مجله مدیریت کیفیت فراگیر
پیاپی 1 (شهریور 1391)

در این مقاله روش ارائه شده توسط ناچا تاوسانگ کولتای (Thawesaengskulthai، Natcha 2007) برای انتخاب بهترین سیستم مدیریت کیفیت و طرح های بهبود در یک سازمان بررسی شده است. معیارها و پارامترهای موثر در تصمیم گیری، بر اساس بررسی و تحقیق در چهار دسته کلی با نام دیدگاه یا منظرهای انتخاب، دسته بندی شده اند. پارامترها و معیارهای زیرمجموعه این منظرها، به علت اینکه نمونه های تحقیق در تایلند و شرکت های چند ملیتی آن بوده، ممکن است برای نقاط دیگر کمی متفاوت باشد. بر اساس این پارامترها یک چارچوب و روش کلی برای انتخاب طرح مناسب ارائه شده است. فرآیند ارزیابی توسط این روش و چارچوب در چهار مرحله گرد آمده است. مرحله اول، توفان مغزی و توافق بر سر معیارها است که در این مرحله معیارها برگزیده می شوند. در مرحله ی دوم با نام وزن دهی معیارها، با استفاده از روش امتیازدهی به دیدگاه ها و معیارهای زیرمجموعه آنها وزن داده می شود. مرحله سوم برای امتیازدهی به طرح های مختلف با استفاده از مقیاس لیکرت و محاسبه امتیاز وزنی کل، با استفاده از روش جمع وزنی (WSM) طراحی شده است و مرحله آخر برای تجزیه و تحلیل نتایج به دست آمده و ارائه رده بندی طرح ها در قالب نمودار و جداول است.

مطالعه حاضر به بررسی پیاده سازی TQM در صنایع نساجی پاکستان پرداخته است. مشاهدات نشان داده است که به کارگیری TQM در شرکت های بزرگ به مراتب بیشتر از به کارگیری آن در شرکت های کوچک تر است. بسیاری از شرکت هایی که TQM را اجرا نموده اند شرکت های چند ملیتی بزرگ همانند HP، IBM و نوکیا هستند و استفاده کاربردی از متدهای کیفیت در کسب و کارهای کوچک و متوسط (SME) همچنان محدود است(Garvare&Wiklund، 1997). همچنین بسیاری از مطالعاتی که در خصوص به کارگیری TQM انجام شده است بر روی شرکت های بزرگ تمرکز دارد و مطالعات مرتبط با کاربرد آن در شرکت های کوچک و متوسط بسیار محدود است. هدف اصلی این مطالعه بازنگری اجرای TQM در یک نمونه از کسب و کارهای کوچک و متوسط است.

این مقاله نتایج یک مطالعه مقایسه ای از ابزار کیفیت و اتخاذ روش ها به وسیله مدیران زنجیره تامین و عملیات را گزارش می کند. نظرسنجی از هر دو نوع از مدیران (مدیران عملیات و مدیران زنجیره تامین) در غرب ایالات متحده انجام شد. با انجام تحلیل کروسکال والیس دریافتیم که مدیران عملیات و زنجیره تامین رویکردهای متفاوتی در مورد مدیریت کیفیت دارند. مدیران عملیات تمایل دارند که زنجیره تامین از طریق روش های رویه ای مانند ایزو 9000 و ارزیابی تامین کنندگان، مدیریت شود. در حالی که مدیران زنجیره تامین می خواهند رویکرد مشارکتی داشته و بر توسعه تامین کنندگان و حل و فصل شکایت ها تاکید دارند. هر دو نوع مدیر از آموزش های حین کار، تحلیل داده ها، مدیریت زنجیره تامین، مدیریت ارتباط با مشتری، مدیریت پروژه و نظرسنجی بهره می جویند.

در حالی که مدیریت کیفیت جامع رویکردی استراتژیک در دنیای تجارت امروز است. کارت ارزیابی متوازن، سیستمی است که برای کمک به تصمیم گیری و ارزیابی این رویکرد استراتژیک، اطلاعات مفیدی را فراهم می نماید. برخی استدلال می کنند که استفاده از کارت ارزیابی متوازن، اقدام بعدی به کارگیری مدیریت کیفیت جامع است. از این رو در مقاله حاضر به توضیح کارت ارزیابی متوازن و رابطه ی آن با مدیریت کیفیت جامع پرداخته می شود.