‍و فراوانی ژن آنتروتوکسین در بین جدایه های کلستریدیوم پرفرنجنس تیپ های مختلف مورد بررسی قرار گرفت.
آزمایش PCR اختصاصی به منظور شناسایی ژن آنتروتوکسین cpe در بین جدایه های کلستریدیوم پرفرنجنس جدا شده از مبتلایان به بیماری های روده ای دام ها در ایران استفاده گردید.
نتایج نشان داد که ژن cpe در جدایه های کلستریدیوم پرفرنجنس تیپ های A، B، C، D به ترتیب با فراوانی 63% (11/7)، 25% (20/5)، 4/21% (14/3) و 3/53 (15/8) حضور دارد. در مجموع 23 جدایه از 60 جدایه مطالعه شده (3/31%) با PCR از نظر حضور ژن cpe مثبت بودند.
نتیجه گیری نهایی: این اولین گزارش از شناسایی موارد cpe مثبت در بین جدایه ای کلستریدیوم پرفرنجنس عامل آنتروتوکسیمی در دام ها در ایران می باشد. مطالعات تکمیلی به منظور بررسی میزان تاثیر افزایشی توکسین cpe در پاتوژنز بیماری های روده ای حیوانات پیشنهاد می شود.

مقاومت رو به رشد نسبت به داروهای ضدقارچی و کاهش تعداد داروهای موجود سبب شد تا بررسی در زمینه داروهای جایگزین درمانی میان گیاهان آروماتیک و اسانس های روغنی شان به ویژه با اثرات ضدقارچی انجام شود.
هدف مطالعه حاضر، ارزیابی فعالیت ضدقارچی اسانس روغنی زنیان (Trachyspermum ammi) در برابر شایع ترین قارچ های بیماریزا نظیر گونه های کاندیدا، آسپرژیلوس، کرایزوسپوریوم و ترایکوفایتون بود.
اسانس روغنی از دانه های گیاه با روش تقطیر آبی به دست آمد. آزمایش های حساسیت به صورت هاله مهار رشد (قطر) با روش دیسک دیفیوژن و حداقل غلظت مهاری (MIC) و حداقل غلظت قارچ کشی (MFC) با روش میکرودایلوشن براث بیان شدند.
نتایج آزمایش های حساسیت نشان دادند که روغن زنیان در مقابل تمام سویه های آزمایش شده فعال بود. قطرهای هاله مهار رشد روغن بین mm 11 و 60 بودند. همچنین روغن به ترتیب با مقادیر MIC و MFC بین mg/ml 3/0 تا 5/2 و mg/ml 6/0 تا 5 بسیار مؤثر بود. اسانس روغنی زنیان فعالیت معنی داری را در مقابل گونه های مختلف کاندیدا در مقایسه با سایر قارچ ها نشان داد (0.05>p).
نتیجه گیری نهایی: مطالعه حاضر نشان داد که اسانس روغنی زنیان فعالیت قابل ملاحظه ضدقارچی دارد و شایسته است تحقیقات گسترده تری برای کاربرد بالینی آن جهت درمان عفونت های قارچی انجام پذیرد.

تجویز همزمان داروهای بیهوشی به منظور کاهش اثرات ناخواسته هر یک از این داروها انجام می شود.
این مطالعه به منظور بررسی اثرات تجویز همزمان کتوفول با دیازپام و میدازولام در سگ های سالم طراحی شد.
تعداد شش قلاده سگ بالغ نژاد مخلوط مورد استفاده قرار گرفتند. پس از آرام بخشی با داروی آسپرومازین (mg/kg 1/0)، بیهوشی با یکی از سه درمان کتوفول (KF، هر میلی لیتر شامل mg 5 کتامین و mg 5 پروپوفول)، کتوفول-دیازپام (KFD) و کتوفول-میدازولام (KFM) (هر میلی لیتر شامل mg 5 کتوفول و mg 5/2 دیازپام یا میدازولام) به صورت تصادفی القا شد. همه سگ ها هر سه درمان را به فاصله حداقل یک هفته دریافت نمودند.
دوز مورد نیاز برای القای بیهوشی در KFر(mg/kg 44/0±2/4) بالاتر از KFDر(mg/kg 6/0±27/2) و KFMر(mg/kg 25/0±68/1) تعیین شد (05/0>p). دوز نهایی دیازپام و میدازولام در KFD و KFM به ترتیب mg/kg 25/0±00/1 و mg/kg 10/0±73/0 بود (05/0p). تعداد ضربان قلب در KF در چندین نقطه زمانی افزایش یافت (05/0>p). تعداد تنفس در KF یک کاهش معنی داری را در زمان بیهوشی در مقایسه با زمان پایه نشان داد. ضربان قلب و تعداد تنفس در KFD و KFM ثبات بیشتری را نشان داد. کیفیت القا و برگشت از بیهوشی در هر سه درمان قابل قبول بود.
نتیجه گیری نهایی: تجویز همزمان کتوفول با دیازپام و کتامین مقدار داروی مورد نیاز برای القا را کاهش داد و برگشت از بیهوشی را طولانی ساخت. دیازپام و میدازولام توانستند برخی اثرات جانبی قلبی-تنفسی کتوفول را کاهش دهند.

کلیدواژگان: تجویز همزمان، کتوفول، دیازپام، میدازولام، سگ

رفتار تغذیه ای از راه مسیرهای پیچیده بواسطه سیگنال های مرکزی و اندام های محیطی تنظیم می شود. مشخص شده است که سیستم دوپامینرژیک و گلوتاماترژیک نقش مهمی در تنظیم مصرف خوراک دارند اما گزارشات کمی در مورد تقابل عمل آنها در پرندگان وجود دارد.
این مطالعه به منظور بررسی نقش سیستم گلوتاماترژیک بر کاهش اشتهای ناشی از دوپامین در جوجه های گوشتی یک روزه طراحی شد.
در آزمایش اول جوجه ها تزریق داخل بطنی مغزی محلول کنترل، دوپامین (4nmol)، رMK-801 (آنتاگونیست گیرنده NMDA گلوتاماتی، nmol 15) و تزریق توام دوپامین + MK-801 را دریافت کردند. در آزمایش دوم جوجه ها با محلول کنترل، دوپامین (4nmol)،ر CNQX (آنتاگونیست گیرنده AMPA گلوتاماتی، nmol 390) و استفاده توام دوپامین + AMPA تزریق داخل بطنی مغزی شدند. در آزمایش سوم جوجه ها تزریق داخل بطنی مغزی محلول کنترل، دوپامین (4nmol)،رAIDA (آنتاگونیست گیرنده mGLUR1 گلوتاماتی، nmol 2) و دوپامین + AIDA را دریافت کردند. آزمایش 4 و 5 مشابه آزمایش 3 بود بطوری که جوجه ها LY341495 (آنتاگونیست گیرنده mGLUR2 گلوتاماتی، nmol 150) و UBP1112 (آنتاگونیست گیرنده mGLUR3 گلوتاماتی، nmol 2) را بجای AIDA دریافت کردند. سپس مصرف تجمعی خوراک تا 120 دقیقه پس از تزریق اندازه گیری شد.
با توجه به نتایج بدست آمده تزریق داخل بطنی مغزی دوپامین بطور معنی داری موجب کاهش اخذ غذا شد (001/0>p). تزریق توام دوپامین و MK-801 موجب کاهش اثرات ضد اشتهایی دوپامین شد (001/0>p). مصرف خوراک در جوجه ها بواسطه تزریق توام دوپامین و AIDA افزایش یافت (001/0>p).
نتیجه گیری نهایی: نتایج نشان دهنده این بود که کاهش اشتهای ناشی از دوپامین از طریق گیرنده های NMDA و mGLUR1 گلوتاماترژیک در جوجه های گوشتی میانجی گری می شود.

اطلاعات جامعی در مورد خواص مکانیکی روده گوسفند وجود ندارد.
برای این منظور تعدادی آزمون های کشش دومحوری انجام شد و مدل بنیادی برای توصیف خواص مکانیکی بافت روده گوسفند استخراج شد.
یازده نمونه تازه گوسفندی تهیه شد و آزمون های مسطح دومحوری بر نمونه ها با اعمال همزمان نیرو در دو جهت طولی و پیرامونی انجام شد. سپس داده های اندازه گیری شده با مدل ناهمسانگرد چهار پارامتر فانگ و مدل مونی-ریولین بهینه شده برازش شدند.
داده ها درجه ای از ناهمسانگردی را نشان دادند. جهت سختی بافت قابل پیش بینی نبود. تعدادی از نمونه ها در جهت پیرامونی سخت تر بودند و بعضی ها در جهت طولی. میانگین نتایج نشان داد که جهت پیرامونی سخت تر می باشد.
نتیجه گیری نهایی: می توان نتیجه گرفت که روده گوسفند به عنوان بافت ناهمسانگرد غیر خطی رفتار می کند که با مدل مونی-ریولین بهتر برازش می شود.

آئروموناس های متحرک عامل تلفات سنگین در مزارع پرورش کپورماهیان ایران در فصول بهار و تابستان می باشند.
هدف از انجام مطالعه حاضر جداسازی و شناسایی ویژگی های فنوتیپی و مولکولی گونه های آئروموناس های متحرک در برخی از مزارع پرورشی کپورماهیان کشور بوده است.
به این منظور نمونه های بافت کلیه 40 نمونه ماهی دارای علائم بالینی از 22 مزرعه مورد بررسی قرار گرفت. پس از کشت از بافت کلیه ماهیان بیمار روی محیط ژلوز خوندار، آزمایش های بیوشیمیایی جهت شناسایی جنس های باکتریایی انجام شد. به منظور تایید تشخیص پس از استخراج DNA نمونه ها و ارزیابی کیفیت DNA های استخراج شده، آزمایش PCR صورت گرفت. در این آزمایش از یک جفت آغازگر برای شناسایی ژن 16S rRNA باکتری استفاده شد. نمونه های تایید شده تعیین توالی گردید و مطالعات فیلوژنتیک بر روی جدایه ها با استفاده از نرم افزار MEGA نسخه 6 انجام شد.
از کل نمونه های مورد مطالعه 19 نمونه به عنوان گونه های آئروموناس های متحرک با استفاده از آزمایش های بیوشیمیایی و نیز تولید باند 1200 بازی از ژن موردنظر روی ژل الکتروفور 1% شناسایی شدند. پس از تعیین توالی، این گونه ها به عنوان Aeromonas hydrophila و A. veronii biovar veronii تشخیص داده شد.
نتیجه گیری نهایی: مطالعات فیلوژنتیک نشان داد که سویه های آئروموناس های متحرک مورد مطالعه در دو خوشه و چهار گروه ژنتیکی قرار دارند.

گزارش هایی در مورد اثرات مثبت فیبر نامحلول جیره بر بازدهی جوجه های گوشتی وجود دارد.
این مطالعه به منظور تعیین اثر سطح مصرف و اندازه ذرات پوسته برنج در جیره جوجه های گوشتی بر جمعیت باکتریایی ایلئوم و سکوم و ریخت شناسی روده کوچک انجام گرفت.
جیره های آزمایشی عبارت بودند از یک جیره شاهد فاقد پوسته برنج و چهار جیره حاویg/kg 5/7 یا 15 پوسته برنج با اندازه ذرات کمتر از mm 1 یا بین mm 2-1.
فیبر نامحلول جیره مصرف خوراک گروه های آزمایشی را تحت تأثیر قرار نداد. بهترین افزایش وزن و ضریب تبدیل غذایی در جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره حاویش g/kg 5 پوسته برنج با اندازه ذرات کمتر از mm 1 ثبت شد (05/0 >p). در دودنوم و ژژنوم، نسبت عمق کریپت به ارتفاع ویلی در گروه شاهد به طور معنی داری کمتر از سایر گروه ها بود (05/0 >p). در ایلئوم، تمام پرنده های تغذیه شده با پوسته برنج به استثناء گروه تغذیه شده با جیره حاوی g/kg 15 پوسته برنج با اندازه ذرات mm 2-1، جمعیت لاکتوباسیلوسی بیشتر و جمعیت های ا.کولی و کولیفورم های کمتری نسبت به گروه شاهد داشتند (05/0 >p).
نتیجه گیری نهایی: نتایج این تحقیق پیشنهاد می نماید که استفاده از سطح g/kg 5/7 پوسته برنج با اندازه ذرات بزرگتر (mm 2-1) بطور موثری منجر به بهبود بازدهی رشد گردید. اثرات مثبت فیبر نامحلول جیره بر بازدهی رشد جوجه های گوشتی در مطالعه حاضر احتمالا از بهبود در ظرفیت هضمی روده ناشی نشده ، بلکه در نتیجه ایجاد تغییراتی مطلوب در جمعیت باکتریایی مجرای روده بوده است.

در طب سنتی برخی از کشورهای آسیایی این تصور وجود دارد که کافور می تواند در کاهش میل جنسی افراد نقش داشته باشد. با این حال مطالعات در این زمینه نیز بسیار محدود می باشد.
از این رو در تحقیق حاضر علاوه بر بررسی دقیق تر اثرات کافور بر پارامترهای بیضه، اسپرم و فاکتور های سرمی، نقش ویتامین E به عنوان یک آنتی اکسیدانت در درمان عوارض ناشی از کافور بررسی شد.
در این تحقیق از 50 قطعه موش سوری نر بالغ (balb/c) 20 تا 25 گرمی در 5 گروه استفاده شد. گروه اول کنترل، دریافت کننده سرم فیزیولوژی (CO)، دو گروه کنترل شم، به ترتیب دریافت کننده روغن زیتون تنها (OL) و گروه دریافت کننده ترکیبی از ویتامین E و روغن زیتون (OL+E)، و نهایتا دو گروه تجربی دریافت کننده کافور تنها (CA) و گروه دریافت کننده کافور به همراه ویتامین Eر(CA+E). کافور با دوز mg/kg 30 و ویتامین E نیز با دوز mg/kg 100 تهیه گردید. تمام مواد به صورت خوراکی (گاواژ) و دوره 35 روزه تجویز شدند. پس از اتمام دوره درمان از طریق قلب خونگیری انجام و نمونه های سرمی جهت آزمایشات سرمی و تعیین سطح تستوسترون، نمونه های اسپرم برای بررسی اسپرم و نمونه های بافتی نیز پس از جدا سازی در داخل فرمالین و ازت مایع فیکس شده و پس از انجام برش های پارافینی و انجمادی در نهایت با رنگ آمیزی های معمولی و اختصاصی مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج نشان دهنده کاهش معنی دار تعداد اسپرم، درصد اسپرم های زنده و بالغ، کاهش اکثر پارامترهای مورفومتریک بیضه، تغییرات هیستوشیمی و عدم تغییر سطح هورمون تستوسترون سرمی در گروه دریافت کننده کافور بود در حالی که ویتامین E به عنوان یک آنتی اکسیدانت بصورت خفیفی توانسته بود اثرات کافور را کاهش دهد (05/0>p).
نتیجه گیری نهایی: می توان نتیجه گرفت که کافور بر پارامترهای کیفیت اسپرم و بیضه در موش سوری تاثیر داشته و ویتامین E به عنوان یک آنتی اکسیدانت، قادر به تعدیل عوارض ناشی از دریافت کافور در رابطه با پارامترهای مذکور می باشد.

خرس قهوه ای از جمله گونه های جانوری در حال انقراض در گستره زیستی ایران است که در شمال ایران زندگی می کند و در زمره بزرگترین گوشتخواران ایران به حساب می آید. مطالعات متعددی روی جمجمه حیوانات صورت گرفته است. این مطالعه با هدف مشاهده و ثبت ویژگی های آناتومیکی ساختمان جمجمه سه قلاده خرس قهوه ای نر بالغ، انجام شد. ساختار ماکروسکوپی جمجمه ها از شش نمای پشتی، شکمی، عقبی، جلویی، جانبی و داخلی مطالعه گردید. این مطالعه نشان داد که بخش صورتی جمجمه کوچک و حفره سری وسیع و چهار گوش به نظر رسیده و از گوشتخوارانی مثل سگ بزرگتربود. بخش صورتی استخوان اشکی و شیار چشمی استخوان پیش پروانه ای در جمجمه خرس قهوه ای دیده نشد. بین استخوان آرواره و استخوان بینی مفصلی وجود نداشت. مجرای بین ثنایایی حدفاصل زائده های کامی استخوان های ثنایا وجود داشت. حفره چشمی درجمجمه خرس قهوهای کوچک بود. مجرای اشکی با مشارکت استخوان های اشکی و آرواره ساخته شده یود. استخوان آهیانه و ستیغ سهمی خارجی در جمجمه خرس قهوه ای در مقایسه با جمجمه سگ ها کوتاه تر به نظر رسید. حباب صماخی در جمجمه خرس قهوه ای خیلی کوچک بود و سوراخ وداجی گرد دیده شد. مجرای شنوایی خارجی در جمجمه خرس قهوه ای بوسیله بخش فلسی یا مسطح استخوان گیج گاهی و بخش صماخی استخوان گیج گاهی تشکیل شده بود. نتیجه اینکه بخش های مختلف جمجمه خرس قهوه ای در مقایسه با سایر گوشتخواران تفاوت هایی را نشان می دهد.