نشریه پلاسما و نشانگرهای زیستی
سال پنجم شماره 4 (پیاپی 20، پاییز 1391)

سلول های بنیادی مزانشیمی در بافت های متنوعی مثل مغز استخوان یافت می شوند. این سلول ها با دارا بودن ویژگی چندتوانی، قابلیت تمایز به انواع رده های مزودرمی را دارند. سلول های بنیادی مزانشیمی به عنوان کاندید مناسبی در سلول درمانی معرفی شده اند. در این تحقیق توانایی تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان انسان به سلول های رده استخوان مورد بررسی قرار گرفته است.
پس از استخراج مغز استخوان از استخوان لگن افراد دهنده، مراحل جداسازی سلول ها صورت گرفت. سپس سلول-های جدا شده در محیط کشت مناسب کشت داده شدند. جهت تعیین هویت سلول ها از فلو سایتومتری استفاده شد. سلول های بنیادی مزانشیمی در محیط کشت تمایزی استخوان کشت داده شده و سپس رنگ آمیزی اختصاصی صورت گرفت.
نتایج آنالیز فلو سایتومتری نشان داد که این سلول ها نسبت به مارکرهای 45 CDو80 CD منفی می باشند، در حالی که نسبت به مارکر90 CD مثبت هستند و سلول های بنیادی مزانشیمی پس از 21 روز به سلول های استخوانی تمایز یافتند.
نتایج این تحقیق نشان داد که سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از مغز استخوان انسان یکی از منابع مهم سلول های بنیادی می باشند که توانایی تمایز به رده استخوان را دارا می باشند.

زولپیدم اثرات درمانی خود را از طریق اثر بر سیستم عصبی مرکزی با واسطه تسهیل عملکرد نورون های گاباارژیک اعمال می کند. کارایی زولپیدم در درمان اختلالات خواب مشابه داروهای بنزو دیازپینی است و بر فعالیت های متابولیسمی کبد تاثیر دارد. این مطالعه با هدف بررسی اثر زولپیدم بر وزن و میزان آنزیم هایAST، ALT و ALPانجام گرفت.
در این تحقیق از 50 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار با وزن تقریبی 10±200 گرم در گروه های تجربی، شاهد و کنترل استفاده شد. گروه های تجربی در سه دسته مختلف، این دارو را به صورت خوراکی و به میزان 150، 300 و 450 میلی گرم بر کیلوگرم وزن موش به مدت 21 روز دریافت کردند. گروه شاهد 1 میلی لیتر آب مقطر دریافت و گروه کنترل نیزهیچ ماده ای را دریافت نکرد. در پایان روز 21ام از ناحیه بطنی قلب حیوانات خون گیری به عمل آمد و غلظت آنزیم های ALT، AST و ALP توسط روش الیزا و کیت های تجاری ساخت شرکت پارس آزمون ایران اندازه گیری و نتایج از طریق آزمون های ANOVA و پیگیری توکی مورد ارزیابی قرار گرفت.
با توجه به نتایج به دست آمده در این تحقیق مشخص گردید که داروی زولپیدم باعث افزایش معنی دار غلظت سرمی آنزیم های ALT، AST و ALP در گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل در سطح 05/0≥p می شود و تنها در گروه تجربی دریافت کننده دوز حداکثر نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری در سطح 05/0≥p در وزن موش ها مشاهده گردید.
زولپیدم به دلیل افزایش تولید مشتقات الکلی در کبد باعث آسیب و تخریب غشای پلاسمایی سلول های کبدی و افزایش آنزیم های ALT، AST و ALP شده است.

دما یکی از فاکتورهای مهمی است که مکانیسم های فیزیولوژیکی تمامی اندام ها را کنترل می کند. این فاکتور از طریق افزایش یا کاهش فعالیت تحریک کنندگی آنزیم های هضمی و فعالیت های سوخت و سازی در سطوح سلولی فعالیت می کند و می تواند اثرات بسیار مهمی بر روی رشد ماهیان داشته باشد.
به این منظور این آزمایش به مدت 6 هفته به بررسی اثرات دماهای مختلف بر روی رشد ماهی کلمه انجام پذیرفت. آزمایشات در 4 تیمار و 3 تکرار به صورت زیر انجام گرفت: تیمار 1: دمای 26 درجه سانتی گراد، تیمار 2: دمای 28 درجه سانتی گراد، تیمار 3: دمای 30 درجه سانتی گراد، تیمار 4: دمای 32 درجه سانتی گراد. بچه ماهیان کلمه در طول دوره آزمایش با غذای تجاری بیومار (Biomar)تغذیه شدند. نرخ غذا دهی براساس 10 درصد وزن بدن کل بچه ماهیان، در روز صورت گرفت.
با توجه به نتایج به دست آمده از این تحقیق مشخص گردید که بین تیمارهای مورد بررسی از نظر وزن و طول بدن بچه ماهیان کلمه اختلاف معنی دار آماری وجود دارد (05/0p<). به طوری که بیشترین افزایش وزن و طول را بچه ماهیان کلمه در تیمار 3 با دمای 30 درجه سانتی گراد داشتند. هم چنین اختلاف معنی داری در میزان ضریب تبدیل غذایی، ضریب رشد ویژه، درصد افزایش وزن بدن، رشد مطلق روزانه، ضریب چاقی و بازماندگی مشاهده شد (05/0p<).
نتایج نشان داد بهترین دما برای رشد و بقائ ماهی کلمه 30 درجه سانتی گراد می باشد.

دیابت یکی از شایع ترین امراض عصر حاضر بوده که عوارض نورولوژیکی آن از جمله نوروپاتی دیابتی یکی از مشکلات عمده آن می باشد. در این پژوهش اثر نورو دژنراتیو دیابت بعد از کمپرسیون عصب سیاتیک رت های دیابتی با بررسی نورون های حرکتی آلفای نخاع تعیین شده است.
در این تحقیق تجربی آزمایشگاهی 18 رت نر نژاد ویستار به طور تصادفی در سه گروه کنترل، کمپرسیون و دیابت + کمپرسیون(6=n) تقسیم شدند. در حیوانات، دیابت با تزریق(STZ) استرپتوزوتوسین با دوز mg/kg55 تجربی القائ گردید. پس از اطمینان از القای دیابت، کمپرسیون عصب سیاتیک پای چپ تحت کمپرسیون قرار گرفت. پس از یک 28 روز مراقبت، رت ها با فرمالین 10 درصد تحت پرفیوژن قلبی قرار گرفتند و از نخاع ناحیه کمری نمونه برداری و پس از آماده سازی بافتی، برش های سریال 7 میکرونی از بلوک های پارافینی تهیه شدند. برش ها با آبی تولوئیدین رنگ آمیزی و شمارش نورون های حرکتی شاخ قدامی نخاع به روش (دایسکتور) انجام گردیدند. آنالیز داده های کمی با آزمون های آماری انجام شد.
تعداد نورون های آلفا گروه کمپرسیون(28±789) در مقایسه با گروه کنترل(70±1766) کاهش معنی داری داشت. هم چنین با مقایسه گروه کمپرسیون و گروه کمپرسیون+دیابت (14±543) اختلاف معنی داری بین دانسیته نورونی در این دو گروه مشاهده شد(001/0p<).
دیابت به عنوان یک بیماری نورو دژنراتیو، ضایعات نورونی در سیستم عصبی مرکزی را افزایش می دهد.

سیاه ماهی (Capoeta capoeta gracilic) یکی از گونه های بومی و با ارزش حوضه آبریز جنوب دریای خزر است. شاخص های خونی در فیزیولوژی ماهی بسیار تاثیرگذار می باشد لذا با شناخت صحیح از وضعیت خونی سیاه ماهی می توان در جهت حفاظت از این ذخایر ارزشمند ژنتیکی کوشید.
در این تحقیق به منظور بررسی اثر سن بر روی برخی از پارامترهای بیوشیمیایی سرم خون سیاه ماهی دو ایستگاه در منطقه حد واسط رودخانه سیاهرود مازندران انتخاب و در هر ایستگاه 25 نمونه ماهی صید شد. عملیات نمونه گیری در طی فصل تولید مثل سیاه ماهی صورت گرفته و ماهیان در چهار کلاسه سنی 1، 2، 3 و 4 ساله قرار داشتند. خونگیری به روش قطع ساقه دمی در ماهیان کوچک تر و از طریق ورید ساقه دمی و پونکسیون قلب در ماهیان بزرگ تر به عمل آمد، سپس آزمایشات غیر الکترولیتی سرم خون شامل گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، پروتئین کل، آلبومین، گلوبولین، اوره خون، کراتینین، AST، ALT، ALP و هم چنین آزمایشات غیر الکترولیتی شامل کلسیم، سدیم و پتاسیم به روش استاندارد و آزمایشگاهی انجام پذیرفت.
براساس نتایج به دست آمده مشاهده شد که فاکتورهای بیوشیمیایی سرم خون سیاه ماهی رودخانه سیاهرود در سنین مختلف دارای نوسانات متفاوتی می باشند به طوری که از نظر آماری در میزان کلسیم، کلسترول و سدیم اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0p<)، ولی در سایر پارامترهای فوق اختلاف معنی دار آماری مشاهده نشد(05/0p<).
براساس نتایج حاضر فاکتورهای مورد مطالعه می تواند تا حدودی تحت تاثیر عوامل فیزیولوژیک نظیر سن قرار بگیرند.

میکروفلور روده نقش بسیار مهمی در حفظ تعادل و توازن پاسخ ایمنی در برابر عوامل عفونت زا ایفا می کند. پروبیوتیک ها نیز همانند میکروفلور با تاثیر بر روی سیستم ایمنی، مقاومت موجود را نسبت به انواع میکروراگانیسم های بیماری زا افزایش می دهند. هدف از این مطالعه بررسی اثر پروبیوتیک حاوی لاکتو باسیلوس برویس جدا شده از ترخینه، بر القائ پاسخ آنتی بادی در جوجه های واکسینه شده با واکسن ویروس بورس فابریسیوس عفونی و تاثیر آن بر وزن جوجه ها می باشد.
جوجه های گوشتی یک روزه نژاد 500Cobb به صورت تصادفی به 3 گروه کنترل بدون واکسن، کنترل با واکسن و گروه آزمون دریافت کننده واکسن به همراه پروبیوتیک (1میلی لیتر با غلظت ml /cfu 109×1) بود. واکسن به صورت خوراکی در روزهای 17 و 26 به جوجه ها داده شد. هر هفته با خون گیری، میزان آنتی بادی علیه ویروس بورس فابریسیوس عفونی موجود در خون با روش الایزا تعیین گردید. میزان افزایش وزن جوجه ها نیز به صورت هفتگی مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج حاصله نشان داد که در ابتدا تیتر اولیه آنتی بادی در تمامی گروه ها یکسان بود و تا روز 25 به تدریج به صورت معنی داری کاهش می یافت. کاهش تیتر آنتی بادی در گروه های 2 و 3 بیشتر بوده و اختلاف معنی داری با گروه کنترل داشت. در گروه 1، کاهش تیتر آنتی بادی تا روز 32 ادامه داشت در حالی که در گروه های 2 و 3، تیتر افزایش یافت. در روز 32 در گروه دریافت کننده پروبیوتیک، تیتر آنتی بادی بالاتر از گروه کنترل منفی بود ولی اختلاف معنی داری نسبت به گروه کنترل دریافت کننده واکسن نداشت.
اندازه گیری وزن جوجه ها در طی دوره آزمایش نشان داد که استفاده از پروبیوتیک به صورت معنی داری با افزایش وزن، سبب بهبود تولید می شود.

در قرآن از غذاهایی نام برده شده است که بی شک توجه به آن ها و به کارگیری دستورات مطرح شده در مورد آن ها می تواند تامین کننده ی سلامت جسمی و روحی باشد. در این تحقیق سعی شده است تا معجزات قرآن و توجه آن به تغذیه از جمله اثر محافظت کبدی ترکیب عصاره ی آبی میوه ی انجیر، زیتون و انار با نسبت های قرآنی 1، 7، 3 درمقابل آسیب کبدی القائ شده با تتراکلریدکربن مورد بررسی قرار گیرد.
دراین مطالعه تجربی، تعداد 30 سر موش های صحرایی نر بالغ نژاد ویستاربه 5گروه 6تایی تقسیم و دو بار در هفته و به مدت 28 روز تتراکلریدکربن (1میلی لیتربرکیلوگرم وزن بدن تتراکلریدکربن50% به نسبت 1:1 رقیق شده با روغن زیتون) را به طورهم زمان با ترکیب عصاره ی آبی میوه ی انجیر، زیتون و انار با نسبت های قرآنی 1، 7، 3 روزانه به همراه آب آشامیدنی با دوزهای 100، 250 و 400 میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن دریافت نمودند.
آزمون آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) حاکی از کاهش معنی دار (05/0>p) سطح سرمی آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، آسپارتات آمینو ترانسفراز(AST)، آلکالین فسفاتاز (ALP)، لاکتات دهیدروژناز (LDH) و بیلی روبین در گروه های ترکیب عصاره ی آبی میوه ی انجیر، زیتون و انار با دوزهای 100، 250 و 400 میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن می باشد. نتایج هیستوپاتولوژیک کبد نیز در گروه های درمان نشان دهنده ی برگشت و بازسازی هپاتوسیت ها به شکل طبیعی می باشد. یافته ها اثرات سینرژیکی محافظتی عصاره ی ترکیبی با نسبت های قرآنی رابر کبد ثابت کرد.
ترکیب عصاره ی آبی میوه ی انجیر، زیتون و انار با نسبت های قرآنی احتمالا به واسطه افزایش فعالیت ترکیبات آنتی-اکسیدان در عصاره ی فوق و در نتیجه کاهش استرس اکسیداتیو و پراکسیداسیون لیپید ناشی از تتراکلریدکربن می تواند موجب محافظت از کبد شود.