نشریه مطالعات در دنیای رنگ
سال دوم شماره 3 (پیاپی 6، پاییز 1391)

افزایش طول عمر و اطمینان در کارکرد پوشش ها از اهمیت بالایی در صنایع گوناگون برخوردار است، با معرفی پوشش های خودترمیم شونده گام بزرگی در افزایش طول عمر پوشش ها و کاهش هزینه های ناشی از آسیب دیدگی پوشش ها برداشته شده است. تا به امروز سیستم های خود ترمیم شونده با سه سامانه مشخص شده اند: سیستم های بر پایه کپسول، سیستم های آوندی و سیستم ذاتی. در هر سه مورد ذکر شده فرآیند ترمیم پیامد آسیب به بستر می باشد و به صورت خودکار و بدون دخالت فرد انجام می شود. تمام پلیمرها از گرمانرم گرفته تا گرماسخت توانایی خودترمیم شوندگی را دارند. در مقاله حاضر سه دسته مواد خودترمیم شونده مختصرا بیان می شوند و سیستم پایه کپسولی به تفصیل بحث شده و انواع سامانه های پایه کپسولی، نحوه عملکرد این دسته، موارد تاثیرگذار و غیره ذکر خواهند شد. در سال های اخیر مطالعات زیادی در رابطه با بهبود روش سنتز و کارآیی این گونه مواد صورت گرفته است، با این وجود محققان با دشواری هایی رو به رو هستند که در مقاله حاضر به آنها نیز پرداخته می شود.

تا به امروز پژوهش های بسیاری در جهت افزایش بازده،کاهش قیمت و همچنین تلاش برای ارائه فناوری های نوین در زمینه سلول های خورشیدی انجام شده است. در ادامه این پیشرفت ها، نواقص و مشکلات سلول های مایع باعث شد که نگاه محققان به سمت سلول های خورشیدی پلیمری معطوف گردد، از مزایای این نسل که توجه محققان را به خود جلب کرده است، می توان به هزینه پایین، ایجاد سطح وسیع، انعطاف پذیری، طراحی در سطح مولکولی و غیره اشاره کرد. با توجه به ساختار سلول های خورشیدی پلیمری که مهم ترین قسمت آن لایه حساس به نور است، محققان تلاش های بسیاری را در جهت بهبود این لایه و افزایش بازده آن انجام دادند. در حال حاضر آلیاژ پلیمری P3HT:PCBM به عنوان بهترین گزینه پیشنهاد شده است. علاوه بر این بهبود Voc و کنترل ساختار نیز از راه های افزایش بازده در این نسل است.

گرافن به عنوان یک ماده ی دو بعدی با نانوساختاری متشکل از تک لایه های اتم کربن و خواص ذاتی چشم گیر و فوق العاده ی مکانیکی، الکتریکی، حرارتی و سدکنندگی، از قابلیت های فراوانی برای کاربرد در زمینه های مختلف خصوصا نانوکامپوزیت های پلیمری برخوردار است. با وجود عمر بسیار کوتاه، امروزه گرافن به عنوان پیشتاز عرصه ی نانو مطرح شده و با کشف خواص گوناگون آن تحول شگرفی در علم نانو در حال وقوع است. گرافن به دلیل برخورداری از گروه های عاملی مختلف به راحتی با انواع پلیمرها ترکیب و به دلیل حجم تولیدی بالا و ماده ی اولیه ی ارزان، به عنوان جایگزینی مناسب برای بسیاری از پرکننده های آلی و معدنی دیگر محسوب می شود. در این مطالعه ی مروری، به معرفی گرافن و روش های تولید آن، چگونگی ساخت نانوکامپوزیت های پلیمر/گرافن و مقایسه ای کوتاه با برخی پرکننده های دیگر پرداخته می شود.

امروزه کنترل جلوه ظاهری روکش های سطح خودرویی به منظور جلب رضایت مشتری، به عنوان یکی از بزرگترین چالش های شرکت های خودروسازی در سراسر جهان مطرح است. کیفیت ظاهری خودرو اولین عاملی است که هر خریدار به هنگام خرید خودرو بدان توجه می نماید. این در حالی است که با توسعه بسیار سریع علم و ظهور فناوری های جدید در زمینه روکش های سطح خودرویی، سلیقه مشتری نیز روز به روز در حال ارتقاء است و این عاملی است که تولیدکنندگان خودرو را وادار می سازد در راستای تامین خواسته های خریدار، خود را با جدیدترین و به روزترین یافته های علمی دنیا همراه سازند. از جمله مهم ترین خصوصیات ظاهری یک خودرو می توان به رنگ، بافتار، براقیت، وضوح تصویر و پوست پرتقالی اشاره نمود. در این مقاله تلاش گردیده که مرور جامعی بر ویژگی های ذکر شده در روکش های سطح خودرویی که تحت عنوان کلی جلوه ظاهری شناخته می شوند، صورت پذیرد.

چاپگر لیزرجت یکی از انواع تجهیزات جانبی رایانه است که متن یا تصویر ایجاد شده را بر روی کاغذ یا زمینه مشابه دیگر منتقل کرده و در دو نوع تک رنگ و رنگی موجود می باشد. پودر ایجاد کننده تصویر در چاپگر لیزرجت، تونر نامیده می شود. روش های متعددی برای تولید تونر وجود دارد، از جمله روش تجمع امولسیونی که سبب تولید ذراتی با توزیع اندازه کوچک تر و باریک تر شده که این خاصیت باعث بهبود توانایی جریان پذیری ذرات تونر، انتقال بهتر به کاغذ و در نهایت بهترشدن کیفیت تصاویر چاپ شده می شود. تونر تولیدشده به روش تجمع امولسیونی بر پایه رزین استایرن- اکریلیک می باشد. از دیگر اجزاء سازنده این تونر نیز می توان به ماده رنگزا، واکس، عامل کنترل بار و سایر افزودنی ها اشاره کرد. هدف از این بررسی مطالعه روش های مختلف تولید تونر می باشد و در ادامه روش تجمع امولسیونی به عنوان روشی مناسب مورد بحث قرار گرفته است.

پوشش های پلیمری به لحاظ ساختاری عموما از یک فاز پیوسته پلیمری و یک فاز غیرپیوسته ذره ای از انواع رنگدانه ها تشکیل شده اند. رنگدانه ها با هدف ایجاد فام، پشت پوشی، افزایش مقاومت به خوردگی و بهبود عملکرد جوی در پوشش ها مورد استفاده قرار می گیرند. هدف از رنگدانه ها هر چه که باشد ماهیت ذره ای و صلب آنها، تغییر خواص مکانیکی پوشش ها را نیز در پی دارد. این در حالی است که شدت تغییر به میزان رنگدانه، شکل، اندازه و برهم کنش آنها با فاز پیوسته پلیمری بستگی دارد. در این مطالعه سعی شده است تاثیر میزان و مشخصات رنگدانه ها بر رفتار تنش کرنش پوشش ها مورد بررسی قرار گیرد. نتایج این بررسی ها نشان می دهد که افزودن رنگدانه ها به پلیمرها می تواند موجب تغییر رفتار تنش-کرنش آنها از چقرمه به شکننده گردد. این تغییر رفتار با افزایش مدول یانگ، کاهش کرنش شکست و افزایش تنش شکست همراه است. همچنین معادلات ریاضی متعددی برای پیش بینی تغییرات این عوامل در اثر افزودن رنگدانه ها به پلیمرها پیشنهاد شده است.