فهرست مطالب

علوم زیستی ورزشی - پیاپی 29 (تابستان 1395)

فصلنامه علوم زیستی ورزشی
پیاپی 29 (تابستان 1395)

  • تاریخ انتشار: 1395/06/11
  • تعداد عناوین: 10
|
  • حسین نظری*، ضیاء فلاح محمدی، شمس الدین رحیمی زاده، زینب هوشمندی صفحات 157-168
    عامل نروتروفیک مشتق از مغز(BDNF)،نقش مهمی در رشد نرونی، انتقال پیامهای عصبی،تغییرپذیری عصبی و به طور کلی سلامت دستگاه عصبی انسان ایفا می کند. به همین منظور در این تحقیق، تاثیر چهار هفته مصرف امگا3 با منشا گیاهی(عصاره کتان)، و جانوری(روغن ماهی)، با و بدون تمرینات منظم پلیومتریک بر غلظت BDNF،در دانشجویان مرد فعال بررسی شد. 42 دانشجوی پسر رشته تربیت بدنی به طور تصادفی به شش گروه تقسیم شدند. آزمودنی های گروه های ترکیبی و گروه تمرین به مدت 4 هفته تمرینات گوناگون پلایومتریک را اجرا کردند. همچنین گروه های ترکیبی و مکمل در طی دوره تحقیق، روزانه 3000 میلی گرم مکمل امگا3 مصرف کردند. از آزمون واریانس یکطرفه و روش تعقیبی توکی برای بررسی تفاوت بین گروه ها و سطح معنی داری 05/0P< استفاده شد. سطوح سرمیBDNF پس از 4 هفته تمرین پلایومتریک همراه با مصرف امگا3 گیاهی در مقایسه با گروه کنترل، افزایش معناداری یافت (014/0=P). همچنین در گروه تمرین همراه با مصرف امگا3 جانوری سطوح سرمیBDNF پس از 4 هفته در مقایسه با گروه کنترل،افزایش معناداری یافت (042/0=P).نتایج پژوهش حاضر نشان داد که به هنگام اجرای تمرینات پلایومتریک مصرف مکمل امگا3 گیاهی یا جانوری می تواند به دلیل افزایش غلظت سرمیBDNF سبب بهبود عملکرد عصبی و روانی شود.
    کلیدواژگان: امگا3، تمرین پلایومتریک، فاکتور نروتروفیک مشتق از مغز، مردان فعال
  • تاثیر هشت هفته تمرینات تناوبی شدید بر بیان ژن های PGC-1α وVEGF در عضله قلبی رت های نر سالم
    مریم شعبانی، سیروس چوبینه*، محمدرضا کردی، مرجان افغان صفحات 169-176
    این تحقیق با هدف تعیین تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن VEGF و 1α–PGC در عضله قلبی رت های نر سالم انجام گرفت. دوازده سر رت نر بالغ از نژاد ویستار به دو گروه آزمون (تمرین تناوبی شدید) و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمون، به مدت هشت هفته و هر هفته پنج جلسه، تمرینات شامل دویدن با شدت 100-90 درصد VO2max را به مدت 4 دقیقه روی نوار گردان انجام دادند و همزمان، گروه کنترل به مدت پانزده دقیقه روی تردمیل با سرعت دو متر در دقیقه قرار گرفتند. در روز بعد از آخرین جلسه، رت ها تشریح و نمونه ها به منظور استخراج RNA به آزمایشگاه منتقل شدند. بیان ژن PGC-1α و VEGF در گروه آزمون نسبت به گروه کنترل به ترتیب 2/1 (79/0=P) و 4/1 برابر (29/0=P) بود. نتایج نشان دهنده افزایش غیرمعنادار میزان بیان ژن PGC1-α و VEGF در عضله قلب در پی هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالاست.
    کلیدواژگان: تمرین تناوبی شدید، عضله قلبی، فاکتور رشد اندوتلیال عروقی، فعال کننده تکثیر پروکسی زوم آلفا
  • شادمهر میردار*، سیدعیسی مهدی نیا، طاهره بیانی صفحات 177-191
    هدف پژوهش حاضر، بررسی اثر یک دوره برنامه تمرینی شنا بر سطح VEGF ریه موش های باردار در معرض مسمومیت با کادمیوم بود.
    32 سر موش ماده ویستار پس از دو هفته آشنایی با محیط جدید و آب و سپس بارداری، به گروه شنا، کادمیوم، کادمیوم – شنا و کنترل تقسیم شدند. تمرین شنا از روز اول بارداری شروع شد و در هفته دوم به 60 دقیقه در روز رسید. نمونه گیری از بافت ریه دو روز پس از زایمان انجام گرفت. VEGF ریه با استفاده از روش الایزا (ELISA) تعیین شد. تجزیه وتحلیل آماری با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون توکی در سطح معناداری 05/0 P≤ انجام گرفت.
    نتایج نشان داد سطح VEGF ریه مادران بعد از زایمان در گروه کادمیوم به طور معنا داری نسبت به گروه کنترل کاهش یافت (001 /0 P≤). تفاوت VEGFریه گروه شنا و گروه کنترل معنا دار نبود. اما VEGF ریه گروه کادمیوم – شنا نسبت به گروه کادمیوم به طور معنا داری بالاتر بود (001 /0 P≤).
    با توجه به مهار فعالیت آنژیوژنز ریه توسط کادمیوم در دوران بارداری، می توان گفت تمرین ورزشی شنا برای حفظ سطح VEGF به عنوان شاخص رگ زایی، مفید است.
    کلیدواژگان: دوران بارداری، شنا، فاکتور رشد اندوتلیال عروقی، کادمیوم
  • تکتم شادکام *، پروانه نظرعلی، ناهید بیژه صفحات 193-206
    هدف پژوهش حاضر بررسی شش هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل پودر زردچوبه بر میزان CRP پلاسما و ترکیب بدن در زنان غیرفعال بود. بدین منظور 32 زن غیرفعال 25-23 ساله داوطلب شرکت در پژوهش شدند و و به طور تصادفی در چهار گروه 8 نفری تمرین هوازی، تمرین هوازی –مکمل، مکمل و گروه کنترل قرار گرفتند. برنامه تمرینی به مدت شش هفته و هر جلسه به مدت 40 دقیقه با HR max 55% شروع و به صورت فزاینده اجرا شد.گروه مکمل روزانه یک گرم پودر زردچوبه مصرف کردند. از همه گروه ها قبل و بعد از اتمام برنامه تمرینی در شرایط ناشتا خون گیری به عمل آمد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS19، آزمون آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی Benferoniدر سطح معناداری 05/0 P< تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها نشان داد در همه گروه ها مقدار ) CRP000/0 (P=نسبت به گروه کنترل و مقادیر) BMI 35 5 /0P=) نسبت به قبل از مداخله کاهش معناداری یافت، این در حالی است که بین گروه های تمرین، مکمل و تمرین، مکمل و کنترل تفاوت معنا داری مشاهده نشد (355/0 P=). مقادیر WHR نسبت به قبل از مداخله کاهش معناداری یافت، ولی از نظر آماری معنادار نبود (458/0 (P= . به طورکلی یافته ها نشان داد که شش هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل زردچوبه، اثر مثبتی بر کاهش مقادیر CRPدارد و به نظر می رسد ترکیب فعالیت و مکمل گیری زردچوبه در درازمدت بر ترکیب بدنی افراد تاثیرات سودمندی دارد.
    کلیدواژگان: بیماری های قلبی، عرقی، پودر زردچوبه، تمرین هوازی، CRP
  • سلمان نظامی، محمد علی سمواتی شریف*، اسدالله چزانی شراهی صفحات 207-219
    هدف این پژوهش، مقایسه اثر دو روش تمرین مقاومتی بر ضخامت عضله سه سر بازو و ارتباط آن با قدرت حداکثر است. به این منظور 30 ورزشکار مبتدی پرورش اندام در این پژوهش شرکت داشتند. آزمودنی ها به صورت متجانس به سه گروه 10 نفری (تجربیI تمرینات هرمی، تجربیII هرمی مسطح و گروه کنترل) تقسیم شدند. دو گروه تجربی به مدت هشت هفته و هر هفته شش جلسه (روش اسپلیت) در پروتکل های تمرین قدرتی شرکت کردند. گروه کنترل به روش سنتی به تمرینات خود ادامه دادند. قدرت عضلانی و ضخامت عضله سه سر بازو هر سه گروه قبل و پس از دوره تمرینی اندازه گیری شد. داده ها توسط آزمون تی همبسته، برای تعیین اختلافات بین گروهی و تحلیل واریانس یکسویه (ANOVA) با سطح معناداری 05/0P≤، و برای تعیین رابطه بین متغیرها از ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. مشاهدات نشان داد، قطر قدامی- خلفی (AP)[1] عضله سه سر بازویی در گروه، تجربیI و تجربیII به ترتیب 01/0 P< و 05/0 P< نسبت به گروه کنترل، افزایش یافت. همچنین، قدرت عضله بازو در حرکت اکستنشن در گروه های تجربی نسبت به گروه کنترل به ترتیب 00/0 P< و 01/0 P<، افزایش یافت. اما، اختلاف معنا داری بین دو گروه تجربی I وII در قدرت و اندازه عضله سه سر بازویی دیده نشد.
    کلیدواژگان: اولتراسند، پرورش اندام، ضخامت عضلانی، قدرت حداکثر
  • مهدی صفایی*، حسین مجتهدی، فاطمه قربانی، نیما قره داغی صفحات 221-230
    این پژوهش نشان داد که هشت هفته برنامه تناوبی هوازی با شدت 60 تا70 درصد حداکثر ضربان قلب، به طور یکسان موجب کاهش IgA،IgM،IgG گروه چاق و گروه طبیعی شد، و تفاوتی از این نظر بین بین دو گروه چاق و طبیعی مشاهده نشد و فعالیت تناوبی هوازی تاثیر متفاوتی در گروه چاق و طبیعی ایجاد نکرد. در نتیجه احتمالا مدت زمان پژوهش آنقدر کافی نبود تا سازگاری مناسب حاصل شود، بنابراین مدت زمان تمرین، شدت تمرین و سطح فعالیت اولیه شرکت کنندگان می تواند بر نتایج پژوهش تاثیر بگذارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات متناوب هوازی بر سطوح ایمونوگلوبولین های پلاسمای30 مرد جوان چاق و طبیعی بود که به صورت در دسترس به دو گروه چاق (15= n)(با میانگین سنی23 سال، قد 173 سانتی متر، وزن 98 کیلوگرم و درصد چربی 6/28 درصد) و طبیعی (15=n)( با میانگین سنی 21 سال، قد 177 سانتی متر، وزن 69 کیلوگرم و درصد چربی 5/12درصد) تقسیم شدند. برنامه تمرینی تناوبی هوازی به مدت 8 هفته، 3 جلسه در هفته و هر جلسه 90 دقیقه شامل 10دقیقه گرم کردن، 5 مرحله 9 دقیقه ای دویدن با شدت 60 تا 70 درصد حداکثر ضربان قلب همراه با چهار دقیقه ریکاوری غیرفعال و 5 تا 10دقیقه سرد کردن به اجرا درآمد. نمونه های خون آزمودنی ها به منظور اندازه گیری سطوح ایمونوگلوبولین A،M،G، پیش و پس از برنامه تمرینی گرفته شد. برای مقایسه تفاوت های درون گروهی از روش آماری t وابسته و مقایسه تفاوت های بین گروهی از روش آماری t مستقل استفاده شد. همچنین داده ها در سطح معناداری 05/0 P≤ تجزیه و تحلیل شد.
    کلیدواژگان: ایمونوگلوبین، تمرین تناوبی، چاقی، سیستم ایمنی
  • مقایسه اثر یک دوره تمرینات مقاومتی- پاروزنی با تمرینات پاروزنی بر برخی ویژگی های فیزیولوژیکی و عملکردی پاروزنان زن نخبه دارگون بت
    فهیمه اسفرجانی*، آنیا هوسپیان، سید محمد مرندی صفحات 231-246
    افزایش همزمان قدرت و استقامت از عوامل اساسی رسیدن پاروزنان به اوج عملکرد است. هدف اصلی این تحقیق مقایسه اثر هشت هفته تمرین مقاومتی- پاروزنی با تمرینات پاروزنی بر برخی ویژگی های فیزیولوژیکی و عملکردی پاروزنان بود. بدین منظور شانزده نفر از پاروزنان دختر دراگون بت به صورت هدفمند انتخاب و به دو گروه تمرینات مقاومتی- پاروزنی (9 n=) و تمرینات پاروزنی (7n=) تقسیم شدند. پاروزنان گروه ترکیبی به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه و هر جلسه 120- 90 دقیقه در تمرینات پاروزنی به همراه تمرینات مقاومتی شرکت کردند. گروه پاروزنی در همین زمان فقط به تمرینات پاروزنی پرداختند. توان بی هوازی بالاتنه، حداکثر اکسیژن مصرفی، قدرت پنجه، یک تکرار بیشینه حرکات پرس سینه و پارو و عملکرد پاروزنی 500 متر قبل و پس از دوره تمرینی اندازه گیری شد. به منظور مقایسه تغییرات بین دو گروه از روش آماری کوواریانس استفاده شد. سطح معناداری برابر با 05/0 در نظر گرفته شد. حداکثر توان بی هوازی بالاتنه و حداکثر اکسیژن مصرفی (به ترتیب 40 و 23 درصد) در گروه ترکیبی افزایش نشان داد که نسبت به گروه کنترل معنادار بود )001/0 = (P. قدرت پنجه در گروه ترکیبی نسبت به گروه کنترل تغییر معناداری نیافت )1/0 = (P. در مقادیر یک تکرار بیشینه حرکات پرس سینه و پارو در گروه ترکیبی (به ترتیب 36 و 16 درصد) افزایش و بهبود شایان ملاحظه ای در زمان پاروزنی 500 متر در گروه ترکیبی (5 /17 درصد ) نسبت به گروه پاروزنی حاصل شد )02/0 = (P. به نظر می رسد شرکت در تمرینات مقاومتی به همراه تمرینات پاروزنی می تواند با افزایش توان هوازی، توان بی هوازی و قدرت پاروزنان، سبب بهبود عملکرد شود.
    کلیدواژگان: توان بی هوازی، حداکثر اکسیژن مصرفی، عملکرد پاروزنی دراگون بت، قدرت
  • سعید رحمتی*، حمید رجبی، لطیفه کریمزاده صفحات 247-262
    این مطالعه به منظور تعیین اثر حاد و مزمن فعالیت رکاب زدن زیربیشینه همراه با محدودیت جریان خون بر سطح سرمی BDNF، TNF-α و نسبت BDNF به TNF-αدر مردان فعال انجام گرفت. 24 نفر از دانشجویان تربیت بدنی دانشگاه خوارزمی داوطلب شرکت در پژوهش شدند و به سه گروه رکاب زدن همراه با انسداد عروق پا (8n=)، رکاب زدن بدون انسداد (8n=) و کنترل (8n=) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تمرین با انسداد و تمرین بدون انسداد به مدت 3 هفته، هر هفته 3 جلسه و در مجموع 9 جلسه تمرین کردند. هر جلسه تمرین شامل 3 وهله سه دقیقه ای رکاب زدن با شدت50 درصد Wmax بود و بین هر وهله 45-30 ثانیه استراحت وجود داشت (میزان فشار روی ران در گروه انسداد،170-140 میلی متر جیوه بود). برای تجزیه وتحلیل داده ها، از آزمون های تحلیل واریانس یکسویه، t مستقل و t وابسته استفاده شد. نتایج نشان داد انسداد عروق پا هنگام فعالیت زیربیشینه رکاب زدن بر پاسخ سطوح BDNF(290/0 P=)، TNF-α(338/ 0P=) و نسبت BDNF به TNF-α(384/0 P=) در مقایسه با گروه بدون انسداد تفاوت معناداری ندارد. از طرفی به هنگام سازگاری، در سطوح BDNF(254/0 P=)، TNF-α(338/ 0P=) و نسبت BDNF به TNF-α(384/0 P=) بین گروه های انسداد، بدون انسداد و کنترل نیز تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتایج نشان داد که محدودیت جریان خون موضعی اثر مثبت یا منفی بر میزان BDNF، TNF-αو نسبت آنها ندارد.
    کلیدواژگان: تمرین انسدادی، عامل رشد عصبی مشتق شده از مغز، عامل نکروز توموری آلفا، محدودیت جریان خون
  • شهرام سهیلی*، الهام یادگاری همت آبادی، نادر شاکری صفحات 263-276
    هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرینات استقامتی و مقاومتی بر برخی سایتوکاین های التهابی در زنان جوان دارای اضافه وزن بود. بدین منظور 30 زن جوان دارای اضافه وزن (25 BMI ≥ ) انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه تمرین استقامتی، مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. برنامه های تمرینی به مدت دوازده هفته و هر هفته سه جلسه بود. تمرین استقامتی با شدت 60 تا 75 درصد ضربان قلب هدف و با مسافت 1600 تا 3200 متر و تمرین مقاومتی50 تا 60 درصد یک تکرار بیشینه با 12 تکرار و 4 ست بود. پیش و پس از دوازده هفته تمرین، اینترلوکین- 6 (IL- 6)، فاکتور نکروزدهنده تومور- آلفا (TNF-α)، وزن بدن، درصد چربی، شاخص توده بدن (BMI) و حداکثر اکسیژن مصرفی اندازه گیری (VO2max) شد. نتایج نشان داد که تمرینات استقامتی و مقاومتی بر وزن بدن، درصد چربی بدن، VO2max، IL-6 و TNF-α تاثیر معناداری داشت (05/0≥ P)، ولی بر BMI تاثیر معنادار نداشت. همچنین بین اثر تمرینات استقامتی و مقاومتی تفاوت معنا داری مشاهده نشد. به نظر می رسد که تمرینات استقامتی و مقاومتی با کاهش معنادار سایتوکاین های التهابی سبب کاهش خطر بیماری های غیرمسری در زنان جوان دارای اضافه وزن شود.
    کلیدواژگان: تمرین استقامتی، تمرین مقاومتی، IL، 6، TNF، α، زنان جوان
  • خسرو ابراهیم، کیوان خرمی پور *، فریبرز هوانلو، پونه دهقان صفحات 277-292
    ایجاد خستگی در تمرینات مقاومتی شاخص مهمی برای افزایش حجم و قدرت عضلانی است. بنابراین این تحقیق با هدف بررسی پاسخ حاد شاخص های خستگی به یک جلسه فعالیت ایزومتریک با شدت های مختلف با و بدون کاهش جریان خون طراحی شد. آزمودنی ها 10 دانشجوی پسر سالم با میانگین سن 5/2±9/24 سال بودند. پروتکل تحقیق شامل 6 انقباض ایزومتریک 10 ثانیه ای با 60 ثانیه استراحت بین انقباض ها بود. از آزمون کولموگروف اسمیرنوف به منظور تشخیص نرمال بودن داده ها و از آزمون تحلیل واریانس مکرر دوطرفه برای تشخیص معناداری بودن تغییرات MPF، لاکتات خون، مقیاس بورگ، اختلاف MVC قبل و بعد از فعالیت بین 3 جلسه استفاده شد. کلیه این شاخص ها در جلسه دوم با دو جلسه تفاوت معنادار داشت، اما اختلاف معناداری بین جلسات اول و سوم وجود نداشت. نتایج نشان داد انجام فعالیت ایزومتریک همراه با کاهش جریان خون نسبت به انجام همان فعالیت و با بار یکسان اما بدون کاهش جریان خون می تواند موجب خستگی بیشتر شود. همچنین شاخص های خستگی در فعالیت ایزومتریک با 65 درصد MVC همراه با کاهش جریان خون برابر با فعالیت ایزومتریک با 100 درصد MVC بدون کاهش جریان خون است.
    کلیدواژگان: اکتات، مقیاس خستگی بورگ، MPF، EMG
|
  • Hosein Nazari * Pages 157-168
    Brain derived neurotrophic factor (BDNF) plays an important role in neuronal growth transmission, plasticity and overall central nervous system health. For this reason, this study was conducted to investigate the independent and combined effects of 4 week omega3 supplementation with plant (Flax seed extract), and animal (fish oil) origin, with or without plyometric training on BDNF serum concentration in active men. Participants were 42 physical education students that randomly divided into six groups. The training and combination groups performed 4 weeks of selected plyometric training. Furthermore, supplementary and combination groups consumed 3000 mg omega3 daily for 4 weeks. Data were analyzed using one-way ANOVA and tukey post hoc. Level of significant was p
    Keywords: active men, brain derived neurotrophic factor (BDNF), omega 3, plyometric training
  • The Effect of 8 Weeks of High Intensity Interval Training on the Expression of PGC-1α and VEGF Genes in Myocardial Muscle of Male Healthy Rats
    Maryam Shabani, Siroos Choobineh*, Mohammad Reza Kordi, Marjan Afghan Pages 169-176
    The aim of this study was to investigate the effect of 8 weeks of high intensity interval training (HIIT) on the expression of PGC-1α and VEGF genes in myocardial muscle of male healthy rats. 12 male Wistar rats were divided into control and exercise (high intensity training) groups. The exercise group performed training including running on the treadmill for 4 min. with 90-100% VO2max intensity for 8 weeks and 5 sessions per week while the control group exercised on the treadmill for 15 min. with the speed of 2 m/min. The rats were sacrificed the day after the last session and the samples were taken to the laboratory to extract RNA. PGC-1α and VEGF gene expressions in exercise group were 1.2 times (P=0.79) and 1.4 times (P=0.29) more than the control group. The results indicated an insignificant increase of expression of PGC-1α and VEGF genes in myocardial muscle following 8 weeks of high intensity interval training.
    Keywords: high intensity interval training, myocardial muscle, peroxisome proliferator, activator, alpha, vascular endothelial growth factor
  • Shadmehr Mirdar *, Isa Mahdinia, Tahereh Bayani Pages 177-191
    The aim of this study was to investigate the effect of a period of swimming training on lung VEGF level in pregnant rats exposed to cadmium poisoning. 32 female Wistar rats were acclimatized with a new environment and water for 2 weeks; then, they had pregnancy and were divided into swimming, cadmium, cadmium - swimming and control groups. Swimming training started from the first day of pregnancy and it lasted 60 min./day in the second week of pregnancy. Samples of lung tissue were collected two days after delivery. Lung VEGF was determined by ELISA method. The data were analyzed by one-way analysis of variance and Tukey post hoc test at significance level of P≤0.05. Results showed that lung VEGF significantly decreased after delivery in cadmium group compared with the control group (P≤0.001). The difference of lung VEGF was not significant between swimming and control groups, but lung VEGF in cadmium - swimming group was significantly higher than cadmium group (P≤0.001). As cadmium inhibits lung angiogenesis activity during pregnancy, swimming can be beneficial to maintain the level of VEGF as a marker of angiogenesis.
    Keywords: cadmium, pregnancy, swimming, VEGF
  • Toktam Shadkam*, Parvaneh Nazarali, Nahid Bijeh Pages 193-206
    The aim of this study was to determine the effect of 6 weeks of aerobic exercise and curcuma longa supplementation on plasma CRP and body composition in sedentary women. 32 sedentary women aged between 23 and 25 were voluntarily selected and randomly assigned to 4 experimental groups (each group 8 subjects): aerobic group, aerobic-supplement group, supplement group and control group. The protocol was incrementally conducted for 6 weeks, 40 min. each session with 55% HRmax. Supplement group daily consumed 1 gr. curcuma longa. Blood samples were collected before and after the protocol in fasting state. The data were analyzed through one-way analysis of variance and Bonferroni post hoc test with SPSS19 at the signification level of P
    Keywords: aerobic exercise, cardiovascular diseases, CRP, curcuma longa powder
  • Salman Nezami, Mohammad Ali Samavati Sharif *, Asadolah Chezani Sharahi Pages 207-219
    The aim of this study was to compare the effects of two types of resistance training on triceps brachial thickness and its connection with maximum strength. The statistical sample included 30 novice bodybuilders who were divided into three groups (each group 10 subjects): experimental group I (pyramidal training), experimental group II (flat pyramidal training)and control group. Both experimental groups took part in protocols of strength training (split method) for eight weeks and six sessions every week. The subjects of control group had their traditional training. The muscle strength and the triceps brachial thickness in three groups were measured before and after the training period. Paired-sample t test and one-way ANOVA were used to determine intergroup differences (P≤0.05) and Pearson correlation coefficient was applied determine the relationships of variables. The observations showed that the anterior-posterior (AP) diameter of the triceps brachial in both experimental groups increased (P
    Keywords: bodybuilding, maximum strength, muscle thickness, ultrasound
  • Mehdi Safaei *, Hossein Mojtahedi, Fatemeh Ghorbani, Nima Gharahdaghi Pages 221-230
    The aim of this study was to examine the effect of aerobic interval training on plasma immunoglobulins levels in 30 obese and non-obese young men. The subjects were divided into 2 groups: the obese group (n=15, mean age 23 yr, height 173 cm, weight 98 kg, body fat percent 28.6%) and non-obese group (n=15, mean age 21 yr, height 177 cm, weight 69 kg, body fat percent 12.5%). Both groups received aerobic interval training protocol for 8 weeks, 3 sessions per week, each session 90 minutes including 10 minutes of warm-up, 5 sets of 9-min running with 60-70% MHR, 4 minutes of passive recovery and 5-10 minutes of cooling down. The subjects’ blood samples were collected before and after the protocol to evaluate the levels of IgA, IgG and IgM. To compare the intra-group differences, dependent t test was used and independent t test was applied to compare inter-group differences at significance level of (P≤0.05). The results showed that 8 weeks of aerobic interval training with 60-70% MHR equally decreased IgG, IgM and IgA in both groups without any differences. The aerobic interval training did not induce a different effect in both groups. Consequently, the duration of this study might not be so sufficient that a suitable adaptation could not be reached and therefore training duration, training intensity and the primary levels of activity of participants can affect the results of study.
    Keywords: immune system, immunoglobulin, interval training, obesity
  • The Comparison of the Effect of Resistance-Paddling Training and Paddling Training on Some Physiological and Performance Characteristics of Female Elite Dragon Boat Paddlers
    Fahimeh Esfarjani *, Ania Hopsepian, Sayyed Mohammad Marandi Pages 231-246
    Concurrent increase in strength and endurance is one of the main factors of reaching the peak performance in paddlers. The aim of this study was to compare the effect of 8 weeks of resistance-paddling training and paddling training on some physiological characteristics and performance of paddlers. 16 female dragon boat paddlers were selected purposively and divided to resistance-paddling training group (n=9) and paddling training group (n=7). Resistance-paddling group participated in padding training along with resistance training for 8 weeks, 3 sessions per week, each session 90-120 min. The paddling group performed paddling training at the same time. Upper body anaerobic power, VO2max, hand grip strength, 1-RM of bench press and paddling and 500-meter paddling performance were measured before and after 8 weeks of training. ANCOVA was used to compare changes between the two groups and the significance level was 0.05. The results showed a significant increase in upper body anaerobic power and VO2max (40% and 23% respectively) in resistance-paddling training group which was significant compared with the control group (P=0.001). Hand grip strength did not change significantly in resistance-paddling group compared with the control group (P=0.1). 1-RM of bench press and paddling increased (36% and 16% respectively) in resistance-paddling group. The time of 500-m paddling performance significantly improved in resistance-paddling group (17.5%) compared with the paddling group (P=0.02). It seems that resistance-paddling training can improve performance through increased aerobic power, anaerobic power and paddler's strength.
    Keywords: anaerobic power, dragon boat paddling performance, maximum oxygen uptake, strength
  • Saeed Rahmati *, Hamid Rajabi, Latifeh Karimzadeh Pages 247-262
    This study aimed at determining the chronic and acute effect of submaximal pedaling activity along with blood flow restriction on serum BDNF, TNF-α and BDNF/TNF-α ratio in active men. 24 physical education students at Kharazmi University volunteered for the study. They were divided into three groups: pedaling with lower extremity vascular occlusion (n=8), pedaling without occlusion (n=8), and control (n=8). Subjects in the occlusion and non-occlusion groups exercised for 3 weeks, 3 sessions per week (9 sessions totally). Each session included three 3-min. phases of pedaling at 50% of maximum power (Wmax) with 30–45 s rest interval between each two phases. The pressure on the thigh in the occlusion group was 140–170 mmHg. To analyze the data, one-way analysis of variance and independent and dependent t tests were used. Results showed that leg vessels occlusion during submaximal pedaling had no significant differences on response of BDNF (P=0.290)¡ TNF-α (P=0.338) and their ratio (P=0.384) compared with the non-occlusion group. In addition, in the compatibility phase, there were no significant differences in BDNF (P=0.254)¡ TNF-α (P=0.338) and their ratio (P=0.384) among occlusion, non-occlusion and control groups. Results showed that local blood flow restriction had no positive or negative effects on the amounts of BDNF, TNF-α and their ratio.
    Keywords: blood flow restriction (BFR), brain derived neurotrophic factor (BDNF), occlusion training, tumor necrosis factor alpha (TNF, ?)
  • Shahram Soheily *, Elham Yadegari Hemat Abadi, Nader Shakeri Pages 263-276
    The aim of the present study was to examine the effect of endurance and resistance training on some inflammatory cytokines in overweight young women. 30 overweight young women (BMI≥25) were selected and randomly divided into three groups: endurance, resistance and control. The training groups practiced for 12 weeks and 3 sessions a week. The endurance training was designed by intensity of 60-75% of the target heart rate covering a distance from 1600 to 3200 meters, and the resistance training was designed from 50-60% of one maximum repetition with 12 repetitions and 4 sets. IL-6, TNF- α, body weight, fat percentage, BMI and the maximum oxygen consumption (VO2max) were measured before and after 12 weeks of training. The results showed that the endurance and resistance training had a significant effect on the body weight, body fat percentage, VO2max, IL-6 and TNF-α, except for BMI (P≤0.05). In addition, there was no significant difference between the effect of the resistance and endurance training. It seems that endurance and resistance training decrease the risk of non-infectious diseases in overweight young women with a significant decrease in the inflammatory cytokines.
    Keywords: endurance training, IL, 6, resistance training, TNF, ? young women
  • Khosro Ebrahim, Kaivan Khorami *, Fariborz Hovanloo, Pooneh Dehghan Pages 277-292
    Fatigue is an important factor to increase muscle mass and strength during resistance training. The aim of the present study was to investigate the acute response of fatigue indices to one session of isometric exercise with different intensities with/without blood flow restriction. 10 male healthy students (mean age: 24.9±2.5 years) participated in this study. The study protocol consisted of six 10-second isometric contractions and a 60-second rest interval between each two contractions. Kolmogorov-Smirnov test was used to assess normality of the data and ANOVA test with repeated measures was used to detect significant changes in MPF, blood lactate, Borg index and MVC difference before and after the protocol among the three sessions .All the indices in session 2 were significantly different compared with other sessions but there were no significant differences between session 1 and 3. Results showed that isometric exercise with blood flow restriction can cause more fatigue than similar exercise with the same load without blood flow restriction. Fatigue indices in isometric exercise with 65% MVC with blood flow restriction were similar to isometric exercise with 100% MVC without blood flow restriction.
    Keywords: Borg Fatigue Scale, EMG, lactate, MPF