فهرست مطالب
نشریه پژوهش های زبانی
سال نهم شماره 2 (پاییز و زمستان 1397)
- تاریخ انتشار: 1397/11/25
- تعداد عناوین: 10
-
-
صفحات 1-21محمول های ثانویه [1] از جمله ساخت هایی اند که در سنت دستورنویسی فارسی مغفول مانده اند، اما در چهاردهه مطالعات دستور زایشی کم وبیش همه گونه های آن به تفصیل بررسی شده اند. محمول های ثانویه بر دو گونه اند: محمول های همامدی [2] و محمول های پیامدی [3]. این محمول ها بند ناخودایستایی اند که ویژگی یا صفتی را به یکی از موضوع های جمله نسبت می دهند؛ با این تفاوت که در محمول های همامدی این ویژگی در زمان وقوع محمول اصلی یا اولیه پابرجاست، اما در محمول های پیامدی ویژگی مورد نظر هنگام پایان یافتن یا به سرانجام رسیدن محمول اصلی نمود می یابد. در پژوهش حاضر، به پیروی از راتستاین (2006) نشان می دهیم که بندهای پیامدی و همامدی مصادیق مختلف ساختار نحوی واحدی اند که محمول ثانویه خوانده می شود و تنها تفاوت آنها در ویژگی های معنایی است. افزون براین، برپایه شواهد زبانی ادعا می کنیم که محمول های همامدی می توانند مفعول محور [4] یا فاعل محور [5] باشند، اما محمول های پیامدی صرفا مفعول محورند و نمی توانند به فاعل جمله ارجاع یابند. ساخت های فاعل محور و مفعول محور خرده جمله هایی [6] اند که در نقش ادات (افزوده) [7] ، به ترتیب، به لایه گروه فعلی کوچک و گروه فعلی بزرگ در به بند اصلی متصل می شوند و موضوعی که میان خرده جمله و بند اصلی مشترک است، از رهگذر حرکت کنارسو [8] ، از اولی به دومی جابه جا می شود و یک ضمیر مستتر [9] از خود به جای می گذارد.کلیدواژگان: محمول ثانويه، محمول همامدي، محمول پيامدي، خرده جمله، حرکت کنارسو
-
صفحات 23-43هدف پژوهش حاضر بررسی ساخت ترکیبات نام اندام «دل» به عنوان یکی از نام اندام های فعال زبان فارسی است که در چارچوب صرف ساختی بوی (2010) به تحلیل الگوی واژه سازی ]دل- [X می پردازد و می کوشد تنوعات معنایی، عمومی ترین طرحواره ساختی ناظر بر عملکرد این الگوی واژه سازی، انشعابات حاصل و نیز ساختار سلسله مراتبی آن را در واژگان گویشوران فارسی مورد بررسی قرار دهد. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی است و داده ها شامل 71 واژه مرکب است که از جستجو در فرهنگ بزرگ سخن، فرهنگ زانسو، پیکره بیجن خان و جستجوگر گوگل استخراج شده اند. نتایج پژوهش حاکی از آن است که یک طرحوار ساختی عمومی و سه زیرطرحواره فرعی، ناظر بر این ساخت هستند و مفهوم «ویژگی متمایزکننده هستار مرتبط با معنای دل و X» ، انتزاعی ترین همبستگی صورت و معنای ناظر بر این ساخت است که از تمام محصولات آن برداشت می شود. این مطلب متضمن این است که الگوی واژه سازی] دل-[X از اساس ساختی صفت ساز (ویژگی ساز) و چندمنظوره است و کاربرد برخی محصولات آن در مقوله اسم به واسطه فرآیند تبدیل میسر شده و رخداد چنین تبدیلی نتیجه فعال شدن سازوکار مفهومی مجاز است. به سخن دیگر، چندمعنایی که در اینجا با آن روبرو هستیم نه در سطح واژه های عینی بلکه در سطح ساخت ها و طرحواره های انتزاعی قابل تبیین است.کلیدواژگان: صرف ساختی، طرحواره ساختی، چندمعنایی ساختی، ترکیب، نام اندام
-
صفحات 45-66
پسوند «- گار» یکی از پسوندهای اسم ساز و صفت ساز زبان فارسی است که بیشتر پژوهشگرانی که تا به امروز پیرامون آن مطالعه کرده اند آن را دارای معنای فاعلی دانسته اند. هدف از پژوهش پیش رو آن است که این پسوند را از دیدگاه دو نظریه ساختواژه ساختی و دستور شناختی مورد بررسی قرار داده و تبیینی ساخت بنیاد و شناختی از چگونگی شکل گیری واژه های ساخته شده با این پسوند ارائه دهد. این پژوهش از لحاظ تجربی (یعنی روش گردآوری داده ها) پیکره بنیاد و از لحاظ نظری (یعنی روش و چهارچوب تحلیل) مبتنی بر رویکرد شناختی و ساخت بنیاد است. داده های پژوهش 29 واژه مشتق ساخته شده با پسوند «- گار» را دربرمی گیرد که از پیکره ساختواژی خود نگارندگان (شامل بیش از ده هزار واژه مشتق و مرکب فارسی) و فرهنگ زانسو (کشانی، 1372) استخراج شده اند. یافته های پژوهش نشان می دهد که پسوند «- گار» دارای شش زیرطرحواره ساختی است و در این زیرطرحواره ها قلمروهای شناختی کنشگری، جهت و رابطه را بیان می کند. این یافته ها همچنین بیانگر آن است که دو فرایند شناختی «بریافت» و «مقوله بندی» دارای نقش تعیین کننده در شکل گیری زیرطرحواره های پسوند «- گار» و مقوله معنایی این پسوند هستند.
کلیدواژگان: پسوند - گار، صرف ساختی، صرف شناختی، دستور شناختی، رویکرد ساخت بنیاد، پسوند اشتقاقی، وندافزایی -
صفحات 67-87زبان شناسان غالبا بر این باور بوده اند که هیچ گونه رابطه ای میان معناشناسی و واج شناسی وجود ندارد (آرکانجلی و پولی بلنک، 1994:5 - 433). بدین تعبیر که تغییرات معنایی و آوایی واژه ها معمولا مستقل از هم روی می دهند. رخداد فرایندهای واجی در زبان فارسی نیز غالبا با تغییرات معنایی همراه نیست. اما واژه های منحصر به فردی در فارسی وجود دارند که معنای بازنمایی آوایی آنها که معمولا در سبک غیررسمی به کار می رود با معنای بازنمایی واجی شان که معمولا در سبک رسمی به کار می رود تفاوت دارد. انواع تغییرات معنایی شامل افزایش یا کاهش معنایی، یا هر دو افزون بر تغییرات کاربردشناختی در این واژه ها رخ می دهد. تغییر معنای این واژه ها در مواردی همراه با تغییر املای آنها همراه است. نظریه بهینگی با بهره گیری از رویکرد «محدودیت های دسترسی دار به واژگان» (برزما، 2001) تنها نظریه ای است که قابلیت تبیین تعامل واج شناسی و معناشناسی را تا حدی امکان پذیر نموده است. همچنین، دلیل رخداد برخی از فرایندهای واجی صرف انرژی و کوشش کمتر است که بحثی نقش گرایانه می باشد و خارج از چارچوب واج شناسی صورتگراست. ولی نظریه بهینگی با آمیختن نقش گرایی و صورت گرایی این مشکل را برطرف ساخته است. هدف این پژوهش توصیفی- تحلیلی پرداختن به این تعامل هاست.
-
صفحات 89-107برخی از صورت های زبانی طی تحولات زبان، چندمعنا می شوند و ممکن است معنای اولیه خود را از دست بدهند. گاهی این صورت ها در ساختار های مختلف به صورت رسوبی باقی می مانند و معنی اصلی آنها جز از طریق بررسی های تاریخی، قابل درک نیست. در زبان فارسی امروز، «ور / بر» به معنی «کنار، سمت، سو، نزد، پیش» به کار می رود. در این پژوهش با استفاده از داده های زبان اوستایی، فارسی میانه و متون ادب فارسی در دوره اسلامی، معنی اولیه «ور/ بر» و تحولات معنایی آن مشخص می گردد. همچنین، روند واژگانی شدگی صورت های زبانی ساخته شده با «ور / بر» و فرایند دستوری شدگی آن بررسی می شود. «ور / بر» در زبان اوستایی varah- و در زبان فارسی میانه war به معنی «سینه» بوده است. در فارسی دری (متون نظم و نثر دوره اسلامی) ، «بر» با توسیع معنایی، معنی «آغوش» و از طریق مجاز و استعاره، معنی «کنار، سمت، پیش، نزد» و «مقابل، جلو» یافته است. امروزه «ور / بر» در ساختمان واژه هایی همچون «بروبازو، برورو» و نیز در عبارت های «دربرداشتن» و «دربرگرفتن» به کار می رود و اگر چه برای فارسی زبانان، از منظر ساختواژی قابل تشخیص است، اما از منظر معنایی تیره به نظر می رسد. این کلمات مرکب و ساخت های نحوی مراحل آغازین واژگانی شدگی را طی می کنند. «ور / بر» امروزه، به عنوان اسم در معنی «کنار، سمت، نزدیک» ، در ساخت های مانند «این ور» و «بر خیابان» رایج است. در ساخت «ور دل کسی نشستن» ، «ور» حرف اضافه به معنی «نزد، پیش» است که افزون بر معنی مکان نشانه هایی از معانی اصلی خود را نیز به همراه دارد.کلیدواژگان: ور، بر، تغییر معنایی، دستوری شدگی، واژگانی شدگی
-
صفحات 109-128تحقیق حاضر به کارگیری حروف ربط زبان فارسی، توسط گویشوران ترکی آذربایجانی و تاثیر آن بر زبان ترکی آذربایجانی را مطالعه کرده است. داده ها از منابع معتبر ترکی آذربایجانی و تعاملات گویشوران آن زبان در مناطق مرکزی استان اردبیل گردآوری شد. با تحلیل داده ها براساس معیارهای زبانی و غیرزبانی تمایز رمزگردانی از قرض گیری، مشخص گردید که عمده حروف ربط زبان فارسی به صورت وام واژه در زبان ترکی آذربایجانی، نقش آفرینی می کنند و تعدادی از آنها نیز طی فرایند رمزگردانی زبانی، در گفتار دوزبانه ها ظاهر می شوند. یافته های تحقیق در تطابق با دیدگاه میرزاسکاتن (1993، 2006) ، می باشد که پیوستار رمزگردانی-قرض گیری را مکانیزمی برای تکمیل و تثبیت راه یابی عناصر از زبانی به زبان دیگر، مطرح کرده است. قرض گیری حروف ربط فارسی موجب می شود که گویشوران ترکی آذربایجانی برای پیوند بندهای جملات مرکب ناهم پایه، علاوه بر الگوهای نحوی زبان خود، از الگوهای نحوی زبان فارسی هم استفاده نمایند. طبق نتایج تحقیق حاضر، این تغییرات نحوی که دلایل کاربردی دارند با سطح دوم رده بندی عناصر قرضی توماسون و کافمن (1988) ، مطابقت دارد که دامنه تغییرات نحوی حاصل از وام گیری حروف ربط در زبان قرض گیرنده را، محدود و اندک فرض کرده است.کلیدواژگان: حروف ربط، زبان فارسی، زبان ترکی آذربایجانی، قرض گیری، رمزگردانی
-
صفحات 129-150
در این پژوهش می کوشیم سازوکارهای تصریح ترجمه ای را با عطف توجه به بنیادهای شناختی آن و در چهارچوب عملیات های تعبیرگری شناختی شناسایی و صورت بندی کنیم. در همین راستا با فهم تصریح به مثابه نوعی تصمیم کاربردشناختی و با پذیرش نقش برسازنده تعبیرگری در معنی (لانگاکر 2008) تصریح دگرگشتی تلقی شده است که بر حسب آن، شیوه کاربست یک عملیات تعبیرگری شناختی در متن مبدا، به شیوه ای دیگر در متن مقصد دگرگون شود. کارکرد این دگرگونی کاهش زحمت پردازشی و تامین دسترسی آسان تر و سریع تر به به آن چیزی است که در تفسیر مترجم، «معنی متن» تلقی شده است. مبتنی بر این صورت بندی، و با عنایت به دیدگاه کرافت (2009) مبنی بر اینکه تعبیرگری با هدف برقراری ارتباط و تحقق موفقیت آمیز کنش اطلاع دهندگی صورت می پذیرد، 10 سازوکار تصریح شناختی و اقسام فرعی آنها در چهارچوب چهار عملیات تعبیرگری اصلی، یعنی گزینش، قضاوت، نظرگاه و برساختن، و زیرمقوله های آنها شناسایی و معرفی شده اند. این سازوکارها، وقوع تصریح را نه در سطح واژگان و ساختار، که در حوزه فرایندهای مفهوم پردازی و متناسب با انگیزه های شناختی وقوع شان شناسایی می کنند. از رهگذر تحلیل کیفی نمونه های سنخ نما شیوه عملگری سازوکارها تشریح شده است.
کلیدواژگان: تصریح، ترجمه، عملیات های تعبیری، سازوکارهای تصریح -
صفحات 151-169علیرغم اهمیت، فراوانی و کاربرد پدیده قسم در اکثر جوامع گفتمانی و فرهنگ ها، کنش گفتاری سوگند در قالب نظریات زبان شناسی و زبان شناسی اجتماعی همچون نظریه کنش گفتار و جوامع عمل بررسی نشده است. پژوهش حاضر در دو فاز کمی و کیفی از طریق مصاحبه و توزیع پرسشنامه ای ویژه میان فروشندگان و فعالان بازار رایانه و تلفن همراه، با تمرکز بر الگوهای رفتاری، انواع، کارکردها، دیدگاه و رویکرد اعضای این جامعه به قسم و با لحاظ نمودن متغیرهایی چون سن، جنسیت، وضع ظاهری و وضعیت عضویت در جامعه عمل بازار مدرن، به مطالعه کنش گفتاری قسم در این بازار مدرن پرداخت. نتایج تحلیل محتوایی و آماری داده ها در قالب انواع مراجع مذهبی و غیرمذهبی کنش گفتاری قسم، حاکی از کاربرد فراوان انواع سوگند اما با کارکردی عموما غیرتعهدی و غیر (پس) بیانی و حتی دارای اثر معکوس و منفی در گفتمان بازار مدرن بود. دلایل، نتایج و کاربردهای حاصل از یافته های پژوهش با توجه به ادبیات موجود، دلایل فرهنگی و مذهبی و ماهیت متفاوت جامعه عمل بازار مدرن به طور مفصل بحث شده است.کلیدواژگان: قسم، کنش گفتاری، جامعه عمل، بازار مدرن ایران، جامعه شناسی زبان
-
صفحات 171-194انگیزش در یادگیری زبان جدید بر محوریت شخص و زمان استوار است. انگیزش فراگیران زبانی در طول زمان نوساناتی تدریجی را تجربه مینماید و تصویر شخص از خودش در هر یک از بازههای زمانی تحقیق متفاوت است. بررسی تعامل موجود میان بازههای زمانی مختلف در شکلگیری زبان دوم حوزه تحقیقاتی جدیدی است (دی بات، 2015). بهمنظور واکاوی این ماهیت تعاملی، تحقیق حاضر پویایی موجود در انگیزش گروهی از فارسیآموزان را در بازه زمانی طولانیتری مورد مطالعه قرار داده که خود این بازه متشکل از تکالیفی بود که در بازه زمانی کوتاه تر انجام میگرفتند. بدین منظور 96 نفر از فارسیآموزان سطح مقدماتی و میانی چینی و عرب زبان در آغاز ترم تحصیلی (پیش از انجام تکالیف انگیزشی) و پایان ترم (پس از انجام تکالیف انگیزشی) مورد مطالعه قرار گرفتند تا تصویر روشنتری از عناصر انگیزشی مختلف در طول زمان در آنها به دست آید. نتایج تحقیق بازنمودهای متفاوتی را از مولفههای نظام خودهای انگیزشی زبان دوم در طول بازههای زمانی مختلف تحقیق آشکار ساخت. صرفنظر از بازنمود تدریجی این مولفهها، نتایج آزمون آنووا نشان داد که تفاوتهای معناداری بین نمرات هر یک از این مولفهها در هر یک از بازههای زمانی وجود داشتند و این بهخوبی تاثیر فعالیتهای انگیزشی در طول ترم را بر افزایش سطح مولفههای انگیزشی (خود آرمانی، خود بایدی و تجربه یادگیری) در پایان ترم در همه گروههای فارسیآموزان اعم از عرب زبان و چینی در دو سطح مقدماتی و میانی مشخص میسازد.
-
صفحات 195-214دستورنقش نمای واژگانی یکی از دستور های زایشی غیرگشتاری است که امروزه مبنای تحلیل و تهیه دادگان درختی در زبان شناسی رایانشی قرار گرفته است. از جمله ویژگی های این دستور آن است که در آن به جای تبدیل یک ساخت زیرین با کمک گشتار به روساخت، تنها یک ساخت ظاهری درنظر گرفته می شود و ازاین رو، این دستور به وجود گشتار قائل نیست. مهم ترین ویژگی این دستور این است که در آن چند سطح به طور موازی برای نمایش اطلاعات زبان شناختی وجود دارد. دو سطح اصلی در این دستور عبارت اند از سطح ساخت سازه ای که ساختار سلسله مراتبی عناصر جمله را به صورت درخت سازه ای نشان می دهد و سطح نقش نما که روابط دستوری و اطلاعات انتزاعی مربوط به معنی را در قالب یک ماتریس نمایش می دهد. علاوه بر این دو سطح عمده، سطوح دیگری شامل سطح ساخت موضوعی، سطح ساخت معنایی و سطح ساخت اطلاعی نیز وجود دارند. در مقاله حاضر، سطوح دستور نقش نمای واژگانی با تمرکز ویژه بر سطح نقش نما در برخی ساخت های زبان فارسی شامل جملات ساده و مرکب، بند متممی، ساخت های ملکی، مبتدایی و تمییز مورد بررسی قرار می گیرد. نتیجه به دست آمده بیانگر آن است که دستور نقش نمای واژگانی به خصوص درسطح نقش نما توانایی توصیف ویژگی ها و تبیین پدیده های زبان شناختی موجود در زبان فارسی از جمله غیرپایگانی بودن زبان فارسی و فرایند مجهول و مبتداسازی را دارد. همچنین، در این جستار مشخص گردید در زبان فارسی با توجه به مدل لودروپ [1] (2011) ، ده نقش دستوری قابل ارائه است که به دو دسته موضوع-غیر موضوع از طرفی و گفتمانی-غیرگفتمانی از طرف دیگر تقسیم می شوند.کلیدواژگان: دستور نقش نمای واژگانی، سطوح موازی، سطح ساخت سازه ای، سطح نقش نما، نقش های دستوری
-
Pages 1-21Secondary predicates are among the syntactic structures that have been neglected by the traditional Persian grammarians, but in the course of the last four decades of studies in generative grammar, almost all kinds of this structure have been explored. Secondary predicates are of two major kinds: the so-called depictive predicates and resultatives. A depictive predicate attributes a property to its subject which holds of that subject all the time that the event denoted by the matrix verb is going on. Resultatives attribute a property to their subject which holds of that subject at the point that the event denoted by the matrix verb ends or culminates. In the present study, following Rothstein (2006), I show that the Persian depictive and resultative predicates can be distinguished from each other just by semantic properties; they have no syntactic differences. Moreover, I will discuss that depictives can be subject- or object-oriented, while resultatives can only be object-oriented. Both subject- and object-oriented secondary predicates are adjunct small clause, the former adjoins to the vP and the latter to the VP (or more correctly, to the main PredP) and the argument modified by the second predicate, sideward moves from the adjunct clause to the main clause leaving a PRO in its base position.Keywords: secondary predicate, depictive predicate, resultative predicate, small clause, sideward movement
-
Pages 23-43This study aims at examining the construction of the word-formation pattern of [del-X] (compounds of “heart”) and investigating its semantic variations, the most general schema and subschemas in Persian employing the Construction Morphology approach (Booij, 2010). To this end, a collection of 71 compound words starting with “del” were collected from Bijankhan Corpus, Dehkhoda and Zansoo Dictionaries and Google. Then they were assigned to different categories based on their semantic variations and the specified categories were closely studied. The results reveal that one general constructional schema and Three subschemas have command of this construction and the central meaning “distinctive feature of an entity related to SEM del and X” is the most abstract pairing of form-meaning understood from all products of this word-formation pattern. This implies that the [del-X] pattern is basically an adjective-making construction and the usage of its compound words in nominal category is through conversion activated by metonymy. Furthermore, it was revealed that the polysemy we deal with here is not at the word level but it is at the construction level.Keywords: construction morphology, constructional schema, constructional polysemy, compounding, body part
-
Pages 45-66
The suffix ‘-gɑr’ is a nominal and adjectival suffix in Persian which is believed by most researchers to express the subjective (agentive) meaning. The purpose of the present research is to explore this suffix within the framework of two theories of Construction Morphology and Cognitive Grammar in order to provide a cognitive and constructional account of the formation of words with this suffix. Empirically, the paper adopts a corpus-based method and theoretically, it adopts a cognitive and constructional approach. The data include a corpus of 29 derivational words having the suffix ‘-gɑr’ extracted from the authors’ own morphological corpus (including more than 10000 complex words) and Farhang-e Zansoo (Reverse Dictionary, Keshani 1993). The results of the research reveal that the suffix ‘-gɑr’ can appear in six different constructional subschemas to express the cognitive domains of agenthood, voice and relation. The results also show that the two cognitive process of construal and categorization have crucial roles in the formation of these constructional subschemas and the semantic category of the suffix ‘-gɑr’.
Keywords: persian suffix ‘-g?r’, ponstruction morphology, cognitive morphology, cognitive grammar, construction-based approach, derivative suffix, affixation -
Pages 67-87The relationship between semantics and phonology is generally denied (Archangeli & Pulleyblank, 1994: 5, 433). That is, semantic and phonological changes usually apply independently. Phonological processes of Persian which convert a phonemic representation to its phonetic representation mostly do not involve any meaning changes. However, there are few idiosyncratic words in Persian whose phonetic representations which are used in the colloquial style differ in meaning from their phonemic representations.Various types of semantic changes including extensionand restriction of meaning or both, in addition to pragmatic changes occur in these words. In some cases the meaning changes accompany a change in spelling too. This research addresses phonology-semantics interaction using “lexical-access constraints” (Boersma, 2001), in optimality theory as the sole theory to make the analysis of phonology-semantics interaction to some extent possible. Furthermore, some of these interactions occur to save energy and to make less muscular effort. This is usually discussed in functional rather than formal approaches. Following Kirchner (1989) this research integrates functionalism and formalism in optimality theory to deal with this issue.Keywords: phonology-semantics interaction, phonetic changes, semantic changes, lexical-access constraints, style shifting
-
Pages 89-107The relationship between semantics and phonology is generally denied (Archangeli & Pulleyblank, 1994: 5, 433). That is, semantic and phonological changes usually apply independently. Phonological processes of Persian which convert a phonemic representation to its phonetic representation mostly do not involve any meaning changes. However, there are few idiosyncratic words in Persian whose phonetic representations which are used in the colloquial style differ in meaning from their phonemic representations.Various types of semantic changes including extensionand restriction of meaning or both, in addition to pragmatic changes occur in these words. In some cases the meaning changes accompany a change in spelling too. This research addresses phonology-semantics interaction using “lexical-access constraints” (Boersma, 2001), in optimality theory as the sole theory to make the analysis of phonology-semantics interaction to some extent possible. Furthermore, some of these interactions occur to save energy and to make less muscular effort. This is usually discussed in functional rather than formal approaches. Following Kirchner (1989) this research integrates functionalism and formalism in optimality theory to deal with this issue.Keywords: phonology-semantics interaction, phonetic changes, semantic changes, lexical-access constraints, style shifting
-
Pages 109-128Some linguistic forms may become polysemous through language changes and lose their core meaning. Sometimes these forms may stay as relics in different constructions and their core meaning is not understandable without historical studies. In Persian language, “var / bar” means “side, beside”. “var / bar” has been varah- in Avestan language, and "war" in Middle Persian, which used to mean "chest". In Dari Persian (prose and poetry in the Islamic era), meaning of "bar" has changed to "embrace, side, beside, in somebody’s presence" and also "front" through broadening and metonymy. Today, “var / bar” is used to construct words such as “barobazu” (shoulders and arm), baroru (face)" and phrases such “dar bar dâštan” (include), and although it is morphologically distinguishable for Persian speakers, it is semantically opaque. These compounds and syntactic structures are in primary stages of lexicalization in Persian. In “vare dele kasi nešastan” (being with someone), “var” is a preposition and its grammaticalization process is in intermediate stage.Keywords: var, bar, semantic change, grammaticalization, lexicalization
-
Pages 129-150
The aim of this research is to study the borrowing of Persian conjunctions by speakers of Azerbayjani Turkish and its effect on their language. Data were collected from Azerbayjani Turkish resources and its speakers in Ardabil province. Data analysis based on linguistic and non-linguistic criteria of borrowing/code-switching differentiation shows that the majority of Persian conjunctions have been borrowed by Azerbayjani Turkish and some of them appear as code-switched elements in bilinguals’ speech. The findings correspond to Myers-Scotton’s view confirming borrowing/code-switching continuum as a mechanism for accomplishment of borrowing process. Speakers of Azerbayjani Turkish borrow Persian conjunctions to combine their language clauses. They do not substitute Persian compound sentence structures with those from their native language ones and they use the structures of both due to pragmatic reasons. The results match the second level of Thomason & Kaufman’s (1988) borrowing hierarchy supposing slight and limited changes to conjunction borrowing.
Keywords: conjunctions, persian, azerbayjani turkish, borrowing, code-switching -
Pages 151-169In this paper, we attempt to present an alternative approach to the concept of translational explicitaion. First, we shortly evaluate the validity of a fundamental presupposition widespread in explicitation research according to which, if converting A to B is an instance of explicitation, then converting B to A cannot have an explicitating effect. Then we introduce explicitation in translation as a pragmatic decision made by the translator to reduce processual effort on the part of target language audience and to provide an easier and faster access to the “meaning” of the text. Then, within the framework of construal operations (Croft Cruse, 2004), we propose a new taxonomy of explicitational mechanisms. These mechanisms change the way in which a construal operation is applied in source text and bring about construals in the target text which provide easier access to what the translator construes as the gist of the usage-event. All four construal operations, i.e., attention, judgment, perspective and constitution can be the locus of these explicitating mechanisms.Keywords: explicitation, translation, construal operations, explicitating mechanisms, source text, target text
-
Pages 171-194Motivation for learning a new language is both self and time-oriented. The language learner’s motivation experiences gradual fluctuation over time and the view of oneself is different on each timescale of the study. Interaction among different timescales throughout the Second Language Development (SLD) is a novel area of investigation (De Bot, 2015). In order to probe this interactive nature, the present study aimed to examine the motivational dynamics of a group of Persian learners on a longer timescale composed of tasks performed on a shorter timescale. To this end, a group of 96 Arab and Chinese Persian learners in both elementary and intermediate levels were surveyed at the onset (before performing tasks) and the end of the course (after performing tasks) to better picture the interplay of different motivational themes over time. The results revealed different manifestations of components of L2 Motivational Self System (L2MSS) over different timescales of the study. Apart from this evolutionary manifestation of L2MSS components, ANOVA results revealed significant differences between scores of each individual component among these two timescales. In sum, results of the study confirmed temporal and visionary variation in participants’ motivation. Finally, some implications were derived from the findings of the study.Keywords: fluctuations, interaction, timescales, L2 motivational self-system, second language development
-
Pages 195-214Lexical Functional Gramma (LFG) is a non-transformational generative grammar, which excludes concepts such as deep structure, surface structure and transformation. Rather than shifting a deep structure into a surface form through transformations, LFG maintains the idea that several structures exist in parallel levels. The two main structures in the LFG are constituent structure and function structure, which are abbreviated as c-structure and f- structure, respectively. LFG is also comprised of other structures including argument structure, semantic structure, and information structure. The present paper mainly focuses on the f-structure to prove the capability of LFG in explaining some linguistic phenomena and characteristics of Persian language such as passivization, non-configurationality, and topicalization. Certain Persian structures such as simple and compound sentences, complement clauses, and genitive structures are studied and, following 10 grammatical roles are introduced for Persian Lodrup’s (2011) model, which are classified as argument vs. non-argument and discourse vs. non-discourse.Keywords: lexical functional grammar, constituent structure, function structure, grammatical functions
©2000-2024 magiran.com All Rights Reserved.