فصلنامه مطالعات بین المللی پلیس
پیاپی 23 (پاییز 1394)

میانجی گری به عنوان یک رویه حقوقی و سیاسی برای حل و فصل اختلافات بین المللی از تاریخ طولانی برخوردار است . اما از مهم ترین چالش هایی که جوامع بین المللی نیز تاکنون با آن روبه رو بوده است عدم توجه به مشارکت زنان در این گونه برنامه ها است. حال آن که بررسی تجربه مشارکت زنانی که در فرایندهای حل وفصل اختلافات حضور داشته اند بیانگر نتایج متفاوتی است. بنابراین این مقاله بر آن است تا علاوه بر تشریح عملکرد شورای امنیت سازمان ملل در زمینه میانجی گری زنان ، تجربه کشورهای آسیایی را در این زمینه مورد بررسی قرار داده و در نهایت چالش ها و موانع موجود در مسیر مشارکت زنان را مورد تجزیه وتحلیل قرار دهد.

حمایت دیپلماتیک در تاریخ حقوق بین الملل همواره یکی از حقوق مسلم دولت ها در عرصه بین المللی به رسمیت شناخته شده است. لیکن این حمایت کاملا مبتنی بر اراده دولت ها و بنا به مصالح سیاسی خاص یا منافع اقتصادی آنها صورت گرفته است، به ویژه آنکه در نظریه حمایت دیپلماتیک، دولت، همواره اصیل دعوای بین المللی بوده، فرد هیچ مجالی برای احقاق حقوق خود نداشته است. لیکن در حال حاضر چنین برداشتی متحول گردیده است.
روش تحقیق: روش تحقیق در این مقاله از نوع توصیفی بوده و اطلاعات نیز بصورت کتابخانه ای جمع آوری شده است.

همه افراد ملت با استناد به اصل 19 و 20 قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، اعم از زن و مرد به طور یکسان، در حمایت قانون قرار دارند و از همه حقوق انسانی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با رعایت موازین اسلام برخوردارند. بر این اساس در تعقیب کیفری افراد و یا احضار آن ها به دادگاه، هیچ کس بر دیگری برتری ندارد. اما بر خلاف این اصل و برای رعایت اصول مهم تر و حفظ منافع ملی، گروهی از صاحب منصبان، از مصونیت هایی بهره مند می باشند که ماموران سیاسی یا کنسولی از آن دسته اند.

موضوع مداخلات بشردوستانه از جمله مباحثی است که موافقین و مخالفین متعددی دارد. البته با توجه به تهدیدهایی که امروزه صلح و امنیت بین المللی را تحت تاثیر قرار می دهند، باید پذیرفت که مداخلات بشردوستانه، یک ابزار ضروری برای حفاظت از صلح و امنیت بین المللی است. گرچه به لحاظ قوانین و مقررات لازم الاجرای بین المللی مانند منشور ملل متحد، توسل به زور از طریق مداخلات بشردوستانه مجاز شمرده نشده است و حتی مغایر با اصل حاکمیت دانسته شده، چنین به نظر می رسد که تسکین آلام بشر بر اصل حاکمیت دولت اولویت یافته، و موضع جامعه بین المللی در مورد مداخله بشردوستانه تغییر کرده باشد. حال سئوال اینجاست که با توجه به قواعد حاکم بر حقوق بین الملل مداخله بشردوستانه حق تعیین سرنوشت مردم را نقض می کند یا می تواند به عنوان ابزاری برای کمک به تحقق این حق به شمار آید؟ به نظر می رسد که مداخلات بشردوستانه می توانند در شرایط استثنایی و تنها به عنوان آخرین حربه ابزاری مناسب برای اجرای حق تعیین سرنوشت باشند. البته این ابزار باید منطبق با حقوق بین الملل و فارغ از اندیشه ها و جانبداری های سیاسی به کار گرفته شوند تا بتوانند نتایج مطلوب را به بار بیاورند.

نسل زدایی شنیع ترین جنایتی است که اعصار و قرون به خود دیده، در این میان هرچند توسعه و تدوین حقوق بشر دوستانه و متعاقب آن تشکیل محاکم کیفری اختصاصی و بین المللی گامی اساسی در تبیین نظری این جنایت در همه این سال ها برداشته اما کماکان نظام قضایی بین المللی با چالش هایی عمده در برابر اثبات این جنایت روبرو است. اثبات تحقق نسل زدایی چه در زمان صلح و چه در زمان جنگ تابعی از احراز عناصر مادی و معنوی است. رای اخیر دیوان بین المللی دادگستری در قضیه کرواسی علیه صربستان برای دومین بار در چند سال گذشته به بررسی ارتکاب جنایت نسل زدایی پرداخته است. دیوان در این رای با پیروی از رویه خود در قضیه بوسنی و هرزگوین علیه صربستان و مونته نگرو، عنصر معنوی جنایت نسل زدایی را همچنان در محاق اثبات قرار داده است. این مقاله با روش توصیفی به بررسی ارکان جنایت نسل زدایی به ویژه قصد خاص در این رای پرداخته است.

قاچاق انسان یکی از پدیده های در حال رشد عصر حاضر است که به عبارتی، شکل جدید و امروزی برده داری محسوب می گردد. اصولا قربانیان قاچاق انسان عمدتا در معرض شرایط غیرانسانی قرار دارند و در نتیجه متحمل آسیب های روانی، جنسی و فیزیکی می شوند که موج این آثار تا مدت های زیادی در جامعه و اشخاص باقی خواهد ماند. در پی شبکه ای شدن، سازمانی شدن، بسط یافتن قاچاق انسان در دیگر جرائم، قاچاق انسان موجب زایش انواع آسیب های خرد و کلان اجتماعی شده است. در کانون این آسیب ها افراد قربانی قرار دارند، اما در سطح اجتماعی این آسیب ها ساختارهای مختلف جامعه را تحت تاثیر قرار می دهند و آن ها را متاثر از خود می سازند.

این مقاله به طورکلی تحقیقی در ارتباط با مسئله جرم سازمان یافته و اثرات سیاسی-اجتماعی آن در کشور مکزیک هست. موضوعی که سالها این کشور پراهمیت اسپانیایی زبان را درگیر خود کرده است و دولت مکزیک موفقیت چندانی در کاهش روند توسعه ی آن نداشته است. امروزه جرائم سازمان یافته به یکی از اساسی ترین اولویت و دغدغه دولت ها در جامعه بین الملل تبدیل شده است، چرا که نه تنها جوامع انسانی را تهدید می کند، بلکه بطور گسترده در برخی دولت ها، همانند مکزیک، رسوخ کرده و سبب تضعیف قوه ی سیاسی و اقتصادی آنها نیز گردیده است.
روش تحقیق: روش تحقیق در مقاله حاضر توصیفی – تحلیل است که بر پایه مصوبه ها ، اسناد و مطالعه جامعه شناختی کشور مکزیک استوار است.