نشریه پلاسما و نشانگرهای زیستی
سال هشتم شماره 1 (پیاپی 29، زمستان 1393)

آنتی بادی های مونوکلونال، پروتئینهای ویژه ای هستند که در درمان هدفمند به طور چشم گیری مورد استفاده قرار میگیرند. هرسپتین یکی از معروف ترین آنتی بادی های مونوکلونال انسانی است که در زمینه درمان سرطان پستان مورد استفاده قرار گرفته است. در این تحقیق نشان دارسازی آنتی بادی هرسپتین با تکنسیوم به عنوان اولین قدم در تولید یک رادیوداروی جدید تشخیصی مورد ارزیابی قرار گرفته شد.
کلیه تست های کنترل کیفی شامل تعیین خلوص رادیوشیمیایی، ایمونوراکتیویته، پایداری در بافر فسفات و سرم خون انجام و نهایتا توزیع زیستی این دارو در بدن موش سوری سالم بررسی گردید.
خلوص رادیوشیمیایی297%، بعد از 24 ساعت پایداری در بافر 184%سرم 275% و ایمونوراکتیویته386% محاسبه شد. هیچ اکتیویته ای در بافت یا اندام خاصی از بدن موش تجمع نیافت.
بنابراین میتوان نتیجه گرفت که این ترکیب نشان دار احتمالا بتواندیک کاندیدای امیدوارکننده برای کاربردهای تشخیصی درطیف وسیعی از سرطان های انسانی باشد.

پژوهش ها نشان داده اند که استرس اثرات مختلفی بر سیستم درون ریز بدن دارد. قرارگیری در شرایط استرس زا موجب تغییردر سطوح هورمون های تیروئیدی می شود. با توجه به نقش پروبیوتیک ها در کاهش استرس، هدف از این مطالعه بررسی میزان اثرگذاری باسیلوس برویس، پروبیوتیک بومی ایران بر ترشح هورمون های T3و T4در رت های نر تحت شرایط استرس بی حرکتی مزمن است.
در این مطالعه تجربی32 سر رت نر نژاد ویستار با سن 4 هفته و وزن تقریبی 130-110 گرمانتخاب و به طور تصادفی در 4 گروه، 2 گروه کنترل منفی و مثبت و 2 گروه آزمون تقسیم بندی شدند. گروه کنترلمنفی و مثبت روزانه ml1 بافرPBS خنثی دریافت می کردند در حالی که گروه کنترل مثبت درطول 21 روز به مدت15 دقیقه تحت شرایط استرس بی حرکتی مزمن قرار داده شدند. گروه های آزمون در طی مدت آزمون با بافر PBS حاوی پروبیوتیک به میزان گاواژ داده شدند در حالی که گروه آزمون 2 تنها در شرایط استرس قرار می گرفت. بعد از طی 21 روز، خون گیری از قلبرت ها انجام شد و بعد از تهیه سرم، میزان ترشح هورمون هایT3 و T4با استفاده از روش الایزا مورد سنجش قرار گرفت.
نتایج حاصله از این تحقیق نشان داد که استرس سبب کاهش معنی دار میزان هورمون T4از 0008921/05071 0/0به mg/dl001288/00444/0می شود(0008/0= P Value). درحالی که میزان هورمونT4در گروه آزمون1 در مقایسه با گروه کنترل منفی تفاوت معنی داری نشان نداد(0854/0= P Value). میزان ترشح هورمون T4در گروه آزمون 2نسبت به گروه کنترل مثبت و آزمون 1 به صورت معنی داری بیشتر بود(001/0>P Value). بنابراین پروبیوتیک در شرایط استرس میزان ترشح هورمون T4را به صورت معنی داری افزایش می دهد. در مورد T3اختلاف معنی داری بین گروه ها مشاهده نشد.
باسیلوس برویس پروبیوتیک سطح ترشح هورمون T4را درشرایط استرس در رت ها افزایش می دهد. بنابراین نتایج این بررسی می تواند در به کارگیری باسیلوس برویس به عنوان یک عامل موثر در کنترل سطوح هورمون های تیروئیدی نقش مهمی داشته باشد. تنها در شرایط استرس قرار می گرفت. بعد از طی 21 روز، خون گیری از قلبرت ها انجام شد و بعد از تهیه سرم، میزان ترشح هورمون هایT3 و T4با استفاده از روش الایزا مورد سنجش قرار گرفت.

هدف از این مطالعه بررسی تاثیر سطوح مختلف مکمل های ویتامین Eو 2Bبر فاکتورهای خونی و ایمنی بچه تاس ماهی شیپ است.
این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار در نظر گرفته شد. به تیمار شاهد ویتامین E و2 Bاضافه نشد. در تیمارهای بعد به ترتیب 300 میلی گرم در کیلوگرم ویتامینE، 20 میلی گرم در کیلوگرم 2B، مخلوط ویتامین Eو 2Bبه میزان 15+300 میلی گرم در کیلوگرم، 20 +300 میلی گرم در کیلوگرم و 25+300 میلی گرم در کیلوگرم به هر تیمار اضافه شد. بچه ماهیان شیپ با متوسط وزن اولیه 5/1 30 گرم به مدت 8 هفته تغذیه شدند و در پایان دوره پرورش شاخص های خونی و ایمنی در آن ها اندازه گیری شد.
نتایج نشان دادند که افزایش مکمل ویتامین E و2 Bاضافه شده در جیره بر شاخص های خونی و سیستم ایمنی بدن ماهیان تاثیرگذار است. بهطوری که میزان گلبول قرمز، فعالیت لیزوزیم، IgM، توتال ایمونوگلوبین و هماتوکریت در ماهیان تغدیه شده با جیره حاوی 300 میلی گرم ویتامینEدر بالاترین سطح و میزان هموگلبوبین و فعالیت کامپلایمنت نوع50CHدر ماهیان با جیره حاوی20 میلی گرم2Bدر مقایسه با ماهیان تیمار شاهد به طور معنی داری در سطح بالاتری قرار داشت(0.05≥P
نتایج این مطالعه نشان می دهد که مخلوط 300 میلی گرم ویتامین E و 20 میلی گرمB 2 در جیره موجب بهبود شاخص های خونی و ایمنی در بچه ماهی شیپ می گردد.

نانوذرات نقره با اثرات ضدمیکروبی و مصرف روز افزون آن در صنایع یکی از پرکاربردی ترین نانو ذرات می باشند. این امر ضرورت بررسی و استفاده از آن ها را افزایش داده است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات کو تاه مدت و دراز مدت تزریق داخل صفاقی نانو ذرات نقره بر بافت هیپوکامپاست.
تعداد 56 سرموش صحرایی نر نژاد ویستار به 2 دسته و هر دسته به 4 گروه هفت تایی تقسیم گردید. گروه اول، سالین و 3گروه تیمار نانوذرات نقره در دوزهای 100، 200 و 400 ppmدریافت کردند. دسته اول در طی پنج روز متوالی و دسته دوم در طی 10 روز متوالی تزریقداخل صفاقی تیمار گردیدند. 10 روز بعد از آخرین تزریق، بافت هیپوکامپ خارج و پس از تهیه برش های بافتی برای شناسایی نورون های نکروتیک از نمونه های سالم، از رنگ آمیزی نیسل استفاده شد.
در دسته اول(در طی 5 روز متوالی تیمار گردیدند)، میانگین درصد سلول نکروتیک در دوز 100ppm نسبت به گروه کنترل افزایش معنی دار داشت(0.01>p) و میانگین درصد سلول نکروتیک در دوزهای 200و 400 ppmنسبت به گروه کنترل افزایش معنی دار داشت(0.001>p). در دسته دوم(در طی 10 روز متوالی تیمار گردیدند)، میانگین درصد سلول نکروتیک در دوز 100ppm نسبت به گروه کنترل افزایش معنی دار داشت(0.01>p). این درصد در دوزهای 200 و 400 ppmنسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری نشان داد(0.001>p
نانو ذرات نقره باعث نکروز سلول های هیپوکامپ می شود. این اثر با افزایش دوزهای تزریقی نانوذرات نقره افزایش اما وابسته به طول مدت تزریق نمی باشد.

فعالیت بدنی تا سرحد خستگی با آزاد شدن اکسیژن فعال( ROS) و نیتروژن فعال(RNS) همراه است که به خوبی دارای یک نقش دوگانه به عنوان عامل زیان آور و مفید، شناخته شده است. ان استیل سیستئین( NAC) شکل استیله اسید آمینه Lسیستئین است که در بدن تبدیل به متابولیت هایی می گردد که توانایی تحریک سنتز گلوتاتیون را داشته و در نتیجه باعث از بین بردن رادیکال آزاد می شوند. هدف از این بررسی تاثیرمصرف مکمل ان استیل سیستئین بر غلظتTAC MDAو CRPپلاسما موش های صحرایی نژاد ویستار پس از یک جلسه فعالیت بدنی درمانده ساز است.
دراین تحقیق از 16 سر موش صحرایی ماده نژاد ویستار با وزن 250 -300 گرم و محدوده سنی 8 - 10 هفته که به 2 گروه تقسیم شده، استفاده گردید. گروه اول قرص حل شدنی ان استیل سیستئین(600 میلی گرم) که با گاواژ چهار ساعت قبل از آزمایش داده شده و گروه دوم به عنوان کنترل در نظر گرفته شد. نمونه خونی یک ساعت قبل از ورزش درمانده ساز، بلافاصله بعد از ورزش درمانده ساز و یک ساعت بعد از ورزش درمانده ساز در حالت استراحت جمع آوری و شاخص های TACMDAو CRPاندازه گیری شد.
کاهش معنی داری در میزان غلظت مالون دی آلدهید(MDAبلافاصله پس از ورزش درمانده ساز در گروه دریافت کنندهNAC و در میزان غلظت ظرفیت آنتی اکسیدانی تام(TAC)، یک ساعت بعد از ورزش درمانده ساز در مقایسه با گروه کنترل مشاهده گردید. میزان غلظت پروتئین واکنشی CCRP) در زمان قبل، بلافاصله و بعد از ورزش درمانده ساز هیچ گونه تفاوت معناداری را نشان نداد.
نتایج حاصل از تحقیق حاضر نشان داد که مصرف ان استیل سیستئین به صورت خوراکی و چهار ساعت قبل از انجام ورزش درمانده ساز می تواند به طور معنی داری اثرات مخرب استرس اکسایشی را کاهش دهد.

دیابت ملیتوس یک بیماری مزمن همراه با اپیدمی نهفته است. مبتلایان به دیابت در معرض عوارض ناشی از اختلالات متابولیسمی و نقص در دستگاه ایمنی قرار دارند. امروزه استفاده از محرک های سیستم ایمنی مانند بتاگلوکان یکی از روش های مورد توجه محققین جهت کاهش عوارض ناشی از دیابت است. تحقیق حاضر با هدف بررسی اثر بتاگلوکان دیواره سلولی جدایه 3-AT ساکارومایسس سرویزیه بر فرآیند انفجار تنفسی مونوسیت های خون محیطی افراد مبتلا به دیابت صورت گرفته است.
نمونه برداری از خون محیطی 53 مورد بیمار دیابتی و 50 مورد غیر دیابتی با میانگین 39 سال از بیمارستان ولیعصر زنجان انجام شد. سلول های جدایه 3 AT-ساکارومایسس سرویزیه با استفاده از سونیکاتور شکسته شدند. دیواره سلولی آن ها جدا سازی شد. بتا گلوکان از دیواره استخراج شد. آزمون Nitro Blue Tetrazoliumجهت بررسی میزان انفجار تنفسی مونوسیت های تحریک شده با بتا گلوکان مورد استفاده قرارگرفت. داده ها با کمک آنالیز واریانس چند طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج حاکی از افزایش میزان انفجار تنفسی مونوسیت های تحریک شده با بتاگلوکان دیواره سلولی جدایه ساکارومایسس سرویزیه در هر دو جنس زن و مرد مورد مطالعه بود. میزان اثربخشی وابسته به دوز غلظت بتاگلوکان و به طور معنی داری در زنان بیشتر از مردان بود (0.01P
بتا گلوکان مستخرج از جدایه 3 AT- ساکارومایسس سرویزیه یک فعال کننده قوی سیستم ایمنی بوده است.

با گسترس صنعتی شدن فناوری نانو استفاده از نانوذرات نیز در تکنولوژی های مدرن افزایش خواهد یافت و افراد زیادی در معرض مواجهه با این ذرات خواهند بود. لذا بررسی اثرات غلظت های مختلف این نانوذرات بر سلامتی حائز اهمیت میباشد. این مطالعه با هدف ارزیابی اثر سمیت حاد نانوذرات مولیبدن بر برخی فاکتورهای بیوشیمیایی کبد در سرم خون موش انجام شده است
در این مطالعه تجربی، 24 سر موش صحرایی نر بالغ به صورت تصادفی در چهار گروه شش تایی، یک گروه شاهد و سه گروه تیمار قرار گرفتند. به گروه شاهد یک میلی لیتر آب مقطر وبه گروه های تیمار روزانه نانوذرات مولیبدن به ترتیب مقادیر،mg/Kg BW5، 10 و 15 به مدت 28 روز متوالی به صورت داخل صفاقی تزریق گردید.بعد از آخرین دوز دریافتی از موش ها خونگیری به عمل آمد و سطح برخی فاکتورهای بیوشیمیایی سرم مانند لاکتات دهیدروژناز(LDH)آلانین آمینو ترانسفراز(ALTآسپارتات آمینوترانسفراز(AST)و آلکالین فسفاتاز((ALP سنجیده شد و نتایج گروه ها با یک دیگر مقایسه گردید.
کاهش معنی داری در آنزیمASTدر مقادیر mg/Kg/BW5 و10 نسبت به گروه شاهد مشاهده گردید(0.05>P) و آنزیم LDHدر مقدار mg/Kg/BW5 نسبت به گروه شاهد کاهش معنی داری نشان داد(0.05>P). آنزیم ALPو ALTنیز دارای اختلاف غیر معنی دار بود.
مطالعه حاضر نشان داد که نانوذرات مولیبدن در غلظت های پایین با توجه به اثر آنتاگونیستی آن با مس سمیت حادی ایجاد نمی کند.

استامینوفن(پاراستامول، APAP) به طور گسترده ای به عنوان داروی ضد درد و تب بر استفاده می شود. در مقادیر درمانی استامینوفن دارویی بی خطر است. با این وجود مقادیر سمی آن می تواند سبب آسیب کبدی گردد. مسمومیت کبدی ناشی از استامینوفن عمدتا نتیجه استرس اکسیداتیو القا شده با متابولیت استامینوفن می باشد. گیاه کبر(Capparis spinosa) در درمان بسیاری از بیماری ها مورداستفاده قرار می گیرد. این مطالعه با هدف بررسی اثرات حفاظت کبدی عصاره آبی میوه روی مدل آسیب کبدی القا شده با استامینوفن در موش صحرایی انجام گرفت.
در این مطالعه تجربی حیوانات به صورت تصادفی به 5 گروه(6 موش در هر گروه) تقسیم شدند. گروه های کنترل(سالم و مسموم شده با استامینوفن) نرمال سالین و سایر گروه ها عصاره آبی میوه کبر را با دوزهای 50، 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم به صورت خوراکی دریافت نمودند. جهت القای سمیت کبدی در انتهای دوره تیمار به همه حیوانات به جز گروه کنترل سالم، استامینوفن(mg/kg 500) خورانده شد.
در گروه های دریافت کننده عصاره در مقایسه با گروه مسموم شده با استامینوفن میزان آنزیم های آلانین آمینوترانسفراز(ALT)، آسپارتات آمینوترانسفراز(AST)، آلکالین فسفاتاز(ALP) و بیلی روبین تام سرم به طور معنی داری کاهش نشان داد(0.05 p). به علاوه مطالعات هیستوپاتولوژی بافت کبد نشان داد که عصاره، سمیت کبدی القا شده با استامینوفن را کاهش داده است.
نتایج این تحقیق نشان داد که عصاره میوه کبر احتمالا به واسطه ویژگی های آنتی اکسیدانی از سمیت کبدی القا شده با استامینوفن جلوگیری می کند.