فهرست مطالب

پژوهش های حبوبات ایران - پیاپی 1 (بهار و تابستان 1389)

مجله پژوهش های حبوبات ایران
پیاپی 1 (بهار و تابستان 1389)

  • 100 صفحه،
  • تاریخ انتشار: 1389/09/05
  • تعداد عناوین: 10
|
  • رضا سلیمانی، احمد اصغرزاده صفحه 1
    به منظور بررسی کارآیی تلقیح بذر نخود با مزوریزوبیوم و همچنین کاربرد کودهای نیتروژن و روی بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود دیم، آزمایشی در ایستگاه تحقیقاتی شیروان- چرداول واقع در شمال استان ایلام انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با شش تیمار شامل تلقیح بذر نخود با مزوریزوبیوم، مصرف نیتروژن (40 کیلوگرم در هکتار از منبع اوره)، مصرف روی (25 کیلوگرم در هکتار از منبع سولفات روی)، مصرف توام نیتروژن و روی، تلقیح بذر همراه با مصرف روی و نیز شاهد (بدون تلقیح و مصرف کود) در چهار تکرار اجرا شد. بر اساس نتایج، تفاوت های معنی داری (01/0p≤) در بین تیمارها از نظر عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک مشاهده شد. تلقیح باکتری همراه با مصرف 25 کیلوگرم در هکتار سولفات روی، بالاترین عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک را تولید نمود که میزان آن نسبت به تیمار شاهد به ترتیب 7/48 و 7/34 درصد افزایش نشان داد. تعداد غلاف در بوته و وزن 100دانه نیز در این تیمار نسبت به شاهد به ترتیب 50 و 6 درصد افزایش یافت. افزایش عملکرد دانه، بیشتر ناشی از افزایش تعداد غلاف در بوته و وزن 100دانه بود. همچنین بیشترین عملکرد نیتروژن، با مصرف نیتروژن همراه با روی به دست آمد که نسبت به شاهد 3/74 درصد افزایش نشان داد. تفاوت میان تیمارها از نظر درصد پروتئین و غلظت روی در دانه نیز معنی دار بود (01/0p≤). تیمارهای مصرف توام نیتروژن- روی و شاهد با 1/23 و 4/19 درصد، به ترتیب بیشترین و کمترین پروتئین دانه را تولید کردند. بیشترین غنی سازی عنصر روی در دانه نخود با مصرف سولفات روی و همچنین تلقیح توام با مصرف سولفات روی به دست آمد.
    کلیدواژگان: باکتری، پروتئین، نیتروژن، روی
  • مهدی مهرپویان، علی فرامرزی، اصغر جعفری، کوروش صیامی صفحه 9
    به منظور بررسی اثرات تاریخ کاشت و روش کاشت بر عملکرد و خصوصیات مرتبط با آن در دو رقم لوبیا، آزمایشی طی سال زراعی 87-1386 در مزرعه تحقیقاتی کشت و صنعت دشت خرم دره (استان زنجان) انجام پذیرفت. تحقیق شامل سه تاریخ کاشت (اول خرداد، 15 خرداد و 30 خرداد)، دو روش کاشت شامل فارویی و کرتی برای دو رقم لوبیای قرمز ناز و چیتی تلاش بود. آزمایش به صورت طرح اسپلیت-فاکتوریل که در آن تاریخ های کاشت به عنوان کرت های اصلی و ارقام و روش کاشت به عنوان کرت های فرعی در نظر گرفته شده بودند، در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار به اجرا آمد. در مرحله برداشت نهایی، ویژگی هایی مانند عملکرد کل دانه، عملکرد بیولوژیک، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، وزن 100دانه، درصد پروتئین، تعداد روز تا رسیدگی کامل و ارتفاع بوته مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از تجزیه واریانس و مقایسات میانگین نشان داد که تاریخ کاشت و روش کاشت به طور معنی داری بر عملکرد دانه و تعدادی از صفات مورد بررسی ارقام مؤثر بودند. تعداد غلاف در بوته، مهم ترین جزء عملکردی در این آزمایش بود به طوری که تعداد دانه در غلاف و وزن 100دانه در تیمارهای مختلف چندان تفاوتی نشان ندادند. نتایج همچنین نشان داد که عملکرد و اجزای عملکرد تحت تاثیر روش های مختلف کشت قرار گرفتند. کشت جوی و پشته ای (فارویی) توانست به دلیل مناسب تر بودن بستر و عدم ارتباط مستقیم آب با اندام های لوبیا، عملکرد بهتری نسبت به روش کرتی داشته باشد. تاثیر تاریخ کاشت و ارقام در سطح احتمال خطای 5% و روش کاشت در سطح احتمال خطای 1% بر میزان عملکرد دانه لوبیا معنی دار بود، به طوری که بالاترین میزان عملکرد به مقدار 3878 کیلوگرم در هکتار از تاریخ کاشت 15 خرداد، و کمترین میزان عملکرد به مقدار 3246 کیلوگرم از تاریخ کاشت30 خرداد حاصل گردید. بیشترین تعداد غلاف در بوته در تاریخ کاشت دوم با میانگین 4/14 و روش جوی پشته ای با میانگین 4/13 و رقم قرمز ناز با میانگین 16/12 عدد در هر بوته دیده شد. بیشترین میزان پروتئین دانه از تاریخ کاشت سوم (30 خرداد) رقم چیتی تلاش به دست آمد. روش کاشت، تاثیری بر درصد پروتئین دانه نداشت.
    کلیدواژگان: ارقام، تاریخ کاشت، درصد پروتئین، روش کاشت، عملکرد دانه، لوبیا
  • سیدکریم موسوی، پیمان ثابتی، ناصر جعفرزاده، داریوش بزازی صفحه 19
    فقدان علف کش برای کنترل علف های هرز پهن برگ از جمله مهم ترین چالش های زراعت نخود در کشور ایران است. آزمایش ارزیابی کارآیی چند علف کش برای کنترل علف های هرز کشت نخود طی سال زراعی 85-1384 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 12 تیمار و چهار تکرار در استان های لرستان، کرمانشاه، آذربایجان شرقی و آذربایجان غربی اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل کاربرد پیش رویشی سیمازین، پرومترین و مخلوط آنها، کاربرد پیش رویشی و پس رویشی فومسافن، کاربرد پیش کاشت آمیخته با خاک، پیش رویشی و پس رویشی ایمازتاپیر، کاربرد پیش کاشت آمیخته با خاک و پس رویشی پندیمتالین، کاربرد پس رویشی پیریدیت و شاهد عاری از علف هرز بود. کاربرد ایمازتاپیر به صورت های پیش کاشت آمیخته با خاک و پیش رویشی به مقدار یک لیتر در هکتار و پس رویشی به مقدار 7/0 لیتر در هکتار با وجود تاثیر کنترلی مناسب روی علف های هرز (کاهش 80 درصدی تراکم علف های هرز) اثرات گیاه سوزی شدیدی روی نخود بر جای گذاشت. کاربرد پس رویشی پیریدیت، کاربرد پیش رویشی فومسافن، کاربرد پیش رویشی سیمازین و کاربرد پیش رویشی مخلوط سیمازین+پرومترین، برترین تیمارهای علف کش به لحاظ حداقل اثرات گیاه سوزی روی نخود و داشتن تاثیر کنترلی مناسب روی گونه های علف هرز بود. کاربرد پیش رویشی فومسافن ضمن کنترل نسبتا مناسب علف های هرز (کاهش 88 درصدی تولید زیست توده علف های هرز) فاقد اثرات گیاه سوزی مشهود روی نخود بود. از این رو با توجه به محدود بودن طیف علف کش های قابل استفاده برای کشت نخود می توان آن را به صورت پیش رویشی برای کنترل علف های هرز این محصول به کار برد.
    کلیدواژگان: ایمازتاپیر، پرومترین، سیمازین، فومسافن
  • رمضان سرپرست، فاطمه شیخ صفحه 33
    گیاه زراعی نخود (Cicer arietinum L.) از جمله حبوبات با سابقه ی کهن و رایج می باشد. به دلیل وجود علف های هرز در مزارع نخود بین عملکرد موجود و پتانسیل واقعی ارقام، فاصله زیادی وجود دارد. به منظور تعیین اثر علف کش های تربوترین، سیانازین، لینوران، کلرتال دی متیل، پاراکوآت، پایریدات و مخلوط علف کش پروپیزآمید با تربوترین و سیانازین و لینوران به صورت پیش رویشی بر روی علف های هرز نخود، این طرح اجرا گردید. در این پژوهش، 11 تیمار علف کش همراه با تیمار عدم کنترل علف هرز در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار مورد ارزیابی قرار گرفتند. مهم ترین علف های هرز خسارت زا در این مطالعه، تاج خروس وحشی در درجه اول و خردل وحشی و سلمه تره در درجه دوم بودند. این علف های هرز، ارتفاع، وزن خشک، شاخص برداشت و در نهایت، عملکرد دانه نخود را تحت تاثیر خود قرار دادند. با بررسی اثر علف کش های مختلف بر روی این علف های هرز مشخص گردید که مقادیر مختلف پاپیرات، بیشترین کاهش را در تعداد علف های هرز ایجاد نمود به طوری که پاپیرات 1 و پاپیرات 2 به ترتیب 100 درصد و 4/74 درصد نسبت به شاهد در تعداد علف های هرز تاج خروس کاهش ایجاد کرد. در نهایت با در نظر گرفتن هزینه بالای وجین دستی می توان اظهار داشت که در سطوح کشت محدود و در صورت وجود کارگران ارزان قیمت می توان از وجین دستی استفاده نمود که از نظر اقتصادی مقرون به صرفه خواهد بود. در غیر این صورت، استفاده از تیمار پایریدات 2 لیتر در هکتار بعد از سبز شدن برای کنترل علف های هرز در شرایط منطقه گلستان، اقتصادی تر به نظر می رسد.
    کلیدواژگان: علف کش، علف های هرز، عملکرد، گلستان، نخود
  • هوشنگ فرجی، ثنا قلی زاده، حمیدرضا اولیایی، محمد عظیمی گندمانی صفحه 43
    به منظور تعیین تراکم بهینه لوبیاچیتی در شهرستان یاسوج، این آزمایش در قالب فاکتوریل بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با دو عامل رقم و تراکم بوته در سه تکرار در سال 1387 اجرا گردید. عامل رقم در سه سطح شامل ارقام کشاورزی، تلاش و اشتری و عامل تراکم بوته نیز در پنج سطح شامل 10 بوته، 20 بوته، 30 بوته، 40 بوته و 50 بوته در مترمربع بود. نتایج نشان داد که تاثیر تراکم بوته، رقم و اثر متقابل تراکم بوته و رقم بر عملکرد دانه معنی دار گردید. بیشترین عملکرد دانه در تراکم 50 بوته در مترمربع به میزان 1/539 و کمترین عملکرد دانه در تراکم 10 بوته در مترمربع به میزان 4/203 گرم در مترمربع به دست آمد. تعداد غلاف در واحد سطح و تعداد دانه در غلاف در تراکم 50 بوته در مترمربع بیشتر از چهار تراکم دیگر بود. عملکرد رقم تلاش نیز به طور معنی داری بیشتر از دو رقم دیگر بود. تعداد غلاف در واحد سطح در رقم تلاش به طور معنی داری نسبت به دو رقم دیگر، بیشتر بود. رقم اشتری در تراکم 10 بوته در مترمربع با میانگین 7/161 گرم در مترمربع کمترین و رقم تلاش در تراکم 50 بوته در متر مربع با 6/606 گرم در مترمربع، بیشترین عملکرد دانه را تولید نمودند.
    کلیدواژگان: ارقام لوبیاچیتی، اجزای عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت
  • نرگس بیطرف، محمود خدامباشی، سعدالله هوشمند صفحه 51
    هدف از این مطالعه، بررسی تجزیه علیت و تشریح روابط بین اجزای عملکرد با عملکرد دانه ی عدس بود. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام گرفت. در تجزیه همبستگی های فنوتیپی و ژنوتیپی صفات، اکثر همبستگی های ژنوتیپی، روند مشابهی را با همبستگی های فنوتیپی نشان دادند و در اکثر موارد همبستگی های ژنوتیپی بیشتر از همبستگی های فنوتیپی بودند. صفت وزن 100دانه بیشترین همبستگی فنوتیپی مثبت و صفات ارتفاع بوته و سپس وزن 100دانه بیشترین همبستگی های ژنوتیپی مثبت را با عملکرد دانه در بوته نشان دادند. تجزیه علیت ضرایب همبستگی ژنوتیپی نشان داد که صفات وزن 100دانه، تعداد غلاف در بوته، تعداد گره در ساقه ی اصلی و تعداد خوشه در بوته، به ترتیب بزرگ ترین اثرات مثبت مستقیم را بر عملکرد دانه در بوته داشتند. بررسی ضرایب همبستگی و تجزیه علیت نشان داد که صفات وزن 100دانه، تعداد غلاف در بوته و تعداد گره در ساقه ی اصلی از عوامل تعیین کننده ی مهم عملکرد دانه در بوته عدس در مواد ژنتیکی مورد بررسی بودند.
    کلیدواژگان: اجزای عملکرد، تجزیه علیت، عملکرد دانه، همبستگی های فنوتیپی و ژنوتیپی
  • ماریا بیهقی، عبدالرضا باقری، احمدرضا بهرامی، فرج الله شهریاری، احمد نظامی صفحه 57
    ژن pepck، پروتئین فسفو انول پیروات کربوکسی کیناز را کد می کند که در طی واکنش گلوکونئوژنز نقش اساسی دارد. اخیرا معلوم شده است که این آنزیم علاوه بر تامین گلوکز، دارای وظایف دیگری نیز می باشد. با توجه به این که یکی از عوامل مهم در ارزش غذایی بقولات، درصد پروتئین موجود در دانه آن ها می باشد، لذا توجه محققان به بررسی نقش احتمالی آنزیمPEPCK در متابولیسم نیتروژن و ترکیبات نیتروژنه به فرم های پروتئین در دانه این گیاهان معطوف شده است. در این تحقیق، بیان ژنpepck در رشد و نمو گیاه نخود و تاثیر آن در پرشدن و افزایش میزان پروتئین دانه مورد بررسی قرار گرفته است. به منظور مطالعه بیان ژنpepck در افزایش میزان پروتئین دانه گیاه نخود، ابتدا پس از اندازه گیری درصد پروتئین دانه در 20 ژنوتیپ از نخود زراعی، تعدادی بذر سالم و یکنواخت از ژنوتیپ های دارای حداقل (MCC291 و MCC373) و حداکثر (MCC053و MCC458) مقدار پروتئین، انتخاب و میزان بیان ژنpepck در آن ها با روش RT-PCR مشخص شد. با توجه به تکثیر باندهای 400 و 500 جفت بازی، تنها در ژنوتیپ های حداکثر پروتئین، احتمال می رود این آنزیم دارای دو ایزوفرم باشد که هردو فرم آن، در ژنوتیپ های با پروتئین بالا بیان می شوند در حالی که در ژنوتیپ های با حداقل پروتئین، هیچ کدام از این دو فرم بیان نمی شوند. بنابراین با توجه به این نتایج ممکن است بتوان تفاوت در بیان را به نقش احتمالی این آنزیم در پرشدن و افزایش ظرفیت دانه نسبت داد.
    کلیدواژگان: فسفو انول پیروات کربوکسی کیناز، متابولیسم نیتروژن، PEPCK
  • نسرین مشتاقی، عبدالرضا باقری، تی جی هیگینز، مختار جلالی جواران، بهزاد قره یاضی صفحه 65
    آفت پیله خوار، یکی از عوامل اصلی کاهش عملکرد نخود است که سالانه خسارت زیادی به محصول نخود وارد می کند. بنابراین، اصلاح این گیاه جهت افزایش مقاومت به این آفت، حایز اهمیت است. به همین منظور از ژن تغییر یافته ی پروتئین کریستالی cry1Ac از باسیلوس تورینجینسیس در پلاسمید pCry1Ac-nptII حاوی دو T-DNA مجزا به منظور تراریزش گیاه نخود استفاده شد. در نهایت پس از گزینش های متوالی، 38 گیاه حاوی ژن nptII به دست آمد که در بین آنها 36 گیاه حاوی ژن cry1Ac و دو گیاه به تنهایی ژن nptII را داشتند. از 36 گیاه حاوی ژن cry1Ac، 30 گیاه این ژن را بیان و سم Cry1Ac را تولید نمودند. درصد تراریزش در این بررسی 37/0 درصد برآورد شد. از این تعداد گیاه تراریخته، تنها هفت گیاه تولید بذر نموده و نسل T1 را ایجاد کردند. با انجام آزمون های وسترن بلاتینگ و PCR برای گیاهان نسل T0 و T1، گیاهان از نظر میزان تولید پروتئین Cry1Ac در گروه هایی با بیان بالا، متوسط و ضعیف قرار گرفتند. نتایج مقدماتی زیست سنجی بر روی لارو این آفت نشان داد که لاین های با بیان بالای پروتئین Cry1Ac باعث کشندگی 100 درصد لاروهای این آفت می شوند.
    کلیدواژگان: آفت پیله خوار، تراریزش نخود cry1Ac، Bt
  • سید محمدعلی رضوی، الهام زایرزاده، نشاط خفاجی، ماندانا پهلوانی صفحه 77
    در این پژوهش، برخی خواص فیزیکی مانند خواص هندسی، ثقلی، اصطکاکی و آئرودینامیکی مربوط به بذر و لپه ی نخود دسی واریته کاکا به ترتیب با میانگین رطوبتی 2/8 و 0/9 درصد (بر اساس وزن مرطوب) مورد بررسی قرار گرفت. خواص هندسی و ثقلی شامل طول، عرض و ضخامت، میانگین هندسی قطر، ضریب کرویت، وزن واحد نمونه، وزن 1000دانه، حجم، دانسیته جامد، دانسیته توده و تخلخل بودند. نتایج نشان داد که داده های مربوط به دانسیته جامد، دانسیته توده و تخلخل در مورد بذر، بیشتر از لپه بودند. همچنین در این پژوهش، خواص اصطکاکی بذر و لپه ی نخود دسی واریته کاکا شامل زاویه های ریپوز پرکردن و تخلیه و ضریب اصطکاک استاتیکی بر روی پنج سطح اصطکاکی (شامل آهن گالوانیزه، شیشه، فایبرگلاس، تخته سه لا و لاستیک) اندازه گیری شدند. شیشه در هر دو نمونه، کمترین ضریب اصطکاکی را به خود اختصاص داد. در مورد نمونه بذر، تخته سه لا بیشترین ضریب اصطکاکی را داشت در حالی که در نمونه ی لپه، بیشترین ضریب اصطکاکی مربوط به فایبرگلاس بود. سرعت حد اندازه گیری شده برای نمونه لپه، بالاتر از میزان سرعت اندازه گیری شده برای بذر بود.
    کلیدواژگان: آئرودینامیکی، اصطکاکی، ثقلی، خواص هندسی
  • محمد قربانی، فاطمه جعفری صفحه 85
    در این مقاله با استفاده از داده های 120 کشاورز استان خراسان رضوی برای دوره زمانی 86-1384، نقش پروفیل ریسک عدس دیم در طراحی الگوی بیمه ای بررسی شد. برای ارزیابی خسارت هر یک از ریسک ها از دو معیار فراوانی وقوع ریسک و میزان اثر ریسک و در نهایت ماتریس ریسک استفاده شد. نتایج نشان داد که بزرگ ترین نواحی ریسک عدس دیم، نواحی ریسک پایین است. در طول دوره مورد مطالعه، تنوع ریسک ها کاهش نیافت و تنها ریسک افزایش قیمت نهاده ها افزایش یافت. متوسط میزان خسارت ریسک های اطلاع رسانی، نیروی کار، تولید، قیمتی و اعتبارات به ترتیب 30، 5، 5/4، 75/3 و 33/3 درصد بود. همبستگی میان نمره ریسک و عملکرد محصول عدس دیم، مثبت بود (38/0). با توجه به یافته ها، ایجاد پروفیل ریسک، استفاده از پروفیل ریسک در طراحی الگوی بیمه درآمدی و پوشش ریسک‎ها و پرداخت اعتبارات ارزان قیمت، پیشنهاد می شود.
    کلیدواژگان: بیمه درآمدی، حبوبات، ماتریس ریسک، مخاطره، نمره دهی
|
  • Soleimani, Asgharzadeh Page 1
    In order to evaluate the efficiency of inoculation of chickpea seeds with Mesorhizobium and application of nitrogen and zinc on yield and yield components of rainfed chickpea an experiment was carried out in research station of Shirvan-Chardavel, Ilam. The experiment was conducted in randomized complete block design (RCBD) with six treatments including Mesorhizobium inoculation, nitrogen (40 kg.ha-1 from urea source), zinc (25 kg.ha-1 from zinc sulphate source), nitrogen+zinc, inoculation+zinc application and the control (no inoculation or fertilizer application) with four replications. Differences of grain and biological yield among treatments were significant (p<0.01). Inoculation and application of 25 kg.ha-1 zinc sulfate resulted in the highest grain and biological yield (with 48.7% and 34.7% increase compared to control, respectively). Increases of number of pods per plant and 100 seed weight in those treatments compared to control were 50% and 6.5%, respectively. Increase of grain yield mostly was related to increase of number of pods per plant. Differences between treatments for nitrogen uptake and nitrogen content were also significant (p<0.01). The highest nitrogen uptake observed in treatment of integrated nitrogen and zinc application, a 74.3% increase as compared to control. Differences between treatments in cases of grain protein and zinc concentration were also significant (p<0.01). Integrated nitrogen and zinc application and control showed the highest and lowest grain protein content (23.1% and 19.4%, respectively). The highest zinc fortification of grain was obtained by zinc sulphate and integrated inoculation and zinc sulphate application.
  • Mehrpouyanm., Faramarzia., Jaefari, A.Siyami, K Page 9
    In order to study the effect of sowing dates and cultivation methods on yield and other characteristics of two cultivars of common bean (Phaseolus vulgaris L.) an experiment based on split plot design was carried out with three replications in 2007 at Khorramdarreh region of Zanjan province. Treatments consisted of three sowing dates (May 21, June 4&19), two cultivation methods (furrow and basin) and two cultivars (spotted bean Talash and red skin bean Naz). Parameters such as seed yield, biological yield, protein percent, seeds per pod, pods per plant, days to maturity, 100 seed weight, plant height, emergence% and harvest index were evaluated. Results of variance analysis showed that all of treatments had significant effects on seed yield and other parameters. Sowing date and cultivars affected seed yield, significantly (p≤0.05). Also cultivation method had significant effect on seed yield (p≤0.01). Best results for seed yield, pods per plant and seeds per pod were obtained in second date of sowing, furrow system and Naz variety. Highest and lowest yield obtained from June 4 (3878 kg/ha) and June 19 (3246kg/ha) dates, respectively. Highest protein content (21.2 %) obtained in June 19 and spotted bean (Talash) cultivar. The highest number of pods per plant obtained in June 4, furrow method and Naz cultivar.
  • Mousavi, S.K., Sabetip., Jafarzadeh, N.Bazzazi, D Page 19
    The lack of herbicides for broadleaf weed control is one of the most important challenges of chickpea production in Iran. Field experiments were conducted in Lorestan, Kermanshah, East and West Azerbaijan to evaluate weed control and chickpea response to application of some herbicides in 2006. There were four replications at each site and treatments were arranged in a randomized complete block design. The experimental treatments in this study were post emergence application of lentagran (2.5 l/ha), pre emergence application of simazine plus prometrin (0.800 plus 0.830 kg/ha, respectively), simazine (0.800 kg/ha), prometrine (0.830 kg/ha), pre emergence application of fomesafen (1 l/ha), post emergence application of fomesafen (1 l/ha plus nonionic surfactant sitogit 1:1000), preplant incorporation (1 l/ha), preemergence (1 l/ha) and post emergence (0.7 l/ha) application of Imazethapyr, preplant incorporation (2.5 l/ha) and post emergence (2.5 l/ha) application of pendimetalin, and weed hand-weeded control. Imazethapyr in all manner of application in spite of acceptable weed control (80% reduction of weeds density) had seriously injury effects on chickpea plants. post emergence application of lentagran, preemergence application of fomesafen, simazine and simazine plus prometrin were preferable herbicide treatments with minimum injury on chickpea and effectively control of weed species. Preemergence application of fomesafen in the meanwhile of relatively appropriate weed control had not unacceptable phytotoxy effects on chickpea, so by limitation of chickpea herbicides, preemergence application of this herbicide can be promising. Fomesafen exhibited the potential to provide a relatively considerable weed control level in chickpea (88% reduction of weeds biomass). These results indicate that fomesafen is an effective herbicide for control of several broadleaf weeds with less injurious to chickpea. Imazethapyr treatments caused unacceptable chickpea injury.
  • Sarparas, R.Sheikh, F Page 33
    Chickpea (Cicer arietinum L.) is a dry pulse crop commonly used from old time. The chickpea yield is lower as compared to maximum potentials of the cultivars. The gap could mainly be attributed to the weed competition in addition to other production constraints. Although chickpeas are traditionally grown on residual soil moisture, weeds competition pose major problem in many situations. In order to compare the efficiency of 11 herbicide treatments with weedy check treatment (no weed control) of chickpea an experiment was conducted in Agricultural Research Center of Gorgan, Iran. Treatments were compared based on a randomized complete block design with four replications. The herbicides were included Pyridate as a post emergence herbicide at 2 and 2.5 lit.ha-1, Paraquate as an emerging time herbicide at 1.5 and 2 lit.ha-1, Terbotrine, Cianazine, Linoran, Propyzamide and combination all of them as some pre-emergence herbicides. The data were recorded on weed density (plant.m-2) and dry weight of weeds (gr.m-2). Pigweed was a major weed in the field under consideration. Fumitory, lambsquarter and wild mustard were as secondary importance. None of the herbicdes gave adequate control of weeds. In general, pyridate treatments showed a good control on the number and dry weight of weeds under investigation. In the absence of herbicide and weeding, high competition between weeds and crop resulted in reduction of grain yield of chickpea. Otherwise, post emergence applied Pyridate (2lit.ha-1) seemed to be more economical in Golestan conditions for weed control.
  • Farajeeh., Gholizadehs., Owliaiee, H.R.Azimi Gandomani, M Page 43
    In order to determine the appropriate plant density of spotted bean in Yasouj, a field experiment was conducted in 2008 as a factorial in a randomized complete block design with three replications. Three spotted bean cultivars (Keshavarzi, Talash and Oshtori) were sown at five plant densities (10, 20, 30, 40 and 50 plant.m-2). Results showed that effect of plant density, cultivar and interaction between them on grain yield were significant. The maximum and minimum grain yield was obtained at 50 plant.m-2 (539.10 g.m-2) and 10 plant.m-2 (203.43 g.m-2), respectively. Number of pods per square meter and grain per pod at plant density of 50 plant.m-2 were higher than the other plant densities. Talash grain yield was higher than the other cultivars. Number of pods per square meter of Talash cultivar was higher than the other cultivars. Oshtori cultivar at plant density of 10 plant.m-2 with 161.7 g.m-2 and Talash cultivar at 50 plant.m-2 with 606.6 g.m-2 had maximum and minimum grain yield, respectively.
  • Bitarafn., Khoddambashi, M.Hooshmand, S Page 51
    The purpose of this study was to describe the association between grain yield and its components. The experiment was conducted in a randomized complete block design with three replicatsions. Results of analysis showed that similar trends were observed for genotypic and phenotypic correlations and in most cases, the value for genetic correlation was greater than phenotypic value. 100-seed weight revealed the greatest positive phenotypic correlation and plant height as well as 100-seed weight showed the greatest genotypic correlation with seed yield per plant. Path analysis using genotypic correlation coefficients pointed out that 100-seed weight, number of pods per plant, number of nodes per main stem and number of clusters per plant had the greatest positive direct effects on grain yield per plant, respectively. These traits included important factors determining seed yield in concerned genetic materials.
  • Beihaghim., Bagheria., Bahrami, A.R., Shahriari, F.Nezami, A Page 57
    Phosphoenolpyruvate Carboxykinase (PEPCK) has been shown to be present in plants and animals, playing different metabolic roles in different tissues. The basic role of this enzyme is its contribution in the gluconeogenesis pathway. Evidences have shown that PEPCK may play a role in metabolism of nitrogenous compounds in developing seeds of legumes. In this research, pepck gene expression and the occurrence of PEPCK protein and its activity in different genotypes of chickpea (Cicer arietinume L.) were determined. Two low protein genotypes (MCC291 & MCC373) and two high protein genotypes (MCC458 & MCC053) out of 20 chickpea genotypes were selected, from which the total RNA was extracted through different stages of seed development. The expression of chickpea pepck gene was estimated by semi-quantitative RT-PCR. The results of RT-PCR showed that two isoforms of this gene were expressed in high protein genotypes, whereas in the low protein genotypes were not expressed. The differential expression of pepck gene is perhaps related to the possible role of Phosphoenolpyrovate Carboxykinase in protein content of chickpea seeds.
  • Moshtaghin., Bagheria., Higgins, T.J., Jalali Javaran, M.Ghareyazie, B Page 65
    Pod borer is one of the main factors for yield decrease of chickpea. Therefore, breeding of chickpea for resistance to this pest is important. Modified cry1Ac gene of Bacillus thuringiensis in pCry1Ac-nptII plasmid containing twin T-DNA for cry1Ac and nptII genes have been used for transformation of chickpea. At last 38 plants had nptII gene that 36 plants of them had cry1Ac gene and two plants had only nptII gene. Western blotting analysis showed that 30 plants had Cry1Ac protein expression. Transformation percentage was 0.37 in this experiment. Only 7 plants produced T1 seeds. Regarding to western blotting and PCR analysis for T0 and T1, plants were devided to some groups with different expressions. Bioassay with neonate of pod borer showed high mortality in lines with high Cry1Ac protein expression.
  • Razavi, S.M.A., Zaerzadehe., Khafaji, N.Pahlevani, M Page 77
    Some physical properties such as geometrical, gravimetrical, frictional and aerodynamic features of seeds of Desi chickpea and its splits were studied at a moisture content of 8.2 and 9.0% w., respectively from north-western of Iran. Geometrical and gravimetrical properties including the average length, width, thickness, the geometric mean of diameter, sphericity, 1000-seed weight, unit weight, bulk density, true density, porosity and volume of samples were measured. Results showed that amounts of bulk density, true density and porosity calculated for seeds of desi chickpea were higher than those obtained for its splits. Furthermore, frictional properties of samples such as emptying and filling angles of repose and static coefficient of friction with respect to five surfaces (glass, fiberglass, rubber, galvanized iron and polywood) were determined. The least static coefficient of friction for both samples was allocated to glass surface. In the case of seeds of Desi chickpea, polywood had the greatest static coefficient of friction, while for its splits, fiberglass was the highest. Terminal velocity for splits was greater than those measured for seeds of chickpea.
  • Ghorbanim., Jafari, F Page 85
    In this paper data were collected from 120 farmers in North Khorassan province for the two periods (2005-2007) in order to survey the role of rain-fed lentil risk profile for designing an insurance model. To evaluate looses of each risk, risk frequency, risk impact criteria’s as well as risk matrix were used. Results showed that low risk was the largest risk area. During study period, a decrease in risks diversity was not observed, and only the inputs price risk increased. Average rates of information, labor, production, price and credit risks were 30, 5.0, 4.5, 3.75 and 3.33%, respectively. Correlation between risk score and rain-fed lentil yield was positive (0.38). According to the results, developing a risk profile and use of risk profile in designing a revenue insurance model and coverage of risks and low-priced credit payments are suggested.