فصلنامه تازه های بیوتکنولوژی سلولی مولکولی
پیاپی 19 (تابستان 1394)

از بین بیش از 23000 متابولیت ثانویه میکربی شناخته شده، 42% آنها از اکتینوباکترها جدا شده است. این متابولیت های ثانویه فعالیت زیستی وسیعی نظیر فعالیت های ضد باکتریایی، ضد قارچی، ضد انگلی، ضد ویروسی، ضد تومور، سرکوب کننده ایمنی، حشره کش، ضد التهاب، آنتی اکسیدان و دیگر فعالیت ها را دارند. در سال های گذشته پژوهش های متعددی در مورد این فعالیت های زیستی در کشور انجام شده است، با این وجود گزارشی در مورد فعالیت آنتی اکسیدانی اکتینومایست های کشور منتشر نشده است. هدف این پژوهش بررسی توان تولید آنتی اکسیدان های طبیعی از منابع میکروبی با منشاء بومی است.
مواد و 50 سویه اکتینومایست بومی ایران، ذخیره شده در مرکز کلکسیون میکروارگانیسم های دانشگاه تهران انتخاب شدند و پس از انجام مراحل اسپورزایی، پیش تخمیر و تخمیر، عصاره مایع تخمیر با اتیل استات استخراج شد. فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره های مایع تخمیر بدون حلال، به روش DPPH با استفاده از مقایسه آنتی اکسیدان های اسیدآسکوربیک و BHA مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین سمیت عصاره ها با استفاده از تست آرتمیا مورد بررسی قرار گرفت. سویه های منتخب دارای فعالیت به روش مولکولی شناسایی شدند.
نتایج نشان داد که در میان 50 عصاره اکتینومایست، 10% عصاره ها فاقد فعالیت آنتی اکسیدانی، 20% دارای فعالیت آنتی اکسیدانی بالا (200IC50<)، 32% دارای فعالیت آنتی اکسیدانی متوسط (400

فاکتور محرک کلنی گرانولوسیت (G-CSF) به عنوان فاکتور رشد هماتوپوئیتیک می تواند سلول های بالغ خونی را تحریک نمایند و امروزه نوع نوترکیب آن در درمان نوتروپنی ناشی از شیمی درمانی سرطان های سرکوبگر میلوئید، پیوند مغز استخوان، شیمی درمانی در لوسمی میلوئید حاد و نوتروپنی مزمن و شدید به کار می رود. هدف از این مطالعه، مقایسه بیان G-CSF نوترکیب انسانی در دو سویه از اشریشیاکلی بوده است.
ژن G-CSFانسانی با تغییر کدون های آن به صورت بهینه شده برای بیان در سیستم پروکاریوتی، در وکتور pGEM سنتز شده و در وکتور بیانی pET23a همسانه سازی شد. سپس وکتور pET/G-CSF در دو سویه بیانی از اشریشیاکلی به نام Origami و BL21، ترانسفرم شد و بیان آن در این دو میزبان مقایسه گردید.
نتایج هضم آنزیمی، صحت مراحل کلونینگ را در وکتور pET23a نشان داد. همچنین تحت شرایط یکسان و بعد از القای میزبان ها با IPTG، بیشترین بیان پروتئین rhG-CSF در سویه Origami E. coli مشاهده گردید.
نتایج این مطالعه نشان داد که سویه E. coli Origami سویه مناسبی جهت بیان G-CSF انسانی می باشد و این سویه می تواند به عنوان یک میزبان مناسب جهت بیان این پروتئین در مقیاس بالاتر پیشنهاد گردد.

آنزیم لیپاز (EC.3.1.1.3) به عنوان عضوی از گروه کربوکسیلیک استر هیدرولازها، کاتالیز آبکافتی تری آسیل گلیسرول را جهت آزاد سازی اسیدهای چرب، گلیسریدها و گلیسرول به عهده دارد. با شناخت توانایی لیپاز جهت کاتالیز واکنش استریفیکاسیون، فصل گسترده ای در زمینه کارایی های این آنزیم آغاز شده است. قارچ رایزوپوس اوریزا، از جمله منابع میکروبی شناخته شده در تولید آنزیم لیپاز است. تمرکز مطالعه حاضر بر روی تعیین زمان بهینه رشد قارچ جهت تولید و نگه داشت آنزیم لیپاز درون -سلولی است و همچنین فعالیت استریفیکاسیون سلول های کشت یافته به فرم آزاد و تثبیت یافته مقایسه شد. بیوکاتالیست سلولی تولیدی جهت کاتالیز واکنش سنتز استر نرمال-بوتانول و اولئیک اسید تنظیم شد و پیشرفت واکنش مذکور در حضور و عدم حضور غربال های مولکولی مورد بررسی قرار گرفت.
سلول های رایزوپوس اوریزا تثبیت یافته بر پایه لوفای اسفنجی جهت مقایسه با فرم کشت آزاد سلول تهیه شد. سنجش فعالیت استریفیکاسیون از روش کدورت سنجی و با تعیین میزان اسید چرب با قی مانده در محلول واکنش انجام شد.
بر طبق سنجش های انجام شده بیوکاتالیست سلولی به هر دو فرم تثبیت یافته و آزاد در زمان کشت 48 ساعت حداکثر فعالیت استریفیکاسیون دارند. همچنین تثبیت سلولی سبب افزایش فعالیت استریفیماسیون سلولی می شود (4 برابر). ماکزیمم بازده تولید استر پس از برقراری تعادل در 9 ساعت %86 گزارش شده است که در حضور غربال های مولکولی این بازده تا %96 بهبود می یابد.
تثبیت سلولی اثر به سزایی در بهبود فعالیت سنتزی آنزیم لیپاز درون سلولی دارد. هم چنین زمان کشت سلول از اهمیت ویژهای در تعیین میزان ترشح آنزیم لیپاز به خارج از سلول برخوردار است. حذف آب توسط غربال های مولکولی یک روش مناسب جهت افزایش بازده فرایندهای استریفیکاسیون است.

در دهه های اخیر به حامل های دارورسانی در مقیاس نانو بسیار توجه شده است. در طول دو دهه گذشته، نانوذرات سیانوآکریلات به میزان گسترده ای به عنوان حامل های دارورسان مورد مطالعه قرار گرفته اند. در این مطالعه تولید نانوذرات پلی بوتیل سیانوآکریلات (PBCA) به روش پلیمریزاسیون امولسیونی مورد بررسی قرار گرفت.
از روش پلیمریزاسیون امولسیونی و با استفاده از دکستران 70 کیلودالتون به عنوان پایدارکننده، نانوذرات پلی بوتیل سیانوآکریلات ساخته شد. نانوذرات تولیدشده با استفاده از دستگاه های زتاسایزر، میکروسکوپ الکترونی روبشی و میکروسکوپ نوری توصیف شدند. اثر عوامل پلیمریزاسیون بر روی اندازه و توزیع اندازه، بررسی گردید. این عوامل شامل دکستران 70 کیلودالتون، پلی سوربات-80، غلظت یونH+، زمان پلیمریزاسیون، درجه حرارت و سونیکاسیون بودند.
این بررسی نشان داد که غلظت معینی از پایدارکننده برای تولید بهینه نانوذرات، مورد نیاز است. این غلظت در این مطالعه 2 درصد تشخیص داده شد. اثر یون H+ تعیین کننده بود. بطوریکه در 4pH کاهش شدید بازده تولید اتفاق افتاد. همچنین اندازه و توزیع اندازه بالاتر نانوذرات، در دمای oC 50 نسبت به دمای اتاق به دست آمد. نقش سورفاکتانت پلی سوربات-80 در غلظت 001/0 درصد بر روی خواص نانوذرات مثبت ارزیابی شد. علاوه بر این، با افزایش زمان پلیمریزاسیون از 5/5 ساعت به 18 ساعت، نانوذرات شکیل تر به دست آمد.
نتایج نشان دادند که خواص نانوذرات تحت تاثیر عوامل مختلف است که با دستکاری این عوامل می توان نانوذرات با خواص مطلوب به دست آورد. نانوذرات PBCA تحت تاثیر عوامل مختلف است و با دستکاری صحیح آنها می توان نانوذراتی قابل قبول و مطلوب تهیه کرد.

استخراج RNA ی با کمیت و کیفیت مطلوب از نیاز های بنیادی زیست شناسی مولکولی است. جداسازی RNA از بافت های گیاهان چوبی به علت حضور مقادیر زیادی از کربوهیدارات ها، تانن ها و ترکیبات پلی فنولی با مشکلاتی روبروست. بنابراین دستیابی به یک روش استخراج مناسب که بتواند RNA ی کیفی مطلوبی را تولید کند، از اهمیت بالایی برخوردار است.
در این تحقیق سه روش استخراج RNA شامل: 1- زارعی و همکاران، 2-IHBT و 3- روش تغییر یافته CTAB-LiCl مورد بررسی و از پوست میوه های رسیده به عنوان مواد گیاهی برای استخراج RNA استفاده گردید.
در نهایت با توجه به کمیت و کیفیت RNA استخراجی و نتایج حاصل، روش زارعی و همکاران به منظور استخراج RNA با خلوص بالا از پوست انار انتخاب شد. بیشترین مقدار RNAبا کیفیت مطلوب از 100 میلی گرم بافت پوست میوه به مقدار 642 نانوگرم با روش زارعی و همکاران بدست آمد.
از میان روش های مورد آزمایش، روش زارعی و همکاران مناسب ترین روش برای گیاهان با ترکیبات فنولی بالا به ویژه انار می باشد. از این رو نیازی به استفاده از کیت های استخراج و مواد شیمیایی خطرناک احساس نمی شود.

از فناوری نانو در طراحی فرمولاسیون جدید داروها استفاده می گردد. نانوحامل ها برای داروها یا مواد فعال بیولوژیک به منظور بهبود شاخص درمانی استفاده می شوند.کارایی شیمی درمانی با افزایش زمان در معرض دارو قرار گرفتن سلول ها نسبت مستقیم دارد لذا نانو حامل ها به دلیل اندازه کوچکشان به بافت مورد نظر نفوذ کرده و در نتیجه باعث تجمع کارآمد دارو در جایگاه هدف می گردند. 6-جینجرول که اثر مهارکنندگی بررشد سلول های سرطان دارد دراین تحقیق به صورت فرمولاسیون نانو آرکئوزوم پگیله 6-جینجرول تهیه وتاثیر آن بر روی سلولهای سرطانی رده سلولی M CF-7 بررسی گردید.
درابتدا لیپیدهای هالوباکتر سالیناروم استخراج و 6-جینجرول محلول در اتانول،پلی اتیلن گلیکول2000 و توئین80 به آن افزوده وبه کمک اواپوریتور ماده آلی استخراج و سپس رسوب حاصل را در محیط بافر فسفات حل نموده و سپس سونیکه گردید. قطر ذرات با دستگاه زتاسایزر اندازه گیری و در نهایت اثر سایتوتوکسیسیتی فرمولاسیون به روش MTTمورد بررسی قرار گرفت.
قطر نانو آرکئوزوم پگیله 6-جینجرول برابر290 نانومتر بود. همچنین بازده انکپسولاسیون 6- جینجرول در نانو آرکئوزوم پگیله معادل 33/96درصد بدست آمد. سلولهای سرطانی، تحت اثر این فرمولاسیون در دوزهای مختلف تفاوت نشان دادند. ابعاد نانوذرات و مقدار انکپسولاسیون به منظور دارورسانی هدفمند مناسب بود، همچنین نانو آرکئوزوم پگیله 6-جینجرول اثر سایتوتوکسیسیتی بر روی سلولهای سرطان سینه رده سلولی M CF-7 داشت.

سلولز یکی از پرمصرف ترین پلیمرهای زیستی جهت تولید کاغذ، منسوجات و مواد پزشکی می باشد. با توجه به محدودیت منبع اصلی سلولز و حفظ منابع طبیعی، یکی از روش های جالب تولید سلولز روش میکروبی است. از طرف دیگر، به دلیل خالص نبودن سلولز گیاهی و همراهی با لیگنین و همی سلولز، استفاده از سلولز باکتریایی که پلیمری خالص می باشد، ارجحیت دارد. این مطالعه به منظور جداسازی باکتری بومی سودوموناس لوتئولا جهت تولید سلولز و بررسی کیفیت و کمیت تولید سلولز توسط آن انجام گرفت.
چندین نمونه از سرکه های محلی، آبمیوه ها و میوه ها در محیط هسترین-شرام آگار کشت داده شدند. باکتری سودوموناس لوتئولا با آزمون های بیوشیمیایی جداسازی و با روش تایپینگ مولکولی تایید شد. پس از کشت باکتری در محیط هسترین-شرام براث، سلولز در محیط تولید شد. لایه سلولزی تولید شده، پس از تیمار با SDS و NaOH خالص سازی و خشک گردید. در نهایت، هضم آنزیمی با سلولاز و بررسی با میکروسکوپ الکترونی نگاره (SEM) سلولز تولید شده را تایید کرد.
باکتری گرم منفی سودوموناس لوتئولا از نمونه های تهیه شده جداسازی شد. سپس باکتری در محیط هسترین-شرام براث کشت داده شد و پس از 6 روز گرماگذاری در 30 درجه سانتی گراد، سلولز تولید شد. نتایج هضم آنزیمی نشان دهنده حضور سلولز در محیط کشت باکتری بود. بررسی با میکروسکوپ الکترونی نگاره نیز نشان داد که سلولز تولید شده توسط این باکتری دارای ساختار فیبری و شبکه مانند است.
این مورد، اولین گزارش تولید سلولز توسط جدایه بومی سودوموناس لوتئولادر ایران است. کیفیت و کمیت سلولز تولید شده توسط این باکتری در مقایسه با سلولز تولید شده با سویه استاندارد مطلوب ارزیابی شد، لذا به عنوان منبع جدید تولید سلولز معرفی می گردد.

بیوسورفکتانت ها یا بیوامولسیفایرها ترکیبات کاهش دهنده کشش سطحی بوده که توسط بسیاری از باکتری ها و قارچ ها تولید می شوند. اهمیت این ترکیبات را در مقایسه با سورفکتانت های سنتزی می توان در عدم سمیت، سازگاری با محیط زیست، فعالیت در دما،pH و شوری بالا برشمرد. هدف از این تحقیق جداسازی و شناسایی لاکتوباسیلوس های تولیدکننده بیوسورفکتانت و ارزیابی میزان کارآیی بیوسورفکتانت تولید شده بود.
در این پژوهش، نمونه گیری از محصولات لبنی و کشت در محیط MRS انجام شد. سویه های جداسازی شده با قابلیت تولید بیوسورفکتانت بر اساس تست های بیوشیمیایی و مولکولی مورد شناسایی قرار گرفتند. شرایط بهینه تولید بیوسورفکتانت بررسی گردید و فعالیت امولسیفایری آن در یک سیستم مدل غذایی مورد مطالعه قرار گرفت.
در مجموع نه سویه لاکتوباسیلوس از محصولات لبنی جدا شد که در بین آنها دو سویه لاکتوباسیلوس پلانتاروم و لاکتوباسیلوس پنتوزوس بیشترین قابلیت تولید بیوسورفکتانت را دارا بودند. بیوسورفکتانت های استخراج شده از هر دو باکتری نشان دادند که از قابلیت مناسبی در فرایند امولسیون کنندگی برخوردار هستند.
نتایج این پژوهش نشان داد که می توان سویه هایی از لاکتوباسیلوس با قابلیت مناسب تولید بیوسورفکتانت جداسازی نمود و در صورتی که بتوان هزینه های تولید را کاهش داد، امکان بکارگیری چنین سویه هایی جهت تولید بیوسورفکتانت در مقیاس صنعتی به منظور جایگزینی برای امولسیفایرهای سنتزی در صنایع غذایی وجود دارد.

گیاه خرزهره از گیاهان دارویی است که دارای اثرات بیولوژیک متنوعی از جمله اثرهای آنتی اکسیدانی و آنتی باکتریال می باشد. در این تحقیق اثرهای تراتوژنیک و سمیت عصاره متانولی این گیاه بر جنین جوجه به عنوان مدل جانوری مورد مطالعه قرار گرفته است.
عصاره متانولی استخراج شد. عصاره مورد نظر در حلالDMSO حل شده و در غلظت های 5، 10، 20، 40، 60 و80 میکروگرم بر میلی لیتر در محل کیسه هوای تخم مرغ های نطفه دار در روز سوم گرما گذاری تزریق گردید، ودر دمای 7/37-38 درجه سلسیوس گذاشته شد.
در روز 19 پس از گرماگذاری جنین ها از تخم بیرون آورده شدند، مشاهدات نشان داد که بترتیب 4/78، 65، 7/56، 7/46، 66/36 و 66/21 درصد از جنین ها در مقایسه با گروه شاهد زنده ماندند و میزان60/43LD50=بر حسب میکروگرم به ازای هر تخم مرغبدست آمد. ناهنجاری های ظاهری شاملتاخیر در رشد، بدشکلی منقار و پا چنگکی بود در حالیکه ناهنجاری های اسکلتی شامل حذف مهره های دمی و کلسیفیه نشدن مهره های دمی بود.
بررسی ها نشان داد که با افزایش غلظت عصاره متانولی درصد مرگ و میر در مقایسه با گروه شاهد افزایش می-یابد و این عصاره در غلظت های پایین اثر سمیت و ناهنجاری زایی ناچیزی دارد. با توجه به سمیت کم عصاره در غلظت های پایین این عصاره می تواند برای اهداف درمانی مورد استفاده قرار گیرد، و نیازمند مطالعات بیشتر در این زمینه است.

شوید با نام علمی ((Anethum graveolens L. یکی از مهمترین گیاهان دارویی است که اسانس آن در صنایع مختلف داروسازی، آرایشی و غذایی استفاده می شود.
در این تحقیق اثر کودهای زیستی نیتروکسین و شیمیایی نیتروژن بر رشد، عملکرد و ترکیب اسانس گیاه شوید به صورت طرح فاکتوریل دو عاملی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در 3 تکرار اجرا گردید. فاکتور اول شامل کود زیستی نیتروکسین در چهار سطح (بذرمال، سرک، هردو، شاهد) و فاکتور دوم کود شیمیایی نیتروژن در سه سطح (صفر،50، 100کیلوگرم)، تلفیق کود زیستی نیتروکسین و کود شیمیایی نیتروژن و شاهد (بدون کود) بود. برداشت گیاه شوید در مرحله رسیدگی کامل دانه ها انجام شد. اثرات مقادیر ارتفاع بوته، عملکرد و اجزاء عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، تعداد چتردر بوته، تعداد چترک در چتر، تعداد دانه در چترک، وزن هزار دانه و اسانس مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج نشان داد ارتفاع بوته، عملکرد بیولوژیک و اجزاء عملکرد دانه به جز شاخص برداشت تحت تاثیر کودهای زیستی نیتروکسین قرار گرفته و بالاترین میزان این صفات مربوط به کاربرد کود زیستی نیتروکسین بود، هرچند بین این تیمار و تلفیق کود نیتروکسین و نیتروژن اختلاف معنی داری مشاهده نشد. کاربرد کودهای شیمیایی نیتروژن سبب افزایش معنی دار ارتفاع بوته، عملکرد بیولوژیک، اجزاء عملکرد دانه، درصد اسانس به جز تعداد چتر در بوته، وزن هزار دانه و شاخص برداشت نسبت به شاهد شد. نتایج نشان داد که میزان اسانس نیز به طور معنی داری تحت تاثیر تیمارهای کودی قرار گرفته و کاربرد کود زیستی نیتروکسین و پس از آن کود شیمیایی نیتروژن بیشترین میزان اسانس را تولید نمودند. نتایج نشان داد کاربرد کودهای زیستی و شیمیایی نیتروژن بر ترکیبات تشکیل دهنده اسانس شوید تاثیر داشته و با تیمارهای مختلف کودی میزان کاروون نسبت به تیمار شاهد افزایش نشان داد.
کاربرد کودهای زیستی به تنهایی و یا در ترکیب با کود شیمیایی در بهبود صفات کمی و کیفی گیاه دارویی شوید تاثیر مثبتی داشته و به جای مصرف مداوم کود شیمیایی می توان با استفاده بهینه از نهاده های زیستی در راستای کشاورزی پایدار و کاهش آلودگی ناشی از مصرف کود شیمیایی نیتروژنه گام برداشت.

پپتید سه گانه یICD-85 با وزن مولکولی 10000 تا 30000 دالتون می باشد که از سم مار قهوه ای ایرانی AgkistrodonHalysو سم عقرب زرد رنگ Hemiscorpiuslepturus استخراج گردید. این ترکیب از طریق ایجاد آپوپتوز باعث مهار سلول های سرطانی می گردد.در این مطالعه، تولید و نشاندارسازی این پپتید سه گانه انجام پذیرفته است.
ابتدا این پپتید سه گانه از سم مار و عقب زرد رنگ توسط فرایند های تحریک جدا شده و پس از انجام جداسازی از روش کروماتوگرافی ژل و کروماتوگرافی با کارایی بالا، این پپتید سه گانه ICD85 توسط ید-131 با روش کلرامین نشاندار گردید.
نتایج توزیع بیولوژیکی نشان داد که این ترکیب نشاندار در یک موش مبتلا به سرطان پستان در مدت یک ساعت به میزان حدود 15درصد در تومور تجمع دارد و ارگانهایی همچون کبد و کلیه بیشترین تمرکز را دارد. نسبت توزیع ترکیب ICD-85 در غده سرطانی نسبت به خون معادل 293 درصد مشاهده شد.
ترکیب ICD-85 نشاندار با ید-131 می تواند بعنوان یک عامل تشخیصی در تصویربرداری تومورهای سرطانی سینه مورد استفاده قرار گیرد. این موضوع با نتایج به دست آمده از توزیع بیولوژیکی در بدن موش تایید گردید.

از آنجایی که در سالهای اخیر نقش عنصر کم مصرف سیلیکون در انبارمانی مورد توجه قرار گرفته است، در این تحقیق، از سیلیکون برای افزایش طول دوره انبارمانی رقم شابلون آلو (Prunussalicina‘Shablon’) استفاده شد.
میوه ها بلافاصله پس از برداشت در دو گروه آزمایشی تقسیمبندی و گروه اول به مدت 30 دقیقه در محلول 5 گرم در لیتر سیلیکات و گروه دوم (شاهد) در آب مقطر قرار گرفتند.سپس نمونه ها به دمای 4 درجه سانتیگراد و رطوبت حدود 80 درصد انتقال یافتند.
نتایج نشان داد که هر چند تیمار سیلیکون فعالیت آنزیم کاتالاز را در میوه آلو متاثر نکرد ولی باعث کاهش افت وزن میوه ها، افزایش معنی دار غلظت فنلها و همچنین افزایش فعالیت آنزیمهای سوپراکسید دیسموتاز و فنیلآلانینآمونیالیاز نسبت به شاهد شد.
بحث: سیلیکون با افزایش فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز باعث کاهش معنی دار مقدار مالوندیآلدئید وبا افزایش فعالیت فنیلآلانینآمونیالیازباعث زیادشدن غلظت فنلها در میوه آلو شد و در نهایت توانست باعث بالارفتن مقاومت میوه ها در برابر تنش سرما شود.
سیلیکون از یک طرف با افزایش توان سیستم آنتیاکسیدانت باعث بالا رفتن مقاومت میوه ها در برابر تنش سرما شد و از طرف دیگر با افزایش غلظت فنلهابر کیفیت و ارزش غذایی آنهاافزود.

از نانوذرات آرکئوزومی در دارورسانی، به منظور افزایش اثربخشی دارو و کاهش عوارض جانبی استفاده می شود. در همین راستا در این مطالعه از این نانوذره به عنوان حامل سیس پلاتین استفاده شد.
پس از کشت آرکی باکترهای متانوژن در محیط کشت مایع روتین و رشد آن، از سانتریفیوژ برای جداسازی آرکئوزوم از غشاء آرکی باکتر استفاده گردید. سپس با استفاده از بافرفسفات حاوی پلی اتیلن گلیکول و سیس پلاتین و هم زن مغناطیسی، امولسیونی هموژن از آرکئوزوم ها به دست آمد. همچنین از سونیکاسیون جهت تهیه ابعاد نانو از آرکئوزوم ها و بارگذاری دارو بر روی این نانوذرات استفاده گردید. میزان کپسولاسیون سیس پلاتین در نانوذرات آرکئوزوم با استفاده از اولتراسانتریفیوژ و جداسازی سوپرناتانت، تعیین شد. از تست MTT و رده سلولی MCF-7 جهت تعیین سمیت سلولی سیس پلاتین نانوآرکئوزومه پگیله، غیر پگیله و استاندارد استفاده شد.
نانوذرات حاوی دارو با موفقیت ساخته شدند. میزان سیس پلاتین بارگذاری شده بر نانوآرکئوزوم غیرپگیله و پگیله بترتیب 52/54% و 16/70% تخمین زده شد. همچنین اندازه این ذرات بترتیب 84/132 و 31/388 نانومتر محاسبه گردید. میزان سایتوتوکسیسیتی دارو در حالت آرکئوزومه پگیله بیشتر از غیرپگیله تخمین زده شد. اما به هرحال، این مقادیر نسبت به شکل استاندارد دارو به میزان قابل ملاحظه ای، بیشتر برآورد گردید.
از نانوحامل های آرکئوزوم می توان به عنوان حامل مناسب سیس پلاتین استفاده کرد، که در این بین پگیلاسیون نانودارو باعث افزایش کارایی آن نسبت به شکل غیرپگیله می شود.

کنسر تستیس آنتی ژن ها دست های از آنتی ژن ها می باشند که به طور ویژه بیان آن ها در سلول های زایا و انواع مختلفی از سرطان ها دیده شده است. یکی از اعضای این خانوادهMAGEA4 می باشد که این آنتی ژن با انواع تومورها در ارتباط است. از آنجا که عملکرد این ژن هنوز به درستی مشخص نشده است، هدف از این مطالعه تکثیر و کلونینگ این ژن در وکتور بیانی به منظور تولید پروتئین نوترکیب بیان کننده MAGEA4 است.
از طریقPCR و با استفاده از پرایمرهای اختصاصی حاوی برش آنزیم محدود کننده ژن MAGEA4 تکثیر شد. محصول PCR خاص شده بین سایت های BamH1 وXho1 وکتور pTZ57/R قرار گرفت و در سویه Top10 اشرشیاکلی ترانسفورم گردید و توسط IPTG وX-Gal غربالگری شد. صحیح قرا گرفتن قطعه MAGEA4 توسط برش آنزیمی و تعیین توالی بررسی گردید. سپس ساب کلونینگ این ژن در وکتور بیانی pRUF با همان جایگاه های برش آنزیمی صورت پذیرفت.
تایید نهایی از طریق PCRکلنی و برش آنزیمی، تعیین توالی صورت گرفت. بنابراین ژنMAGEA4 در جایگاه برشی آنزیمی پلاسمید pRUF کلون شد.
مطالعه حاضر گام مهمی جهت تولید پروتئین نوترکیب و استفاده از آن جهت پی بردن به عملکرد این ژن و اهداف درمانی به منظور درمان سرطان می باشد.