فهرست مطالب

نشریه پژوهش در طب ورزشی و فناوری
پیاپی 3 (بهار و تابستان 1391)

  • تاریخ انتشار: 1391/10/11
  • تعداد عناوین: 8
|
  • لاله باقری، فاطمه سلامی، حمید رجبی، نرگس باقری صفحه 1
    هدف این پژوهش تاثیر هشت هفته تمرین منتخب هوازی و قدرتی بر هورمون پاراتیروئید، کلسیم، آلبومین و آلکالن فسفاتاز زنان یائسه بود. 35 نفر از زنان یائسه (70-55 سال) عضو کانون جهاندیدگان شهر تهران انتخاب شدند به طور تصادفی در سه گروه تمرین هوازی (12 نفر)، قدرتی (13 نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفتند. برنامه تمرین هوازی شامل جاگینگ و حرکات ایروبیکی به مدت 40 دقیقه با شدت 70-60 درصد حداکثر ضربان قلب و برنامه تمرین قدرتی شامل 10حرکت، با شدت 30-40 درصد یک تکرار بیشینه در شروع و 60-70 درصد در انتها، 8 تا 10 تکرار و یک نوبت بود که در هر جلسه انجام شد. هر برنامه سه روز در هفته و برای مدت 8 هفته انجام شد. نمونه های خونی قبل و پس از پایان تمرینات جهت ارزیابی میزان هورمون پاراتیروئید، کلسیم، آلبومین و آلکالن فسفاتاز سرمی اندازه گیری شد. برای تعیین میزان کلسیم سرم (Ca) از روش رنگ سنجی شیمیایی(کرزول فتالئین)، هورمون پاراتیروئید از روش الایزا، آلکالن فسفاتاز از روش رنگ-سنجی سینتیکی با استفاده از پارا نیترو فسفات و برای تعیین آلبومین سرم هر نمونه خونی از روش رنگ سنجی شیمیایی (بروم کرزول گرین) استفاده گردید. به منظور بررسی اختلاف درون گروهی از آزمون t زوجی و برای تعیین اختلاف بین گروه ها از آزمون آماری تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. نتایج تحقیق افزایش معنی داری را در میزان هورمون پاراتیروئید و آلکالن فسفاتاز سرمی در گروه های تمرینی قدرتی و هوازی نسبت به گروه کنترل نشان داد (P≤0/05). با وجود این، اختلاف معنی داری بین دو گروه قدرتی و هوازی در افزایش پاراتیروئید و آلکالن فسفاتاز مشاهده نشد (P≥0/05). از سوی دیگر میزان کلسیم تام پلاسما پس از تمرین قدرتی و هوازی کاهش یافت که کاهش کلسیم فقط در گروه قدرتی معنی دار بود (P≤0/05). هرچند تغییرات کلسیم در بین سه گروه اختلاف معنی داری نداشت (P≥0.05). همچنین تغییر معنی داری در میزان آلبومین پس از تمرینات مشاهده نشد (P≥0.05). با توجه به نتایج حاصل از پژوهش هر دو نوع تمرین قدرتی و هوازی می تواند بر مارکرهای ساخت استخوان و عوامل هورمونی زنان سالمند تاثیر مثبت بگذارد.
    کلیدواژگان: تمرین هوازی، تمرین قدرتی، هورمون پاراتیروئید، آلکالن فسفاتاز، زنان یائسه
  • نادر شوندی، حیدر صادقی، حجت الله نیک بخت، رحمان شیخ حسینی صفحه 13
    در ورزش هایی مانند هندبال، تنیس و والیبال فرد نیاز دارد نیروی زیادی را در بالای شانه اعمال کند. در چنین ورزش-هایی ورزشکاران در معرض ضایعات استفاده بیش از حد قرار دارند. سندرم عضله تحت خاری به مفهوم ضعف و آتروفی بدون درد این عضله است که به دنبال نوروپاتی عصب فوق کتفی به وجود می آید. هدف این تحقیق بررسی اثر شیوه تمرینی کوتاه مدت قدرتی- استقامتی فزاینده و تحریک الکتریکی بر قدرت و پارامترهای الکترومیوگرافی عضله تحت خاری است.
    12 بازیکن والیبال مبتلا به سندرم عضله تحت خاری به طور تصادفی به دو گروه تمرینات قدرتی- استقامتی فزاینده (6 نفر، میانگین سنی 8/3±8/24 سال، قد 6/2±3/189 سانتی متر، وزن 9/7±8/83 کیلوگرم، سابقه ورزش والیبال 5/2±4/9 و سابقه عضویت در تیم ملی 7/1±24/3 سال) و تحریک الکتریکی (6 نفر، میانگین سنی 5/4±2/24 سال، قد 5/1±5/192 سانتی-متر، وزن 4/6±2/86 کیلوگرم، سابقه ورزش والیبال 4±5/8 و سابقه عضویت در تیم ملی 8/2±3/4 سال) تقسیم شدند. 20 نفر از بازیکنان سالم نیز به عنوان گروه کنترل (میانگین سنی 2/4±1/25 سال، قد 9/3±6/85 سانتی متر، وزن 1/7±6/85 کیلوگرم، سابقه ورزش والیبال 8/3±9 سال و سابقه عضویت در تیم ملی 3/2±9/3 سال) در نظر گرفته شدند. مداخلات درمانی به مدت 8 هفته انجام شد. الکترومیوگرافی سطحی عضلات تحت خاری و گرد کوچک و حداکثر قدرت ایزومتریک عضلات چرخ دهنده خارجی قبل و بعد از مداخلات اندازه گیری شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t همبسته و تحلیل واریانس یک طرفه در سطح اطمینان 95 درصد (0.05 P<) انجام شد.
    پس از هشت هفته، حداکثر قدرت ایزومتریک عضلات چرخ دهنده خارجی در هر دو گروه تجربی افزایش معنی داری نشان داد، ولی در فاکتورهای IEMG و RMSEMG تغییر معنی داری مشاهده نشد.
    طبق یافته های این تحقیق، تمرینات قدرتی- استقامتی فزاینده و تحریک الکتریکی باعث افزایش حداکثر قدرت ایزومتریک عضلات چرخ دهنده خارجی بازو می شوند. ولی هر دو روش درمانی تاثیری بر پارامترهای الکترومیوگرافی عضلات تحت کتفی و گرد کوچک ندارند. به نظر می رسد نمی توان از الکترومیوگرافی سطحی برای تعیین اثر این پروتکل ها بر عضلات فوق استفاده کرد
    کلیدواژگان: ورزشکاران، تمرین درمانی، تحریک الکتریکی، سندرم عضله تحت خاری، حداکثر قدرت ایزومتریک، الکترومیوگرافی سطحی
  • مطلب نادریان شاد، علی کاظمی، منیژه نوروزیان، محمد فشی صفحه 25
    هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات دایره ای ویژه و عمومی- متداول یا کلاسیک- آماده سازی بر آمادگی جسمانی و فیزیولوژیکی بازیکنان تمرین کرده بسکتبال مرد بود که محقق به منظور رسیدن به این هدف تعداد 12 نفر از بازیکنان بزرگسال دعوت شده به اردوی آمادگی تیم بسکتبال ذوب آهن غرب کشور (تیم اسدآباد- همدان دسته یک کشور) را انتخاب و به طور تصادفی به دوگروه شش نفره تمرین ویژه و عمومی 29/5± 08/26 سال، قد77/6± 91/185 سانتی متر، وزن00/8± 66/77 کیلوگرم تقسیم کرد. هردو گروه تمرین ویژه و عمومی آماده سازی به مدت 6 هفته، هر هفته 3 جلسه و هرجلسه 40 دقیقه به صورت متناوب خارج از فصل مسابقات به تمرین پرداختند. گفتنی است که هردو گروه تمرینات بسکتبال را نیز در کنار این تمرینات، یعنی تمرینات وی‍ژه و عمومی آماده سازی انجام دادند. تاثیر اجرای تمرینات آمادگی ویژه و عمومی بر متغیرهای وابسته تحقیق، یعنی حداکثر توان بی هوازی، حداقل توان بی هوازی، میانگین توان بی هوازی و شاخص خستگی (توسط آزمون RAST)، توان انفجاری پاها (توسط آزمون پرش عمودی سارجنت)، حداکثر سرعت دویدن (توسط آزمون یویو)، درصد خستگی و زمان کلی تکرار دوهای سرعتی (توسط آزمونRHIET)، سرعت دویدن (توسط آزمون 20 متر سرعت) و توان هوازی (توسط آزمون چندمرحله ای 20 متر رفت وبرگشت) طی مراحل پیش آزمون و پس آزمون، اندازه گیری شد. نتایج آزمون های آماری درصد ضریب تاثیر کوهن و تی مستقل در سطح 05/0≥ P نشان داد که در مورد متغیرهای توان هوازی، شاخص و درصد خستگی به نفع گروه تمرینی وی‍ژه، حداکثر و میانگین توان بی هوازی، توان انفجاری پاها و سرعت دویدن به نفع گروه تمرینی عمومی، اختلاف میانگین های بین دو گروه تمرین ویژه و عمومی آماده-سازی معنی دار بود، ولی در باب حداکثر سرعت دویدن، حداقل توان بی هوازی و زمان کلی تکرار دوهای سرعتی اختلاف میانگین های دو گروه قابل ملاحظه نبود. به طور کلی، از یافته های تحقیق برمی آید که بهتر است مربیان رشته ورزشی بسکتبال جهت بهبود برخی شاخص های فیزیکی و فیزیولوژیکی و آماده سازی بازیکنان این رشته ورزشی از جمله توان هوازی، شاخص و درصد خستگی از تمرینات ویژه بسکتبال (تمرین دایره-ای ویژه) و برای بهبود حداکثر و میانگین توان بی هوازی، توان انفجاری پاها و سرعت دویدن از تمرینات عمومی در کنار هم استفاده کنند.
    کلیدواژگان: بازیکنان تمرین کرده بسکتبال، تمرین ویژه آماده سازی بسکتبال، تمرینات عمومی آماده سازی بسکتبال، آمادگی جسمانی، آمادگی فیزیولوژیک
  • مهرداد عنبریان، محمد ربیعی، حجت بیناباجی، سیداسماعیل حسینی نژاد، تیمور جعفرنژاد گرو صفحه 43
    مربیان ورزشی برای اندازه گیری استقامت عضلات کمربند شانه-ای و اندام فوقانی، از آزمون کشش بارفیکس یا بارفیکس اصلاح شده استفاده می کنند. علی رغم به کارگیری آزمون های فوق در سطوح مختلف، همواره این پرسش وجود دارد که الگوی فعالیت عضلانی در هر یک از دو آزمون چه تفاوتی با یکدیگر دارد؟ در مطالعات انجام شده، نقش عضلات ذوزنقه، بخش قدامی و خلفی دلتوئید و پشتی بزرگ کمتر مورد توجه قرار گرفته است. در این پژوهش تاثیر دو نوع کشش بارفیکس ایستاده واصلاح شده برالگوی فعالیت الکترومیوگرافی عضلات کمربند شانه (دلتوئید قدامی، دلتوئید خلفی، ذوزنقه، پشتی بزرگ، دوسربازویی، سه سربازویی و سینه ای بزرگ) مورد بررسی قرار گرفت. 10 نفر مرد سالم (میانگین سنی: 95/3± 32/25 سال و میانگین وزن 24/7± 31/72 کیلوگرم) که قادر به اجرای حداقل 5 بارفیکس ایستاده بودند انتخاب شدند. فعالیت الکترومیوگرافی عضلات با روش باسمجیان و دلوکا جمع آوری شد. مقایسه فعالیت الکترومیوگرافی عضلات در دو نوع کشش بارفیکس با آزمون تحلیل واریانس با اندازه های تکراری انجام شد (05/0p). نتایج پژوهش حاضر نشان داد که فعالیت عضلات دلتوئید قدامی، دلتوئید خلفی و ذوزنقه به طور معنی داری در کشش بارفیکس اصلاح شده بیشتر از بارفیکس ایستاده است، در حالی که فعالیت عضلات دوسربازویی، سه-سربازویی و سینه ای بزرگ به طور معنی داری در بارفیکس ایستاده بیشتر است.
    کلیدواژگان: عضلات شانه، کشش بارفیکس ایستاده، کشش بارفیکس اصلاح شده، فعالیت الکترومیوگرافی
  • محمدرضا کردی، محمد همتی نفر، فاطمه احمدی، علی اصغر رواسی صفحه 53
    ویبریشن کل بدن به عنوان روشی جدید و مکمل برای فعالیت عصبی عضلانی، باعث تحریک مکانیکی این سیستم می شود. هدف مطالعه حاضر، بررسی تاثیر یک دوره تمرینات منتخب ویبریشن بر برخی عوامل آمادگی جسمانی، مقادیر هورمون رشد و IGF-1 دانشجویان دختر تمرین کرده بود. 20 دانشجوی دختر رشته تربیت بدنی با میانگین و انحراف استاندارد سنی 2/2±75/21سال، وزن 28/7±25/54 کیلوگرم و BMI 44/2±1/20 کیلوگرم بر مترمربع انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه تجربی (10n=) و کنترل (10n=) قرار گرفتند. تمرینWBV به مدت10 روز با فرکانس 30 هرتز و دامنه 10 میلی متر در 6 وضعیت بدنی مختلف انجام شد. نمونه های خونی 24 ساعت قبل و بعد از تمرینWBV اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده-ها از آزمون آماری t همبسته و مستقل استفاده شد. یافته های تحلیل آماری نشان داد 10 روز برنامه تمرین WBV منجر به افزایش معنی دار قدرت، سرعت، توان، مقادیر هورمون رشد و IGF-1 در گروه تجربی شد (05/0≥P)، در حالی که چابکی در این گروه تغییر معنی داری نداشت. یافته ها نشان داد برنامه تمرینیWBV می تواند به عنوان یک شیوه تمرینی جدید و مکمل در کنار سایر روش های تمرینی جهت بهبود مقادیر هورمون های آنابولیکی و عوامل آمادگی جسمانی استفاده شود.
    کلیدواژگان: تمرینات ویبریشن، آمادگی جسمانی، هورمون رشد، IGF، 1
  • علیرضا نصیرزاده، علیرضا احسان بخش، سعید ایل بیگی، حامد ارغوانی، مهدی علی اکبری بیدختی صفحه 63
    هدف این پژوهش بررسی ارتباط بین عملکرد سرعتی شنای کرال سینه و طول فاسیکل عضلانی در 23 شناگر پسر نوجوان بود. آزمودنی ها بر اساس عملکرد شنای کرال سینه 25 متر سرعت به دو گروه 7/15- 6/14 ثانیه (S1، تعداد= 11 نفر) و 17- 8/15 ثانیه (S2، تعداد= 12 نفر) تقسیم شدند. شاخص های معماری عضلانی ضخامت عضلانی، زاویه پنیت و طول فاسیکل با استفاده از تصاویر اولتراسونوگرافی نوع B در عضلات دوسر بازویی، سه سر بازویی، پهن خارجی، دوقلوی میانی و دوقلوی خارجی اندازه گیری شد.S1 به طور معنی دار دارای ضخامت بیشتر در عضلات پهن خارجی، دوقلوی خارجی و سه سر بازویی بود. زاویه پنیت تنها در عضله سه سر بازویی به طور معنی-دار در گروه S1 کوچک تر بود.S1 به طور معنی دار در عضلات پهن خارجی، دوقلوی خارجی و سه سر بازویی دارای طول فاسیکل مطلق بلندتر و در عضلات پهن خارجی و سه سر بازویی دارای طول فاسیکل نسبی (نسبت به طول اندام) بلندتری بود. بین عملکرد سرعتی شنای کرال سینه 25 متر و طول فاسیکل مطلق و نسبی عضلات پهن خارجی (مطلق: 49/0- = r، نسبی: 43/0- = r) و دوقلوی خارجی (مطلق: 47/0- = r، نسبی: 42/0- = r) ارتباط معنی داری وجود داشت. به نظر می رسد طول فاسیکل عضلانی یکی از عوامل تاثیرگذار بر عملکرد شنای کرال سینه سرعتی شناگران نوجوان باشد.
    کلیدواژگان: معماری عضلانی، طول فاسیکل، اولتراسونوگرافی، شنای سرعتی، کرال سینه
  • رحمت احمدی، حسن دانشمندی، امیرحسین براتی صفحه 77
    هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل کم توانان ذهنی و سالم است. نمونه آماری پژوهش شامل 31 دانش آموز پسر عقب مانده ذهنی است که در دو گروه (کنترل 14 نفر با میانگین سن 02/3±07/11 سال، قد 86/7±152 سانتی متر) و (17 نفر تجربی با میانگین سن 95/1±23/11 سال، قد 07/7±147 سانتی متر) و یک گروه دانش آموز سالم (15 نفر با میانگین سن 516/.±53/11سال، قد 77/4±33سانتی متر) بودند که به صورت تصادفی هدف دار انتخاب شدند. گروه های تجربی برنامه تمرینی که شامل تمرین های مرتبط با ثبات مرکزی بود به مدت 6 هفته (3 بار در هفته) انجام دادند. در سه هفته اول آزمودنی ها تمرینات مذکور را 2 نوبت با 5 تکرار و در سه هفته دوم 2 نوبت با 10 تکرار انجام دادند برای ارزیابی تعادل پویا از تستY استفاده گردید (91درصدr=). از آزمون t مستقل برای مقایسه پیش آزمون و پس-آزمون و برای مقایسه تفاوت های بین گروه از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA) استفاده شد (5p≤./.). نتایج نشان داد تعادل پویا در بین گروه های تجربی در جهت خلفی داخلی معنی دار بود و در بررسی بین سه گروه آزمودنی در جهات خلفی خارجی و خلفی داخلی تفاوت معنی داری مشاهده گردید (5p≤./.). با توجه به نتایج این تحقیق مربیان و معلمان می-توانند از تمرینات ثبات مرکزی برای افراد کم توان ذهنی و افراد سالم استفاده کنند.
    کلیدواژگان: کم توان ذهنی، ثبات مرکزی، تعادل پویا، تست ستاره
  • حمید اراضی، احسان اصغری، یاسر گاراژیان صفحه 89
    هدف این پژوهش بررسی اثرات استفاده از حرکت مقاومتی بالاتنه (پرس سینه) و پایین تنه (پشت ران) در تناوب های استراحتی بر میزان درک فشار کار (RPE)، مقدار لاکتات و کمیت اجرای حرکت جلو ران با بار 75 درصد یک تکرار بیشینه بود. 15 مرد اندام پرور با میانگین 9/1± 9/20 سال، قد 5/4± 6/175 سانتی متر، و وزن 2/5±8/74 کیلوگرم، داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و سه جلسه تمرین را به فاصله 48 ساعت از یکدیگر انجام دادند. آزمودنی ها در هر جلسه یکی از مدل های فعالیتی L1 (حرکت جلو ران با استراحت غیرفعال)، L2(حرکت جلو ران با حرکت پرس سینه و استراحت غیرفعال) و L3 (حرکت جلو ران با حرکت پشت ران و استراحت غیرفعال) را تا سرحد خستگی و با فاصله استراحتی 3 دقیقه انجام دادند و تعداد تکرارها در نوبت های مذکور ثبت گردید. میزان درک فشار کار و لاکتات خون، پیش و پس از فعالیت های مختلف، ثبت شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. نتایج نشان داد تعداد تکرارها در نوبت های متوالی هر سه مدل فعالیتی کاهش یافته و بین توانایی حفظ تکرار در نوبت-های متوالی به ویژه در مدل فعالیتی L2 تفاوت مثبت معنی داری وجود دارد (05/0P<). همچنین، تفاوت معنی داری بین مدل های فعالیتی L2 و L3 و L1 و L3 در توانایی حفظ تکرار وجود داشت (05/0P<). در میزان درک فشار آزمودنی ها بین همه مدل های فعالیتی تفاوت معنی داری مشاهده شد (05/0P<). همچنین، این نتایج نشان داد از بین مقدار لاکتات تولیدشده در مدل های فعالیتی L2 و L3 و L1 و L3 تفاوت مثبت معنی داری در مورد روش L2 وجود دارد (05/0P<). بنابراین، باتوجه به نتایج به دست آمده به نظر می رسد استفاده از مدل های تمرینی به شکل ترکیب تمرینات اندام تحتانی و فوقانی علاوه براینکه زمان کل تمرین را کاهش می دهند، کمیت تکرارها را با میزان درک فشار کار و مقدار لاکتات کمتر نسبت به سایر مدل های تمرینی در حد بالاتری نگه می دارند.
    کلیدواژگان: میزان درک فشار کار، جلو ران، پرس سینه، پشت ران، استراحت فعال
|
  • Bagheril., Salamif., Rajabih., Bagheri, N Page 1
    The purpose of this study was to consider the effect of eight weeks aerobic and strength training on serum PTH, calcium, albumin and alkaline phosphatase in postmenopausal women.35 post menopause women, (55-70 years), of Jahandidegan center of Tehran were selected and randomly divided to three groups as aerobic (n=12), strength (n=13) and control (n=10) groups. Aerobic training program include jogging and aerobic movements, with 60- 70% MHR intensity(8 weeks, 3 times per week, 40minute per session), And Strength training program with emphasize on main muscle groups (8 weeks, 3 times per week, 1 hour per session),with30-40%1RM,8-10rep,1set to 60- 80%1RM,8-10rep,1set. One way analysis of variance (ANOVA) used to compare differences between groups. The results showed that PTH and alkaline phosphatase significantly increase after aerobic and strength training in comparison with control group (P≤0.05). But the significant difference was not observed between these two groups. No significant difference was observed in serum calcium between two trained and control groups (p≥0.05). However a significant decrease was observed in strength group (P≤0.05). Furthermore, the significant change was not observed in albomin after training program. Increase in PTH and alkaline phosphatase concentrations in normal range seem to promote anabolism procedure of bone formation. The result of this study shows that both two type of training have same effects on bone markers and hormonal factors.
    Keywords: selected aerobic training, strength training, parathyroid hormone, alkaline phosphatase, Calcium, postmenopausal woman
  • Shavandin., Sadeghih., Nikbakhth., Sheikh Hoseini, R Page 13
    Background
    In sports such as handball, tennis and volleyball the player need to involve the great loads over his shoulders. In these sports, players are predisposed to overuse injuries. Infraspinatus syndrome’s meaning is the painless weakness and atrophy of this muscle that observe following Suprascapularis nerve neuropathy. In this investigation we want to survey the effects of a short term of progressive endurance-strengthening training and electrical stimulation on strength and electromyography in infraspinatus muscle.
    Method
    12 volleyball players with Infraspinatus syndrome were randomly divided to two groups: progressive endurance-strengthening training (6 persons, age 24/8±3/8, height 189/3±2/6, weight 83/8±7/9, sport background 9/4±2/5 and national team’s background 3/24±1/7) and electrical stimulation (6 persons, age 24/2±4/5, height 192/5±1/5, weight 86/2±6/4, sport background 8/5±4 and national team’s background 4/3±2/8). 20 persons of healthy players were considered to be as a control group (age 25/1±4/2, height 187/7±3/9, weight 75/6±7/1, sport history 9±3/8 and national team history 3/9±2/3), too. Therapeutic interventions performed for 8 weeks. Surface electromyography of infraspinatus and tress minor muscles and maximal isometric strength of external rotator muscles were measured before and after interventions. Data analyzing performed by SPSS.12 and we used of Paired sample T test and one-way ANOVA. Confidence level considered to be 95% (P<0.05).
    Results
    After eight weeks, maximal isometric strength of external rotators in both experimental groups was increased significantly, but there were observed no significant changes in IEMG and RMSEMG.
    Conclusion
    Progressive endurance-strengthening training and electrical stimulation can result in increase of maximal isometric strength of shoulder external rotator muscles. But both therapeutic methods have no effect on electromyograghic parameters in infraspinatus and tress minor muscles. It seems that we cant use of surface electromyography for detecting the effect of these protocols on above muscles (P<0/05).
    Keywords: Athletes, exercise therapy, electrical stimulation, infraspinatus syndrome, maximal isometric strength, surface electromyography
  • Naderian Shadm., Kazemia., Noruzianm., Fashi, M Page 25
    Aim
    The aim of this study was to determine the effect of basketball specific and general training on physical and physiological fitness in male basketball players trained.
    Methodology
    The statistical population of this research was 18 basketball players trained invited to Asad Abad preparation camp. 12 players out of the total number participated in this study were ranked by fitness level and randomly assigned to a specific (N=6) and general training groups (N=6). Each player completed a special questionnaire to be healthy during the study period. The specific and general training groups have performed the trainings in interval model three sessions per week for 6 weeks; each session was 40 minutes.
    Results
    Cohen’s effect coefficient percent and independent samples t-test were used to analyze the data collected in pre-test and posttest. Significant differences were shown in aerobic power, feet explosive power, fatigue index, fatigue percentage, maximum anaerobic power, mean anaerobic power, and running sprint (P≤0/05). There were no significant differences in maximum running sprint; total time repeated running sprint ability, minimum anaerobic power, agility, and distance running (P≤0/05).
    Conclusion
    The results of this study have suggested that the basketball movement specific training circuit should be used to improve aerobic power, fatigue index, and fatigue percentage. Also, classical training has suggested in order improving feet explosive power, maximum anaerobic power, means anaerobic power, and running sprint.
    Keywords: basketball players trained, basketball specific training, basketball classical training, physical fitness, physiological fitness
  • Anbarianm., Rabieim., Binabagih., Hosseini Nejhade., Jafar Nejhad, T Page 43
    Pull-up and modified pull-up tests are frequently used for shoulder muscles endurance evaluation by physical educators. Despite of using these tests, the difference of muscle activation pattern in pull-up and modified pull-up tests has not been documented clearly. However, the role of some important muscles such as anterior deltoid, posterior deltoid, trapezius and latissimus dorsi have not yet examined during these tests. This study aimed to determine effects of pull-up and modified pull-up tests on the EMGs recordings from selected muscles including anterior deltoid, posterior deltoid, biceps, triceps, pectoralis major, trapezius and latissimus dorsi. Ten able-bodied males (age: 25.32 ±3.95 yrs; weight: 72.31 ± 7.24 kg) who were able to do at least 5 pull-ups were selected to participate in the study. Surface electromyographic data were recorded from selected muscles using De Luca and Basmajian’s method. ANOVA with repeated measures was employed for comparison of electromyographic activity in the selected muscles during pull-up and modified pull-up tests (p 0.05). The results revealed that in modified pull-up test anterior deltoid, posterior deltoid and trapezius muscles activation were significantly higher in comparison with pull-up test, while the EMG activity of biceps, triceps and pectoralis major was significantly higher in pull-up test.
    Keywords: Shoulder muscles, Pull, up test, Modified pull, up test, Electromyographic activity
  • Kordi, M. R., Hemati Naffarm., Ahmadif., Ravasi, A. A Page 53
    Introduction
    Whole Body Vibration (WBV) as a new method and supplementfor neuromuscular training, cause mechanical stimulation in this system.Propose: The aim of present study was to determine the effect of Whole Body Vibration training (WBVT) on some factors of the physical fitness, growth hormone and IGF-1 concentration in trained girl students. Materials and
    Methods
    twenty female of physical education students with a mean and standard deviation of age (21.75 ± 2.2 Yr.), weight (54.25 ± 7.28 kg) and BMI (20.1± 2.44 kg/m2) were selected and randomly divided into two groups: experimental (n=10) and control (n=10). WBVT for 10 days with frequencies 30 Hz and amplitude of 10 mm in six different body positions were performed. Blood samples were collected 24 hours before and after WBVT. Data were analyzed by dependent t test and paired t test.
    Results
    The statistical analysis showed, WBVT lead to significant increase of strength, speed, power, growth hormone and IGF-1 concentrations in experimental group (P<0.05), while agility in this group was not significantly changed (P>0.05).
    Conclusion
    WBV training program can be used as modern training methods and supplements along with other training methods to improve the levels of anabolic hormones and physical fitness factors.
    Keywords: Vibration Training, Physical Fitness, Growth Hormone, IGF, 1
  • Nasirzade, A. R., Ehsanbakhsh, A. R., Ilbeygis., Arghavanih., Aliakbari, M Page 63
    The purpose of this study was to investigate the relationship between sprint performance of front-crawl swimming and muscle fascicle length in 23 male young swimmers. The sample was divided into two groups by 25-m sprint front-crawl swimming performance: 14.6-15.7 s (S1, n=11) and 15.8-17 s (S2, n=12). Muscle thickness and pennation angle and fascicle length of the Biceps Brachii (only muscle thickness) and Triceps Brachii and Vastus Lateralis and Gastrocnemius Medialis and Lateralis muscles were measured by B-mode ultrasonography. S1 had a significantly greater Vastus Lateralis, Gastrocnemius Lateralis, and Triceps Brachii muscle thickness. Pennation angle only in Triceps Brachii was significantly smaller in S1. S1 in Vastus Lateralis, Gastrocnemius Lateralis, and Triceps Brachii muscles had significantly absolute longer fascicle length and in Vastus Lateralis and Triceps Brachii muscles, had relatively (relative to limb length) longer fascicle length. There was a significant relationship between sprint performance of front-crawl and absolute and relative fascicle length in Vastus Lateralis (absolute: r = - 0.49, relative: r = -0.43) and Gastrocnemius Lateralis (absolute: r = -0.47, relative: r = -0.42). It is concluded that muscle fascicle length is one of the effective factors on the sprint front-crawl swimming in young swimmers.
    Keywords: Muscle architecture, fascicle length, ultrasonography, sprint swimming, front, crawl
  • Ahmadir., Daneshmandih., Barati, A. H Page 77
    The purpose of this study was to evaluate the effect of 6 weeks of core stability training on the balance of mentally retarded. Our subjects included 31 male mentally retarded students in two groups (control, 14 patients with a mean age of 11/07±3/02years, height 152±7/86cm) and (17experimental group with a mean age 11/23 ± 1/95years, height 147±7/07cm) and were A group of healthy students (15 subject with mean age 11/53±./516years,high 155± 4/77cm) of the random pare selected. The training program of experimental group that includes core stability exercises for 6 weeks, 3 times a week in the first two weeks experimental group performed exercise the 2 sets with 5 repetitions and two the second week of 2 sets with 10 repetitions and for evaluate used the dynamic balance Y test (r= 91%).From independent Ttest was used to compare pre and post-test and one-way ANOVA test was used in order to compare inter-group differences.(p≤0.05).Results showed that dynamic balance was significant in poster medial and on the whole, there was a significant difference between groups in posterior lateral and posterior medial directions. On base of the results of this research the core stability exercises can be performed for mental retarded and healthy people by coaches and teachers.
    Keywords: Mental retardation, Core stability, Dynamic balance, SEBT test
  • Arazih., Asgharie., Garajian, Y Page 89
    The purpose of this study was to investigate the effects of using upper (Bench press) and lower body (Leg curl) exercise during rest interval on rating of perceived exertion (RPE), lactate production and quantity of lower bodyperformance (Leg extension) with 75% 1RM (repetition maximum). 15 resistance trained men (age 20.9±1.9 years, height 175.6 ±4.5 cm and weight 74.8±5.2 kg) took part in four testing sessions with 48 hours recovery between sessions voluntarily. subjects completed randomly exercises during per session one models of leg extension exercise with inactive rest (L1), leg extension exercise with bench press and inactive rest (L2), and leg extension movement with leg curl and inactive rest of 3 min (L3) up to voluntary exhaustion. RPE and Lactate were measured before and after differentexercises. For statistical analysis of data, two-way repeated measures and LSD post hoc tests were used. The result showed that all of three exercise models reduced the repetitions in continuous sets specially L2 model, and there were significant differences between sets (P<0.05). Also, there was significant difference between sustainability of repetitions in L2, L3 and L1, L3exercise models (P<0.05). Also, there was significant difference between lactate production in L2, L3 and L1, L3 and RPE in all exercise models specially L2 model as positive difference (P<0.05). Therefore, it seems that use of combined exercise models, specially combined lower and upper body exercise, not only reduced all times of workout, but also attenuates rating of perceived exertion and lactate production, and maintains quantity of repetitions.
    Keywords: Rating of perceived exertion, Bench press, Leg extension, Leg curl, Active rest