نشریه پژوهش های مدیریت انتظامی
سال دوم شماره 4 (زمستان 1386)

در اجرای ماموریت های پلیسی، هدف دستگیری زنده متهم برای انجام اقدامات بعدی می باشد و مهارت در تیراندازی که شرایط لازم برای شلیک به نقاط کم خطر بدن سوژه را فراهم می نماید از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد. در این تحقیق تلاش شده است ویژگی های فردی موثر بر اثربخشی تیراندازی دانشجویان پلیس مورد بررسی قرار گیرد تا با استفاده از روش های علمی نسبت به تعیین شاخص های موثر بر آموزش تیراندازی آنها اقدام گردد و از این طریق اثربخشی آموزش ها افزایش یابد و زمینه های لازم برای گسترش مهارت تیراندازی فراهم شود. این تحقیق از نظر هدف کاربردی می باشد و به روش توصیفی پیمایشی انجام شده است. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های سلامت روان LCS90، هوش ریون بزرگسالان، تیپ شخصیت نوع B و A، فرم های آمادگی جسمانی و اطلاعات مربوط به سن و نمره تیراندازی موجود در پرونده های خدمتی دانشجویان دوره 18 کارشناسی و 19 کاردانی دانشگاه علوم انتظامی به تعداد 611 نفر که در سال 5831- 6831 مشغول به تحصیل بوده اند استفاده گردید و نتایج به دست آمده بیانگر این است که بین سلامت روان – سطح هوش و شخصیت نوع B با یادگیری مهارت تیراندازی رابطه معنادار وجود دارد و ارتباط بین آمادگی جسمانی و سن و شخصیت نوع A دانشجویان گروه نمونه با مهارت تیراندازی رد شده است.

در این پژوهش به میزان آگاهی و بهره گیری فرماندهان از شیوه های متقاعدسازی موثر بر افزایش روحیه مامورین در زمان اغتشاش پرداخته شده است. از نظر ماهیت یک تحقیق همبستگی است که در آن رابطه بین چند متغیر مورد سنجش قرار می گیرد. ابتدا آگاهی 120 نفر از فرماندهان یگان ویژه و تمایل و اعتقاد آنان به بهره گیری از فنون متقاعدسازی، با استفاده از آزمون های آماری، ضریب همبستگی و AVONA، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که میزان آگاهی فرماندهان از فنون متقاعدسازی در سطح متوسط است و بین میزان آگاهی فرماندهان دارای درجات مختلف در این زمینه تفاوت آماری معناداری وجود ندارد، بین سابقه خدمت و میزان آگاهی از فنون متقاعدسازی رابطه معناداری وجود ندارد، در حالی که بین سابقه خدمت و میزان تمایل و بهره گیری از آن فنون، ضریب همبستگی معنا داری وجود دارد. بین میزان آگاهی از فنون متقاعدسازی و میزان آمادگی برای بهره گیری از آنها رابطه معناداری وجود دارد.

این پژوهش، تعیین رابطه راه اندازی سیستم 110 با اثربخشی عملیاتی در رده های ماموریتی ناجا است. «رابطه سیستم 110 با اثربخشی عملیاتی در رده های ماموریتی ناجا» با استفاده از روش تحقیق همبستگی از طریق یک فرضیه اصلی و 3 فرضیه فرعی انجام شد. جامعه آماری پژوهش 205 نفر از خبرگان و کارشناسان عملیاتی رده های ماموریتی ناجا بوده است که به صورت نمونه گیری تصادفی خوشه ایبا استفاده از فرمول کوکلان در 6 استان انتخاب گردیدند.
نتایج تحقیق، نشان داد که راه اندازی سیستم 110، رابطه مستقیم و مثبتی با اثربخشی عملیاتی (سرعت حضور و رسیدگی، افزایش بنیه اطلاعاتی، تغییر تاکتیک های انتظامی) در رده های ماموریتی ناجا داشته است، با استفاده از همین یافته ها، پیشنهادهایی برای تقویت اثربخشی سیستم ارائه گردید.

کلانتری ها و پاسگاه های انتظامی مهم ترین و اساسی ترین یگان های اجرایی نیروی انتظامی و مسئول برقراری نظم و امنیت در سطح کشوری می باشند. از آنجایی که عملکرد خوب، قاطع و مقتدرانه کلانتری ها و پاسگاه ها می تواند بستر تحقیق، رسیدگی و بهره برداری های سایر یگان ها را نیز به همراه داشته باشد و از طرف دیگر میزان نفوذ، اقتدار و عملکرد موثر پلیس به عنوان نمادی از قدرت حاکم تاثیرات بسزایی در امنیت و احساس امنیت جامعه و روابط اجتماعی دارد، بنابراین بررسی عملکرد آنها بسیار مهم و ضروری است. در این مطالعه به شناسایی عوامل مرتبط بر عملکرد کلانتری ها و پاسگاه های انتظامی پرداخته شده است. به همین منظور عملکرد کلانتری ها و پاسگاه های انتظامی از پنج بعد: ساختار سازمانی، فرهنگ سازمانی، سیستم فناوری، سیستم پاداش و سیستم ارزیابی عملکرد مورد بررسی قرار گرفت.
داده های پژوهش از طریق پرسشنامه خودساخته پیرامون پنج بعد مورد نظر در پژوهش (39/0=) بین 84 نفر از کارکنان کلانتری و پاسگاه های انتظامی شهرستان کرج به صورت نمونه گیری (39/0=) تصادفی خوشه ایجمع آوری گردید. وجود رابطه بین 5 عامل بررسی شده عنوان شده و عملکرد کلانتری ها و پاسگاه های انتظامی را تایید کردند. همچنین مشخص شد که کلانتری ها و پاسگاه های انتظامی شهرستان کرج در ابعاد فوق و همچنین عملکرد از وضعیت مناسبی برخوردار نمی باشند.

این تحقیق به منظور بررسی عملکرد نیروی انتظامی در ارتباط با اجرای طرح ارتقای امنیت اجتماعی(مبارزه با اراذل واوباش) از دیدگاه مردم شهرستان کرج با روش تحقیق توصیفی-تحلیلی-پیمایشی با نظرسنجی از 004 نفر از مردم، از بین زنان و مردان بالای 81 سال به صورت نمونه گیری تصادفی ساده و با روش جمع آوری اطلاعات از طریق استفاده از ابزار پرسشنامه با حجم جامعه آماری 000/004 نفر در سال 6831 در شهرستان کرج انجام شده است. مهم ترین اهداف این تحقیق آشنایی با دیدگاه مردم در ارزیابی عملکرد پلیس در اجرای طرح ارتقای امنیت اجتماعی از قبیل افزایش ضریب احساس امنیت مردم، رضایتمندی، همکاری و مشارکت مردم و چگونگی تبلیغات و اطلاع رسانی پلیس به شهروندان و شناخت اقشارمختلف حامی می باشد. نتیجه تحقیق این است که طرح ارتقای امنیت اجتماعی احساس امنیت مردم را افزایش داده و رضایتمندی و همکاری و مشارکت مردم را به دنبال داشته و پلیس نیز در اطلاع رسانی به شهروندان موفق بوده است.

هدف کلی این تحقیق بررسی عوامل مرتبط با مدیریت انتظامی نزاع های دسته جمعی مسلحانه در شهرستان کهگیلویه ازسا ل 2831تا 4831 بوده که بر این اساس یک فرضیه اصلی با عنوان«بین برخی عوامل درون و برون سازمانی و مدیریت انتظامی نزاع های دسته جمعی مسلحانه در شهرستان کهگیلویه رابطه معناداروجود دارد» پیش بینی شده و بر مبنای آن پنج متغیر مستقل شامل:1-توانمندی و سرعت عمل پلیس؛ 2- آگاهی و معلومات مردم؛3- خلع سلاح عمومی؛ 4-احکام صادره قضایی؛ 5- افراد معتمد و ذی نفوذ طوایف، که همان پنج فرضیه فرعی هستند مورد بررسی قرار گرفته است.ابتدا مبانی نظری از منابع مختلف جمع آوری و بر مبنای آن مدل تحقیق طراحی گردید.جامعه آماری شامل 35 نفر ازکارشناسان و مسئولان انتظامی، سیاسی، امنیتی و قضایی فعال در امر مدیریت انتظامی نزاع های دسته جمعی مسلحانه به صورت تمام شماری بوده است. پرسشنامه شامل 22 سوال با پاسخ های 5 گزینه ای با طیف لیکرت پس از تا یید روائی و پایائی طراحی و داده ها با استفاده از آمارهای توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته، که فرضیات فرعی و فرضیه اصلی مورد تایید قرار گرفت. در اولویت بندی متغیرهای مستقل، ارتقای سطح آگاهی و معلومات مردم بیشترین تاثیر و سپس توانمندی و سرعت عمل پلیس، احکام صادره قضایی، افراد معتمد و ریش سفید طوایف، خلع سلاح عمومی در اولویت های بعدی قرار گرفته است. علاوه بر آن شاخص های هر یک از متغیرها جداگانه اولویت بندی شدند. با توجه به نتایج به دست آمده، پیشنهادهایی نیز جهت بهبود عملکرد نیروی انتظامی ارائه گردید.

طرح ارتقای امنیت اجتماعی از اردیبهشت ماه سال 1386 هم زمان در سراسر کشور در استان مازندران نیز به اجرا درآمد که یکی از مصادیق آن مقابله با پوشش نامناسب زنان بوده است. در این تحقیق تلاش شد به این سوال پاسخ داده شود که آیا اجرای طرح ارتقای امنیت اجتماعی در مقابله و کنترل پوشش نامناسب دختران و زنان 15تا 29سال شهر ساری در سال 1386 اثربخش بوده است یا خیر؟ جهت دسترسی به پاسخ و میزان اثربخشی طرح فوق از «سیستم نظام اجتماعی تالکوت پارسونز» استفاده شده است. این تحقیق توصیفی – تحلیلی و پیمایشی با تکیه بر تحقیقات میدانی انجام است. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه خودساخته با طیف پنج گزینه ای بود (86/0= α). جامعه آماری این تحقیق برابر با 13982 نفر بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ایهدفمند و فرمول کوکران 382 نفر به عنوان نمونه انتخاب و در تکمیل پرسشنامه مشارکت داده شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که هر چه کنترل پوشش نامناسب زنان، اطلاع رسانی توسط پلیس، رضایت مردم از اکیپ های گشت ارشاد، پایداری و حفظ الگوی حجاب توسط اکیپ های گشت ارشاد، بیشتر صورت گیرد و اعمال گردد و هر چه رفتار مامورین پلیس بهتر شود و از روش های نو و مناسب برای اجرای ماموریت خود بهره بگیرد، طرح ارتقای امنیت اجتماعی نیز موفق تر و دارای اثربخشی مطلوب نیز خواهد بود.