مجله میکروب شناسی مواد غذایی
سال دوم شماره 6 (زمستان 1389)

هدف این پژوهش، ارزیابی و مقایسه اثر پروتوکل های مختلف همزمان سازی فحلی بر روی نرخهای باروری و آبستنی در تلیسه های هلشتاین با استفاده از چهار تیمار مختلف (شاهد، GnRH، PGF2α، GPG) میباشد. تلیسه ها از نظر سن (05/1±48/13 ماه) و وزن (52/12±44/370 کیلوگرم) همسان بودند و هر 10 تلیسه به یک تیمار اختصاص یافت. در تیمار اول (شاهد) بدون اعمال هیچ تیماری، تلیسه ها به مدت 1 ماه زیر نظر قرار گرفتند و با مشاهده فحلی تلقیح شدند. در تیمار دوم (GnRH) 100 میکروگرم GnRH در روز اول تزریق شد پس از 7 روز 25 میلی گرم PGF2α تزریق شد و ظرف یک هفته با مشاهده فحلی تلقیح صورت گرفت. در تیمار سوم (PGF2α) در روز اول و چهارده روز بعد 25 میلی گرم PGF2αتزریق شد سپس ظرف یک هفته پس از تزریق دوم با مشاهده فحلی تلقیح انجام شد و در تیمار چهارم(GPG) در روز اول 100 میکروگرم GnRH و 7 روز بعد 25 میلی گرم PGF2α و دو روز بعد 100 میکروگرم GnRH تزریق شد و 24 ساعت بعد همه تلیسه ها تلقیح شدند. در نهایت با تشخیص آبستنی از راه راست رودهای، میزان باروری به ازای هر تلقیح (CR) و میزان آبستنی (PR) محاسبه گردید. تیمار اول به ترتیب 75 و 60 درصد، تیمار دوم به ترتیب 5/55 و 33/49 درصد، تیمار سوم به ترتیب 7/66 و 60 درصد و تیمار چهارم به ترتیب 40 و 40 درصد CRو PR داشتند. نتایج نشان داد که بین تیمارها تفاوت معنی داری مشاهده نشد ولی از لحاظ عددی تیمار 1 و3 در مقایسه با سایر تیمارها نرخ آبستنی بالاتری داشتند و بخت بیشتری برای بارور شدن داشتند.

بیماری یون نوعی التهاب مزمن روده ای شدید و پیشرونده است که دستگاه گوارش نشخوارکنندگان اهلی، وحشی و تک سمی ها را درگیر می سازد. بنظر می رسد در مورد شیوع و فراوانی این بیماری در گاو در مناطق مختلف کشور اطلاعات آماری مشخصی در دسترس نیست. این مطالعه به منظور مشخص کردن آلودگی گاوهای کشتار شده در کشتارگاه صنعتی شهرکرد به مایکوباکتریوم پاراتوبرکلوزیس به روش هیستوپاتولوژی بر روی نمونه های بافتی (ایلئوم، ژوژنوم و عقده های لنفاوی مزانتریک) 135 راس از مجموع 500 راس گاو ذبح شده از پاییز 1389 تا تابستان 1390 انجام شد. نتایج آزمایش 135 نمونه بافتی حکایت از آلودگی 4/4 % از گاوها به روش رنگ آمیزی زیل نلسون داشت. ضایعات هیستوپاتولوژیک بر اساس نفوذ سلول های التهابی (لمفوسیت، ماکروفاژ و ماکروفاژهای شبه پوششی) و شدت ضایعات به سه درجه تقسیم بندی شدند، همچنین رابطه معنی داری بین فصل های مختلف، جنس، نژاد و سن مشاهده نگردید (05/0P>). با توجه به نتایج بدست آمده پیشنهاد می گردد، میزان شیوع آلودگی به بیماری یون در گاوهای شیری منطقه به روش واکنش زنجیره ای پلیمراز تعیین گردد و برنامه های کنترل بر اساس میزان شیوع انجام شود.

امروزه حقوق حیوانات و حفظ گونه های مختلف آنها از جمله مسائلی است که در سراسر جهان از جانب دولت ها، سازمان ها و عموم کسانی که به مسائل زیست محیطی و حمایت از حیوانات علاقه مند می باشند، مورد توجه قرار گرفته است. در معارف اسلامی نیز در کنار مسائل مربوط به انسانها و حقوق آنها، مسائل محیط زیست و از جمله حیوانات، حائز اهمیت می باشد. در این مقاله احکام و قوانینی که در ابواب مختلف فقه اسلامی پیرامون حفظ، نگهداری، بهره برداری، ممنوعیت آزار و اذیت حیوانات وجود دارد، ذکر گردیده است. آنچه در فقه اسلامی موجود می باشد، مجموعه قوانینی جامع و کامل است که می تواند راهگشای تدوین قانون جامع (حقوق حیوانات) در عصر حاضر گردد.

این تحقیق با هدف ارزیابی میزان آلودگی به آفلاتوکسین B1در واریته های مختلف جو و تاثیر آن بر عملکرد و وزن اجزاء دستگاه گوارش جوجه های گوشتی به مدت 49 روز اجرا گردید. تعداد 144 قطعه جوجه گوشتی بوسیله سه جیره غذایی مختلف شامل گروه شاهد، 8 درصد بذر جو ایرانی و 8 درصد بذر جو خارجی تغذیه شدند. طرح آماری مورد استفاده، طرح کاملا تصادفی در سه گروه و با چهار تکرار و هر تکرار شامل 12 قطعه جوجه بود. ارقام مختلف بذور جو موجب کاهش عملکرد طیور گردید (05/0P<)، بطوریکه بالاترین وزن بدن به گروه شاهد تعلق داشت و گروه تغذیه شده با بذر جو خارجی دارای پایین ترین وزن بدن بود. اختلاف معنی داری بین میزان آلودگی به آفلاتوکسین B1 (میکروگرم به ازای هر کیلوگرم) در ارقام مختلف جو مورد استفاده در این تحقیق وجود ندارد. با این حال، میزان آفلاتوکسین در واریته جو خارجی بیشتر از رقم ایرانی بود اگرچه مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی بین گروه های مختلف دارای تفاوت آماری معنی داری نبود (05/0P>). بیشترین و کمترین میزان ضریب تبدیل غذایی در کل دوره به ترتیب مربوط به تیمار جو خارجی و تیمار شاهد بود، همچنین نتایج تحقیق حاضر نشان داد که در میزان تلفات بین تیمارهای مختلف اختلاف معنی داری (01/0P<) مشاهده شد. بالاترین میزان تلفات متعلق به گروه تغذیه شده با جیره حاوی بذر جو وارداتی بود و جیره حاوی دانه جو ایرانی دارای کمترین میزان تلفات بود.

در مرداد ماه سال 1388 یک قلاده سگ گله 6 ساله نر ایرانی از نژاد بومی که متعاقب خوردن آب چشمه در منطقه طاقانک استان چهارمحال و بختیاری در ناحیه دهانی دچار آلودگی با زالو شده بود، به بخش جراحی بیمارستان دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد ارجاع داده شد. وضعیت پوشش خارجی و رنگ مخاطات لثه و چشم ها کاملا طبیعی بود، تعداد ضربان قلب و تنفس کمی بالا رفته بود و دمای بدن طبیعی بود. پس از معاینه حفره دهانی سگ تعداد 2 عدد زالو در ناحیه حفره ی دهان، گونه سمت راست مشاهده گردید. زالوها با استفاده از پنس پس از تجویز کتامین خارج شدند. با توجه به مشخصات مورفولوژیکی، زالو گونه لیمناتیس نیلوتیکا تشخیص داده شد. جهت مشخص نمودن تابلوی خونی از ورید سفالیک سگ، نمونه خون اخذ و آزمایش کامل خون انجام شد. تابلوی خونی بیانگر نوعی عفونت حاد موضعی همراه با تخریب شدید بافتی بود. میزان هماتوکریت 34 درصد بود که با توجه به اینکه 5 ساعت پس از آلودگی، سگ به بیمارستان انتقال یافته بود این درصد هماتوکریت کم خونی ناچیزی را نشان می دهد.

در این مطالعه سطح سلنیم سرم خون گاوهای شیری استان هرمزگان در 4 منطقه بندرعباس، حاجی آباد، بندرلنگه و رودان با حد استاندارد مقایسه گردید. برای انجام این تحقیق از روش نمونه گیری طبقه بندی خوشه ایاستفاده شد، تعداد 20 واحد گاوداری به صورت تصادفی انتخاب و در هر واحد از 5 راس نمونه خون و یک جیره از هر واحد اخذ گردید. سلنیم نمونه های مذکور با استفاده از دستگاه طیف نور سنجی جذب اتمی مورد سنجش قرار گرفت. مقدار سلنیم نمونه های جیره بندرعباس (mg/Kg 49/4) به طور معنی دار نسبت به نمونه های جمع آوری شده از سه منطقه دیگر بالاتر بود (0001/0P<). سطح سلنیم سرم گاوها اختلاف معنی داری را در بین مناطق مورد نظر نشان نداد، اگرچه سطح سلنیم سرم خون گاوهای منطقه حاجی آباد (g/Lμ 5/73) بالاتر از سه منطقه دیگر (بندرلنگه، رودان و بندرعباس به ترتیب: g/Lμ 8/48، g/Lμ6/34 و g/Lμ1/30) بود (05/0P>). همچنین نتایج آزمایش غلظت سلنیم سرم خون را در محدوده 30 تا g/Lμ 75 نشان داد که با توجه به سطوح سلنیم سرم خون استاندارد، گاوهای مناطق رودان و بندرعباس در شرایط کمبود، گاوهای بندر لنگه در محدوده مرزی و گاوهای حاجی آباد در شرایط مناسب قرار داشتند. ضمن اینکه بین مقادیر سلنیم جیره و سرم خون همبستگی معنی داری وجود نداشت.

اندازه گیری فلز سنگین جیوه در بافت ماهیچه، آبشش و خاویار تاس ماهی ایرانی (Acipenser persicus) در 3 کارگاه تکثیر و پرورش ماهیان خاویاری شهید مرجانی، شهید رجایی و شهید بهشتی انجام شد. تعداد نمونه های مورد بررسی شامل 49 عدد تاس ماهی ایرانی بوده است و برای اندازه گیری جیوه از دستگاه مکمل اندازه گیری جیوه با تکنیک بخار سرد استفاده شد. میانگین فلز جیوه در بافت ماهیچه، آبشش و خاویار تاس ماهی ایرانی بترتیب 3/0،307/0 و 007/0 میکروگرم در لیتر (وزن تر) بدست آمد. حداکثر مقادیر بدست آمده از این عنصر دربافت ماهیچه و خاویار این گونه نشانگر این است که غلظت جیوه کمتر از مقادیر حد مجاز بین المللی جهت مصرف انسانی است.