فهرست مطالب

نشریه رشد و یادگیری حرکتی - ورزشی
پیاپی 2 (پاییز 1388)

  • بهای روی جلد: 5,000ريال
  • تاریخ انتشار: 1388/08/12
  • تعداد عناوین: 8
|
  • رسول حمایت طلب، احمد نیک روان، سیداحمد جعفری صفحه 5
    هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثر برنامه های مداخله ای تمرینات تحمل وزن و مصرف منظم مکمل غذایی کلسیم بر چگالی مواد معدنی استخوان های ران کودکان بود. به این منظور نمونه ای 32 نفری از بین کودکان مهد «راه ظفر» با رضایت والدین به صورت داوطلبانه انتخاب شدند. این کودکان در چهار گروه مختلف به مدت پنج ماه تحت برنامه های مداخله ای قرار گرفتند. همگن بودن گروه ها از نظر کلسیم مصرفی ماهانه به وسیله پرسشنامه مصرف کلسیم بررسی شد. جمع آوری داده ها توسط دستگاه چگالی سنجی (DEXA) انجام و برای تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل واریانس یک متغیره و t گروه های همبسته استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد اختلاف معناداری بین کلسیم مصرفی ماهانه گروه های تحقیق وجود ندارد (192/0 = Sig و 696/1= F). نتایج مقایسه اختلاف میانگین نمره های پیش آزمون و پس آزمون BMD گردن استخوان ران در همه گروه ها معنادار بود (تمرینات تحمل وزن همراه با مصرف مکمل غذایی کلسیم، 002/0 = Sig و 919/4 = t؛ تمرینات تحمل وزن، 00/0 = Sig و 232/6= t؛ مصرف مکمل غذایی کلسیم، 00/0 = Sig و 86/7- = t و کنترل 002/0 = Sig و 499/5 = t). در مجموع، مقایسه نمره های BMD گروه های تحقیق نشان داد، تفاوت بین میانگین نمره های گروه ها معنادار است (019/0 = Sig و 981/3= F) و بر اساس نتایج آزمون تعقیبی توکی اختلاف معناداری بین میانگین گروه های 1 و 2 با گروه کنترل وجود داشت. این یافته ها بر اهمیت دوران کودکی و نوجوانی به عنوان سنین حساس زندگی در شکل گیری تراکم استخوان تاکید دارد و مؤید این نظریه مکانیکی در رابطه با استخوان هاست که «استخوان ها نسبت به بار وارده به وسیله اضافه کردن مواد معدنی پاسخ می دهند».
    کلیدواژگان: چگالی مواد معدنی استخوان، استئوپروز، تمرینات تحمل وزن، مکمل های کلسیم
  • شهزاد طهماسیی بروجردی، احمد فرخی، ناصر نقدی، فضل الله باقرزاده، انوشیروان کاظم نژاد، مهدی شهبازی صفحه 21
    هدف از تحقیق حاضر، بررسی تاثیر دو نوع رژیم غذایی عنصر روی در دوران بارداری و شیردهی موش های ماده بر یادگیری، حافظه و عملکرد حرکتی نوزادان آنها بود. کمبود عنصر روی و مکمل عنصر روی در دوران بارداری و شیردهی مادر، ممکن است بر حافظه، یادگیری و عملکرد حرکتی نوزادان آنها تاثیر بگذارد. جامعه آماری تحقیق حاضر، موش های صحرایی ماده (نژاد آلبینو – ویستار) خریداری شده از انستیتو پاستور ایران بودند. بعد از مرحله جفت گیری، 12 مادر باردار انتخاب و به 3 گروه تقسیم شدند و در هفته آخر بارداری و کل دوران شیردهی رژیم غذایی مورد نظر را مصرف کردند. گروه اول، گروه کنترل بود که از غذای استاندارد استفاده کرد؛ گروه دوم، گروه دریافت کننده مکمل روی که به مقدار ppm 10 مکمل روی به آب آنها افزوده شد؛ و گروه سوم، گروه کمبود روی که از غذای فاقد عنصر روی استفاده کردند. پس از اعمال متغیر مستقل، برای هر گروه 12 سر موش نر به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شد که در 56 روزگی تحت آزمون حافظه و یادگیری از طریق ماز آبی موریس قرار گرفتند و در 66 روزگی عملکرد حرکتی آنها به وسیله دستگاه سنجش فعالیت حرکتی (Open Field) اندازه گیری شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یک طرفه، آزمون تعقیبی توکی و تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر استفاده شد. یافته های تحقیق حاضر نشان داد که کمبود عنصر روی در هفته آخر بارداری و دوران شیردهی موجب تخریب یادگیری، حافظه و ضعف در عملکرد حرکتی می شود. به علاوه مکمل عنصر روی، سبب بهبود یادگیری و حافظه شد، اما تاثیر معنی داری بر عملکرد حرکتی نوزادان نداشت.
    کلیدواژگان: عنصر روی، یادگیری، حافظه، عملکرد حرکتی، ماز آبی موریس
  • زهرا سلمان، محمود شیخ، مریم سیف نراقی، الهه عرب عامری، سیدمهدی آقاپور صفحه 47
    هدف اصلی تحقیق حاضر، بررسی تاثیر تمرین های ادراکی _ حرکتی بر بهبود قابلیت های حرکتی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی است. روش انجام تحقیق نیمه تجربی است. جامعه آماری پژوهش دانش آموزان دوره ابتدایی با اختلال هماهنگی رشدی (دختر و پسر) از سه منطقه انتخابی شهر تهران هستند که در سال تحصیلی 87-86 مشغول تحصیل بودند. نمونه آماری شامل 194 کودک است که به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. ابتدا از کل شرکت کنندگان پیش آزمون به عمل آمد. سپس گروه تجربی به مدت 2 ماه (24 جلسه) فعالیت های ادراکی – حرکتی را انجام دادند و بعد از طی این مدت، پس آزمون برای هر دو گروه به اجرا درآمد. کودکان توسط آزمون ارزیابی حرکتی که شامل مهارت های دستی، تعادل ایستا و پویا و مهارت های توپی بود. به منظور پاسخ به این سؤال که آیا تمرین های ادراکی – حرکتی انجام شده در بهبود اختلال هماهنگی رشدی کودکان مؤثرند یا خیر، مورد مطالعه قرار گرفتند. بعد از طی مراحل مذکور، اطلاعات با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی و نرم افزار کامپیوتری SPSS: PC نسخه 13 تجزیه و تحلیل شد. نتایج بیانگر بهبود اختلال هماهنگی رشدی گروه تجربی نسبت به گروه کنترل است. از یافته های این تحقیق می توان استنباط کرد که تمرین های ادراکی – حرکتی سبب بهبود اختلال هماهنگی رشدی کودکان می شوند. بنابراین پیشنهاد می شود برای افزایش آمادگی حرکتی کودکان در مدارس و در نتیجه بهبود اختلال های رشدی، برنامه های تمرینی ادراکی – حرکتی اجرا شود.
    کلیدواژگان: تمرین ادراکی - حرکتی، اختلال هماهنگی رشدیDCD، آزمون ارزیابی حرکتی کودکانMABC، کودکان دبستانی
  • رزا رهاوی، محمدعلی اصلانخانی، بهروز عبدلی، عبدالوهاب وهاب زاده صفحه 65
    پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر آرایش های مختلف تمرینی خودتنظیم و غیرخودتنظیم بر اکتساب، یادداری و انتقال تکالیف ردیابی ساده و پیچیده انجام شد. به همین منظور 96 دانشجوی دختر و پسر راست دست دانشگاه یزد با دامنه سنی 24-18 سال که واحد تربیت بدنی عمومی (1و2) را در نیمسال اول 88-1387 اخذ کرده بودند، به طور داوطلب انتخاب شدند و به صورت تصادفی در 8 گروه (4 گروه تکلیف ردیابی ساده و 4 گروه تکلیف ردیابی پیچیده) 12 نفری گمارده شدند. هر یک از 4 گروه تمرینی در قالب آرایش های تمرینی (قالبی، تصادفی، خودتنظیم و جفت شده با خودتنظیم) قرار گرفتند. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی است. تکلیف مورد استفاده در این تحقیق، نوعی تکلیف ردیابی است که به صورت نرم افزاری طراحی شده و هدف از اجرای آن ردیابی مسیر با حداکثر سرعت و حداقل خطا است و معیارهای اکتساب تکلیف، زمان حرکت و خطای حرکت (کلیک) منظور شد. آزمودنی ها پس از شرکت در پیش آزمون، در مرحله اکتساب (2 جلسه)، 8 بلوک 16 کوششی را تمرین کرده و پس از 24 ساعت در آزمون یادداری و انتقال شرکت کردند. داده ها با استفاده از روش های آماری تحلیل واریانس عاملی مرکب و آزمون تعقیبی بونفرونی آزمایش شد. نتایج نشان داد تفاوت معنی داری بین روش های مختلف آرایش تمرین و نوع تکلیف از زمان حرکت وجود دارد (05/0 P<)، یعنی اثر تداخل زمینه ای در مرحله اکتساب و یادداری زمان حرکت مشاهده شد، در حالی که بین روش های مختلف آرایش تمرین و نوع تکلیف از خطای کلیک تفاوت معنی داری مشاهده نشد؛ به عبارتی اثر تداخل زمینه ای در رابطه با خطای کلیک مشاهده نشد. تفاوت ها در مرحله انتقال معنی دار نبود، ولی گروه های خودتنظیم از هر دو نوع تکلیف نسبت به سایر گروه ها از میانگین عملکردی بهتری برخوردار بودند. این یافته پیشنهاد می کند ضمن بهره گیری از تاثیرات مثبت تداخل زمینه ای، روش تمرینی خودتنظیم را نیز می توان به عنوان متغیر اثرگذار در سازماندهی تمرین محسوب کرد.
    کلیدواژگان: خودتنظیم، تداخل زمینه ای، تکالیف ردیابی، پیچیدگی تکلیف
  • شیدا احسانی نوری، الهه عرب عامری، احمد فرخی، رسول زیدآبادی صفحه 87
    هدف اصلی تحقیق حاضر، تاثیر ارائه بازخورد خودکنترل و آزمونگرکنترل با استفاده از بازخورد نوار ویدئویی بر یادگیری مهارت حرکتی دارت بود. به این منظور 200 دانشجوی داوطلب دختر کوی دانشگاه تهران در این پژوهش شرکت کردند. بعد از پرکردن پرسشنامه، از بین 152 داوطلب واجد شرایط، 36 نفر به طور تصادفی انتخاب شدند. بعد از پیش آزمون 10 کوششی و همگن سازی در سه گروه خودکنترل، آزمونگر کنترل و جفت شده قرار گرفتند. گروه خود کنترل هنگام درخواست بازخورد نوار ویدئویی دریافت کردند. گروه آزمونگر کنترل بعد از 5 کوشش و گروه جفت شده نیز همراه با گروه خودکنترل بازخورد دریافت کردند. از همه گروه ها فیلمبرداری شد. مرحله تمرین، 100 کوشش شامل 10 سری 10 کوششی بود و آزمون یادداری و انتقال 48 ساعت بعد گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس یکطرفه تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی توکی و برای رسم نمودارها از نرم افزار اکسل استفاده شد. نتایج نشان داد که نوع بازخورد بر شکل مهارت حرکتی دارت در اکتساب، یادداری و انتقال تاثیر معنی داری دارد (05/0 P<) نوع بازخورد بر دقت مهارت حرکتی دارت در اکتساب، یادداری و انتقال تاثیر معنی داری دارد (05/0 P<). در کل نتایج نشان داد، افرادی که بازخورد نوار ویدئویی به صورت خودکنترل دریافت کردند، عملکرد بهتری (شکل و دقت) از گروه آزمونگر کنترل و جفت شده داشتند.
    کلیدواژگان: خودکنترل، آزمونگر کنترل، جفت شده، بازخورد نوارد ویدئویی، اکتساب، یادداری، انتقال
  • سعید ارشم، فرزام فرهمند، فضل الله باقرزاده، الهه عرب عامری، انوشیروان کاظم نژاد صفحه 103
    برنشتاین (1967)، برای هماهنگی اندام و کنترل درجات آزادی چند مرحله پیشنهاد داد. در مراحل اولیه تمرین و کسب یک مهارت حرکتی، مشکل هماهنگی از طریق تثبیت اولیه درجات آزادی کاهش می یابد، سپس تمرین بیشتر از طریق رفع محدودیت های واقع بر اندام موجب افزایش درجات آزادی و مشارکت آنها در یک سیستم قابل کنترل می شود. «تثبیت» درجات آزادی از لحاظ عملی هم با ثابت و محکم شدن درجات آزادی مفاصل و هم با تشکیل پیوندهای قوی بین اندام و درجات آزادی متعدد قابل توضیح است. در مقاله حاضر، نویسندگان شیوه استخراج و تفسیر داده های سینماتیکی را برای تبیین تغییرات الگوی حرکات بدن از طریق پدیده های تثبیت/آزادسازی و جفت شدن مفاصل در یک آزمودنی مرد دانشگاهی سالم و راست برتر (سن: 26 سال؛ قد: 172 سانتیمتر؛ وزن: 80 کیلوگرم) که به تمرین حفظ تعادل روی پایداری سنج می پردازد، معرفی می کنند. داده ها با استفاده از دستگاه تجزیه و تحلیل سه بعدی که شامل سه دوربین فیلمبرداری و برنامه تحلیل حرکت رایانه ای شریف (SMA) در نرم افزار MATLAB بود که موقعیت 19 مارکرپاسیو نصب شده روی بدن و دستگاه پایداری سنج را اندازه گیری می کرد. قبل از هر کوشش، دستگاه را به کمک یک چهارچوب فلزی با ابعاد مشخص کالیبره کردیم. این امر امکان تبدیل مقادیر دوبعدی آشکارسازی دوربین را به مختصات سه بعدی واقعی فراهم می سازد. سپس، متغیرهای زیر برای سه کوشش اول، پنجم و نهم از یک دوره تمرینی نه کوششی (3 جلسه 3 کوشش) محاسبه شد: 1) تغییرپذیری پایداری سنج (SV) به عنوان شاخص عملکرد،2) تغییرپذیری مطلق و نسبی زوایای مفصلی (RV) برای بررسی تثبیت و آزادسازی و 3) همبستگی بین سری های زمانی زوایای مفصلی به منظور بررسی جفت شدن زوج مفاصل. سرانجام، نحوه تفسیر متغیرهای استخراج شده و محدودیت های موجود در زمینه مطالعات تغییرپذیری درجات آزادی به همراه پیشنهادهایی برای تحقیقات آتی ارائه شد.
    کلیدواژگان: پایداری سنج، درجات آزادی، سینماتیک، هماهنگی
  • نصرالله جوادیان صراف، تکتم امامی صفحه 127
    هدف از تحقیق حاضر، مقایسه اثر 5 و 10 هفته تمرین ایروبیک و یوگا بر مؤلفه های خودتوصیفی بدنی دانشجویان دختر بود. به این منظور 57 دانشجوی دختر غیرفعال دانشگاه فردوسی مشهد با دامنه سنی 25 – 19 سال که تجربه ای در روش های تمرینی منتخب نداشتند، انتخاب و به طور تصادفی و به تعداد مساوی به دو گروه تجربی ایروبیک و یوگا و یک گروه کنترل تقسیم شدند. آزمودنی های گروه های تجربی، به مدت 10 هفته، 2 جلسه در هفته و 60 دقیقه در هر جلسه، در برنامه تمرینی مشخص شرکت کردند و آزمودنی های گروه کنترل در این مدت در هیچ برنامه تمرینی سازمان یافته ای شرکت نداشتند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه خودتوصیفی بدنی (PSDQ) در سه نوبت شروع، وسط و پایان برنامه تمرین استفاده شد. تحلیل واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی نشان داد در پایان 5 هفته تمرین، مؤلفه های هماهنگی و لیاقت ورزشی در گروه یوگا نسبت به گروه ایروبیک و کنترل به طور معنی داری بیشتر بود (05/0P<). همچنین در پایان 10 هفته تمرین در گروه یوگا مؤلفه های هماهنگی و فعالیت بدنی نسبت به گروه کنترل، و مؤلفه قدرت نسبت به گروه ایروبیک و کنترل به طور معنی داری بالاتر بود (05/0P<). علاوه بر این، مؤلفه هماهنگی در گروه ایروبیک به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود (05/0P<). آزمون t گروه های وابسته نشان داد در گروه یوگا، مؤلفه های لیاقت ورزشی و قدرت در پایان 10 هفته تمرین به طور معنی داری بیشتر از 5 هفته تمرین بود (05/0P<). نتایج نشان داد در گروه یوگا، افزایش معنی دار مؤلفه های هماهنگی، فعالیت بدنی و لیاقت ورزشی به تاثیرات 5 هفته اول و افزایش معنی دار قدرت به تاثیرات 5 هفته دوم تمرین مربوط است. این نتایج به مزیت نسبی تمرینات یوگا و نیاز به تعداد جلسات بیشتر برای بهبود برخی از مؤلفه های خودتوصیفی بدنی اشاره دارد.
    کلیدواژگان: ایروبیک، یوگا، خودتوصیفی بدنی و دانشجویان دختر
  • محمود شیخ، رضا غلامعلی زاده صفحه 147
    هدف از انجام این پژوهش، بررسی ضرورت گرایشی شدن آموزش رشته تربیت بدنی در سطح دانشگاه های کشور بود. بدین منظور پرسشنامه ای در مقیاس لیکرت تنظیم و بین 80 نفر از جامعه دانشگاهیان کشور (20 نفر هیات علمی، 20 نفر فارغ التحصیل، 20 نفر دانشجو و 20 مربی برجسته) به عنوان نمونه آماری توزیع گردید. اطلاعات مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت، نتایج کلی حاکی از توافق قوی گرایشی شدن آموزش تربیت بدنی است. بدین شرح که 88 درصد وضع کنونی رشته تربیت بدنی را مناسب ارزیابی نکردند، 83 درصد موافق گرایشی شدن بودند، 92 درصد موافق گرایشی شدن در مقطع کارشناسی بودند و بیش از 80 درصد هم موافق گرایشی شدن در مقطع کارشناسی ارشد بودند، حدود 80 درصد با ایجاد گرایش های جدید مثل تغذیه، علم تمرین، طراحی تمرین، معلولین و بازپروری و حرکات درمانی موافق اند و پیشنهاد داده اند که این رشته ها باید در برنامه آموزشی تحصیلات تکمیلی رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی گنجانیده شود.
    کلیدواژگان: گرایشی شدن، رشته تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی کشور
|
  • Page 5
    The purpose of this study was to investigate the effect pf weight-bearing exercise and calcium supplement invention programs on femur bone mineral density in children. For this purpose, 32 subjects were selected voluntarily from Rahe Zafar kindergarten. These children had the intervention program for 5 months. Calcium consumption questionnaire and density evaluation apparatus (DEXA) were used to collect the data. One-way ANOVA and dependent t-test were used to analyze the data. The mean difference between pre and post test was significant in all groups (weight-bearing exercise and calcium consumption t=4.919, sig=0.002; weight-bearing exercise t=6.232, sig=0.00; calcium consumption t=7.86, sig=0.00; and control t=5.499, sig=0.002). Totally, the comparison of BMD scores in groups showed a significant difference in mean scores of all groups (F=3.981, sig=0.019.) Tukey test showed a significant mean difference between 1 and 2 groups with control group. These results emphasized that childhood and adolescence play a crucial role in forming bones. They also emphasized this theory about bones that: “Bones respond to receiving loads by enhancing minerals”.
  • Page 21
    The purpose of this study was to evaluate the effect of two regimes during rat's gestation and lactation on learning, memory and motor function of their offspring. For this purpose, female rats (Albino-Wistar) were obtained from Pasteur Institute, Iran. After mating, 12 pregnant rats were divided into three groups and they had their special regimes during their last week of pregnancy as well as their lactation. Control group used a standard diet, the zinc deficient (ZnD) group a diet deficient in zinc and the zinc supplement (ZnS) group a standard diet and enhanced zinc (10ppm) in their drinking water. 12 male offspring in each group were selected as the statistical sample and they were tested for learning and memory in MWM on their 56th natal day (ND) and were tested for motor activity in open-field on their 66th natal day. One-way ANOVA, post hoc Tukey test and repeated measures ANOVA were used to analyze the data (P<0.05). These findings showed that zinc deficiency during the last week of pregnancy and during lactation impaired learning and memory of their offspring and had also a negative effect on motor function. In addition, zinc supplement had a significant effect on learning and memory but no effect on motor function of their offspring.
  • Page 47
    The purpose of this research was to determine the effects of perceptual motor training on improving the motor abilities of children with developmental coordination disorder. A total of 194 male and female elementary school students (aged between 6 and 11) were selected from three regions of Tehran and participated voluntarily in this study. The subjects were randomly assigned to two groups of experimental and control. The subjects performed a pretest prior to participating in the training program. The training program included two months of adjusted perceptual motor activities for 24 sessions. Following the training program, both the experimental and control groups took part in the posttest. The test included manual dexterity, dynamic and static balance, and ball handling skills. The data were analyzed by PC: SPSS-13. The results showed that children with perceptual motor training significantly improved their development coordination disorder or dyspraxia.
  • Page 65
    The aim of the present study was to investigate the effects of various scheduled practices (self-regulated and non-self-regulated) on the acquisition, retention and transfer of simple and complex tracking tasks. 96 right-handed undergraduate students (age rang: 18-24 years old) volunteered to participate in this study (48 females, 48 males). These students participated in physical education classes (1 & 2) in their first semester of 1387-88. Participants were assigned to one of eight different groups (n=12), which differed in types of tasks performed (simple tracking or complex tracking) and the practice schedule used (blocked, random, self-regulated, or yoked). The method was quasi-experimental. These tasks were designed as software and appeared on a computer monitor. The movement time and movement error (click) were assigned as scores in different groups. After the pretest, the subjects practiced 8 16-trial blocks in 2 sessions. 24 hours later, they participated in the retention and transfer tests. The data were analyzed by mixed factorial ANOVA and Bonferroni post hoc test. The results showed a significant difference between various scheduled practices and type of task in various stages of movement time (P<0.05) (i.e. the effect of contextual interference in the acquisition and retention of movement time of tracking tasks was observed). Meanwhile, there was no significant difference between various scheduled practices and type of tasks in various phases of movement error (click). The differences were not significant in transfer test, but the self-regulated groups showed the most improved performance in various phases of test. These findings suggest the effectiveness of contextual interference and they show that self-regulated practice is an important variable for scheduled practice.
  • Page 87
    The purpose of the present study was to investigate the effect of self-controlled (SC) and instructor-controlled (IC) feedbacks on the acquisition of dart motor skill using videotape feedback. For this purpose, 200 female volunteer students of University of Tehran participated in this research. After the questioners had been filled out, 36 individuals were randomly selected from 152 qualified participants. After a 10-trial pretest, they were divided into three groups: SC, IC, and Yoked group. The SC group received videotape feedback whenever they asked for it; the IC group after 5 trails, and the yoked group at the points that SF group received it. All the groups were videotaped. Practice phase consisted of 100 trials including 10 10-trail blocks. Retention and transfer tests were carried out 48 hours later. Foe data analysis, one-way ANOVA, repeated measures and Tukey test were used and EXCEL software was used to draw the plots. The results showed that the type of feedback had a significant effect on the form and accuracy of dart motor skill in acquisition, retention and transfer (P<0.05). In general, the results showed that self-controlled group had a better performance than yoked and instructor-controlled groups.
  • Page 103
    The aim of the present study was to introduce the methods to extract and to interpret cinematic data in order to explain movement pattern changes via joint coupling and freezing/freeing phenomena in a healthy right-dominant college male (age:26, height: 172 cm, weight: 80 kg) who practiced balance maintenance on a stabilometer. Data were gathered using a three-dimensional registration system which consisted of three cameras and a computer program (Sharif Motion Analyzer-SMA) in MATLAB software and measured the position of 19 passive markers located on subject's limbs and stabilometer. Before each trial, the system was calibrated by a metal frame of known dimensions to transform the two-dimensional camera detector values to real three-dimensional coordinates. Then, the following variables were calculated for the first, fifth and ninth trail from a 3(session) × 3(trail) course of practice: 1) stabilometer variability as a performance index; 2) absolute and relative variability of joint angles to evaluate possible freezing-freeing process; 3) cross-correlations between the angular time series in order to evaluate the presence of joint coupling. Finally, the interpretation method to extract variables was presented and some limits of such studies regarding the variability in degrees of freedom were provided.
  • Page 127
    The purpose of the present study was to compare the effect of 5 and 10 weeks of aerobic and yoga exercises on physical self–description components of female students. 57 sedentary female students (age range of 19-25 years old) from Ferdowsi University who did not have any experience of those training modes were selected and randomly and equally assigned to two experimental groups (aerobic and yoga) and one control group. The experimental groups participated in the program for 10 weeks, two sessions per week, each session 60 minutes. During this period, the control group did not engage in any organized exercise program. In order to collect data, physical self–description questionnaire was used at three different points (at the beginning, in the middle and at the end of the test). One–way ANOVA and post hoc Tukey test showed that at the end of the 5th week of exercise, coordination and sport competence components in yoga group were significantly higher than aerobic and control groups (P<0.05). At the end of the 10th week of exercise, in yoga group, coordination and physical activity components were significantly higher than control group and strength component was significantly higher than aerobic and control groups (p<0.05). In addition, coordination component in aerobic group was significantly higher than control group (P<0.05). paired–sample T test showed that in yoga group, sport competence and strength components at the end of the 10th week of exercise were significantly higher than the 5th week of exercise (p<0.05). The results showed a significant increase in coordination, sport competence and physical activity components related to the first 5 weeks and a significant increase in strength to the second 5 weeks of exercise in yoga group. These results show the relative priority of yoga exercises and a need for more sessions to improve some components of physical self–description.
  • Page 147
    The purpose of this research was to study and to analyze the necessity of physical education instruction and sport sciences orientation at universities. For this purpose, a 30-point questionnaire at Likert scale was designed and distributed among 80 subjects (20 subjects at doctorate and scientific boards, 20 graduates, 20 students and 20 distinguished coaches of sports federations as the statistical sample of research). Obtained results were studied and analyzed. The results showed an agreement on orientation of physical education and sport sciences at all educational levels. 88% of subjects believed that the current status of physical education and sport sciences was inappropriate. 83% agreed on the orientation of this field. 92% agreed on the orientation of physical education and sport sciences at bachelor’s degree level and more than 80% at master’s degree level. About 80% of subjects believed that new orientations such as sport nutrition, science of training and design of training, physical education of the disabled and rehabilitation and reform sport and movement-therapy. They also suggested that aforesaid fields should be included at educational complementary programs of physical education and sport sciences.