فهرست مطالب

علوم دامی (پژوهش و سازندگی) - پیاپی 110 (بهار 1395)

نشریه علوم دامی (پژوهش و سازندگی)
پیاپی 110 (بهار 1395)

  • تاریخ انتشار: 1395/03/20
  • تعداد عناوین: 18
|
  • امین عشایری زاده*، بهروز دستار، محمود شمس شرق، علیرضا صادقی ماهونک، سعید زره داران صفحات 3-16
    این آزمایش به منظور بررسی کاهش گلوکوزینولات ها در کنجاله کلزا به روش تخمیر حالت جامد و اثرات آن بر عملکرد و جمعیت میکروبی دستگاه گوارش انجام شد. تخمیر کنجاله کلزا با کشت مخلوط مایع حاوی لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس، باسیلوس سابتیلیس و آسپرژیلوس نایجر در نسبت 1 به 2/1 انجام شد. پس از 25 روز تخمیر، مقدار گلوکوزینولات ها از 21/12 به 93/3 میکرومول در گرم کنجاله کاهش یافت. تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی سویه کاب 500 در قالب طرح کاملا تصادفی به 5 تیمار آزمایشی با 4 تکرار و هر تکرار با 15 جوجه اختصاص داده شد. تیمارهای آزمایش شامل جایگزینی صفر، 50 و 100 درصد کنجاله کلزای خام و یا تخمیری با کنجاله سویا در جیره غذایی بودند. نتایج آزمایش نشان دادند که کنجاله کلزای تخمیری در مقایسه با کنجاله کلزای خام در جیره سبب بهبود عملکرد جوجه های گوشتی شد(05/0>P) و حتی عملکرد گروه تغذیه شده با جیره حاوی 50 درصد کنجاله کلزای تخمیری مشابه با گروه تغذیه شده با جیره شاهد بود. چربی محوطه بطنی در تیمارهای حاوی کنجاله کلزای تخمیری نسبت به سایر تیمارها به طور معنی داری کمتر بود (05/0>P). جمعیت باکتری های اسید لاکتیکی در چینه دان جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های حاوی کنجاله کلزای تخمیری به طور معنی داری بیشتر ولی جمعیت کلی فرم ها به طور معنی داری کمتر از سایر گروه ها بود (05/0>P). نتایج نشان دادند که استفاده از کنجاله کلزای تخمیری در مقایسه با کنجاله کلزای خام سبب بهبود عملکرد و تعادل فلور میکروبی دستگاه گوارش جوجه های گوشتی می شود و در نتیجه امکان استفاده از کنجاله کلزای تخمیری به عنوان یک منبع پروتئینی جایگزین برای کنجاله سویا در جیره غذایی جوجه های گوشتی وجود دارد.
    کلیدواژگان: تخمیر، جوجه گوشتی، عملکرد، کنجاله کلزا، گلوکوزینولات
  • محمود وطن خواه*، مهراب فرجی نافچی صفحات 17-30
    در این مطالعه پارامترهای تولیدی، تولیدمثلی، جمعیتی، مدیریتی و اقتصادی حاصل از رکوردگیری تعداد 12 واحد گاوداری صنعتی با اندازه 20 تا 250 راس و با ظرفیت 1240 راس گاو مولد، طی یک چرخه کامل تولیدی در خلال سال های 1389 تا 1391 به منظور تعیین ارزش های اقتصادی صفات مهم، مورد استفاده قرار گرفتند. صفات اقتصادی موجود در معادله سود شامل صفات ماندگاری و بقاء (شامل زنده مانی گاو، زنده مانی گوساله تا 3 ماهگی، زنده مانی تلیسه از 3 ماهگی تا زایمان، وزن تلیسه داشتی، طول عمر اقتصادی گاو و وزن بدن گاو)، صفات تولیدمثلی و بهداشتی (شامل میزان آبستنی، میزان زنده زایی، فاصله گوساله زایی، میزان سخت زایی و سن تلیسه در اولین گوساله زایی) و صفات تولیدی (شامل وزن شیرگیری گوساله، وزن گوساله نر پرواری، تولید شیر، تولید چربی و تولید پروتئین) بودند. ضرایب اقتصادی و اهمیت نسبی صفات به ازای یک انحراف استاندارد ژنتیکی افزایش در هر صفت با استفاده از گرایش حداکثر سود برآورد شد. نتایج نشان دادند که مجموع اهمیت نسبی گروه های مختلف صفات برای سطوح مختلف تولید شیر 15/38 تا 05/36 درصد برای صفات ماندگاری و بقاء، 80/34 تا 59/36 درصد برای صفات تولیدمثلی و بهداشتی و 05/27 تا 80/27 درصد برای صفات تولیدی بدست آمد. با افزایش تولید شیر اهمیت نسبی صفات ماندگاری و بقاء کاهش و صفات تولیدمثلی و بهداشتی افزایش یافتند. اهمیت نسبی برآورد شده برای گروه های مختلف صفات در این مطالعه، می تواند در تشکیل شاخص های انتخاب چند صفتی برای اصلاح نژاد گاوهای شیری با سطوح مختلف تولید شیر استفاده شوند
    کلیدواژگان: اهداف اصلاحی، ارزش اقتصادی، اهمیت نسبی، گاو شیری
  • صیفعلی ورمقانی*، هوشنگ جعفری، قاسم مقصودی نژاد صفحات 31-44
    این تحقیق به منظور بررسی تاثیر گیاه دارویی جغجغه (Prosopis farcta) بر عملکرد رشد، خصوصیات لاشه و فراسنجه های بیوشیمیایی سرم خون جوجه های گوشتی اجراء شد. در این آزمایش، تعداد 288 قطعه جوجه گوشتی یک روزه مخلوط نر و ماده (سویه راس- 308) با 3 تیمار و 4 تکرار و 24 جوجه در هر تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی به مدت 49 روز مورد مطالعه قرار گرفتند. جیره های غذایی شامل جیره پایه (جیره شاهد) و جیره پایه به علاوه 1 و 2 درصد پودر گیاه کامل جغجغه بودند. نتایج حاصل از این آزمایش نشان دهنده اختلاف معنی دار میانگین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک میان تیمارهای آزمایشی بود، به طوری که جوجه های دریافت کننده جیره حاوی 2 درصد گیاه جغجغه در مقایسه با سایر تیمارها بیشترین ضریب تبدیل غذایی را در پایان دوره پرورش داشتند (01/0P<). با وجود این که میزان خوراک مصرفی روزانه تحت تاثیر استفاده از گیاه جغجغه قرار نگرفت اما درصد تلفات در گروه های حاوی گیاه جغجغه به طور معنی داری کمتر از گروه شاهد بود (05/0P<). همچنین، سطوح مختلف جغجغه سبب کاهش معنی دار مقادیر کلسترول کل و کلسترول LDL سرم خون جوجه های گوشتی شد(05/0P<). نتایج آزمایش حاضر نشان می داد که استفاده از پودر گیاه جغجغه در جیره غذایی جوجه های گوشتی در سطح 1 درصد نه تنها تاثیر سوئی بر عملکرد رشد ندارد، بلکه باعث کاهش کلسترول کل، کلسترول LDL و تلفات نیز می شود
    کلیدواژگان: تلفات، جغجغه، جوجه گوشتی، عملکرد رشد، کلسترول
  • عبدالحکیم توغدری*، نورمحمد تربتی نژاد، تقی قورچی، آشورمحمد قره باش صفحات 45-54
    این آزمایش، جهت تعیین گوارش پذیری دانه جو و ذرت فرآوری شده در اسب نژاد ترکمن با استفاده از روش کیسه های نایلونی متحرک انجام شد. بدین منظور، از چهار راس مادیان ترکمن استفاده شد. غلات آزمایشی شامل جو و ذرت بودند که به چهار شکل مختلف شامل پولکی شده با بخار، فرآوری شده با اشعه مادون قرمز، پلت شده و بدون فرآوری مورد استفاده قرار گرفتند. خوراک های مورد نظر به مقدار یک گرم در داخل هر کیسه ریخته شدند و توسط لوله بینی- معده ای به داخل دستگاه گوارش فرستاده شدند. جمع آوری کیسه ها از طریق مدفوع انجام گرفت و پس از شستشو و خشک کردن آن ها مقدار ماده خشک، نشاسته، پروتئین خام و عصاره اتری نمونه ها اندازه گیری و گوارش پذیری هر کدام محاسبه گردید. اطلاعات حاصل از آزمایش به صورت طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 4×2 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان دادند که گوارش پذیری ماده خشک جو بالاتر از ذرت می باشد (05/0>P)، همچنین، میکرونیزه کردن غلات باعث افزایش گوارش پذیری ماده خشک نسبت به سایر روش های فرآوری گردید (05/0>P). گوارش پذیری نشاسته بین دو غله تفاوتی نداشت، ولی میکرونیزه کردن و پولکی کردن غلات باعث افزایش گوارش پذیری نشاسته نسبت به سایر روش های فرآوری شد (05/0>P). مقایسه جداگانه تاثیر فرآوری بر دانه جو و ذرت نشان داد که پلت کردن ذرت باعث افزایش گوارش پذیری پروتئین خام نسبت به جو می شود (05/0>P). گوارش پذیری عصاره اتری بین دو غله تفاوت معنی داری داشت و دانه ذرت دارای گوارش پذیری بالاتری نسبت به دانه جو بود (05/0>P). به طور کلی، می توان این گونه نتیجه گیری نمود که فرآوری با مادون قرمز و پولکی کردن با بخار، سبب بهبود گوارش پذیری ماده خشک و نشاسته در دستگاه گوارش اسب می شوند و فرآوری، تاثیر بیشتری بر دانه جو داشت.
    کلیدواژگان: فرآوری غلات، گوارش پذیری، روش کیسه های نایلونی متحرک، اسب ترکمن
  • وحید قاسملو، سید عبدالله حسینی*، هوشنگ لطف الهیان، امیر میمندی پور صفحات 55-66
    این آزمایش به منظور ارزیابی اثرات پروبیوتیک، آنتی بیوتیک، روغن اسانس گیاه دارویی پونه و روغن اسانس کپسوله شده ی پونه بر عملکرد، خصوصیات لاشه و ایمنی جوجه های گوشتی آرین انجام گردید. تعداد 625 قطعه جوجه ی گوشتی سویه ی آرین در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تیمار و 5 تکرار از سن 1 تا 42 روزگی مورد آزمایش قرار گرفتند. تیمار ها شامل:1- تیمار شاهد بدون افزودنی،2 -تیمار شاهد+ پروبیوتیک(1/0 گرم در کیلوگرم پروتکسین)،3- تیمار شاهد + آنتی بیوتیک(15/0گرم در کیلوگرم آویلامایسین)، 4- تیمار شاهد + روغن اسانس پونه(2/0 گرم در کیلوگرم) و 5- تیمار شاهد + روغن اسانس کپسوله پونه(1 گرم در کیلوگرم) بودند. نتایج نشان دادند استفاده از روغن اسانسی کپسوله شده ی پونه بر وزن پرنده، خوراک مصرفی، درصد ماندگاری و شاخص تولید اثر معنی داری نداشت(05/0) ولی میانگین های درصد سینه تمایل به معنی داری نشان داد(07/0P=). عیار پادتن علیه گلبول قرمز گوسفندی(07/0P=) وایمنوگلوبولینG(09/0P=) تمایل به معنی داری داشتند، ولی سطح ایمنوگلوبولین Mمعنی دار نبود(05/0P>). استفاده ازتیمارهای پروبیوتیک، آنتی بیوتیک، روغن اسانس گیاه دارویی پونه و روغن اسانس کپسوله شده ی پونه تاثیر معنی داری بر سطح گلبول های سفید خون نداشتند(05/0 کلیدواژگان: جوجه های گوشتی، روغن اسانسی پونه ی کپسوله شده، آنتی بیوتیک، عملکرد، سیستم ایمنی
  • سلیمه یزدانی، زربخت انصاری، حمید دلدار، سیدعلی جعفرپور، سارا بهشتی* صفحات 67-80
    این پژوهش به منظور ارزیابی استفاده از سطوح مختلف ژل آلوئه ورا و آنتی بیوتیک نئومایسین بر عملکرد، ویژگی های لاشه، کیفیت گوشت و بعضی فراسنجه های خونی جوجه های گوشتی انجام شد. تعداد 180 قطعه جوجه گوشتی نر راس (308)، در قالب طرح کاملا تصادفی با پنج تیمار، سه تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار استفاده شدند. تیمار های آزمایشی شامل: تیمار شاهد (بدون افزودنی)، سطوح مختلف 5/1، 2، 5/2 درصد ژل آلوئه ورا و آنتی بیوتیک نئومایسین (2/0 گرم در کیلوگرم جیره) بودند. خوراک مصرفی، افزایش وزن بدن، ضریب تبدیل غذایی، برخی از خصوصیات لاشه، فراسنجه های خونی و خصوصیات فیزیکی و شیمیایی گوشت اندازه گیری شدند. در دوره پایانی و کل دوره به ترتیب، جوجه هایی که تیمارهای2 ، 5/2 و 2 درصد ژل آلوئه ورا دریافت کرده بودند کمترین مصرف خوراک و در دوره رشد، بیشترین افزایش وزن را از خود نشان دادند. همچنین، ضریب تبدیل در دوره پایانی و کل دوره در تیمار 2 درصد ژل کاهش معنی داری داشت (05/0>P). بیشترین مقدار وزن نسبی قلب مربوط به تیمار 5/1 درصد ژل بود. در شش هفتگی، تیمار های نئومایسین، 2 و 5/2 درصد ژل، کمترین غلظت کلسترول پلاسما و LDLرا داشتند (05/0>P). بیشترین ماده خشک در بافت عضله سینه مربوط به تیمار 2 درصد ژل و بیشترین پروتئین مربوط به تیمار های مکمل شده با ژل آلوئه ورا و نئومایسین بود (05/0>P). افزودن 5/2 درصد ژل آلوئه ورا به جیره به طور معنی داری ماده خشک و چربی ران را افزایش داد (05/0>P). تیمار 5/1 درصد ژل آلوئه ورا دارای بیشترین سختی بافت ران و تیمار 5/2 درصد ژل دارای بیشترین به هم پیوستگی و الاستیسیته بود (05/0>P). بر اساس نتایج آزمایش حاضر، اگرچه افزودن ژل آلوئه ورا به جیره جوجه های گوشتی تاثیر مثبتی بر ویژگی فیزیکی گوشت نداشت ولی موجب بهبود کیفیت شیمیایی گوشت و صفات عملکردی شد
    کلیدواژگان: ژل آلوئه ورا، آنتی بیوتیک، خصوصیات لاشه، فراسنجه های خونی، جوجه های گوشتی
  • ابوذر نجف زاده، حسن درمانی کوهی*، نوید قوی حسین زاده، محمد روستایی علی مهر، منیر پور قاسمی صفحات 81-90
    این پژوهش با هدف بررسی اثر آلتیمیت اسید و عصاره کاسنی بر عملکرد، تیتر نیوکاسل و وزن ارگان های لنفوئیدی جوجه های گوشتی انجام شد. برای این منظور، از 330 قطعه جوجه گوشتی نر و ماده یک روزه سویه راس 308 در قالب یک طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل 2×3 استفاده شد. فاکتورهای استفاده شده شامل 3 سطح آلتیمیت اسید (0، 5/0 و 1 میلی لیتر در یک لیتر آب) و 2 سطح عصاره کاسنی (0 و 2 میلی لیتر در یک لیتر آب) بودند. عیار آنتی بادی علیه بیماری نیوکاسل با روش HI تعیین شد. در پایان دوره از هر تکرار 2 جوجه (نزدیک به میانگین تکرار) انتخاب شدند و پس از کشتار نسبت وزن طحال، بورس و تیموس جوجه ها به وزن زنده سنجیده شد. نتایج نشان دادند که استفاده از آلتیمیت اسید باعث کاهش مصرف خوراک روزانه و افزایش وزن جوجه ها شد(05/0P<)، ولی تاثیری بر ضریب تبدیل خوراک نداشت. تیمار دریافت کننده عصاره کاسنی افزایش وزن بیش تری در مقایسه با تیمار شاهد داشت (05/0P<) ولی تفاوت مصرف خوراک روزانه و ضریب تبدیل آن در مقایسه با تیمار شاهد معنی دار نبود. تیمارهای دریافت کننده آلتیمیت اسید تفاوت معنی داری با تیمار شاهد از نظر وزن طحال، بورس و تیموس نداشتند. استفاده از عصاره کاسنی باعث افزایش معنی دار تیموس جوجه ها شد(05/0P<)، ولی بر وزن طحال و بورس آن ها تاثیر معنی داری نداشت. اثراصلی و اثر متقابل آلتیمیت اسید و عصاره کاسنی بر تیتر آنتی بادی علیه واکسن نیوکاسل به صورت معنی داری بیش تر از تیمار شاهد بود. نتایج این تحقیق نشان دادند که استفاده از عصاره کاسنی در جیره تاثیر مثبت معنی داری بر عملکرد رشدی جوجه های گوشتی داشت ولی آلتیمیت اسید اثر منفی و کاهشی از خود بر عملکرد رشدی جوجه ها نشان داد. همچنین مصرف عصاره کاسنی و آلتیمیت اسید موجب تقویت سیستم ایمنی هومورال شد
    کلیدواژگان: عصاره کاسنی، آلتیمیت اسید، عملکرد، اندام های لنفوئیدی، سیستم ایمنی، جوجه های گوشتی
  • احمد بابازاده اقدم، محسن دانشیار*، شهاب قاضی هرسینی صفحات 91-104
    افزایش استفاده از چربی جیره در شرایط تنش گرمایی نیاز به افزودن ال کارنیتین را جهت انتقال اسید های چرب بلند زنجیر از سیتوپلاسم به میتوکندری برای بتااکسیداسیون افزایش می دهد. هدف تحقیق اخیر، بررسی تاثیر سطوح مختلف ال کارنیتین بر فعالیت آنزیم های کبدی، وضعیت آنتی اکسیدانی، میزان الکترولیت های خون، خصوصیات روده، ترکیب بافتی و رنگ گوشت ران جوجه های گوشتی در شرایط تنش گرمایی بود. تعداد 200 قطعه جوجه گوشتی نر یک روزه سویه راس 308 در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تیمار و 5 تکرار (پن) به ازای هر تیمار و10 جوجه در هر تکرار استفاده شدند. تیمار های آزمایشی شامل جیره ی پایه (گروه شاهد) و جیره ی پایه همراه با سطوح مختلف 100، 200 و 300 میلی گرم در کیلو گرم ال کارنیتین بودند. جیره های آزمایشی در دوره ی پایانی (25-42 روزگی) و در شرایط تنش حرارتی (1±32 درجه سانتی گراد به صورت دوره ای از 8 صبح تا 5 بعد از ظهر) استفاده شدند. نتایج به دست آمده نشان دادند که جوجه های تغذیه شده با 300 میلی گرم ال کارنیتین، افزایش وزن بالاتری در مقایسه با جوجه های تیمار شاهد و سطوح پایین تر ال کارنیتین در دوره ی پایانی داشتند (05/0>P). بعلاوه، ضریب تبدیل خوراک جوجه های تغذیه شده با سطوح بالای ال کارنیتین (200 و 300 میلی گرم) پایین تر از مقدار مربوط به تیمار شاهد بود و نزدیک به معنی دار شدن بود (06/0=P). مصرف 300 میلی گرم در کیلوگرم ال کارنیتین باعث افزایش میزان اسید اوریک خون گردید (05/0>P). افزودن ال کارنیتین تاثیری بر الکترولیت های خون، خصوصیات لاشه و روده، مواد مغذی گوشت ران (اسیدیته، خاکستر، پروتئین رطوبت و چربی) و فراسنجه های رنگ گوشت جوجه های گوشتی نداشت (05/0 کلیدواژگان: اسیداوریک، افزایش وزن، ضریب تبدیل خوراک، روشنی گوشت
  • یوسف معروف زاده، علی نوبخت* صفحات 105-114
    تحقیق حاضر به منظور بررسی اثرات طرح بهینه سازی مصرف سوخت بر شاخص های تولید در مرغداری های گوشتی استان آذربایجان غربی انجام گرفت. تعداد 36 واحد مرغداری گوشتی به صورت تصادفی در چهار بلوک شامل شهرستان های مهاباد، میاندوآب، شاهین دژ و بوکان و سه تیمار شامل سه سطح بهینه سازی، تیمار 1 (بالای 80 درصد)، تیمار 2 (50 تا 80 درصد) و تیمار 3 (زیر50 درصد) و 9 واحد مرغداری در هر بلوک تقسیم بندی و داده های مورد نیاز به طریق پرسشنامه ای جمع آوری و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی آنالیز شدند. اجرای طرح بهینه سازی اثرات معنی داری بر وزن زنده، ضریب تبدیل خوراک، طول دوره پرورش و شاخص تولید داشت(01/0>P) در حالی که اثرات معنی داری بر مقدار خوراک مصرفی نداشت(05/0P>). بعلاوه اجرای این طرح در بین گروه های آزمایشی، اثرات معنی داری بر کاهش مصرف سوخت و برق داشت(01/0>P). بیشترین کاهش سوخت مصرفی به میزان 8/23 درصد در تیمار 1 مشاهده گردید که با تیمار های 1 و 2 تفاوت معنی دار داشت و بیشترین میزان کاهش مصرف برق با 5/14 درصد نیز مربوط به این تیمار آزمایشی بود. اجرای طرح بهینه سازی مصرف سوخت اثرات معنی داری بر بهبود ضریب تبدیل خوراک بین آزمایشی داشت(01/0>P). به طوری که بهترین آن با 98/1 متعلق به گروه 1 بود. نتیجه نهایی این که اجرای طرح بهینه سازی سوخت اثرات مثبتی بر بهبود شاخص های تولید و کاهش مصرف سوخت و برق در مرغداری های گوشتی استان آذربایجان غربی دارد.
    کلیدواژگان: استان آذربایجان غربی، بهینه سازی مصرف سوخت، مرغداری گوشتی، شاخص تولید
  • محمدعلی شیرعلی، سمیه سالاری*، صالح طباطبایی وکیلی، محسن ساری، رحمان جهانیان صفحات 115-128
    این مطالعه، با هدف بررسی تاثیر سطوح مختلف ویتامین E و ال-کارنیتین بر عملکرد و برخی فراسنجه های خونی و ایمنی جوجه های گوشتی تحت تنش گرمایی در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل3Í3 با 3 سطح ویتامین E (صفر، 100 و 200 میلی گرم بر کیلوگرم) و 3 سطح ال-کارنیتین (صفر، 50 و 100 میلی گرم بر کیلوگرم) انجام شد. از ابتدای هفته چهارم تنش حرارتی اعمال شد و تمام جوجه ها در محدوده دمایی 38-24 درجه سانتی گراد نگهداری شدند. فراسنجه های عملکردی به صورت هفته ای رکوردبرداری شدند. در سنین 28 و 35 روزگی تیتر آنتی بادی علیه SRBC بررسی شد. در 42 روزگی، خصوصیات لاشه بررسی و خون گیری جهت اندازه گیری فراسنجه های خون انجام شد. سطوح مختلف ویتامین E و ال-کارنیتین تاثیر معنی داری بر عملکرد در طول دوره پرورش نداشتند. مکمل نمودن ویتامین E به جیره، وزن بورس فابریسیوس را افزایش (05/0 P<) ومکمل ال- کارنیتین، درصد چربی محوطه بطنی را کاهش داد (01/0P<). مکمل نمودن 50 میلی گرم ال- کارنیتین در کیلوگرم جیره موجب افزایش تیتر آنتی بادی علیه SRBC طی پاسخ اولیه شد (05/0P<). افزودن ویتامین E و ال-کارنیتین به جیره غلظت تری گلیسرید سرم خون را کاهش داد. با توجه به نتایج این پژوهش به نظر می رسد که سطوح مختلف ویتامین E و ال- کارنیتین در شرایط تنش گرمایی بدون تاثیر معنی دار بر عملکرد، می تواند چربی محوطه بطنی و تری گلیسرید سرم خون را کاهش دهد و سبب بهبود پاسخ ایمنی در جوجه های گوشتی شود.
    کلیدواژگان: ویتامین E، ال، کارنیتین، پاسخ ایمنی، جوجه گوشتی، تنش گرمایی
  • مریم اسکندری، علی نوبخت* صفحات 129-142
    این تحقیق به منظور تعیین اثر سطوح مختلف تفاله لیموترش و آنزیم بر عملکرد، صفات لاشه، سطح ایمنی و مورفولوژی روده در جوجه های گوشتی انجام گرفت. این آزمایش با تعداد 288 قطعه جوجه گوشتی سویه راس- 308، در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل (2×3) با سه سطح تفاله لیمو (صفر، 5/1 و 3 درصد)، دو سطح آنزیم روابیو (صفر و 05/0 درصد) در 6 تیمار، 4 تکرار و 12 قطعه جوجه در هر تکرار، از سن 10 تا 42 روزگی انجام گرفت. استفاده از تفاله لیموترش بدون این که اثرات معنی داری بر مقدار خوراک مصرفی و ضریب تبدیل غذایی داشته باشد، موجب افزایش وزن بیشتر نسبت به جیره بدون تفاله لیموترش شد(05/0>P). افزودن آنزیم به جیره اثر معنی داری بر عملکرد جوجه ها نداشت(05/0>P). استفاده از تفاله لیموترش به همراه آنزیم موجب افزایش مقدار خوراک مصرفی شد(05/0>P). تیمارهای آزمایشی اثر معنی داری بر صفات لاشه جوجه ها نداشتند(05/0>P). استفاده از 5/1 درصد تفاله لیموترش موجب افزایش ایمونوگلوبین G خون در سن 32 روزگی جوجه ها شد(05/0>P). استفاده از 3 درصد تفاله لیموترش موجب افزایش طول پرز، عرض قاعده پرز و نسبت طول پرز به عمق کریپت گردید(05/0>P). استفاده از تفاله لیموترش به همراه آنزیم موجب افزایش طول پرز، عرض قاعده پرز و نسبت طول پرز به عمق کریپت گردید(05/0>P) در حالی که استفاده از آنزیم اثرات معنی داری بر مورفولوژی روده جوجه ها نداشت (05/0>P). در مجموع، استفاده از تفاله لیموترش به مقدار 3 درصد در جیره موجب بهبود عملکرد، وضعیت ایمنی و مورفولوژی روده جوجه های گوشتی شد در حالی که آنزیم نتوانست اثرات مثبتی در این موارد داشته باشد
    کلیدواژگان: آنزیم، ضایعات لیموترش، جوجه گوشتی، عملکرد، سطح ایمنی
  • محمد زندی*، مقداد جهانی مقدم، نبی الله آقازیارتی، محمدرضا سنجابی صفحات 143-146
    به منظور مشاهده اثرات دانه کتان بر روی عملکرد تولید مثلی گاوهای هلشتاین تازه زا، از 99 راس گاو شکم اول و 100 راس گاو با چند شکم زایش در قالب دو گروه آزمایشی شاهد و دانه کتان برای 28 روز اول پس از زایش استفاده شد و پس از آن هر دو گروه جیره یکسانی دریافت کردند. از نرم افزار آماری SAS با استفاده از از رویه های LOGISTIC برای تجزیه آماری داده ها استفاده شد. نتایج نشان دادند، استفاده از دانه کتان بر روی صفات تولید مثلی مانند میانگین تعداد تلقیح مصنوعی، نرخ آبستنی و عفونت های رحمی تاثیر معنی داری نداشت. شیوع کیست های تخمدانی در گاوهای شکم اول و چندشکم زایش برای جیره دانه کتان یکسان بود، در حالی که شیوع آن برای گاوهای چندشکم زایش، زمانی که از جیره شاهد استفاده کردند به طور معنی داری بیشتر بود. با توجه به اثر دانه کتان در کاهش شیوع کیست های تخمدانی در گاوهای چند شکم زایش در مقایسه با گاوهای شکم اول، استفاده از دانه کتان در جیره گاوهای شیری بخصوص در دامداری هایی که مشکلات مدیریتی دارند پیشنهاد می گردد.
    کلیدواژگان: دانه کتان، گاو هلشتاین، کیست تخمدانی، تولید مثل
  • صیفعلی ورمقانی، علی نوری امامزاده*، امین صمدی صفحات 147-158
    این تحقیق به منظور بررسی اثر برنامه های مختلف محدودیت غذایی بر عملکرد و ناهنجاری آسیت در جوجه های گوشتی سویه آرین، در قالب طرح کاملا تصادفی با مقایسه اعمال چهار روش محدودیت غذایی در سالنی با شرایط دمایی مطلوب پرورشی با تعداد 400 قطعه جوجه گوشتی سویه آرین در 4 تکرار و 25 قطعه جوجه در هر تکرار انجام شد. گروه های آزمایشی شامل: گروه 1 به عنوان شاهد با دریافت جیره آزاد، گروه 2 با دریافت حدود 25 گرم خوراک برای هر جوجه از 9 تا 14 روزگی، گروه 3 با محدودیت غذایی 8 ساعت در روز از 9 تا 24 روزگی و گروه 4 با محدودیت غذایی یک روز در میان از 9 تا 18 روزگی بودند. یافته ها نشان دادند که در بعضی از سنین دوره پرورش، روش های مختلف محدودیت غذایی اثرات معنی دار متفاوتی بر افزایش وزن و مصرف خوراک روزانه جوجه ها داشتند (05/0p<) ولی به هر حال، در کل دوره پرورش(1 تا 42 روزگی) تنها روش محدودیت یک روز در میان، افزایش وزن روزانه و مصرف خوراک روزانه کمتری در جوجه های گوشتی را در پی داشت(05/0p<) و اثر سایر روش ها بر افزایش وزن روزانه و مصرف خوراک روزانه معنی دار نبود(05/0 کلیدواژگان: روش های مختلف محدودیت غذایی، صفات تولیدی، آسیت، جوجه گوشتی آرین
  • عیسی دیرنده *، محسن قلی زاده، محمد کاظمی فرد، هدی جواهری بارفروشی، وحید واحدی، حامد خلیل وندی، فرهاد صمدیان صفحات 159-166
    هدف از این تحقیق، بررسی دلایل و زمان حذف گاوها در شرایط تنش حرارتی از گله در طی 10 سال در گاوداری های صنعتی ایران بود. داده های تحقیق شامل، زمان تولد، چگونگی زایش، دلایل حذف، شکم در زمان زایش و فاصله زایش تا حذف، در طی سال های 1383 تا 1393 جمع آوری شدند. در بیش از 6462 گاو حذف شده، ناتوانی تولیدمثل با فراوانی 22 درصد شایع ترین عامل حذف بود و پس از آن لنگش با فراوانی 5/11 درصد و ورم پستان با فراوانی 4/9 درصد در رتبه های بعد قرار داشتند. میانگین و انحراف استاندارد نوبت زایش در زمان حذف 01/2 ± 27/3 بود. میانگین و انحراف استاندارد فاصله میان زایش تا حذف 80/202 ± 88/212 روز (روزهای شیردهی) بود و نزدیک 6/38 درصد گاوها در طی 100 روز اول بعد زایش حذف شدند. گاوهای حذف شده به دلیل تب شیر در 46/126 ± 56/88 روزگی (روزهای شیردهی) از گله حذف شدند ولی نسبت به دیگر گاوها در روزهای شیردهی بالاتری قرار داشتند(05/0>P). در مقابل، گاوهایی که به دلایل تولیدمثلی حذف شده بودند جوان تر بودند و در اواخر شیردهی حذف شدند (05/0>P). گاوهای حذف شده به دلیل ورم پستان و لنگش گله را زودتر (05/0>P) از گاوهای حذف شده به دلایل تولیدمثلی ترک کردند. این نتایج پیشنهاد می کنند که شایع ترین دلایل حذف به علت مشکلات تولیدمثلی بوده که بیشتر در گاوهای جوان و در اواخر دوره شیردهی روی داده است.
    کلیدواژگان: حذف، گاو هلشتاین، شکم زایش، ناهنجاری های تولیدمثلی
  • شعله قربانی، مجتبی طهمورث پور*، علی مسعودی نژاد، محمدرضا نصیری، یزدان عسگری، احسان معتمدیان صفحات 167-180
    مدل سازی متابولیسم تولید شیر مبتنی بر بازسازی شبکه متابولیکی دخیل در تولید شیر، احتمالا می تواند منجر به دیدگاهی سیستمی به این فرآیند پیچیده و درک بهتر آن گردد. این بازسازی با استفاده از اطلاعات ژنومی قابل دسترس گاو امکان پذیر است. در این پژوهش، شبکه متابولیتی درگیر در تولید شیر در گاو، بازسازی و آنالیز شده است. بدین منظور، ابتدا اطلاعات موجود در پایگاه داده های NCBI ، Uniprot ، KEGG و Brenda مورد استفاده قرار گرفته اند. شبکه حاصل، شامل 3605 واکنش بوده که توسط 646 آنزیم کاتالیز شده و از پایگاه داده KEGG تهیه گردیده اند. براساس تئوری گراف، تمامی ویژگی های ساختاری شبکه متابولیتی جهت دار و بدون جهت مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. میانگین طول مشخصه مسیر برابر با مقادیر 51/5 و53/5 به ترتیب برای شبکه متابولیتی جهت دار و بدون جهت به دست آمد. 23 متابولیت هاب تعیین گردید. زیرا هرگونه تغییر در این متابولیت ها ممکن است موجب کاهش تولید شیر بوده و یا برای سلامتی دام مضر باشد. بنابراین هدف از ساخت شبکه متابولیت محور، مقایسه تطابق ویژگی های این شبکه با سایر شبکه های بیولوژیکی و تعیین متابولیتهای کلیدی در تولید شیر می باشد. تحقیق حاضر، می تواند اطلاعات مفیدی برای بهبود و درک بهتر فرآیند تولید شیر در گاو از دیدگاه متابولیکی ارائه دهد و منجر به ارائه پیشنهاداتی در جهت ایجاد ویا بهبود استراتژی های اصلاح نژادی گردد
    کلیدواژگان: گاو، تولید شیر، شبکه متابولیکی، تئوری گراف، متابولیسم
  • حمیدرضا طاهری*، محمد عباسی صفحات 181-190
    در این تحقیق، اثر سطوح مختلف انرژی قابل متابولیسم و پروتئین خام جیره ی غذایی بر عملکرد، خصوصیات لاشه و فراسنجه های خونی بلدرچین ژاپنی(Coturnix coturnix japonica) طی دوره پایانی (29 تا 49 روزگی) بررسی شد. از 900 قطعه بلدرچین ژاپنی نر 28 روزه، در قالب یک آزمایش فاکتوریل 3×3 [سه سطح انرژی قابل متابولیسم (2900، 3050 و 3200 کیلوکالری در کیلوگرم) و سه سطح پروتئین خام (6/21، 24 و 4/26 درصد)] به صورت طرح کاملا تصادفی با پنج تکرار و 20 پرنده در هر تکرار استفاده شد. در پایان دوره، از هر واحد آزمایشی دو قطعه پرنده انتخاب و پس از خون گیری (برای اندازه گیری تری گلیسرید، کلسترول کل، LDL و اسید اوریک) جهت بررسی خصوصیات لاشه کشتار شدند. بهترین افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل خوراک با مصرف جیره های حاوی 3200 کیلوکالری انرژی در کیلوگرم جیره مشاهده شد (05/0P<). اثر سطوح مختلف پروتئین خام جیره بر عملکرد بلدرچین های مورد آزمایش معنی دار نبود (05/0 کلیدواژگان: انرژی قابل متابولیسم، پروتئین خام، بلدرچین ژاپنی، دوره ی پایانی