فهرست مطالب
مجله دانش زراعت
پیاپی 1 (1387)
- تاریخ انتشار: 1389/06/01
- تعداد عناوین: 8
-
صفحات 1-12کرم سبز برگخوار (Naranga aenescens Moore. (Lepidoptera: Noctuidae یکی از آفات مهم برنج در شالیزارهای شمال ایران می باشد. با توجه به کارآیی بالا و نیز ایمن بودن استفاده از ارقام مقاوم گیاهی در کنترل آفات، پژوهشی به منظور ارزیابی مقاومت دوازده رقم برنج رایج (شامل طارم، شفق، هیبرید، خزر، پویا، فجر، کادوس، شیرودی، ساحل، تابش، نعمت و ندا) به این آفت در قالب طرح بلو کهای کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. آزمایش ها در معاونت مؤسسه ی تحقیقات برنج کشور (آمل) و طی فصل زراعی 1386 انجام شدند. نمونه برداری ها در مراحل رویشی و زایشی به ترتیب در دو و یک مرتبه انجام گرفت. از هر کرت (به ابعاد 10 ×10 متر مربع) 10 بوته به طور تصادفی انتخاب و در مرحله ی رویشی صفات مختلفی شامل تعداد پنجه، تعداد بر گهای پنجه ی اصلی، تعداد بر گهای خورده شده ی پنجه ی اصلی و در مرحله ی زایشی صفاتی مانند تعداد پنجه، تعداد پنجه ی بارور، تعداد برگ پرچم، تعداد برگ پرچم خورده شده به برگ های ارقام مختلف اندازه گیری شد. برای تعیین شدت خسارت برگ های خورده شده بر اساس استاندارد IRRI به برگ های ارقام مختلف برنج، از اعداد 1 تا 10 نمره داده شد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس نشان داد که بین ارقام مختلف برنج از نظر صفات مورد بررسی در سطح 1% اختلاف معنی دار وجود داشت. در مرحله ی اول رویشی ارقام طارم و خزر و در مرحله ی دوم رویشی ارقام طارم و ساحل به ترتیب بیشترین و کمترین میزان سطح برگ خورده شده را نشان دادند. در مرحله ی زایشی بیشترین و کمترین میزان سطح برگ خورده شده به ترتیب به ارقام طارم و ساحل مربوط بود. بر اساس سیستم نمره دهی IRRI به ترتیب در سه مرحله ی فوق بیشترین شدت خوردگی مربوط به ارقام طارم و هیبرید و کمترین شدت خسارت مربوط به رقم ساحل برآورد گردید، اما روند شدت خوردگی از ابتدای مرحله ی رویشی تا پایان مرحله ی زایشی به شدت کاهش یافت، به طوریکه بیشترین آن مربوط به رقم طارم تعیین گردید.
کلیدواژگان: ارزیابی خسارت، ارقام برنج، کرم سبز برگ خوار برنج، مقاومت -
صفحات 23-34به منظور بررسی تاثیرعنصر روی zn)) بر رشد، عملکرد و اجزای عملکرد دانه چهار رقم گندم آبی در شرایط اقلیمی خرم آباد، آزمایشی در سال زراعی 84–83 در قالب آزمایش فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی اجرا شد. چهار سطح کودی به عنوان عامل اول به مقادیر: Zn0 (بدون مصرف روی)، Zn1 (مصرف 5 کیلوگرم روی خالص در هکتار)، Zn2 (مصرف 10 کیلوگرم روی خالص در هکتار) و Zn 3 (مصرف 15 کیلوگرم روی خالص در هکتار) که به صورت محلول پاشی در دو مرحله پنجه زنی وساقه رفتن بکار برده شد و چهار رقم گندم آبی به عنوان عامل دوم شامل: 1-پاستور (P)، 2-چمران (CH)، 3-M (M-75-7) و 4-S (S-75-20) در نظر گرفته شدند. براساس نتایج بدست آمده، تیمارهای Zn3S و Zn2M به ترتیب بیشترین و کمترین عملکرد دانه را نشان دادند. همچنین بیشترین عملکرد ماده خشک کل مربوط به تیمار Zn1 S وکمترین آن مربوط به تیمار Zn2 P بود. اگرچه بین تیمارهای مختلف از نظر وزن هزاردانه اختلاف معنی داری وجود نداشت، با این وجود مقایسه میانگین ها به روش دانکن درسطح 5% نشان داد که بیشترین و کمترین وزن هزاردانه به ترتیب مربوط به تیمارهای Zn1 M و Zn3 CH بوده است. از نظر تعداد سنبلچه در سنبله نیز بین تیمارها اختلاف معنی دار وجود داشت به طوری که تیمار Zn0 S دارای بیشترین تعداد سنبلچه و کمترین آن در تیمار Zn2 P کسب شد. بین تیمارهای کودی و ارقام گندم در مورد تعداد خوشه یا سنبله در واحد سطح اختلاف معنی دار وجود داشت به طوری که تیمار Zn2 S دارای بیشترین تعداد خوشه در واحد سطح و تیمارZn2 M کمترین آن را داشت. درخصوص تعداد دانه درسنبله نتایج نشان داد که بیشترین تعداد دانه درخوشه مربوط به تیمار Zn2 S و کمترین آن به تیمار Zn3 M تعلق داشت. از نظر ارتفاع بوته نیز بین تیمارهای آزمایشی اختلاف معنی دار وجود نداشت ولی در مقایسه میانگین ها به روش دانکن، بیشترین ارتفاع بوته مربوط به تیمار Zn0 M و کمترین آن مربوط بهZn2 CH بود. از نظر شاخص برداشت نیز بین ارقام گندم وسطوح کودی سولفات روی در سطح 1% اختلاف معنی دار وجود داشت به طوری که بیشترین شاخص برداشت به تیمار Zn3 S و کمترین آن معادل به تیمار Zn2 M تعلق داشت.
کلیدواژگان: ارقام گندم، عملکرد و اجزای عملکرد دانه، (Zn) روی -
صفحات 35-44به منظور بررسی عملکرد و اجزاء عملکرد دانه ی جو (Hordeum vulgare L) در کشت مخلوط و تک کشتی با ماشک برگ درشت (Vicia narbonensis L) در شرایط تداخل و کنترل علف های هرز، آزمایشی در دانشکده کشاورزی دانشگاه لرستان در سال زراعی 86-1385 با کاربرد پنج سطح (نسبت بذری)، تک کشتی و مخلوط ماشک: جو به صورت (0:100)، (25:75)، (50:50)، (75:25) و (100:0) و دو سطح کنترل و تداخل علف های هرز در سیستم جایگزینی همزمان ردیفی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار اجراء گردید. نتایج نشان داد که اثرات متقابل بین این سطوح، در مورد تعداد سنبله در بوته جو معنی دار است، اما با تعداد دانه در سنبله، وزن هزار دانه و عملکرد دانه ی جو معنی دار نشد. حداکثر عملکرد دانه جو 88/2 تن در هکتار به تک کشتی جو: کنترل علف هرز و حداقل عملکرد آن معادل 41/2 تن در هکتار به تیمار 50:50: کنترل علف هرز تعلق داشت. همچنین کمترین وزن خشک و تعداد علف های هرز به ترتیب 78/6 گرم در مترمربع و3/14 عدد در متر مربع متعلق به ترکیب 25:75: بود که بیانگر نقش این ترکیب (نسبت بذری) در کنترل بهتر علف های هرز می باشد. نسبت برابری زمین کل در نسبت بذری 25:75: کنترل علف هرز برابر 58/1 بود که حدود 70% بیش از تیمار 25:75: آلوده به علف هرز بود. بنابراین نتایج آزمایش نشان داد که تیمار 25:75: تحت شرایط تداخل و کنترل علف های هرز برتر از سایر تیمارها می باشد.
کلیدواژگان: جو، دیم، علف هرز، ماشک برگ درشت، نسبت اختلاط -
صفحات 57-66در سال های اخیر، رشد و شکوفایی جلبک ها در منابع آبی به میزان زیادی افزایش یافته است. پیش از این توانایی عصاره کلش جو در کنترل رشد جلبکی مشخص گردیده است. با اضافه کردن کلش جو (1درصد حجمی) رشد جلبکی در آب تالاب انزلی کاهش یافته و میزان کلروفیل a در طول آزمایش پایین تر از مقدار اولیه (40 میکروگرم در لیتر) باقی ماند. درمقابل زیست توده جلبکی در حضور کلش گندم افزایش یافته و به حداکثر غلظت کلروفیل a طی 28 روز آزمایش (1160 میکروگرم در لیتر) رسید. آنالیز باقیمانده ذرات کلش در انتهای آزمایش نشان داد که محتوای لیگنین کلش جو به شکل معنی داری افزایش یافته است (p<0.05). همچنین بررسی تاثیرات عصاره کلش جو بر رشد 10 گونه جلبک آب شیرین نشان داد که این عصاره از رشد سه جلبک مزاحم آب شیرین شامل Synura petersenii، Dinobryon sp. و Microcystis aeruginosa جلوگیری نمود، درحالی که رشد جلبک های Selenastrum capricornutum، Navicula sp.، Spirogyra sp. و Oscillatoria lutea درحضور این عصاره به شکل معنی داری (p<0.05) افزایش یافت. رشد سایر جلبک ها شامل Anabaena flos-aquae، Chlorella vulgaris و Ulothrix fimbriata هیچ تفاوت معنی داری (p<0.05) با تیمار شاهد نشان نداد.
کلیدواژگان: سیانوباکترها، فعالیت ضد جلبکی، کلش جو، لیگنین -
صفحات 67-76به منظور ارزیابی اثرات ماده گلایسین بتائین بر عملکرد وش و کیفیت بذر ارقام پنبه تحت شرایط تنش خشکی، بررسی مزرعه ای در قالب آزمایش فاکتوریل با طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با دو فاکتور و چهار تکرار در شهرستان گرگان انجام پذیرفت. فاکتورهای مورد تحقیق عبارت بودند از:ارقام پنبه شامل 2 رقم متحمل (تابلادیلا و نازیلی) و2 رقم حساس (ورامین و ساحل) به تنش خشکی و مقادیرصفر، 3 و 6 کیلوگرم گلایسین بتائین در هکتار. نتایج نشان داد که محلول پاشی با گلایسین بتائین نسبت به شاهد باعث افزایش عملکرد وش، تعداد قوزه، تعداد شاخه زایشی، ارتفاع بوته و کاهش درصد ریزش قوزه و درصد زود رسی شد اما بر وزن بیست قوزه اثر معنی داری نداشت. همچنین مشخص گردید که بین ارقام از نقطه نظر وزن بیست قوزه، تعداد قوزه در بوته، تعداد شاخه زایشی در بوته، ماندگاری قوزه در جایگاه دوم قوزه دهی در شاخه های زایشی، درصد زودرسی و شاخه رویشی تفاوت معنی داری نداشتند اما بین عملکرد کل وش، ارتفاع بوته، تعداد گره در ساقه اصلی و ریزش قوزه درآنها اختلاف معنی دار مشاهده گردید. در این بررسی بهترین عملکرد وش درارقام تابلادیلا و نازیلی با محلول پاشی 3 کیلوگرم در هکتار گلایسین بتائین و در ارقام حساس ورامین و ساحل با 3 یا 6 کیلوگرم در هکتار باگلایسین بتائین در شرایط تنش ملایم خشکی حاصل گردید.
کلیدواژگان: پنبه، تنش خشکی، گلایسین بتائین، عملکرد و اجزای عملکرد -
صفحات 77-83
عملکرد باغات قدیمی چای (.Camellia sinensis L) به دلیل فشرده شدن خاک اطراف ریشه ها و مختل شدن جریان آب وتبادلات هوا با کاهش مواجه است. کرم های خاکی به واسطه کارکرد بیولوژیک خود با عمل در ناحیه توسعه ریشه، باعث بهبود جریان گردش آب، هوا و جذب عناصر غذایی می شوند. بررسی نقش بیولوژیک کرم خاکی دربهبود عملکرد چای هدف اصلی پژوهش حاضر بوده است. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار و به مدت دو سال اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل کرم خاکی، کود شیمیایی، کود دامی و شاهد بودند. درهرسال وزن تر برگهای سبز بوته های چای توزین و تجزیه و تحلیل شد. اختلاف بین تیمار کرم خاکی و کود شیمیایی معنی دار نشد اما اختلاف آنها با کود دامی و شاهد معنی دار گردید. بدین ترتیب می توان کرم خاکی را بعنوان یک عامل بیولوژیک مناسب بر ای بهبود عملکرد چای توصیه نمود.
کلیدواژگان: چای، کرم خاکی، کنش بیولوژیک، عملکرد
-
Pages 1-12Green semilooper, Naranga aenescens Moore (Lepidoptera: Noctuidae) is a major pest in paddy fields of northern Iran. Since plant resistance to pests is a method with high efficacy and safety, a research was conducted to evaluate the resistance of 12 rice varieties (including, Tarom, Shafagh, Hybrid, Khazar, Poya, Fajr, Kados, Shiroodi, Sahel, Tabesh, Nemat and Neda) to N. aenescens on the basis of randomized completely blocked design (RCBD) with 3 replications. All experiments were conducted during the crop season of 2007 in Amol Rice Research Institute, Mazandaran. Samplings were conducted twice in the vegetative and once in the reproductive stages. A total of 10 plants were randomly obtained from each plot (10 × 10 m2) and different characteristics were analyzed. The studied characteristics were tiller number, originally tiller number, infected originally tiller number in the vegetative stage and tiller number, fertile tiller number, leaf flag number, infected leaf flag number in the reproductive stage. Determining damage severity was scored on the basis of IRRI standard. The results indicated that there were significant differences between the varietie's characteristics at 1% level. Duncan test indicated that Tarom and Khazar varieties had the highest damage severity, respectively at the 1st vegetative stage, but Tarom and Sahel varieties had the highest and lowest damage, respectively at the 2nd vegetative stage. At the reproductive stage, Tarom and Sahel varieties had the highest and lowest damage, respectively. Using the IRRI method for scoring of eaten leaves, Tarom and Hybrid varieties had the highest damage, and Sahel had the lowest damage. The severity of damage was decreased from the beginning of vegetative stage to the end of reproductive stage significantly and the measures indicated that Tarom had the highest damage.
-
Pages 13-22A 1-year field experiment was conducted in Agricultural college of the University of Lorestan, during the 1385-86 cropping year to study the influence of mono-and inter-cropping of barley (Hordeum vulgare L.) with narbon vetch (Vicia narbonensis L.) or narbon bean (Vicia narbonensis L.) on barley grain production and weeds growth. Treatments including barley mono-cropping, different seed ratios (barley: vetch) of 0:100, 25:75, 50:50, 75:25 and 100:0 and weed interference were tested. The experiment was a factorial on the basis of randomized complete block design in three replications. The interactions results showed that number of fruitful tillers was significantly affected by intercropping system. However, the number of grain into spike, 1000-seed weight of barley and barley grain yield were not significantly affected. The maximum seed yield of barley (2.88 t.ha-1) was obtained in barley mono-cropping and the minimum seed yield (2.41 t.ha-1) was obtained in 50:50 seed ratio. Also, the lowest dry weight (6.78 gr.m-2) and number of weeds (14.3 numbers per m2) were resulted by treatments 75:25 ratio indicating the important role of this seed ratio in more effective control of weeds.
-
Pages 23-34The effects of zinc foliar application on the yield and yield components of irrigated wheat (Triticum aestivum L.) were evaluated in the Research Field of collage of Agriculture, Lorestan University in 2003 2004, on the basis of a factorial design in four replicates. Treatment including wheat varieties of Pastor, Chamran, M-75-7(M) and S-75-20 (S) and zinc (as zinc sulfate) amounts of control or 0 (zinc0), 5 (zinc1), 10 (zinc2) and 15 (zinc3) kg.ha-1, foliarly sprayed at tillering and stemming, were tested. Total dry matter, grain yield, number of spike, number of spikelet, number of grain per spike, harvest index, plant height and weight of 1000 grains were determined. The effects of treatments on grain yield were statistically significant at P=0.01, and the maximum (S15) and minimum (M10) corresponding values were 3914.05 and 1478.25 kg.ha-1, respectively. Plant dry matter (PDM) was also significantly affected by different treatments at P=0.01, as the maximum and minimum values were related to treatment S15 and M0, respectively. The effects of different treatments on the number of spike were significantly different at P = 0.01 and the highest and minimum values were related to treatments S10 at 358.8 and M10 at 214.8 m2, respectively. The effects of different treatments on wheat yield components including 1000-grains weight, number of spike and spikelet were significant at P= 0.05. The maximum of 32.17 g (M5) and minimum of 20.44 g (Chamran15) related to the 1000-grain weight were resulted. The maximum and minimum plant height was related to treatments M0 at 80.73 cm and chamran10 at 57.95 cm, respectively. The maximum and minimum harvest index of 75.11 for S15 and 43.18 for M10 was also respectively resulted. Foliar application of zinc can significantly enhance yield and yield components of irrigated wheat, which can have important agricultural and nutritional implications
-
Pages 57-66In recent years, there has been an apparent increase in the occurrence of harmful algal blooms. The potential of barley (Hordeum vulgare L.) straw extract to inhibit algal growth was assessed. Algal growth in water of Anzali lagoon was inhibited by the addition of barley straw (1% volumetric), with the chlorophyll a concentration remaining below the original level (40 µg l-1) throughout the experiment. In contrast, in the presence of wheat straw, algal biomass increased, reaching a final chlorophyll a concentration of 1160 µg l-1 after 28 days. Analysis of the remaining particulate straw at the end of the experiment showed that the lignin content of barley straw had increased significantly (p<0.05). Beside, the bioassays, which were conducted to determine the efficacy of barley straw in controlling algal growth of 10 freshwater species, the results indicated that barley straw liquor inhibited the growth of three nuisance algae common in freshwater: Synura petersenii, Dinobyron sp., and Microcystis aeruginosa. However, the growth of Selenastrum capricornutum, Navicula sp., Spirogyra sp., and Oscillatoria lutea were significantly (p<0.05) increased in the presence of the straw liquor. The growth of remainder, Ulothrix fimbriata, Chlorella vulgaris, and Anabaena flos-aquae, showed no significant (p<0.05) difference from controls.
-
Pages 67-76To evaluate the effects of Glycine Betaine (GB) on yield and seed quality of some cotton (Gossypium hirsutum L.) cultivars in response to drought stress, a field experiment was conducted in northern part of Iran, Gorgan. The experiment was a factorial on the basis of a randomized complete block design with four replications. Field research survey consisted of two factors; GB concentration and cotton cultivars. Glycine Betaine was applied to filed-grown cotton at three rates: 0 kg/ha foliar application of GB at the first flowering + application at one and two weeks later, 3 kg/ha foliar application of GB at the first flowering + application at one and two weeks later (two times GB application) and 6 kg/ha foliar application of GB at the first flowering + application at one, two, three and four weeks later (four times GB application). Four cotton cultivars were selected based on their proportional susceptibility to drought stress including Tabladilla and Nazili, considered as drought tolerant, and Varamin and Sahel, considered as drought sensitive cultivars. The results showed that spraying with GB at different levels (3 and 6 Kg/ha) enhanced cotton yield, boll numbers, sympodia branch numbers, early maturity, plant height, final node on main stem, boll retention at 2nd position and boll abortion, seed bulk density, but had no significant effect on monopodia branch numbers. This research could ultimately result in higher yield production and improved tolerance to water deficit condition with applying following treatments: Tabladilla and Nazili with 3 kg/ha foliar application of GB at the first flowering + application at one and two weeks later for tolerant cultivars and Varamin and Sahel with 6 kg/ha foliar application of GB at the first flowering + application at one, two, three and four weeks after first flower.
-
Pages 77-83
Yield of tea plant (Camellia sinensis L) is reduced in old farms due to the compactness of the soil around the roots. As a consequence, water flow and air exchanges will be reduced. Operating in the thin layer of soil where plant roots develop, earthworms improve recirculation of the nutrients and microbial metabolites and stimulate nutrient uptake. Evaluation of the biological effects of the earthworm on the yield of tea was the main objective of this study. Experiment was conducted on the basis of a randomized complete blocks design with four replications in two years. Treatments were earthworm, chemical fertilizer (NPK), cow manure and control (no treatment). Wet weight of the leaves was measured each year. Plots with earthworm and chemical fertilizer significantly yielded higher than those with cow manure and control. Based on the results of this study, biological influence of the earthworm was confirmed to improve yield of tea plants.
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.