فهرست مطالب

فنون ادبی - سال هشتم شماره 2 (پیاپی 15، تابستان 1395)

مجله فنون ادبی
سال هشتم شماره 2 (پیاپی 15، تابستان 1395)

  • تاریخ انتشار: 1395/05/05
  • تعداد عناوین: 14
|
  • سیداحمد پارسا *، نرجس قابلی صفحات 1-14
    این مقاله به بررسی حکایت «خیر و شر» نظامی براساس الگوی کنشی گرماس (1917-1992م) پرداخته است . بررسی ساختاری این حکایت از طریق تعیین تقابل های دوگانه و پی رفت ها یا زنجیره های اجرایی ، میثاقی و انفصالی ، شناخت بهتر ساختار حکایت های هفت پیکر از طریق تعمیم نتایج این پژوهش و بررسی قابلیت انطباق پذیری این الگو بر متون روایی منظوم در ادب کلاسیک ایران ، از محورهای اصلی پژوهش حاضر محسوب می شود . هنر نظامی در آفرینش حکایات ، روایی بودن متن هفت پیکر و شهرت حکایت خیر و شر از دلایل انتخاب این حکایت به شمار می رود . روش پژوهش توصیفی- تحلیلی است و نتایج با استفاده از تکنیک تحلیل محتوی و بر اساس الگوی کنشی گرماس تجزیه و تحلیل شده است . نتیجه نشان می دهد قهرمان (فاعل) و هدف (مفعول) به عنوان کنشگران مرکزی این حکایت از اهمیت بیشتری برخوردارند و فاعل (خیر) ، به عنوان قطب پایه ، در پیرنگ حکایت نقشی فعال دارد . همچنین، با توجه به قابلیت انطباق این الگو با حکایت خیر و شر و با انجام بررسی های بیشتر می توان در باب قابلیت تطبیق الگوی گرماس با متون روایی منظوم اظهار نظر کرد .
    کلیدواژگان: ساختارگرایی، الگوی کنشی گرماس، هفت پیکر نظامی، حکایت خیر و شر
  • علی محمدی، طاهره قاسمی دورآبادی * صفحات 15-32
    هدف این مقاله بررسی نقش انواع قافیه در سیر دگرگونی های آوایی و تلفظ واژگان در زبان فارسی است. بدین منظور، به اشعار شاعران فارسی از قرن چهارم تا قرن هشتم و به بیانی دوره رشد و تکوین زبان فارسی پرداخته شده است. قافیه همواره از ارکان مهم و کلیدی شعر فارسی بوده است. شاعران نیز پیوسته به قافیه اندیشیده اند و چنانکه از برخی نقد و نظرها و آثار منتقدان بلاغت پیداست، سرودن شعر با قافیه دشوار را نشان مهارت در شاعری دانسته اند. نویسندگان و صاحب نظران هم در باب آن بسیار سخن رانده ، و مقفا بودن را علاوه بر موزون بودن از لوازم وجوبی شعر دانسته اند. از همین روست که از زمان های گذشته تا به امروز به قافیه توجه کرده و نقش هایی را برای آن ذکر کرده اند. بر اساس نتایج این پژوهش، قافیه باعث ماندگاری تلفظ های گوناگون از یک واژه می شود. دیگر اینکه قافیه، گویش ها و لهجه های گوناگون از زبان فارسی را در مناطق مختلف ایران به خوبی بیان می کند. همچنین رجوع شاعر به پاره ای از واژه های کهن تر به خاطر عنصر قافیه، دخل و تصرف های شاعر را در واژه هایی که در مرکز قافیه قرار می گیرند نشان می دهد و از همه مهم تر اینکه قافیه می تواند نشانه ای باشد برای بررسی تحولات زبانی که در طول زمان صورت گرفته است. در نهایت، به دلیل اشتراک هجای یکسان قوافی ابیات، یعنی روی و حرکات و تبعات آن به راحتی می توان تلفظ کل واژه هایی را که در قافیه قرار می گیرند، مشخص کرد.
    کلیدواژگان: قافیه، شعر فارسی، تحولات زبان، تلفظ واژگان
  • علی اکبر باقری خلیلی *، امیر حسین بهمنی صفحات 33-46
    قید به سبب جایگاه لغزانش در جمله ، کارکردهای گوناگونی دارد . در شعر سنتی ، جایگاه قید در بیت ، مقید به چارچوب تساوی مصراع ها و نظام قافیه است؛ اما جایگاه قید در شعر نو محدودیت شعر سنتی را ندارد . نیما شمار زیادی از اشعار نوی خود را با قید آغاز می کند و بیشترین کاربرد قیدهای آغازین اشعار نیما را سه قید مکان، زمان و حالت تشکیل می دهد . اینکه چرا نیما شعرهای خود را با قید آغاز می کند، پرسش این پژوهش را سامان می دهد . اگرچه در پاسخ به آن می توان انگیزه های متعددی را ذکر کرد ، مثل فضاسازی ، تمایل به نمایشی و دیداری نمودن شعر ، حتی ضرورت وزن و قافیه ، هدف اصلی نیما از کاربرد آگاهانه قیدهای آغازین تکمیل و تقویت ساختار وصفی- روایی شعرش است؛ چنانکه در هنر تئاتر و سینما ، حفظ وحدت زمان و مکان و توجه به حالت صحنه و بازیگران از اصول مهم دراماتیک محسوب می شود . از این رو ، قیدهای آغازین ، عنصری از الگوی وصفی- روایی شعر نیما را تشکیل می دهند . قید مکان 149 بار ، قید زمان 82 و قید حالت 30 بار در آغاز اشعار نیما به کار رفته اند که قید مکان با 80/57 درصد ، بیشترین بسامد را دارد و نشان می دهد: 1 ) ساختارهای قید مکان نسبت به سایر ساختارها از نظر معنایی و موسیقایی قابلیت زیبایی آفرینی بیشتری دارند؛ 2 ) قید مکان در شکل گیری الگوی وصفی- روایی شعر نیما نقش کارسازتری دارد و نگرش رئالیسم اجتماعی او را بهتر تصویر می کند . قید زمان در آغاز اشعار نیما بر سه معنای عمده دلالت می کند: 1 ) سمبلیک 2 ) خاطراتی 3 ) تقویمی؛ و قید حالت را می توان در دو مفهوم کلی جای داد : 1 ) دلهره و اضطراب 2 ) خلوت گزینی و انزوا .
    کلیدواژگان: قیدهای آغازین، نیما، شعر نو، ساختار وصفی، روایی
  • سپیده یگانه *، مهین پناهی، مهدی نیک منش صفحات 47-66
    شعر دفاع مقدس، یکی از جریان های ادبی معاصر است که حول محور پدیده جنگ عراق علیه ایران، شکل گرفته است. به واقع، جنگ به منزله فرامتنی تاریخی و زمان مند با زمینه های بروز، سیر تاریخی و پیامدهای مشخص، می تواند فی نفسه عاملی برای ایجاد جریانی ادبی باشد. شعر دفاع مقدس به دو دوره تاریخی -ادبی (5963 و 6467) قابل تقسیم است که هر یک دارای ویژگی های متمایزی است. گونه سوگ سرایی (رثا) یکی از جریان های عمده فرامتن محور در دوره اول است و حول محور فرامتن تاریخی - اجتماعی «شهادت» شکل گرفته است. بر این اساس، «شهادت افراد خاص»، «شهادت در معنای کلی» و «رویدادهای ناگوار در تاریخ جنگ» از محورهای اصلی انگاره ای محسوب می شود. قالب شعری مسلط بر آن غزل و تاریخ سرایش آثار، متمرکز بر سال های نخستین جنگ (1360 و 1361) است. این سال ها دربرگیرنده چند عملیات بزرگ است که جامعه ایرانی در اثنای آن با فرامتن تاریخی - اجتماعی «شهادت افراد»، رو به رو شد. سوگ سرایی، در این دوره، جریانی سنت گرا در فرم و محتوا قلمداد می شود و بررسی ساختار سه گانه «موسیقایی، بلاغی و انگاره ای» آن، نشان دهنده انطباق متن بر واقعیت و دوری از قطب تخییل است.
    کلیدواژگان: شعر دفاع مقدس، سوگ سرایی، فرامتن تاریخی، اجتماعی
  • علی اکبر سام خانیانی *، علیرضا باغبان صفحات 67-84
    قرینه پردازی، تکرار متوازن الگوی واحدهای زبانی در متن و از فنون مهم صورتگرایانه است که در شکل گیری فرم نثر و نظم پارسی، به ویژه نثر فنی و مصنوع روایی، داشته است. مشخص کردن وزن و جایگاه قرینه پردازی، نه تنها در بازشناسی بوطیقای متن، بلکه در شناخت سازمان ذهنی مولف نیز اهمیت زیادی دارد؛ چراکه قرینه پردازی، متن منثور را به متن منظوم شاعرانه مانند می کند. هدف از این پژوهش توصیفی- تحلیلی که مبتنی بر مطالعه متن، استخراج و تحلیل شواهد و مصادیق است، واکاوی و بازنمایی ابعاد قرینه پردازی در نفثه المصدور است. این پژوهش نشان می دهد که محمد زیدری نسوی (م. 647؟)، در نفثه المصدور که یکی از ارجمند ترین آثار نثر مصنوع پارسی است، با صورتگرایی و برجسته سازی ادبی، فرایند خودکاری و نقش ارجاعی زبان را به حاشیه رانده و در شکل گیری اثرش به قرینه پردازی، نقش محوری داده است و در پنج سطح آوایی، معنایی، واژگانی، نحوی و بلاغی به قرینه پردازی پرداخته است.
    کلیدواژگان: تکرار الگوهای زبانی، صورتگرایی، قرینه پردازی، نفثه المصدور، محمد زیدری نسوی
  • ذوالفقار علامی *، محیا ستوده نیا صفحات 85-99
    فرم های شعر فارسی حداقل از زمان رودکی تاکنون نقش عمده ای در شکل گیری موسیقی آوازی ایران ایفا کرده است. در اغلب آوازهای ایرانی، از روزگاری که بر روی صفحه های گرامافون ضبط می شده تا امروز، رد و نشانی از غزل های سعدی آشکار است. این نشان گاه چنان برجسته است که گویی برای روایت موسیقایی احوال درونی خواننده (و نوازنده)، بستری سازگارتر از غزل سعدی فراهم نبوده است. پرسش اینجاست که چرا تا این اندازه غزل سعدی با موسیقی ایرانی عجین شده است؟ یا کدام ویژگی در سخن سعدی است که غزل او را در روایت موسیقی ایرانی با چنین اقبالی مواجه کرده است؟ چنانکه گویی سعدی غزل هایش را جز به این هدف نسروده، یا با ردیف کنونی موسیقی ایرانی آشنا بوده است! برخلاف شعرایی مانند منوچهری، رودکی، فرخی و... که به صراحت به نوازندگی و خوانندگی خود اشاره کرده اند، سعدی ادعایی در موسیقی دانی ندارد. پس کدام لطیفه نهانی شعر وی را بیشتر از شعرای مدعی با ردیف موسیقی ایران سازوار کرده است؟ مقاله حاضر، با تکیه بر روش تحلیل محتوا، تلاشی برای پاسخ به این چراهاست. نتیجه بررسی ها نشان می دهد که غزل سعدی نمونه ای بی نقص از سهولت و روانی توام با وحدت موضوع و اشتراک مضمون است. همچنین، سخن سعدی دارای وزن سیال و روان، مبتنی بر روایت یک واقعه است. از سوی دیگر، همنشینی سحر آمیز واج ها اثرگذاری آهنگ غزل او را بیشتر کرده و رابطه متقابلی را میان ابیات غزل و نغمه های موسیقی پدید آورده است. چنین مشخصه هایی سخن سعدی را در روایت موسیقی آوازی ایران با اقبالی بی نظیر مواجه کرده است. واژه های کلیدی: تغزل سعدی، موسیقی آوازی ایران.
    کلیدواژگان: تغزل سعدی، موسیقی آوازی ایران
  • احمد گلی، سردار بافکر عجب شیر * صفحات 100-116
    در این مقاله، اقسام متناقض نماهای زیبایی شناختی، یکی از بدیع ترین و برجسته ترین شگردهای ادبی، در ادبیات فارسی نقد و بررسی شده است. متناقض نماهای زیبایی شناختی ادبیات فارسی را از حیث ساختار می توان به دو دسته تعبیری و ترکیبی تقسیم کرد. هر یک از این متناقض نما ها هفت نوع هستند: بر مبنای استعاره، تشبیه، کنایه، مجاز، تصویر دووجهی، ای هام و غلو. این شیوه های بیانی و بدیعی، خودشان دارای زیبایی هستند، اما وقتی به صورت متناقض نما بیان می شوند، زیبایی و تاثیرگذاریشان چندین برابر می شود. در متناقض نماهای زیبایی شناختی، شاعران می توانستند سخن خود را به شکل ساده و غیرمتناقض نما هم بیان کنند؛ مثلا می توانستند به جای «آزاد بودن اسیر»، «آزاد بودن عاشق» و به جای «جمع پریشان»، «گروه پریشان» بیاورند، اما عمدا به صورت متناقض نما آورده اند تا توجه خواننده به سوی سخن متناقض نما جلب، شگفتی او برانگیخته و سبب احساس لذت در او شود. در مجموع، متناقض نماها با برانگیختن کنجکاوی خواننده، او را به تلاش برای کشف حقیقت وامیدارد و از همین رو، موجب ماندگاری مطلب در ذهن او میشود.
    کلیدواژگان: متناقض نمایی(پارادوکس)، شیوه های زیبایی شناختی، ادبیات فارسی
  • محمد حکیم آذر * صفحات 117-136
    این مقاله به بررسی غزل های صائب تبریزی از لحاظ کاربرد انواع تشبیه تمثیل و کارکردهای آن پرداخته است. تشبیه تمثیل از گونه های خاص تشبیه است. در یک طبقه بندی ساده می توان آن را به سه نوع گسترده، نیمه فشرده و فشرده (اسلوب معادله) تقسیم کرد. در شعر صائب تبریزی، دو گونه اخیر کاربرد فراوان دارد. به همین دلیل، صائب را شاعر تمثیل نام داده اند. در این مقاله، با در نظر گرفتن ساختار بلاغی ابیاتی که تشبیه تمثیلی دارند، نوع جملات آنها از نظر خبری یا انشایی بودن بررسی شده است. بر اساس یافته های این پژوهش، نوع سوم، یعنی تشبیه تمثیل فشرده با ساختار خبری، فراوان ترین و با ساختار استفهامی بلیغ ترین نمونه های تشبیه تمثیل در شعر صائب است. غیر از این، موارد دیگری در ارتباط مستقیم تشبیه تمثیل با تصویر و استدلال هنری در شعر صائب وجود دارد که در متن مقاله به آنها توجه شده است.
    کلیدواژگان: تشبیه تمثیل، اسلوب معادله، صائب تبریزی، جملات خبری، جملات انشائی، مدعا مثل، جملات استفهامی
  • حجت الله همتی *، محمدحسین خان محمدی صفحات 134-154

    در این جستار، ساختار داستان فرود در شاهنامه و عناصر ساختاری تاثیرگذار در آن بررسی و تحلیل می شود. ساختار داستانی ماهیتی دارد که متاثر از عناصر خود، شکلی کنشی و روایی می پذیرد. نویسنده در پرتو این خصوصیات و عناصر ساختاری، چون طرح و نقشه، زاویه دید، کشمکش، بحران، نقطه اوج و گره گشایی، ساختار داستانی را پی می ریزد. به این منظور، ابتدا تعریفی از داستان و ساختار ارائه می گردد و سپس، ضمن بررسی عناصر این ساختار و تعیین مناسبات بین این عناصر به جست وجوی این ویژگی ها در متن داستان فرود پرداخته می شود. بر اساس شواهد ارائه شده، این نتیجه به دست آمد که متن مورد نظر روایی-نمایشی است و در آن عناصر داستانی به خوبی در خدمت پیشبرد داستان به کار گرفته شده است و طرحی مبتنی بر روابط علی آن را از آغاز تا پایان، استحکام و انسجام می بخشد. همچنین، با بررسی داستان دریافته شد که شواهد فراوانی مبتنی بر وجود ساختاری داستانی در این متن وجود دارد و متن از کلیتی پیوسته مبتنی بر شروع از وضعیتی پایدار و تغییر به سوی موقعیت پایداری متفاوت با وضعیت اول پیروی می کند.

    کلیدواژگان: داستان، ساختار، عناصر داستانی، شاهنامه، داستان فرود
  • علیرضا دل افکار * صفحات 155-164
    در این مقاله تلاش شده است تا با توجه به شواهد و مدارک، خاستگاه واژه ترجمه و چگونگی صورت و معنای آن تحقیق شود. پژوهش های انجام شده نشان می دهد که واژه ترجمان که ترجمه نیز از مشتقات آن است از دو منشا وارد زبان عربی شده است، یکی از زبان سریانی به معنای تفسیر و تبیین سخن و دیگری از زبان فارسی به معنای زبانی را به زبان دیگر برگرداندن و هر دو معنا در آثار عربی شواهد بسیاری دارد. این کلمه در زبان عربی از اواخر دوره امویان، به ویژه در ابتدای دوره عباسیان، مصادف با آغاز عصر نهضت ترجمه، رایج شده است. در منابع، واژه ترجمان و ترجمه در معانی مختلفی به کار برده شده است که دو معنای آن اصلی و معانی دیگر در شمار معانی ثانوی آن هستند. در فارسی نیز در آثار قرن چهارم به بعد به معنای مترجم به کار برده شده است.
    کلیدواژگان: ترجمه، ترجمان، ترگمان، ترزبان، ترزفان
  • محمد فولادی *، عبدالرضا زند صفحات 165-178

    ظهیر فاریابی یکی از نام آوران عرصه شعر فارسی به خصوص غزل است. او نقش عمده ای در شکل گیری، تحول و اعتلای غزل فارسی داشته است. این مقاله، بر اساس نرم افزار آماری SPSS و با استفاده از آزمون های آماری همچون Anova به دنبال این پرسش است که مهم ترین جلوه های موسیقی (بیرونی و کناری) در غزل های ظهیر چگونه به کار رفته اند و مهم ترین عوامل تحول و اعتلای غزل او کدام اند و از مقایسه این موضوع با قصاید او چه نتایجی به دست می آید. از بررسی انجام شده، به این نتایج می رسیم که گرچه قصاید وی نسبت به غزل ها از نظر وزن متنوع تر است، در مجموع اشعار او از نظر وزن چندان متنوع نیستند. با این حال، ظهیر سعی کرده از به کار بردن اوزان کم کاربرد و نامطبوع بپرهیزد. در زمینه موسیقی کناری نیز به دلیل استفاده از مصوت بلند، کلمات قافیه در غزل ها و قصاید او از گوش نوازی خاصی برخوردار است. ظهیر توجه خاصی نیز به آوردن ردیف در غزل و قصیده دارد، اگر چه ردیف های او نیز خالی از تنوع و گوناگونی قابل توجه است، بسامد بالای قصاید و غزلیات مردف در اشعار او بیانگر علاقه وی به این امر است. مباحث یادشده هریک به گونه ای در تحول و اعتلای غزل او نقش داشته اند.

    کلیدواژگان: ظهیرفاریابی، غزل، قصیده، موسیقی بیرونی، موسیقی کناری
  • نرگس محمدی بدر *، هاشم مهدی زاده صفحات 179-190
    در مقاله حاضر، نوع ادبی مناظره، از ابتدای شکل گیری تا روزگار نیما، بررسی و علل تکامل و توسعه آن تحلیل و تببین شده است. مناظره نوعی بیان هنرمندانه است که به طور غیرمستقیم، خواننده را به خود جلب می کند و قوه سنجش و تفکر او را به چالش می کشد. در این نوع بیان، از مقابله و مقایسه دو عنصر متفاوت و گاه متضاد، و کشمکش های میان آنها برای رسیدن به مقصود استفاده می شود. این نوع ادبی در ابتدا به صورت گفت وگوهای ساده و تمثیل مرسوم بوده، سپس تبدیل به یک فرم خاص و ژانر ادبی شده است. از قرن ششم، به منظور اثبات نظریه های فلسفی، نتایج اخلاقی یا هنرنمایی در عرصه شعر به اوج می رسد. سپس در هر دوره ای بنا بر اقتضای زمان، موضوع و محتوا متفاوت می شود. عنصری و اسدی برای مدح حکام، نظامی گنجوی برای بیان مقاصد رمانتیک، سنایی و مولوی برای تبین مفاهیم عرفانی و اخلاقی و در دوره معاصر، پروین اعتصامی برای بیان مسائل انتقادی از مناظره سود برده اند. در واقع، این نیاز جامعه و ادباست که در هر دوره حرکت تکاملی و افت وخیز های مناظره را روشن می کند. قدیمی ترین مناظره موجود «درخت آسوریک» در زبان پهلوی اشکانی است که در آن درخت و بز طی مباحثه به برشمردن فواید خود می پردازند و این مبارزه به پیروزی بز بر درخت می انجامد. در ادب نیمایی نیز پیروی از الگوی کهن مناظره مشاهده می شود، با این تفاوت که دیدگاه های ادبا در قالب و محتوا با شعرای پیشین در انتخاب مضمون بسیار فرق دارد.
    کلیدواژگان: مناظره، ادب فارسی، درخت آسوریک، زبان حال، شعر
  • زهره نجفی * صفحات 191-200
    روایت شناسی شاخه ای از نشانه شناسی است که با هر نوع روایت، اعم از ادبی یا غیرادبی، کلامی یا دیداری داستانی یا غیرداستانی، سروکار دارد و به دنبال آن است که واحدهای کمینه روایت و بهاصطلاح «دستور پیرنگ» را مشخص کند. یکی از نکات مهم در بررسی روایت تفسیر رمزگان متنی است که بر اساس آن می توان به بسیاری از معانی پوشیده پی برد. مولوی در مثنوی نکات عرفانی را در قالب روایت هایی بیان می کند. اگرچه در اولین بررسی، هدف نویسنده و تفسیر داستان مشخص می شود، تمام هدف گوینده همان معنای ساده نیست، بلکه مفاهیم متعدد و گوناگون در هر حکایت نهفته است. با بررسی رمزگان روایت می توان به بسیاری از معانی پنهان دست یافت. در این پژوهش، کوشش می شود داستان طوطی و بازرگان مثنوی، که از معروف ترین داستان های مثنوی است، بر اساس رمزگان روایی تحلیل شود.
    کلیدواژگان: مولوی، روایت شناسی، رمزگان، طوطی و بازرگان
  • یدالله نصراللهی *، مهدی رمضانی صفحات 201-214
    بث الشکوی نوع ادبی جهانی است که محتوای آن در میان ادبیات تمامی ملل ، مشترک و تاریخچه آن به امتداد عمر بشریت، طولانی است. چون در بث الشکوی شاعر از عواطف خود سخن می گوید، از نظر ماهیت جزو ادب غنایی و به شدت از روحیات و شرایط زندگی شاعر متاثر است. در متن و بطن آثار نگارین شهریار، موضوعات و مضامین مختلفی وجود دارد، که از جمله آنها می توان به گلایه ها و شکایات مختلف با بسامد بالا اشاره کرد. تنوع و تعدد این شکوائیه ها به حدی است که خواننده را برای کشف علل آن برمیانگیزد و این پرسش را در ذهن ایجاد میکند که آیا گلایه های شهریار از غوغا و غلیان درونی وی نشئت یافته یا انگیزه دیگری در آن دخالت داشته است. در نوشته حاضر، سعی بر آن بوده است که با بازخوانی دقیق اشعار فارسی شهریار و بهره گیری از شیوه استقرایی، همه شکوائیات ایشان تحلیل شود. حاصل پژوهش نشان می دهد، شهریار با سرودن انواع گلایه های شخصی، عرفانی، فلسفی، اجتماعی، سیاسی و در برخی مواقع تلفیقی از چند نوع مذکور، در قالب های شعری مختلف اعم از کلاسیک و نیمایی، بر تارک ادبیات معاصر ایران می درخشد. از مهمترین علل بسامد شکوائیه های شهریار می توان به شکست عاطفی، حوادث ناگوار زندگی و رقت طبع ایشان اشاره کرد.
    کلیدواژگان: شهریار، بث الشکوی، احساس، شعر فارسی، ویژگی گلایه ها
|
  • Sayydahmad Parsa *, Narjes Ghabeli Pages 1-14
    The present research studies Nezami's "the tale of the evil and the good" in terms of Greimas's actantial model . Among the purposes of the structural analysis of the tale, mention can be made of the specification of the binary oppositions and sequences with the their contractual, performative and disjunctive structures, the better grasping of the structures of tales in Haft Paykar by generalization of the findings of the research to other tales and the efficiency of Greimas's approach for the versified narratives in Iran's classic literature. Nezami's artistry in creation of tales , the narrativity of Haft Paykar and the reputation of " the evil and the good" are the reasons for the selection of Nezami's tales. The research is descriptive-analytical and the findings are analysed using the content analysis technique and Greima's model. The research displays that the hero(subject) and goal (object) are the most central actors in the tale, and the subject( the evil), as a basic pole, plays an active role in the plot of the tale. Also, the research shows the applicability of Greimasian approach to the Persian versified narrative texts.
    Keywords: Greima's actantial model, Binary oppositions, versified tales, structuralism, Nezami Ganjaee, semantic square
  • Aliakbar Samkhaniani *, Alireza Baghban Pages 67-84
  • Zolfaghar Alami *, Mahya Sotoodeh Nia Pages 85-99
    Generally, Iranian poetry forms, at least from Rudaki up to now, perform very important role in formation of vocal music. In the most of these works which have been recorded on the platters, traditionally ever, there is a trace of sa’di’s sonnet. Sometimes this sign is so prominent that an insistence or intention on the use of sa’di’s sonnet for musical narrative of internal states by singer (and musician) and compatibility with mental ideals of listener will comes to mind. The question is why sa’di’s sonnet has associated with Iranian music so much, or which feature of sa’di’s speech has encountered, and does, his precious gem with such luck in the narration of Radif of Iranian musicSo if sa’di has not composed sonnets but for this purpose, or he has been acquaintance with current Radif of Iranian music. In other words, what hidden point is there in sa’di’s speech that without any claim – unlike poets such as Manuchehri, Rudaki, Farrokhi, who explicitly admitt to their musicianchip and singing – has adapted his poem with Radif of Iranian music more thanthe former contender poets. This article, relying on content analysis method, is an attempt to answer these questions.
    Keywords: Sadi's sonnet, Iranian vocal music, Radif, Gushe
  • Ahmad Goli, Sardar Bafekr Ajabshir * Pages 100-116
    Abstract: In terms of structure, aesthetic paradoxes in Persian literature can be divided into two categories of interpretational and combinational. Each of these paradoxes include seven types: based on metaphor, simile, metonymy, allusion, planar image, amphibology and exaggeration. These expressive and innovative techniques are beautiful by their nature however, their beauty and effectiveness are multiplied when expressed paradoxically. In the aesthetic paradoxes, poets could speak to their simple and non-paradoxical figure of speech, e.g. they could say "free lover" instead of "free slave", and "scattered group" instead of "scattered gathering", but they have intentionally brought them in paradox forms to draw the reader's attention to the paradoxical statements, arouse his surprise and make him feel pleasure. In this paper, various kinds of aesthetic paradoxes in Persian literature have been reviewed and evaluated.
    Keywords: Paradox, aesthetic techniques, Persian literature
  • Mohammad Hakimazar* Pages 117-136
    Allegorical simile is a special type of simile. In a simple classification, it could be classified into three types of broad (allegory), semi-concise and concise. In Saeeb Tabrizi's poetry the last two types are frequent. In this paper, the rhetorical structure of those lines which contain allegorical simile is touched on and the types of the sentences are investigated from the point of view of being non-statement or question form. The results show that concise allegorical simile with statement structure is the most frequent and with question structure is used in Saaeb's poetry.
    Keywords: Allegorical simile, Saeb Tabrizi, Declarative Sentences, Interogative Sentences, Rethorical Sentences
  • Hojat Hemati*, Mohamadhosein Khanmohamadi Pages 134-154

    Abstract The author uses the story of the formation and consolidation of the story itself deals Story elements such as plot, point of view, event, action, climax, conflict, story structure helps. In this paper, we examine the structure of the Shahnameh story Forud the definition and structure of the story is told, The review will examine the elements of the story. Ferdowsi processing this story has managed to make good use of the elements And stories with good structure, advance For this reason, the story ends with the beginning of the appropriate causality and ends.

    Keywords: story, STRUCTURE, story elements, Epic, story Foroud
  • Alireza Delafkar* Pages 155-164
    This paper attempts to investigate the word translated (Tarjomeh) according to its evidence, origin, form and meaning. Previous researchs indicate that the word Tarjomaan which the word translated (Tarjomeh) is derived from it, has been imported into Arabic from two sources, one from Syriac language in meaning of interpretation and explanation and another from Persian language in meaning of turning language to another language and both of meaning in Arabic have much evidence. This word been common in Arabic at the late Umayyad period especially at the beginning of the Abbasid period which coincides with the beginning of the era of translation movement. The words translated (Tarjomeh) and tarjomaan are used at different meanings. Two meanings are main and the rest are secondary. In persian, in the works of the fourth century onwards, the word translated (Tarjomeh) has been used in meaning of translator and Deylamage
    Keywords: Tarjomeh, Tarjoman, targoman, tarzaban, tarzafan
  • Mohammad Fouladi *, Abdolreza. Zand Pages 165-178

    Zahir Faryabi is one of the famous Persian poetry, especially in the field of sonnet. He had been played a major role in formation, evolution and promotion of Persian Ghazal. So in this paper we have researched the most important musical aspects of poetry in this eloquent poet works. Therefore, this article has been reviews external music (prosodic song) and lateral (rhyme and rows) of lyrics Zahir. By Studying in this field this result comes that his sonnets not much variation in terms of weight and song, but he try to not use from low application and disproportionately song. In peripheral music field because of long vowels usage, lyric words in his sonnets have melodious song to ears. Zahir also has paid special attention to the usage of lyric in sonnet, even though in his works lyric as poem weight and song is not diversity significantly however, his personal and period style in this review is characterized.

    Keywords: External music, peripheral music Sonnet, Zahir Faryabi
  • Narges Mohammadi Badr *, Hashem Mehdizadeh Pages 179-190
    Debate, which is a form of artistic expression indirectly, to attract the reader to assess the strength and challenge his thinking. In this type of response and comparison of two elements, often conflicting, and conflicts among them are used to achieve the goal.
    In this paper, using analytical methods, the evolution of the genre from the early days of the formation and evolution of Nima and check, receive, and make skip its development are described.
    The first literary genre to simple conversations conventional metaphor the genre has a specific form. The genre of the sixth century to prove theories, philosophical or moral consequences of performance poetry scene reaches its climax. Then, in every age of the subject content and time-varying demands to be written to praise elemental rulers and rulers, for the purposes romantic Nezami, Rumi and Sanai for spiritual and moral explanations of concepts and issues in contemporary critical for the expression of P. Etesami have benefited from that. It has scholars in each of the developmental needs of the community and make it clear to fluctuations. The oldest debate on "Tree Svryk" Parthian Pahlavi language. Where trees and goats during the discussion to enumerate the benefits of their own and eventually lead the fight to win the goat on the tree. Nimaii in the literature, following the old pattern can be debated, but scholars have different views on the format and content of the earlier poets in the selection of content is very different.
    Keywords: Debate, Persian literature, Tree Svryk language, the poetry