فهرست مطالب

نشریه بوم شناسی گیاهان زراعی
سال هفتم شماره 2 (پیاپی 23، تابستان 1390)

  • تاریخ انتشار: 1390/05/18
  • تعداد عناوین: 8
|
  • داود حسن پناه صفحه 1
    این تحقیق به منظور بررسی امکان تولید مینی‎تیوبر دو رقم سیب‎زمینی، در روش هواکشت و مقایسه آن با روش کشت معمولی در سال 1388 در شرکت تولید بذر دشت زرین اردبیل انجام شد. گیاهچه های تولیدی از کشت بافت به اتاق تطابق پذیری منتقل شدند و سپس در محیط گلخانه‎ای و آزمایشگاهی کشت گردیدند. در روش هوا کشت و معمولی، گیاهچه های دو رقم سیب‎زمینی (آگریا و ساوالان) براساس طرح کاملا تصادفی با سه تکرار و با تراکم کاشت 10×10 سانتی‎متر کشت شدند. در طی دوره رشد و بعد از برداشت صفات طول ریشه، طول استولون، ارتفاع بوته، تعداد و وزن مینی‎تیوبر در بوته و در مترمربع، متوسط اندازه مینی‎تیوبر و وضعیت انبارمانی مینی‎تیوبرها بررسی شد. نتایج تجزیه واریانس صفات مورد ارزیابی نشان داد که بین روش کشت، ارقام و اثر متقابل آن‎ها از لحاظ صفات تعداد و وزن مینی‎تیوبر در متر مربع، متوسط اندازه مینی‎تیوبر، ارتفاع بوته و طول استولون اختلاف معنی‎دار وجود دارد. رقم ساوالان در روش هواکشت تعداد و وزن مینی‎تیوبر در متر مربع، طول استولون و طول ریشه بیشتری نسبت به رقم آگریا داشت. تعداد و وزن مینی‎تیوبر در متر مربع در روش هواکشت نسبت به روش معمولی به‎ترتیب 110 و 38 درصد بود. در این آزمایش با توجه به افزایش تعداد 493 مینی‎تیوبر در مترمربع روش هواکشت انتخاب و توصیه می‎شود.
    کلیدواژگان: هواکشت، مینی‎تیوبر، سیب زمینی، صفات، رقم
  • حمید دهقان زاده، منوچهر جم نژاد صفحه 11
    به منظور بررسی تاثیر تیمار های کم آبیاری بر شاخص های رشدی سه رقم گندم نان (Triticum aestivum L.)، آزمایشی در سال های زراعی 87-1386 و 88- 1387 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی نراق به صورت کرت های خرد شده، بر پایه طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار به اجرا درآمد. کرت های اصلی شامل زمان آبیاری (آبیاری پس از70، 90 و110 میلی متر تبخیر تجمعی از تشتک تبخیر کلاس A) و کرت های فرعی شامل ارقام گندم (مهدوی، سپاهان و بک کراس روشن) بودند. تیمارهای آبیاری پس از 70 و 90 میلی متر تبخیر تجمعی، از نظر هیچ یک از شاخص های رشدی تفاوت معنی داری نداشتند ولی، افزایش فاصله دو آبیاری از 90 به 110 میلی متر تبخیر تجمعی، باعث کاهش معنی دار در شاخص های رشدی داشت. در شرایط تیمارهای آبیاری 70 و90 میلی متر تبخیر تجمعی، روند تغییرات شاخص سطح برگ، ماده خشک کل، سرعت آسیمیلاسیون خالص و سرعت رشد محصول مشابه بود. در حالی که در همه نمونه برداری ها با افزایش فاصله دو آبیاری از 90 به 110 میلی متر تبخیر تجمعی، کاهش قابل ملاحظه ای در روند تغییرات شاخص های رشدی مشاهده گردید. روند تغییرات سرعت رشد محصول با تغییرات شاخص سطح برگ موزون بود ولی با سرعت آسیمیلاسیون خالص هماهنگی کمتری مشاهد شد. بنابراین ممکن است در شرایط آب و هوایی مشابه با انجام آبیاری بر اساس دوره زمانی 70 و 90 میلی متر تبخیر از تشک تبخیر کلاس A صفات مورد بررسی تفاوت معنی داری نداشته باشند، یعنی با کاهش 22 درصد در مصرف آب آبیاری، در شاخص های رشدی و عملکرد محصول تغییراتی حاصل نشود.
    کلیدواژگان: سرعت آسیمیلاسیون خالص، شاخص سطح برگ، کم آبیاری، گندم، ماده خشک کل
  • نورعلی ساجدی، امیرحسین شیرانی راد، عبدالله ساجدی، هادی خانمحمدی صفحه 21
    به منظور مطالعه اثر قارچ میکوریزا و سطوح مختلف عنصر روی بر برخی از صفات مورفولوژیک، زراعی و عملکرد ذرت سینگل کراس 704 تحت شرایط مختلف رطوبت خاک، آزمایشی به‎صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک‎ های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1385 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک اجرا شد. عوامل مورد مطالعه شامل آبیاری در سه سطح (آبیاری معادل نیاز آبی گیاه، آبیاری معادل 75 درصد آبیاری معادل 50 درصد نیاز آبی گیاه)، تلقیح قارچ میکوریزا در دو سطح (تلقیح با G.intraradices و بدون تلقیح) که در هنگام کاشت با بذر تلقیح گردید و روی از منبع سولفات روی در سه سطح (شاهد، 25 کیلوگرم در هکتار و 45 کیلوگرم در هکتار) در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که تنش خشکی روی صفات زراعی و عملکرد دانه موثر بود. حداکثر عملکرد دانه ذرت در آبیاری شاهد به دست آمد. با کاربرد قارچ میکوریزا و سولفات روی به‎طور مجزا صفات مورد نظر افزایش یافتند. اثرات متقابل دوگانه قارچ و سولفات روی عملکرد دانه را افزایش داد. اثرات متقابل سه گانه تیمارها (آبیاری، قارچ و سولفات روی) موجب افزایش عملکرد دانه گردید به‎طوری‎که بیشترین مقدار صفات زراعی و عملکرد دانه با استفاده از اثر متقابل سه گانه تیمار آبیاری شاهد، 25 کیلوگرم در هکتار سولفات روی و تلقیح با قارچ G.intraradices حاصل شد.
    کلیدواژگان: تنش کم آبی، قارچ میکوریزا، سولفات روی، ذرت
  • مینا سرابی، علیرضا تاری نژاد، ورهرام رشیدی، رحیم علیمحمدی صفحه 35
    به منظور مطالعه تنوع ژنتیکی و ارتباط صفات مختلف مرفولوژیکی با عملکرد دانه در گندم نان، تعداد 30 رقم پیشرفته در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد میانه در سال زراعی 88-1387 مورد ارزیابی قرار گرفتند. در این آزمایش 19 صفت شامل عملکرد دانه و اجزای آن، خصوصیات مورفولوژیکی گیاه و دانه و صفات کیفی ارزیابی شدند. نتایج حاصل از تجزیه به مولفه ها نشان داد که دو مولفه اول و دوم در مجموع 51/75 درصد از کل تغییرات داده ها را توجیه نمودند به طوری‎که مولفه های اول و دوم، به ترتیب به عنوان مولفه عملکرد و مولفه فنولوژی شناخته شدند. بر اساس تجزیه رگرسیون مرحله ای، صفات تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه، تعداد سنبله در مترمربع، ارتفاع بوته و طول سنبله اصلی 7/98 درصد از سهم اجزای عملکرد را تشکیل داده و سهم موثرتری در توجیه عملکرد دانه داشتند. تجزیه علیت داده های کمی نشان داد که بزرگ ترین اثر مستقل بر عملکرد دانه به‎ترتیب مربوط به وزن هزار دانه، تعداد دانه در سنبله و ارتفاع بوته بود. نتایج تجزیه خوشه ایبه روش وارد نشان داد که ارقام مورد مطالعه در سه گروه طبقه بندی شدند و گروه سوم با 3/23 درصد از کل ارقام دارای میانگین عملکرد دانه بالاتری (57/2513 کیلوگرم در هکتار) نسبت به دو گروه اول و دوم بود. با توجه به نتایج بدست آمده در شرایط آب و هوایی تحقیق حاضر رقم N-76-16 به عنوان رقم مطلوب با عملکرد بالا برای منطقه معرفی و می تواند جهت تحقیقات تکمیلی و بهنژادی مورد گزینش قرار گیرد.
    کلیدواژگان: گندم نان، تنوع ژنتیکی، صفات، مولفه اصلی، رگرسیون چند مرحله ای و تجزیه خوشه ای
  • شراره مرتضایی فرد، سپیده کلاته جاری، مجید بصیرت صفحه 45
    این پژوهش به منظور بررسی تاثیرمحلول پاشی نمک های مختلف پتاسیمی شامل سیلیکات پتاسیم، نیترات پتاسیم و سولفات پتاسیم در مقادیر صفر، 5/1 و 3 گرم بر لیتر پتاسیم (k) بر عملکرد و کیفیت گل شاخه بریدنی ژربرا رقم استانزا انجام گرفت. پژوهش در سال 1387 در منطقه پاکدشت ورامین اجرا گردید. طرح آزمایشی، طرح کاملا تصادفی با پنج تکرار در نظر گرفته شد که هر تکرار شامل چهار گلدان بود. نتایج تجزیه آماری نشان داد که عملکرد بوته ها تحت تاثیر تیمارهای کودی قرار گرفت و تمام تیمارهای پتاسیمی باعث افزایش معنی دار عملکرد در سطح احتمال 1% شدند ولی اثر تیمار نیترات پتاسیم بیشتر از سایر تیمارها بود. تیمارهای نیترات پتاسیم و سیلیکات پتاسیم در غلظت 3 گرم در لیتر در مقایسه با سایر تیمارها و شاهد باعث افزایش معنی داری در سطح احتمال 1% در قطر گل و قطر ساقه گل دهنده شدند. نمک‎های مختلف پتاسیم باعث افزایش در شدت سبزی برگ در کلیه تیمارها نسبت به شاهد در سطح احتمال 5% شدند. اندازه گیری میزان پتاسیم برگ نشان داد که در کلیه تیمارهای مورد آزمایش با افزایش پتاسیم، غلظت پتاسیم برگ نیز افزایش یافت. با افزایش غلظت پتاسیم برگ، کاهش معنی داری در غلظت کلسیم و منیزیم برگ مشاهده گردید و هیچ اثر منفی بر کیفیت گل با وجود افزایش پتاسیم مشاهده نشد. مقایسات میانگین براساس آزمون چند دامنه ای دانکن صورت گرفت. از نتایج به‎دست آمده چنین استنباط می گردد که برای به‎دست آوردن بیشترین تعداد گل و گل هایی با کیفیت بهتر در بوته، محلول پاشی تیمارهای نیترات پتاسیم و سیلیکات پتاسیم با غلظت سه گرم بر لیتر صورت گیرد.
    کلیدواژگان: نمک های پتاسیم، ژربرا، محلول‎پاشی، عملکرد
  • مهدی مهرپویان، احمد گلچین، سلیمان جمشیدی صفحه 53
    به منظور بررسی اثر مقادیر مختلف کودهای نیتروژن دار بر عملکرد و مقدار روغن کلزا رقم SLM046 و میزان نیتروژن باقی‎مانده در خاک، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار به اجرا در آمد. کود نیتروژنه در پنج سطح شامل بدون کود، 60، 120، 180 و240 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار از چهار منبع کودی شامل اوره با پوشش گوگردی، اوره معمولی، نیترات آمونیم و سولفات آمونیم در سه نوبت هم زمان با کاشت، مرحله ی ساقه روی و نیز شروع غلاف بندی کلزا مصرف شد. تنها اوره با پوشش گوگردی به صورت یک جا در زمان کاشت مصرف گردید. بیشترین عملکرد دانه و روغن از بالاترین سطح کودی اوره معمولی حاصل شد. هم‎چنین بالاترین میزان نیتروژن کل باقی مانده در خاک، با کاربرد اوره با پوشش گوگردی به دست آمد. با بالا رفتن سطح کودی از صفر تا 240 کیلوگرم در هکتار میزان نیتروژن کل باقی‎مانده در خاک افزایش یافت. به علاوه، مقادیر بالاتری از نیترات خاک با کاربرد نیترات آمونیم، اوره معمولی و اوره با پوشش گوگردی در مقایسه با سولفات آمونیوم به دست آمد. بالاترین وکم ترین غلظت آمونیوم خاک به ترتیب از مصرف اوره با پوشش گوگردی و کود نیترات آمونیم حاصل شد. در مجموع، علی رغم کاربرد مقادیر متفاوت نیتروژن در کلزا، میزان نیترات و آمونیوم باقی‎مانده در خاک پس از برداشت محصول کلزا، از میزان آنها قبل از کشت پایین تر بود که این امر نشان دهنده ی قابلیت بالای کلزا در برداشت نیتروژن از خاک است. هم‎چنین، مشخص شد که با افزایش مقادیر نیتروژن، میزان کارآیی مصرف نیتروژن کاهش می یابد و به ترتیب بالاترین و کمترین کارآیی مصرف نیتروژن از مصرف کود نیترات آمونیوم و اوره با پوشش گوگردی به دست آمد.
    کلیدواژگان: اوره با پوشش گوگردی، کارآیی مصرف نیتروژن، Brassica napus، نیتروزن آمونیاکی، نیترات
  • لیلا محمدی، فرید شکاری، جلال صبا، اسماعیل زنگانی صفحه 63
    پرایمینگ بذر از جمله روش هایی است که جهت بهبود و افزایش جوانه زنی بذر و سبز کردن گیاهچه تحت شرایط تنش و بدون تنش مورد استفاده قرار می گیرد. به منظور بررسی اثر پرایمینگ بذر با سالیسیلیک اسید و هیدروپرایمینگ بر روی بنیه و خصوصیات گیاهچه های گلرنگ، رقم گلدشت، آزمایشی به صورت مزرعه ای انجام گردید. تیمارهای آزمایشی در هشت سطح شامل پرایمینگ با سطوح 400، 800، 1200، 1600، 2000، 2400 میکرومولار سالیسیلیک اسید، یک تیمار هیدروپرایمینگ و تیمار شاهد (بذر تیمار نشده) بودند. پرایمینگ با سالیسیلیک اسید موجب گردید نه تنها سرعت ظهور گیاهچه ها، بلکه درصد ظهور و تعداد گیاهچه های استقرار یافته نیز افزایش یابد. علاوه براین، بر اثر پرایمینگ با سالیسیلیک اسید وزن خشک کل گیاهچه، طول ریشه، تعداد برگ و شاخص سطح برگ افزایش و میانگین زمان سبز کردن کاهش یافت. بیشترین چگالی ریشه در غلظت 2400 میکرومولار سالیسیلیک اسید مشاهده گردید که نسبت به بذر خشک و هیدروپرایمینگ افزایشی 60 درصدی داشت. نتایج نشان داد علاوه بر این که تعداد برگ از 7/6 در تیمار شاهد به 17/10 در غلظت2400 میکرومولار رسید، سطح برگ نیز به ازای هر تک برگ به طور متوسط به مقدار 30 درصد در بالاترین غلظت سالیسیلیک اسید افزایش پیدا کرد، که نشان می دهد پرایمینگ با سالیسیلیک اسید می تواند هم از طریق افزایش سطح تک برگ و هم تعداد برگ موجب افزایش سطح برگ کل بوته و شاخص سطح برگ گردد. نتایج نشان داد پرایمینگ بذر با سالیسیلیک اسید بسیار موثرتر از هیدروپرایمینگ بوده و موجب افزایش بنیه بذر و نمود گیاهچه های گلرنگ گردید. به‎ازای افزایش غلظت سالیسیلیک اسید به‎کار رفته یک روند افزایشی در طول و وزن خشک ریشه مشاهده گردید. علاوه بر این که سالیسیلیک اسید طول ریشه را افزایش داد، چگالی ریشه ها نیز افزایش پیدا کرد و متراکم ترین ریشه ها در گیاهچه های تیمار شده با غلظت‎های بالاتر سالیسیلیک اسید دیده شد. به طور کلی هیدروپرایمینگ تاثیر چندانی بر افزایش کمیت صفات ارزیابی شده نداشت به گونه ای که در بیشتر صفات مورد ارزیابی، کمترین مقادیر اندازه گیری شده در تیمار بذر شاهد و هیدروپرایمینگ مشاهده شدند.
    کلیدواژگان: درصد و سرعت سبز کردن، چگالی ریشه، وزن خشک گیاهچه
  • سمیه هاشمی زاده، سلیمان جمشیدی، شهرام شاهرخی صفحه 73
    سورگوم جارویی به صورت گسترده در منطقه میانه برای تولید جاروی سنتی کشت شده و تناوب آن با جو یکی از تناوب های رایج این منطقه می باشد. این تحقیق به منظور تعیین قابلیت دگرآسیبی سورگوم جارویی بر جوانه زنی و رشد اولیه جو انجام گرفت. اثر عصاره آبی 5/2، 5، 5/7 و 10% ریشه و اندام هوایی سورگوم جارویی نمونه برداری شده بعد از کاشت در چهار مرحله به فواصل یک ماهه و نیز اثر ترشحات ریشه گیاهچه های سورگوم جارویی به روش اتاقک هم تراز آگار بر گیاهچه های جو، هم‎چنین اثر عصاره آبی 5 و 10% بقایای دست نخورده و سوخته بلافاصله و یک ماه بعد از برداشت بر جوانه زنی و رشد اولیه جو در آزمایشگاه بررسی شد. هم‎چنین، اثر عصاره 5/2، 5، 5/7 و10% اندام هوایی سورگوم جارویی سه ماهه بر رشد گیاهچه جو در گلخانه مطالعه شد. عصاره ریشه سورگوم جارویی نسبت به عصاره اندام هوایی بر جوانه زنی جو کمتر بازدارنده بود و عصاره اندام هوایی سه ماهه بیشترین اثر بازدارنده بر جوانه زنی و رشد اولیه جو را داشت. هم‎چنین ترشحات ریشه سورگوم جارویی بر رشد ساقه چه بیشتر از ریشه چه جو تاثیرگذار بود. به علاوه، سوزاندن بقایای گیاهی سورگوم جارویی در تخفیف خاصیت دگرآسیبی آن تا 77% موثر بود. اثر عصاره دهی سورگوم جارویی در گلخانه از تاثیر مستقیم آن در آزمایشگاه بر ویژگی های گیاهچه جو کمتر بود. نظر به خاصیت قابل توجه دگرآسیب سورگوم جارویی بر جو، بایستی در قرار دادن تناوب جو با سورگوم جارویی ملاحظات کافی در مدیریت بقایای محصول سورگوم جارویی به عمل آید.
    کلیدواژگان: آللوپاتی، تناوب زراعی، مواد شیمیایی دگرآسیب، آللوکمیکال
|
  • Davoud Hassanpanah Page 1
    This study was performed to examine the possibile production of mini-tubers (seeds) of two potato cultivars (Savalan and Agria) in an aeroponic system and its comparison with the conventional cultivation method in 2009 at Seed Production Company of Dashte-Zarin, Ardebil. Seedlings obtained from tissue culture were transferred to an adaptation room and then planted in the greenhouse under in vivo conditions. In both aeroponic and conventional systems, a completely randomized design with three replications having plant densities of 10×10 cm2 was used. During the growth period and after harvest, characteristics like root length, stolon length, plant height, number and weight of mini-tubers per plant and m2, average of mini-tuber size and mini-tuber storage durability were measured. Analysis of variance showed that there were significant differences between two systems, two cultivars and their interactions for the number and weight of mini-tuber/ m2, average of mini-tuber size, plant height and stolon length. Savalan cultivar had higher mini-tuber number and weight (per m2), stolon length and root length than Agria cultivar. Number and weight (per m2) of mini-tubers, in an aeroponic system was 110% and 38% higher than the conventional method, respectively. In this experiment, because of increasing 493 mini-tuber/m2, aeroponic approch was chosed and recommended for potato seed production.
    Keywords: Potato, Mini, tuber, Aeroponic system
  • Hamid Dehghanzadeh, Manouchehr Jam Negad Page 11
    The experiment was conducted during 2004-2006 growing seasons at the Agricultural Research Station, Islamic Azad University, Naragh Branch, to evaluate the effects of water deficit on growth indices of three bread wheat (Triticum aestivum L.) cultivars. A split plot experiment based on a randomized complete block design with four replications was used in both years. Irrigation treatments (irrigation after 70 (I1), 90 (I2) and 110 (I3) mm of cumulative evaporation from class A evaporation pan) were considered as the main plot and wheat cultivars (Mahdavy, Sepahan and Roshan-back cross) as subplots. Irrigation after 70 and 90 mm cumulative evaporations did not modify growth indices, significantly. Delay in irrigation from 90 to 110 mm cumulative pan evaporation significantly reduced the growth indices. Pattren of changes in leaf area index (LAI), total dry matter (TDM), net assimilation rate (NAR), and crop growth rate (CGR) were similar in both 70 and 90 mm treatments. At samplings, delay in irrigation from 90 to 110 mm cumulative evaporation lowered the incraese of all growth indices. Pattern of changes in CGR was more similar to LAI but dissimilar to NAR. The results indicated that 22% water could be saved when wheat plants were irrigated after 90 mm of cumulative pan evaporation. However, a decrease of growth indices and grain yield under this water condition was not important.
    Keywords: Deficit Irrigation, leaf area index, net assimilation, total dry matter, Wheat
  • Nourali Sajedi, Amir Hosein Shiranirad, Abdollah Sajedi, Hadi Khanmohammadi Page 21
    Effects of mycorrhiza fungi and different levels of zinc on some morphologic and agronomic traits of corn (variety KSC 704) was studied under water deficit stress. The experiment was carried out at research farm of Islamic Azad University, Arak Branch, in 2006. The experimental design was a factorial based on a randomized complete block design with three replications. The treatments consisted of three levels of irrigations (100%, 75% and 50% of plant water requirement), inoculation with mycorrhiza fungi at two levels (inoculated and un-inoculated with Glomus intraradices) and zinc sulphate at three levels (0, 25 and 45 kg.ha-1). Results showed that drought stress affected agronomic characteristics and grain yield. The maximum grain yield was produced with an irrigation of %100 crop water requirement. Application of mycorrhiza and zinc sulfate shifted agronomic characteristics and grain yield. Effects of mycorrhiza and zinc sulfate interactions increased grain yield. Effects of irrigation, mycorrhiza and zinc sulfate interactions affected grain yield too. However, the highest growth of agronomic traits and grain yield were obtained for the treatment of irrigation level (100%) and zinc sulphate (25 kg.ha-1) with mycorrhiza inoculation.
    Keywords: Water deficit stress, mycorrhiza fungi, zinc sulphate, corn
  • Mina Sarabi, Alireza Tarinejad, Varahram Rashidi, Rahim Alimohammadi Page 35
    Genetic diversity of 30 varieties of advanced bread wheat (Triticum aestivum L.) was studied. A field experiment was conducted using a randomized complete block design with four replications at the Research Farm of Islamic Azad University, Miyaneh Branch in 2009. All agronomic practices were carried out by current procedure. Nineteen traits included days to germination, stem elongation, heading, physiologic maturity, ripening, awn length, leaf number main stem, flag leaf area, penultimate flag leaf area, plant height, peduncle length, number of spike/m2, grain numbers/spike, 1000 grains weight, biologic yield, harvest index, grain filling period, straw yield and grain yield were measured. Data were analyzed using multivariate techniques like principle components, stepwise regression and cluster approaches. Principal components analysis showed that first and second components could explain a 75.51% of total variations. Based on the characteristics in the first and second components, first components were considered for yield and the second one for phonology traits. Stepwise regression analysis for grain yield as a dependant variable and other characters as independents revealed that grain number/ spike, spike/ m2, plant height and main spike length could explain 98.7% of the variations. Finally, examined variety were grouped in three clusters and the third cluster contained 23.3% of total variations which presented higher grain yield than the first and second groups. According to the results obtained in this study, N-76-16 line could be introduced as a high-performance genotype and would have advantages in the breeding programs.
    Keywords: Bread wheat, genetic diversity, characters principal components, stepwise regression, cluster analysis
  • Sharareh Mortezaiefard, Sepideh Kalatehjari, Majid Basirat Page 45
    Effects of foliar application of potassium sources and their concentrations on the yield and quality of hydroponically grown cut flower Gerbera jamesonii cv. Stanza was studied. The experiment was carried out at Pakdasht, Varamin, in 2008. Plants were either sprayed with three salts included KNO3, K2SiO3 and K2SO4 with a net potassium concentration of 0, 1.5 and 3 g/l respectively. The treatments were conducted as a complete randomized design with five replicates. The resultes indicated that all K treatments increased the yield significantly at 1% of probability level. The treatment KNO3 showed the highest yield. The quality of the gerberas was significantly improved in KNO3 and K2SiO3 treatments (3g/l) as compared with the control. An increase of potassium concentration in all cases, rised amount of leaf potassium content in plants. A significant increase of chlorophyll ratio was observed in all potassium treatments as compared with the control. In turn, cocentrations of Ca and Mg elements were reduced in all plants treated with potassium treatments. Level of potassium has been increased in foliage parts without any side effects on plant quality. By mean comparisons, it is concluded that the foliar application of potassium nitrare and potassium silicate (3g/l) disclosed high advatages on the growth and quality of cut flower gerbera.
    Keywords: Foliar application, Gerbera, Potassium, yield
  • Mehdi Mehrpouyan, Ahmad Golchin, Soleiman Jamshidi Page 53
    Effects of different amounts of four nitrogen fertilizers sources on seed and oil yield of rapeseed cv. SLM046, and nitrogen residues in the soil were studied after harvesting. An experiment was conducted at Zanjan Agricultural Research Center, in 2004. A factorial experiment based on a randomized complete block design with three replications was used. Five levels of N comprised of 0, 60, 120, 180 and 240 Kg of net nitrogen/ha and fertilizer sources of sulfur coated urea (SCU), urea (U), ammonium nitrate (AN), and ammonium sulphate (AS) were used at three stages: planting time, stem elongation and seed setting, but U fertilizer was applied at the planting time. The highest seed and oil yield were obtained for UN240. The highest N residues were found for SCU fertilizer. An increase of nitrogen (N) ranges from 0 to 240 kg/ha incraesed N residues in the soil. In addition, more NO3- was observed by applying AN, U, and SCU as compared with SA. The highest and the least NH4+ in soil was detected when fertilizers SCU and AN were applied, respectively. In general, despite of different N applications in rapeseed, amounts of NO3- and NH4+ residues in soil were lower than of those before planting, indicating high potential of rapeseed crop in N absorption. It was also revealed that increase of applied N was in contradictory with nitrogen uptake efficiency. NA fertilizers showed the highest and SCU the lowest nitrogen uptake efficiency in rape seed crop.
    Keywords: Sulfur Coated Urea, Nitrogen use efficiency, Brassica napus, NH4, NO3
  • Leila Mohammadi, Farid Shekari, Jalal Saba, Esmail Zangani Page 63
    One of the techniques which is used for improving and increasing seed germination and emergence under normal and stress conditions is seed priming. Effect of salicylic acid (SA) priming on morphological and vigor of seedlings was studied in a safflower variety named Goldasht. The experiment was executed in the field. Eight levels of seed treatments included: control (untreated seed), 0 (hydroprimed seed), primed seeds with 400, 800, 1200, 1600, 2000 and 2400 μM SA were considered. The results showed that seed priming by SA was more effective than hydropriming and consequently rised up seed vigor and seedlings performance. Seed priming by SA lead to an increase in germination percentage, emergence index, seedling total dry weight, root length, leaf number and leaf area index; and a decrease to averge germination period. High root density (60%) was obtained for 2400 μM SA as compared to the control and hydropriming treatments. Leaf number was added from 6.7 in the control to 10.17 in 2400 μM treatment, average leaf area of individual leaf increased at least 30% in high level of SA. The results disclosed that seed priming by SA increased both plant leaf area and leaf area index as a consequence of higher leaf number and individual leaf area. Having added levels of SA applications was accompyning with accelerating in root length and dryweight. In addition to root length, SA also enhanced root density. The highest root density in seedlings were found at high level of SA concentration. However, hydropriming had no significant effects on meaured traits and lowest amounts of most characteristics was belonging to the control and hydroprimed seeds.
    Keywords: Safflower, germination percentage, Emergence, root density, seedling dry weight
  • Somayeh Hashemizadeh, Soleiman Jamshidi, Shahram Shahrokhi Page 73
    Broomcorn is extensively cropped in Miyaneh region for traditional broom production and occasionally included in rotation with barley by local farmers. The research objective was clarifying of broomcorn allelopathic potential on barley germination and initial growth. Allelopathic properties of 2.5, 5, 7.5, and 10% of broomcorn roots and shoots aqueous extracts sampled 1, 2, 3, and 4 months after planting, also root exudates using equal compartment agar method and 5 and 10% of intact and burnt crop residues aqueous extract on barley germination and initial growth were evaluated. Also, 2.5, 5, 7.5, and 10% of 3-month broomcorn foliar extracts on barley seedlings growth was evaluated in greenhouse condition. Broomcorn root extracts was less allelopathic on barley seed germination, also 3-month foliar was the most allelopathic studied plant organs on seed germination and growth of barley. Also, broomcorn root exudates were more toxic on barley plumule than radicle. Residue burning decreased allelopathic effect of broomcorn residue up to 77%. Irrigating with broomcorn extracts had less allelopathic effects than direct bioassay on barley seedlings in laboratory. Considering remarkable allelopathic potential of broomcorn on barley, its residue management should be concerned in broomcorn-barley rotations.
    Keywords: Allelopathy, Sorghum vulgare var. technichum, allelochemicals, crop rotation