فهرست مطالب

پژوهش علف های هرز - سال یکم شماره 1 (بهار و تابستان 1388)

مجله پژوهش علف های هرز
سال یکم شماره 1 (بهار و تابستان 1388)

  • تاریخ انتشار: 1388/04/01
  • تعداد عناوین: 8
|
  • فرید گل وردی، فرزاد مندنی، گودرز احمدوند، سعید وران، قباد شعبانی، شبنم سرور امینی صفحه 1
    به منظور تعیین اثرات آللوپاتیک عصاره آبی بقایای گیاهی کلزا روی خصوصیان جوانه زنی تاج خروس ریشه قرمز، ترب وحشی و دم روباهی کشیده، آزمایشی در سال 1385 در دانشکده کشاورزی همدان به اجرا در آمد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح پایه کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل سطوح مختلف عصاره بخشهای مختلف کلزا (اندام هوایی، ریشه و مخلوط اندام هوایی و ریشه) و غلظت های 0، 25، 50، 75 و 100 درصد عصاره بود. واحدهای آزمایشی شامل پتری دیشهایی به قطر 9 و عمق 3 سانتی متر بودند. به منظور محاسبه خصوصیات جوانه زنی، در انتهای دوره جوانه زنی، درصد بازدارندگی، نسبت ساقه چه به ریشه چه، طول ریشه چه، و وزن خشک کل گیاهچه طبق دستور ایستا برای هر علف هرز جداگانه محاسبه شد. نتایج آزمایش نشان داد که، عصاره آبی بقایای گیاهی کلزا روی خصوصیان جوانه زنی علفهای هرز مذکور دارای اثرات آللوپاتیک متفاوتی می باشد. افزایش غلظت عصاره باعث کاهش درصد جوانه زنی، نسبت وزن خشک ساقه چه به ریشه چه، طول ریشه چه و وزن خشک کل گیاهچه علفهای هرز مذکور شد. خصوصیان جوانه زنی ترب وحشی نسبت به تاج خروس ریشه قرمز و دم روباهی کشیده در مجاور عصاره کلزا حساسیت بیشتری از خود نشان داد. شدیدترین اثرات آللوپاتیک به عصاره ریشه و ضعیف ترین آن به اندام هوایی کلزا مربوط بود.
    کلیدواژگان: آللوپاتی، کلزا، علفهای هرز، خصوصیات جوانه زنی
  • رضا پورآذر صفحه 11
    به منظور اجرای طرح کنترل علفهای هرز کلزا با استفاده از روش های زراعی، مکانیکی و شیمیایی دو آزمایش جداگانه درشرایط ماخار (آبیاری قبل از کشت) و بدون ماخار بصورت اسپلیت بلوک با 4 تکرار در محل مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان (ایستگاه شاوور) در سالهای زراعی 82 –83 و 83-84 اجراء گردید. تیمارهای اصلی دو آزمایش شامل کولتیواتور بیلچه ای، بدون کولتیواتور و وجین دستی و تیمارهای فرعی شامل علفکش تریفلورالین به میزان 1200 g a.i./ha، علفکش اتال فلورالین به میزان 999 g a.i./ha و بدون استفاده از علفکش بود. نتایج هر دو سال نشان داد که در هردو آزمایش(ماخار و بدون ماخار) بالاترین وزن خشک علفهای هرز و کمترین عملکرد دانه مربوط به تیمار بدون کولتیوار و بدون کاربرد علفکش بود که با دیگر تیمارهای آزمایش تفاوت معنی داری را نشان دادند. و بیشترین میزان عملکرد نیز در تیمارهای وجین دستی به همراه استفاده از علفکش و همچنین کولتیواتور به همراه استفاده از علفکش بدست آمد. این نتایج نشان داد که اگر به همراه استفاده از علفکش درحدود یک ماه پس از کشت کلزا از کولتیواتور استفاده شود بدلیل ازبین رفتن علفهای هرز بین ردیفها و تهویه مناسب خاک، کلزا بسرعت رشد کرده و برعلفهای هرز باقیمانده غالب شده و عملکرد مناسبی بدست خواهد آمد. در هر دو سال آزمایش استفاده از علفکشهای تریفلورالین و اتال فلورالین به تنهایی تاثیر یکسانی را بر کنترل علفهای هرز نشان دادند در سال دوم زمانی که از کولتیواتور استفاده گردید تیمار علفکش تریفلورالین عملکرد بیشتری از اتال فلورالین داشت. علفکشهای تریفلورالین و اتال فلورالین به تنهایی نتوانستند علفهای هرز خردل وحشی، کنگر وحشی و پنیرک را کنترل نمایند، همچنین استفاده از کولتیواتور به تننهایی نیز نتوانست علفهای هرز را بخوبی کنترل نماید که وجود علفهای هرز داخل ردیفها تا پایان فصل رشد دلیل آن میباشد. نتایج این مطالعه نشان داد که استفاده از علفکشهایی تریفلورالین و اتال فلورالین نظیر به همراه کولتیواتور میتواند بخوبی علفهای هرز را کنترل نماید. مقایسه بین دو آزمایش نشان داد که در آزمایش ماخار، میزان عملکرد کلزا و وزن خشک علفهای هرز بترتیب بیشتر و کمتر از آزمایش بدون ماخار بود. این نتایج نشان داد که ماخار قبل از کشت می تواند بصورت معنی داری سبب کاهش علفهای هرز و درنتیجه افزایش عملکرد گردد.
    کلیدواژگان: کلزا، تریفلورالین، اتال فلورالین، کولتیواتور بیلچه ای، ماخار
  • داود رودی، حسین غدیری، منوچهر مفنون صفحه 25
    به منظور بررسی تاثیر علف کش تری فلورالین و آهن بر خصوصیات مرفولوژیک وجذب آهن پنج رقم سویا، آزمایش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار در سال 1375 در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز انجام شد. تیمارهای مورد آزمایش شامل: پنج سطح تری فلورالین (0، 1، 2، 3، 4 میلی گرم در کیلوگرم خاک)، سه سطح آهن (0، 5، 10 میلی گرم در کیلوگرم خاک (و پنج رقم سویا) ویلیامز، کلارک، پرشینگ، KW505، SRF450) بود. نتایج آزمایش نشان داد که با افزایش تری فلورالین، ارتفاع، سطح برگ، وزن خشک اندامهای هوایی، وزن خشک ریشه و وزن خشک گره های تثبیت کننده ازت در تمام ارقام و در تمام سطوح آهن کاهش معنی داری یافت ولی نسبت وزن خشک ریشه به اندام های هوایی افزایش نشان داد. بدون کاربرد آهن، افزایش تری فلورالین باعث کاهش معنی دار غلظت کلروفیل برگ و غلظت آهن کل اندامهای هوایی ارقام ویلیامز، پرشینگ و KW 505 گردید که با علائم کلروز در برگها همراه بود. با مصرف آهن علائم کلروز برگ این ارقام از بین رفت.کاربرد تری فلورالین همراه با سطوح 5 و 10 میلی گرم آهن در کیلوگرم خاک باعث تغییر معنی دار غلظت کلروفیل برگ و آهن کل اندامهای هوایی ارقام نشد. با اضافه کردن تری فلورالین ارقام از نظر سرعت کاهش غلظت آهن کل اندام های هوایی و کلروفیل برگ اختلاف معنی داری نشان دادند. بیشترین سرعت کاهش (بالاترین حساسیت) مربوط به KW505 و پرشینگ و کمترین سرعت کاهش)پایین ترین حساسیت (در کلارک و SRF450 مشاهده شد. با افزایش میزان آهن، غلظت کلروفیل برگ ارقام ویلیامز، پرشینگ و KW505 و غلظت آهن کل اندامهای هوایی تمام ارقام افزایش معنی داری یافت.
    کلیدواژگان: علفکش، تریفلورالین، سویا، رقم، جذب آهن
  • مجتبی حاتمی، سعید وزان، قباد شعبانی، فرزاد متقی، فرید گل زردی، شبنم سرور امینی صفحه 37
    به منظور بررسی روش های مختلف کنترل علف های هرز در گلرنگ دیم و تاثیر آنها بر وزن خشک علف-های هرز، آزمایشی در سال زراعی 85-1384 در مزرعه ایستگاه تحقیقات دیم سرارود کرمانشاه به اجرا در آمد. این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی، کنترل شیمیایی در چهار سطح شامل تریفلورالین به میزان 960 گرم ماده موثر در هکتار، پندیمتالین به میزان660 گرم ماده موثر در هکتار، اتال فلورالین به میزان 5/1172 گرم ماده موثر در هکتار و ایمازامتابنز به میزان 625 گرم ماده موثر در هکتار و کنترل مکانیکی نیز در چهار سطح شامل عدم کنترل مکانیکی، وجین دستی درمرحله 6 برگی محصول، کولتیواتور درمرحله 6 برگی محصول و کولتیواتور در مرحله 6 برگی + وجین دستی در مرحله 12 برگی بود. دو تیمار کنترل کامل و تداخل کامل علف های هرز نیز به عنوان شاهد منظور شدند. نتایج نشان داد که علف های هرز غالب مشاهده شده در مزرعه شامل شیرین بیان، گلرنگ وحشی و سفالاریای سوریه ای بودند و تلخ بیان، بابونه، سیلن، مرغ و پیچک صحرایی اهمیت کمتری داشتند. روش های کنترل مکانیکی باعث کاهش معنی دار وزن خشک کلیه علف های هرز شدند، اما روش های شیمیایی فقط باعث کاهش وزن خشک علف هرز شیرین بیان و مجموع علف های هرز گردید. اثر متقابل روش های شیمیایی و مکانیکی برای علف های هرز غالب در سطح 1% معنی دار بود، اما در کنترل مجموع علف-های هرز غیر معنی دار گردید. علفکش ها به تنهایی در کاهش وزن خشک علف های هرز ضعیف عمل نمودند و بهترین نتیجه در کنترل علف های هرز در تلفیق روش های مکانیکی و شیمیایی به دست آمد. در بین تیمارها، کاربرد تلفیقی علفکش پس رویشی ایمازامتابنز با روش کولتیواتور در مرحله 6 برگی + وجین دستی در مرحله 12 برگی، بیشترین کارایی را در کنترل تمامی علف های هرز نشان داد.
    کلیدواژگان: گلرنگ، علف های هرز، کنترل شیمیایی، کنترل مکانیکی، کنترل تلفیقی
  • سولماز پایدار، اسکندر زند، محمدعلی باغستانی، محمدرضا جمالی صفحه 45
    به منظور مقایسه کارائی علف کش فنوکساپروپ پی اتیل تولید داخل و خارج کشور در کنترل علف هرز یولاف وحشی در مزارع گندم، آزمایشی در مرکز تحقیقات کشاورزی زرقان فارس صورت گرفت. آزمایش در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار و به صورت فاکتوریل، در سال زراعی3-1382 به اجرا درآمد. تیمارهای آزمایشی شامل سه محصول فنوکساپروپ پی اتیل ساخت شرکت های گل سم، گیا و بایر آلمان و چهار سطح از هر محصول شامل 4/.، 8/.، 2/1و 8/1 لیتر در هکتار بود. برای انجام آزمایش با احتساب تیمار وجین دستی و بدون کنترل علف هرز، در هر بلوک 14 تیمار در نظر گرفته شد. تعداد و وزن خشک علف هرز باقی مانده 15 و30 روز بعد از سم پاشی تعیین شد. بعد از برداشت گندم نیز درصد افت عملکرد گندم محاسبه شد. برای آنالیز آماری پاسخ به مقدار علف کش، ازمدل لوگ لجستیک استفاده شد. نتایج نشان داد که در میزان مصرف2/1 لیتر درهکتار کارایی فرمولاسیون محصول خارجی با 98%کنترل یولاف وحشی بسیارخوب بود. ولی فرمولاسیون شرکت های گیا و گل سم به ترتیب باکارایی92% و96% کنترل در میزان مصرف 8/1لیتردر هکتارمطلوب و خوب بود. درصد افت عملکرد دانه گندم با افزایش میزان مصرف علف کش فنوکساپروپ پی اتیل کاهش یافت. در بالاترین میزان مصرف درصد افت عملکرد دانه گندم در تیمار محصول خارجی نسبت به دو محصول داخلی کمتر بود.
    کلیدواژگان: مدل لوگ لجستیک، کارایی علف کش، فنوکساپروپ پی اتیل، یولاف وحشی
  • منصور منتظری، رضا پورآذر صفحه 55
    در این پژوهش، کارآیی چند علفکش جدید در کنترل علف های هرز شالیزارهای شمال کشور، در شرایط گلخانه ای بررسی شد. علفکش ها شامل پنوکسولام با مقادیر 24، 30، 36 و 42 گرم در هکتار، آنیلوفوس+اتوکسی سولفورون (سان رایس) به میزان 945 گرم در هکتار، آمیخته در مخزن بوتاکلر+سینوسولفورون به ترتیب به میزان900 و 20 گرم در هکتار و آمیخته در مخزن بوتا کلر+بن سولفورون متیل به ترتیب به میزان 1800 و 45 گرم در هکتار بود. در ارزیابی نظری، در کنترل بوته های سوروف (Echinochloa crus-galli)، پنوکسولام با مقادیر 36 و 42 گرم در هکتار هم اندازه سایر علفکش ها و بطور معنی داری برتر از کاربرد آن با مقادیر 24 و 30 گرم در هکتار بود. برای کنترل اویارسلام (Cyperus difformis) پنوکسولام با مقادیر 36 و 42 گرم در هکتار و سان رایس برتر از سایر تیمارها بودند. در کنترل قاشق واش (Alisma plantago-aquatica)، پنوکسولام با مقادیر 36 و 42 گرم در هکتار بدون اختلاف معنی دار با سایر علفکش ها، برتر از کاربرد آن با مقادیر 24 و 30 گرم در هکتار بود. کارآیی علفکش ها در کنترل تیرکمان آبی کمتر از سایر علف های هرز بود، ولی در بین آنها، کارآیی پنوکسولام به مقدار 42 گرم در هکتار و سان رایس برتر ازسایر علفکش ها برآورد گردید. همه تیمارها، در مقایسه با شاهد، بطور چشمگیری موجب کاهش وزن خشک بوته های علف های هرز شدند. در این آزمایش هیچگونه قرائنی از آثار گیاهسوزی علفکش های مورد بررسی روی برنج بدست نیامد و در قیاس با شاهد، تاثیر معنی داری روی ارتفاع و وزن خشک بوته های برنج نداشتند. در مجموع، پنوکسولام با مقادیر 36 و 42 گرم در هکتار و همچنین سان رایس و آمیخته بوتاکلر با بن سولفورون متیل و یا سینوسولفورون، در کنترل هر سه گروه علف های هرز کشیده برگ، پهن برگ و جگن در برنج کارآیی قابل قبولی داشتند.
    کلیدواژگان: پنوکسولام، آنیلوفوس، اتوکسی سولفورون، بوتاکلر، سینوسولفورون، بن سولفورون متیل، سوروف، قاشق واش، تیرکمان آبی
  • معصومه غلامی گل افشان، سعید وزان، فرزاد پاک نژاد، مصطفی اویسی، شهرام الیاسی صفحه 65
    به منظور بررسی رابطه بانک بذر علف هرز در ابتدای فصل زراعی با جمعیت علف هرز در طول فصل زراعی و نیز بررسی الگوی پراکنش علف هرز، آزمایشی در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج در سال زراعی 1386 انجام شد. در این آزمایش، نمونه برداری از بانک بذر در ابتدای فصل بعد از کاشت ذرت و نمونه برداری از جمعیت گیاهچه های علف های هرز در طول فصل زراعی و در مراحل 4 برگی و 8 تا 10 برگی و مرحله تشکیل تاسل به روش شبکه بندی و از 96 نقطه انجام شد. سپس به کمک نرم افزار GS+ (Gsplus) نقشه های مزرعه رسم شد و نمودارهای ایزوتروپیک و آن ایزوتروپیک مربوط به هر یک از گونه ها به کمک سمی واریوگرام رسم شد. در رابطه بین بانک بذر و جمعیت گیاهچه های مورد بررسی مشخص شد که همبستگی معنی داری بین بانک بذر ابتدای فصل و گیاهچه های علف هرز در طول فصل زراعی وجود دارد. بیشترین همبستگی بین بانک بذر و فلور ها مربوط به فلور 1 بود (r=0.83) و این مطلب بیانگر آن است که تراکم علف هرز در این مرحله (4 برگی ذرت) بیشترین مقدار است و بهترین زمان مبارزه باعلف هرز می باشد. نتایج نشان داد که الگوی پراکنش گونه های علف هرز در مزرعه لکه ای است و قطر لکه هادر گونه های مختلف باهم تفاوت دارد. با به دست آوردن همبستگی بین بذر و فلور می توان بهترین زمان را برای نمونه برداری و مبارزه با علف هرز مشخص کرد.
    کلیدواژگان: بانک بذر، علف هرز، الگوی پراکنش، لکه علف هرز، فلور
  • حسین موسوی نیا صفحه 77
    روش های «بایواسی» که در مطالعات علفکش ها بکار می روند بر اساس عکس العمل اورگانیسم های انتخاب شده – گیاهان عالی یا میکروارگانیسم ها – نسبت به مواد شیمیایی هستند. روش های مختلف ارزیابی بکار می رود: جوانه زنی، وزن یا اندازه قسمت های گیاه، تغییرات در فعالیت های فیزیولوژیکی نظیر فتوسنتز و تعرق، و علائم شاخص. چندین «بایواسی» خاص تشریح گردید. روابط دز- عکس العمل تحت تاثیر سن گیاه شاخص و شرایط محیطی رشد قرار می گیرند. نتایج می تواند بصورت صوری یا توسط اندازه گیری های واقعی محاسبه گردد، برای تفسیر صحیح میبایست شاهدها و استانداردهای مناسب در هر آزمایش شامل گردد. مثالهائی از روش های «بایواسی» داده شده است تا جنبه های مختلف رفتار علف کش ها تحقیق گردد: اثرات خاک روی علف کش ها، ناپدید شدگی علف کش ها از سطح خاک، حرکت علف کش ها در خاک، تجزیه و دوام علف کش ها.
|
  • F. Golzardi, F. Mondani, G. Ahmadvand, S. Vazan, Gh. Shabani, Sh. Sarvar-Amini Page 1
    In order to determine allelopathic effects of water extract of canola residues on seed germination of redroot pigweed (Amaranthus retroflexus), wild radish (Raphanus raphanistrum) and foxtail (Alopycorus myosoreides) was investigated in 2006. A factorial experiment based on a completely randomized design with three replications was conducted. Treatments were three kinds of water extract of canola (shoot, root and shoot + root) and five concentrations (0, 25, 50, 75 and 100 percentage) of extracts. Each plot was a Petri-dish with 9 cm diameter and 3 cm depth. At the end of germination, germination inhibition, shoot / root ratio, root dry weight, root length and seedling dry weight were determined according to ISTA method. The results showed that, water extract of canola did have difference allelopathic effects on weeds seed germination. The germination percentage, shoot / root ratio, root length and seedling dry weight decreased with increasing concentration canola extract. Seed germination of wild radish then redroot pigweed and foxtail showed more sensitive to canola extract. The water extract of root then shoot and shoot + root of canola showed the most allelopathic effects on seed germination and seedling growth of weeds.
  • R. Poor-Azar Page 11
    Two field trials conducted to investigate chemical and mechanical methods of weed control in canola (Brassica napus L.). Under MAKHAR (i.e.Irrigation for suitable tillage condition) and no MAKHAR conditions. Experiments with split block and 4 replications were used in Shavoor station in 2001-2003. Main plots of the two experiments were showel cultivator and non-cultivator and hand weeded. Sub plots were trifluraline herbicide (2 l/h), ethalfluralin herbicide (3 l/h) and no herbicide treatments. The results showed that the highest dry weight and the lowest of both two experiments obtained from no cultivator and no herbicide treatments, which showed significant differences. The highest yield was obtained from hand weeded plus herbicide treatment and also from cultivator plus herbicide tratment. These results showed that if herbicide is used in canola, the crop will grow rapidly as a result of weed control and approperate air flow in soil and it will over come the remaining weeds and high yield will be obtained. Either of the two herbicides (trifluraline and ethalfluralin) showed the same effect on weed control by itself during the two years of experiments, but in the second year when it associated which cultivator, trifluraline showed higher yield than ethalfluralin.The use of trifluraline and ethalfluralin by itself could not control Sinapis arvensis, Silybum marianum and Malva rotundifolia and the used of cultivator by itself could not control weeds as a result of observing weeds remaining on rows. The results of this study demonstrated that by using herbicides such as trifluraline and ethalfluralin plus cultivator we are able to control weeds. A comparison between the two experiments showed that under MAKHAR condition, the yield of canola and dry weight of weeds were higher and lower than no MAKHAR respectively. These results showed that pre-cultivation MAKHAR could decrease weed growth and consequently increases yield.
  • D. Roodi, H. Ghadiri, M. Maftoon Page 25
    Effects of trifluralin (2, 6-dinitro-N, N-dipropyl-4-(trifluoromethyl) benzenamine) and iron on morphological characteristics and iron absorption of five cultivars of soybeans (Glycine max L. Mevr.) were studied using a completely randomized block design under greenhouse condition. Treatments consisted of five levels of trifluralin (0, 1, 2, 3, 4, mg a.i/kg soil), three levels of iron (0, 5, 10 mg a.i/kg soil), and five cultivars of soybeans (Williams, Clarck, Pershing, KW505, SRF 450). Results indicated that increase in trifluralin concentration significantly decreased plant height, stem diameter, leaf area, dry weight of shoot and root and root nodules in all cultivars for all levels of iron. However, root to shoot dry weight ratio was increased. Trifluralin at zero iron level, caused significant reduction in chlorophyll and iron concentration of shoot in Williams, Pershing and KW 505, but did not have any effect on Clarck and SRF 450. Trifluralin application at 5 and 10 mg iron/kg soil did not significantly affect chlorophyll and iron concentration. With trifluralin application, reduction rates of chlorophyll and iron concentration in cultivars were significantly different. The highest sensitivity was observed in KW505 and Pershing and the lowest in Clarck and SRF450. Application of 5 mg iron/kg soil, significantly increased leaf area of KW 505, but did not have any significant effect on trifoliate leaf number. Application of 5 and 10 mg iron /kg soil significantly increased shoot dry matter in KW 505 and Williams respectively, but root to shoot dry weight significantly decreased with application of 5 mg iron/kg soil. Application of 5 mg iron/kg soil significantly increased root dry weight of KW505. Iron application did not have any significant effect on dry matter and number of root nodules. However iron application significantly increased leaf chlorophyll concentration of Williams, Pershing and KW 505 and shoot iron concentration of all cultivars.
  • M. Hatami, S. Vazan, Gh. Shabani, F. Mondani, F. Golezardi, Sh. Sarvar-Amini Page 37
    Present investigation carried out to study different weed control methods in spring safflower (Carthamus tinctorius) under rain fed condition. The experiment was conducted in Sararood Research Station located in west of Iran in 2006. The experimental design was a factorial based on RCBD with four replications. Factor A was included 4 different herbicides Trifluralin at 960 gr a.i./ha, Pendimethalin at 660 gr a.i./ha, Ethalfluralin at 1172.5 gr a.i./ha, Imazametabenz at 625 gr a.i./ha. and Factor B was 4 different method including without mechanical control, hand weeding at the 6 leaves stage, cultivator at 6 leaves stage, hand weeding at the 12 leaves stage + cultivator at 6 leaves stage along with two checks namely without weed, and without any weed control. The result showed that mechanical control after the herbicides application increased weed control compared with the herbicides applied alone. A cultivator at 6 leaves stage with a hand weeding at 12 leaves stage with Imazamethabenz herbicide application increased weed control compared with all other stage. Decreasing of weed dry weight was observed in integrated treatments and sole herbicides treatment had less effect on reducing of weight dry weed.
  • S. Paydar, E. Zand, M. A. Baghestani, M.R. Jamali Page 45
    This study was carried out during 2003-2004 to investigate efficiency product of Fenoxaprop-p-ethyl for control Avena luduviciana in Fars agriculture and natural resources research center. The experiment was done under RCBD with 4 replications and 14 treatments. Treatments included Fenoxaprop-p-ethyl from Golsam company, Gia and Bayer)Germany) companies at four doses: 0.4, 0.8, 1.2 and 1.8 (l/h). Spraying was done at tillering stage of wheat. Effect of treatments were determined on decreasing percent of weed density, weed dry matter and wheat yield. Statistical analysis of the dose response data were fitted to a Log- Logistical model. Dry matter and density response of the Avena ludoviciana to the herbicides were shown well by Log- Logistical modle. The efficiency of Fenoxaprop-p-ethyl formulations from Foreign company)German) at 1.2 l/h was very good (98%).Also, efficiency of formulations from Golsam company at the highest dosage (1.8 l/h) was very good(96%), and efficiency of formulations from Gia company at the (1.8 l/h) was moderate(92%). Yield reduction in the highest dosage of Bayer company)Germany) formulation was more less than the others.
  • M. Montazeri, R. Pourazar Page 55
    This research was conducted in 2007 to evaluate the efficacy of penoxsulan SC 240 as a new rice selective herbicide. Penoxsulam at 24, 30, 36 and 42 g ha-1 was compared with mixture of anylofus and ethoxysulfuron (Sunrise) at 945 g ha-1, tank mix application of butachlor plus cinosulfuron at 900+20 g ha-1, and butachlor plus bensulfuron at 100+45 g ha-1 for controlling barnyard grass (Echinochloa crus-galli), Cyperus difformis and rice broadleaf weeds. Efficacy of penoxsulam at 36 and 42 g ha-1 in control of E. crus-galli was the same as that of the other herbicide treatments and better than its application at 24 or 30 g ha-1. Penoxsulam at 36 or 42 g ha-1 and Sunrise were more efficient in control of C. difformis than the other treatments. In control of Alisma plantago-aquatica, penoxsulam at 36 and 42 g ha-1 had no significant difference with the other herbicides, but was significantly more efficient than its application at 24 or 30 g ha-1. Penoxsulam at 42 g ha-1 controlled Sagitaria trifolia same as Sunrise and significantly better than the other treatments. All herbicides greatly reduced the dry weight of the target weeds. The herbicides showed no any evidence of phytotoxicity on rice and had no effect on rice plant height and dry weight, compared with weedy check.
  • M. Gholami Golafshan, S. Vazan, F. Paknejad, M. Ovaisi Page 65
    The experiment was carried at evaluate the relationship between weed seed bank at the early season of and weed population during growth season, its dispersion pattern, an experiment was done on exploratory from of Karaj agricultural school located in Mahdasht in 2007. In this experiment, sampling the seed bank at the beginning of the season and weed population during the season including sampling corn 4-leaves stage, 8-10-leaves stage and Tassel formation stage, from 96 parts was performed by using gridding method. A meaningful correlation coefficient of r= 0.83 between seed bank at the beginning of season and weed seedling during growth season was observed. To study change seed bank and seedling duration season and connection between suitable pattern for to foresee composition and densities weed species in field and choosing the best date, best method for correct management for decrease seeds densities in seed bank. Distribution seeds and floor was peachiness. In addition to, the floor stage 1 indicated the most correlation with seed bank. Broadcasting models of weed species into field was patching and different patches diagonal (has) did differ among species. We can see the best time for sampling with relationship between seed and seedling then distinguish weed fighting time.
  • H. Mosavinia Page 77
    Bioassay techniques used in herbicide studies are based on the response of chosen organisms, higher plants or microorganisms, to the chemical. Various means of assessment are used: seed germination, weight or size of plant parts, modification in physiological activities such as photosynthesis and transpiration, and typical symptoms. Several special bioassays are described. Does-response relations are affected by the age of the indicator plant and environmental conditions of growth. Results can be estimated visually by objective measurements; for correct interpretation appropriate controls and standards must be included in each experiment. Examples are given of bioassay procedures developed to investigate various aspects of herbicide behavior: soil effects, dissipation from soil surface, movement in soil, degradation and persistence.