فهرست مطالب

فیزیولوژی ورزشی - پیاپی 37 (بهار 1397)

فصلنامه فیزیولوژی ورزشی
پیاپی 37 (بهار 1397)

  • تاریخ انتشار: 1397/03/30
  • تعداد عناوین: 12
|
  • محمد شریعت زاده *، سمیرا غلامیان، داوود محسنی نیا، زهره برهانی، علی کاشی صفحه 17
    هدف این پژوهش بررسی اثر کوتاه مدت حرکات کششی ایستا و پویا بر اوج گشتاور برون گرا عضله همسترینگ و نسبت عملکردی و رایج عضله همسترینگ بر چهارسررانی زنان ورزشکار بود. در این پژوهش، 16 زن ورزشکار رشته فوتسال (2/4 ± 24 سال و وزن 83/15 ± 65/52 کیلوگرم) و بدون سابقه آسیب دیدگی در اندام تحتانی شرکت کردند. از آزمودنی ها در سه جلسه مختلف در یکی از وضعیت‏های بدون کشش (کنترل)، کشش ایستا و کشش پویا، میزاناوج گشتاور ایزوکینتیک عضلات چهارسررانی و همسترینگ در انقباض‏های درون‏گرا و برون‏گرا اندازه گیری شد. جلسه تمرین های کششی آزمودنی ها شامل چهار حرکت کششی برای گروه های عضلانی اصلی در اندام تحتانی (همسترینگ، چهارسررانی، نزدیک کننده های ران و عضله سوئز) بود. حرکات کششی دو بار و هر بار 30 ثانیه در وضعیت کشش ایستا و 15 تکرار دوثانی های در وضعیت کشش پویا با فاصله استراحت به مدت 20 ثانیه انجام شد. 15 دقیقه پس از اتمام حرکات کششی، آزمون‏های ایزوکینتیک با استفاده از دینامومتر ایزوکینتیک- بایودکس برای تعیین اوج گشتاور برون‏گرا و درون‏گرا و نیز، نسبت رایج و عملکردی همسترینگ به چهارسررانی در سرعت‏های زاوی های 60 و 180 درجه بر ثانیه انجام شد. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه های تکراری دوعاملی (سرعت زاویه ای و نوع کشش) در سطح P تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد که 15 دقیقه پس از پایان کشش، کاهش اوج گشتاور برون‏گرای همسترینگ در وضعیت کشش پویا معنادار بود. همچنین، در متغیر نسبت رایج قدرت همسترینگ به چهارسررانی، تغییرات معناداری پس از انجام کشش ایستا و پویا مشاهده نشد. نتایج در متغیر نسبت عملکردی نیز نشان دهنده کاهش معنادار آن در کشش پویا در مقایسه با وضعیت بدون کشش و کشش ایستا بود (>0.05P). براساس یافته های حاصل از این پژوهش، به نظر می‏رسد 15 دقیقه استراحت غیرفعال، برخی اثرهای نامطلوب کشش ایستا را برطرف می کند؛ اما درزمینه توصیه به استفاده از حرکات کششی پویا باید احتیاط بیشتری کرد.
    کلیدواژگان: کشش ایستا، اوج گشتاور، نسبت رایج اوج گشتاور عضله همسترینگ به چهارسررانی، نسبت عملکردی اوج گشتاور عضله همسترینگ به چهارسررانی
  • سعید نقیبی *، محمد جواد ملکی، زیبا استوان صفحه 35
    هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر مصرف مکمل ملاتونین بر عملکرد قلبی در بازگشت به حالت اولیه فعال پس از فعالیت ورزشی شدید در سالمندان بود. نمونه آماری پژوهش را هشت سالمند مرد فعال بین سنین 55 تا 75 سال (با میانگین سنی 9/5±8/65؛ قد 2/7±1/168؛ وزن 7/8±7/74) با حداقل هفته ای دو جلسه فعالیت ورزشی مرتب تشکیل دادند. این افراد با طرح متقاطع در سه مرحله انداره گیری پایه، دارونما و مکمل ملاتونین به صورت دوسوکور موردبررسی قرار گرفتند. پس از ارائه توضیحات و تکمیل رضایت نامه، تغییرات ضربان قلب، انقباض پذیری و همودینامیک قلب و عروق در دوره استراحتی پیش از فعالیت و در دوره بازگشت به حالت اولیه فعال پس از فعالیت ورزشی شدید بر روی نوارگردان به مدت پنج دقیقه با دستگاه الکتروکاردیوگرافی و کاردیواسکرین ثبت گردید. تجزیه وتحلیل داده ها نیز با استفاده از نرم افزار اس. پی. اس. اس و آزمون آماری تحلیل واریانس دوطرفه با اندازه گیری تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی انجام شد. نتایج نشان می دهد که مکمل ملاتونین موجب بهبود معنادار بازیافت ضربان قلب پس از فعالیت و بهبود غیرمعنادار اکسیژن مصرفی فلات شده است؛ اما تاثیری بر ضربان قلب استراحتی و مقاومت عروق دربرابر جریان خون نداشته است. با توجه به نتایج به دست آمده به نظر می رسد که این مکمل با اثرات تعدیل کننده سمپاتیکی خود، دارای تاثیرات مطلوبی بر افراد سالمند در حین فعالیت ورزشی باشد؛ لذا، برای نتیجه گیری قطعی نیاز به مطالعات بیشتر و آزمودن دوزهای بالاتر می باشد.
    کلیدواژگان: مکمل ملاتونین، عملکرد قلبی، بازگشت به حالت اولیه فعال، سالمندان
  • محدثه عاطفی نیا، ندا خالدی *، حمید رجبی صفحه 49
    هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر یک جلسه فعالیت ورزشی تناوبی شدید همراه با انسداد بر عملکرد سیستم ضداکسایشی و شاخص های آسیب سلولی زمان های بازیافت در زنان غیرفعال بود. 14 زن دانشجوی غیرفعال دانشگاه خوارزمی با (میانگین قد 69/6±21/161 سانتی متر، وزن 81/6±92/58 کیلوگرم، سن 86/1±57/25 سال، شاخص توده بدنی53/2±48/22 کیلوگرم بر مترمربع و حداکثر اکسیژن مصرفی87/4±87/39 میلی لیتر/ کیلوگرم/ دقیقه) به صورت داوطلبانه انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه انسدادی (هفت نفر) و غیرانسدادی (هفت نفر) تقسیم بندی شدند. قبل، بلافاصله، سه ساعت و 48 ساعت پس از انجام آزمون از آزمودنی ها خون گیری شد تا میزان آنزیم ضداکسایشی و شاخص های آسیب سلولی ازطریق روش آزمایشگاهی الایزا مشخص شود. از آزمون کلموگروف- اسمیرنوف برای بررسی طبیعی بودن توزیع داده ها استفاده شد. همچنین، از آزمون های تحلیل واریانس آنوا با اندازه گیری مکرر دوراهه با عامل بین گروهی در سطح معنادار(P<0.05) استفاده گردید و درصورت وجود اختلاف معنادار از آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که پس از یک جلسه فعالیت ورزشی تناوبی شدید، بین گرو ه های انسدادی و غیرانسدادی در میزان گلوتاتیون ردوکتاز تفاوت معنادار وجود نداشت. همچنین، در میزان لاکتات دهیدروژناز گروه های انسدادی و غیرانسدادی تفاوت معنادار نبود؛ اما در میزان کراتین کیناز گروه های انسدادی و غیرانسدادی تفاوت معنادار بود و میزان آن در گروه انسدادی افزایش یافت. به طورکلی، به نظر می رسد که فعالیت ورزشی تناوبی شدید انسدادی توانسته است میزان آسیب سلولی را در گروه انسدادی به طور معناداری افزایش دهد.
    کلیدواژگان: فعالیت ورزشی تناوبی شدید، محدودیت جریان خون (تمرین انسدادی)، آنزیم های ضداکسایشی، شاخص های آسیب سلولی، دوره بازیافت، زنان غیرفعال
  • لطفعلی بلبلی *، الهه ممشلی، علی رجبی، مرتضی یاری صفحه 63
    هدف پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر نیمرخ لیپیدی، هموگلوبین گلیکوزیله، گلوکز خون ناشتا، hs-CRP، مقاومت به انسولین و هورمون پپتیدی آدیپونکتین در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو بود. 22 زن غیرفعال و چاق مبتلا به دیابت (سن 2/3±9/45 سال، شاخص توده بدنی 67/0±7/30 کیلوگرم/متر مربع، سابقه بیماری 9/2±4/5 سال و گلوکز خون 05/15±7/152 میلی گرم/ دسی لیتر) انتخاب شدند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش (11 نفر) و کنترل (11 نفر) تقسیم گردیدند. گروه آزمایش به مدت هشت هفته (سه جلسه در هفته، جلسه ای 60 دقیقه) تمرین هوازی را با شدت 60 تا 80 درصد ضربان قلب بیشینه به صورت دویدن در بخش اصلی تمرین اجرا کردند. دو روز قبل و بعد از دوره تمرینی نمونه گیری خونی انجام شد. HbA1c به روش الکتروکمی لومینسانس، آدیپونکتین و انسولین سرم، hs-CRP با روش الایزا، گلوکز، HDL-C و TG، LDL-C با روش مستقیم و همچنین، کلسترول تام با روش آنزیمی اندازه گیری شدند. نتایج پژوهش با استفاده از آزمون تی همبسته و آزمون تی مستقل نشان داد که پس از مداخله، سطوح گلوکز خون ناشتا، انسولین، مقاومت به انسولین، HbA1c، hs-CRP، کلسترول، تری گلیسرید،LDL-C ، وزن، BMI و درصد چربی بدن، کاهش یافتند و هورمون آدیپونکتین افزایش معناداری در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل داشت. ارتباط معکوس و معنادار سطوح سرمی آدیپونکتین با گلوکز، کلسترول تام، تری گلیسرید، وزن بدن و درصد چربی بدن مشاهده شد. طبق یافته های پژوهش حاضر کاهش در چربی احشایی و سطوح لیپیدی ناشی از تمرین هوازی، احتمالا بر عملکرد آدیپونکتین و کاهش مقاومت به انسولین در بیماران دیابتی اثرگذار است.
    کلیدواژگان: آدیپونکتین، تمرین هوازی، Hba1c، Hs، CRP، مقاومت به انسولین، دیابت نوع دو
  • پدرام قربانی، محمدرضا کردی *، عباسعلی گائینی، رضا نوری، سارا کربلایی فر صفحه 87
    این پژوهش با هدف ارزیابی اثر شش هفته تمرین تناوبی شدید بر بیان ژن های miR-1 و miR-133a در رت های ویستار نر مبتلا به آنفارکتوس میوکارد انجام شد. دوازده سر رت نر نژاد ویستار 10 هفته ای با وزن 250 تا 300 گرم و مبتلا به انفارکتوس میوکارد در دو گروه تجربی (60 دقیقه دویدن تناوبی روی تردمیل با هر تناوب شامل چهار دقیقه دویدن در شدتی معادل 90-85 درصد VO2max و دو دقیقه بازیافت فعال با شدت دویدن معادل 60-50 درصد VO2max برای چهار روز در هفته و به مدت شش هفته) و گروه کنترل (بدون مداخله تمرینی) قرار گرفتند. بیان ژن های ذکرشده بررسی شد. داده ها با استفاده از نرم افزار اس.پی.اس.اس نسخه 18 به روش آماری تی مستقل تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها نشان داد که مقادیر miR-1 در گروه HIIT(mg/ml33/4) به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل (mg/ml 541/3) (0.012=P) بود. همچنین، مقادیر miR-133a نیز در گروه HIIT (mg/ml876/4) بیشتر از گروه کنترل بود (mg/ml01/1) (0.001≥P). به طورکلی، شش هفته تمرین تناوبی با شدت 90-85 درصد VO2max، به افزایش بیان ژن های miR-1 و miR-133a در رت های مبتلا به انفاکتوس میوکارد منجر می شود.
    کلیدواژگان: miR133، a و miR، 1، آنفاکتوس میوکارد، رت های نر، تمرین تناوبی شدید
  • مطهره مختارزاده، نسترن مجدی نسب، روح الله رنجبر، رئوف نگارش * صفحه 99
    هدف این مقاله مروری، بررسی نظام مند تاثیر فعالیت بدنی منظم بر سایتوکین در افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس است. این مطالعه مروری نظام مند، براساس واژه های سیستم MeSH در پایگاه های اطلاعاتی پاب مد، گوگل اسکولار، ساینس دایرکت و اشپرینگر به زبان انگلیسی و پایگاه های اطلاعاتی مگ ایران و جهاد دانشگاهی به زبان فارسی انجام شد. معیار های انتخاب مقاله شامل فارسی یا انگلیسی بودن زبان مقاله، بازه زمانی 15 سال اخیر، صرفا مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس، بررسی اثر فعالیت بدنی منظم در مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس به همراه ارزیابی فاکتورهای پیش التهابی و ضدالتهابی بود. روش کار مطالعات به وسیله مقیاس PEDro ارزیابی شد. ازبین 1320 مطالعه موردبررسی، 18 مطالعه شرایط موردنظر را داشتند. میانگین شاخص PEDro مطالعات مرور شده 12/1 ± 72/6 بود. مطالعات از تمرین های استقامتی (سه مطالعه)، مقاومتی (پنج مطالعه)، ترکیبی (شش مطالعه)، ویبریشن (یک مطالعه) و تمرین در آب (سه مطالعه) استفاده کرده بودند. پرکاربردترین سایتوکین در مطالعات مرورشده به ترتیب مربوط به اینترلوکین شش و 10 (به ترتیب 10 و نه مطالعه) بودند. مطالعات بیشتری لازم است؛ اما فعالیت بدنی منظم می تواند به عنوان یک روش درمانی کمکی در بیماری مولتیپل اسکلروزیس موردتوجه باشد و ازطریق تعدیل سایتوکین ها، بر روند بیماری مولتیپل اسکلروزیس موثر باشد.
    کلیدواژگان: سایتوکین، سیستم ایمنی، فعالیت بدنی، مولتیپل اسکلروزیس
  • علی گرزی *، سمانه اکرادی، احمد رحمانی صفحه 123
    هدف پژوهش حاضر بررسی اثر هشت هفته تمرین تناوبی سرعتی بر سطوح آنزیم آنتی اکسیدانی گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و شاخص استرساکسایشی مالون دی آلدئید (MDA)، در بافت های قلب، کبد و عضله دوقلوی موش های صحرایی نر ویستار بود. سیزده سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (میانگین وزنی 68/18 ± 88/225 و سن هشت هفته) به طور تصادفی به دو گروه کنترل (تعداد = شش) و تمرین تناوبی سرعتی (تعداد = هفت) تقسیم شدند. پروتکل تمرین تناوبی سرعتی با سرعت 30 الی 45 متر در دقیقه دویدن روی نوارگردان مخصوص جوندگان، به مدت 10 وهله یک دقیقه ای با دو دقیقه استراحت فعال بین وهله ها در هفته اول شروع شد و در پایان هفته پنجم، به سرعت 75 الی 80 متر در دقیقه به مدت یک دقیقه با هفت تکرار و سه دقیقه استراحت فعال رسید و این شدت تا پایان دوره ثابت باقی ماند. نتایج تجزیه وتحلیل آزمون تی مستقل نشان داد که تمرین های تناوبی سرعتی منجر به کاهش معنادار سطوح آنزیم گلوتاتیون پراکسیداز در بافت قلب(P=0.001) ، کبد (P=0.002) و عضله دوقلو (P=0.006) نسبت به گروه کنترل شد. همچنین، سطوح مالون دی آلدئید بافت قلب در گروه تمرینی در مقایسه با گروه کنترلبه طور معناداری افزایش یافت (P=0.001)، براساس یافته های پژوهش حاضر، بافت های مختلف پاسخ های اکسایشی متفاوتی نسبت به فعالیت ورزشی مشابه از خود نشان می دهند و تمرین های تناوبی سرعتی بافت قلب را بیش از بافت های کبد و عضله دوقلو تحت فشار اکسایشی قرار می دهند.
    کلیدواژگان: تمرین تناوبی سرعتی، فشار اکسایشی، قلب، کبد، عضله اسکلتی
  • سجاد احمدی زاد *، آزاده موحدی مقدم، زهرا جمشیدی، داور رضایی منش صفحه 139
    هدف پژوهش حاضر بررسی پاسخ فاکتورهای فیبرینولیتیک به پروتکل های مختلف فعالیت مقاومتی بود. با این هدف، 10 مرد سالم (سن 2/2 ± 7/24 سال، قد 7 ± 177 سانتی متر و وزن 7±3/77 کیلوگرم) و آشنا به تمرین با وزنه، در چهار جلسه جداگانه به فاصله یک هفته در این پژوهش شرکت کردند. پس از تعیین حداکثر قدرت در جلسه اول، آزمودنی ها در سه جلسه به صورت تصادفی سه فعالیت قدرتی- استقامتی (سه ست، 15 تکراری با 55% یک تکرار بیشینه و یک دقیقه استراحت)، هایپرتروفی (سه ست، 10 تکراری با 70% یک تکرار بیشینه و دو دقیقه استراحت) و قدرتی را (سه ست چهار تا پنج تکراری با 85 درصد یک تکرار بیشینه و سه دقیقه استراحت) اجرا کردند. نمونه های خونی برای اندازه گیری فعال کننده پلاسمینوژن بافتی (t-PA) و مهارکننده فعال کننده پلاسمینوژن (PAI-1) قبل و بلافاصله بعد از فعالیت گرفته شدند. نتایج نشان داد که پروتکل های فعالیت مقاومتی باعث افزایش معنادار سطوح t-PA شد (P=0.007)؛ اما در سطوح PAI-1 تغییری ایجاد نکرد (P=0.529 ). مقایسه پاسخ های متغیرهای فیبرینولیتیک به سه جلسه فعالیت نشان داد که افزایش سطوح t-PA به دنبال پروتکل قدرتی– استقامتی نسبت به دو پروتکل دیگر بیشتر بود. براساس یافته ها، فعالیت مقاومتی موجب افزایش فعالیت سیستم فیبرینولیزیز و کاهش تشکیل ترومبوز می شود و این اثرها در پروتکل فعالیت استقامتی – قدرتی بیشتر است.
    کلیدواژگان: فعال کننده پلاسمینوژن بافتی، مهارکننده فعال کننده پلاسمینوژن، تمرین با وزنه
  • مریم خالصی *، شادمهر میردار، علی صمدی صفحه 153
    با توجه به نقش مهم التهاب در بروز بسیاری از اختلالات ریوی، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین شنا بر بیان ژن عامل نکروز تومور آلفا و عامل هسته ای کاپای بی در بافت ریه موش های صحرایی بود. برای بررسی این هدف، 20 سر موش صحرایی ویستار پنج هفته ای با محدوده وزنی23 ± 102 گرم به طور تصادفی به دو گروه کنترل (تعداد = 10) و تمرین شنا (تعداد = 10) تقسیم شدند. پروتکل تمرین شامل سه ماه تمرین شنا (پنج روز در هفته) بود که از 25 دقیقه در هفته اول (با اضافه بار تمرینی چهار لیتر در دقیقه) به 60 دقیقه (با اضافه بار تمرینی10 لیتر در دقیقه) در هفته انتهایی رسید. با استفاده از تکنیک Real-Time PCR، بیان ژن های عامل نکروز تومور آلفا و عامل هسته ای کاپای بی در بافت ریه موش های صحرایی سنجیده شد. از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف برای بررسی طبیعی بودن توزیع داده ها و آزمون تی مستقل برای مقایسه بین گروهی استفاده گردید (α<0.05). نتایج نشان داد که 12 هفته تمرین شنا سبب کاهش معنادار بیان ژن های عامل نکروز تومور آلفا و عامل هسته ای کاپای بی در بافت ریه شد(به ترتیبP=0.0001 و P=0.001). عامل نکروز تومور آلفا و عامل هسته ای کاپای بی مسئول اصلی رونویسی آبشاری از سایتوکاین ها و کموکاین های پیش التهابی و درنتیجه، شروع پاسخ های التهابی هستند؛ بنابراین، به نظر می رسد که کاهش این عوامل می تواند التهاب و خطر ابتلا به اختلالات ریوی را کاهش دهد.
    کلیدواژگان: تمرین شنا، عامل نکروز تومور آلفا، عامل هسته ای کاپای بی، بافت ریه
  • هادی زاهدی *، مقصود پیری، مهدی هدایتی، عسل رجاییان، مسعود نصیری صفحه 167
    هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر هم زمان و مکمل دهی رزوراترول و فعالیت هوازی بر میزان پروتئین SIRT-1 ، PGC-1α عضله نعلی و بافت چربی شکمی -کشاله ای و UCP-1 بافت چربی شکمی -کشاله ای در موش های صحرایی نر بود. در این پژوهش، 32 سر موش صحرایی(میانگین وزن10 ± 260 گرم، سن هشت هفته)، به صورت تصادفی به چهار گروه شاهد، تمرین، مکمل-تمرین و مکمل تقسیم شدند. گروه های تمرینی به مدت 12 هفته ( هفته ای پنج جلسه، هر جلسه به مدت 45 دقیقه) روی نوارگردان فعالیت کردند. گروه مکمل-تمرین روزانه 10 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن بدنشان مکمل رزوراترول دریافت کردند. برای اندازه گیری پروتئین بافتی UCP-1، SIRT1 و PGC-1α از روش الایزا (ساندویچ دوتایی) استفاده شد. آزمون تحلیل واریانس یک طرفهبرای تحلیل داده ها استفاده شد و سطح معنا داری (P≤0.05) درنظر گرفته شد. نتایج نشان داد که میزان پروتئین های SIRT1 و PGC-1α در بافت عضله و چربی سفید زیرپوستی در گروه تمرین- مکمل و گروه مکمل، به ترتیب با P≤0.001 و P≤0.05 افزایش معناداری داشته است. پروتئین UCP-1 نیز در بافت چربی سفید، پس از تمرینات افزایش معناداری را نشان داد(P≤0.001). با توجه به نتایج به دست آمده، احتمالا مکمل دهی رزوراترول به همراه فعالیت بدنی هوازی تاثیر قوی تری بر افزایش میزان SIRT-1 و PGC-1α عضله نعلی و بافت چربی شکمی -کشاله ای و UCP-1 بافت چربی شکمی -کشاله ای نسبت به استفاده جداگانه از فعالیت بدنی یا مکمل رزوراترول دارد و احتمالا موجب تغییر فنوتیپ چربی سفید زیرپوستی به چربی بژ (بینابینی) می شود.
    کلیدواژگان: تمرین هوازی، رزوراترول، UCP، 1، SIRT1، PGC، 1?
  • راحله امیری *، فهیمه اسفرجانی، سید محمد مرندی صفحه 185
    هدف پژوهش حاضر مقایسه پاسخ برخی هورمون های متابولیکی به تمرین مقاومتی با شدت های مختلف با محدودیت و بدون محدودیت جریان خون در دختران فعال بود. در این پژوهش که با روش نیمه تجربی و طرح متقاطع انجام شد، 11 نفر از دانشجویان دانشگاه اصفهان با میانگین سنی 19 سال در سه وضعیت تمرین مقاومتی کم شدت با محدودیت و بدون محدودیت جریان خون و تمرین مقاومتی با شدت بالا بدون محدودیت جریان خون با فواصل یک هفته ای قرار گرفتند. جلسه های تمرین شامل حرکات فلکشن، اکستنشن بازو و زانو در سه نوبت با 15 تکرار بود. در گروه با محدودیت جریان خون، ناحیه پروکسیمال اندام موردنظر با تورنیکت (فشار 120-100 میلی متر جیوه) هنگام تمرین بسته می شد. نمونه خونی، قبل و بلافاصله بعد از تمرین حاد با هدف تعیین غلظت هورمون رشد، عامل رشد شبه انسولینی، تستوسترون، کورتیزول و لاکتات گرفته شد. برای تحلیل داده ها از آنالیز واریانس با اندازه گیری تکراری در سطح معناداری P≤0.05استفاده شد. برمبنای یافته ها، هورمون رشد و لاکتات در هر سه وضعیت تمرینی افزایش معناداری نسبت به پیش آزمون نشان دادند (P<0.001)؛ اما تفاوت معناداری در مقادیر تستوسترون (P=0.307) و عامل رشد شبه انسولینی (P=0.831) مشاهده نشد. همچنین، هورمون کورتیزول در هر سه وضعیت تمرینی کاهش معناداری نسبت به پیش آزمون داشت (P<0.001). به نظر می رسد که تمرین مقاومتی همراه با محدودیت جریان خون با شدت کم، به اندازه تمرین مقاومتی با شدت زیاد و بدون محدودیت جریان خون، بر پاسخ های هورمون رشد و فاکتورهایی مانند لاکتات (که می تواند باعث افزایش قدرت و هایپرتروفی شود) تاثیر داشته باشد.
    کلیدواژگان: محدودیت جریان خون، هورمون رشد، عامل رشد شبه انسولینی، تستوسترون، لاکتات
  • حامد برزگر، علی اکبرنژاد، رحمان سوری *، زهره مظاهری، فاطمه شب خیز، الهام وسدی، کیا رنجبر صفحه 203
    هدف پژوهش حاضر بررسی چهار هفته فعالیت ورزشی تناوبی شدید بر بیان ژن CTRP15 عضلانی و انتقال دهنده های اسید چرب آدیپوسیت ها در موش های صحرایی بالغ نژاد ویستار بود. در این پژوهش، 14 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار (با سن هشت هفته) به صورت تصادفی ساده به دو گروه هفت تایی شاهد و تمرین تقسیم شدند. گروه تمرین چهار هفته تمرین تناوبی شدید دویدن روی نوارگردان (پنج جلسه در هفته، از سرعت 35 تا 55 متر در دقیقه از هفته اول تا هفته چهارم) انجام دادند و گروه شاهد، هیچ گونه تمرینی نداشتند. عضله نعلی، بافت چربی زیرپوستی هموژن شده، میزان بیان ژن CTRP15 و انتقال دهنده های اسید چرب (FABP4، FATP1 و (FATCD36 با روشReal- time PCR برای هریک از بافت ها سنجیده شدند. داده ها با استفاده از روش آماری تی مستقل با P<0.05 تحلیل شد. یافته ها نشان داد که مقادیر بیان ژن CTRP15 پس از چهار هفته فعالیت ورزشی، در گروه تمرین نسبت به گروه شاهد بیشتر بود (0.012=P). همچنین، پس از چهار هفته فعالیت ورزشی تناوبی شدید، میزان تفاوت انتقال دهنده های اسید چرب برای FATCD36 و FATP1 در گروه تمرین بیشتر بود و این تفاوت ازلحاظ آماری معنادار بود (0.037=P، 0.049=P)؛ درحالی که تفاوت برای FABP4 در دو گروه ازلحاظ آماری معنادار نبود (0.037=P). نتایج مطالعه حاضر نشان داد که یک دوره فعالیت ورزشی تناوبی شدید می تواند بیان CTRP15 و انتقال دهنده های اسیدچرب در آدیپوسیت ها را افزایش دهد و فرضیه تسهیل برداشت اسیدهای چرب آزاد توسط بافت چربی را تقویت کند.
    کلیدواژگان: فعالیت ورزشی تناوبی شدید، متابولیسم، FATCD36، FATP1، FABP4، CTRP15
|
  • Mohammad Shariatzadeh *, Samira Gholamiyan, Davood Mohseninia, Zohre Borhani, Ali Kashi Page 17
    The present study aimed to determine short term static and dynamic stretching exercise on peak eccentric torque of hamstring muscle and conventional and functional rate of hamstring to quadriceps in female athletes. Sixteen female futsal athletes (weight: 52.65.83, age: 24± 4.2) were participated in this study who had no history of injury in lower limb. They were asked to be in order to measure isokinetic peak torque of quadriceps and hamstring muscles in both concentric and eccentric contractions in one of the states of no stretch (control), static and dynamic stretch. The participants did four stretching exercises for muscle groups of lower limbs (hamstring, quadriceps, adductors and Psoas). Two 30-second stretching exercises were done in static state and fifteen 2-second exercises with a 20-second interval rest were done in dynamic state. Fifteen minutes after stretching exercises the isokinetic tests were conducted by biodex in order to determine maximum concentric and eccentric torque as well as functional and conventional ratio of hamstring to quadriceps muscles at velocity of 60 and 180 degrees/second. The results were analyzed at P≤0.05 using analysis of variance with repeated measurements. According to the results, 15 minutes after stretching exercise, the maximum extrinsic torque of hamstring decreased significantly in dynamic status. No significant difference was shown in current strength ratio of hamstring to quadriceps after doing stretching exercise in static and dynamic states, however, significant decrease in functional ratio in dynamic state compared to static state was found (P≤0.05). It seems, although a 15- minute passive rest could reduce some undesirable effects of static stretching exercises, the dynamic stretching exercises should be recommended cautiously.
    Keywords: Static Stretch, Peak Torque, Conventional Hamstring, Functional Hamstring, Quadriceps Ratio
  • Saeed Naghibi *, Mohammad Javad Maleki, Ziba Ostovan Page 35
    This study examined the effects of melatonin supplementation on cardiac function after exhaustive exercise in the active elderly. The sample consisted of 8 active elderly between the ages of 50 and 65 years (mean age of 65.8±5.9, height of 168.1±7.2, and weight of 74.7±8.7) who had at least two exercise session at week. The research had executed by crossover, double-blinded, placebo and supplement plan. After explanation, subjects signed consent form; and changes in heart rate, contraction of cardiovascular and hemodynamic rest period before exercise and during active recovery after exercise were measured by electrocardiography and cardio screen devices. Data analysis was performed by two-way ANOVA with repeated measurements and Bonferroni post hoc test. The results showed that melatonin supplements significantly improved heart rate recovery after exercise, also had no significant improvement in oxygen consumption. The supplement had no effect on resting heart rate and vascular resistance to blood. According to the results, melatonin had a moderating influence on sympathetic system, and it is a beneficial effect in elderly people during sports activities. Therefore, more research is needed to draw firm conclusions and test higher doses.
    Keywords: Melatonin Supplements, Cardiac Function, Active Recovery, Elderly
  • Mohadese Atefinia, Neda Khaledi *, Hamid Rajabi Page 49
    The purpose of this study was to determine the effect of a session of High intensity interval exercise with blood flow restriction on anti-oxidation system and the cellular damage indicators at recovery time courses among inactive females. for this purpose ,14 inactive female students of kharazmi university with (average height 161.21±6.69 cm, Weight 58.92±6.81 kg, age 25.75±1.86 years, body mass index (BMI) 22.48±2.53 kg per m2 and Vo2max 39.87±4.87ml/kg/min) participated in this study voluntarily. The participants were divided into two groups: with blood flow restriction (7 persons) and without the blood flow restriction (7 persons) participants after completing the conset, and questionnaires about lifestyle and daily physical activities took part in the test. Before, Immediately, after 3 hours and 48 hours ofter testing blood samples were taken from the participants to specify the amount of anti-oxidant enzyme and cellular damage indicators using the ELISA laboratory method. Kolmogorow-Smirnow test was used to evaluate how data distribution is normal, ofter that ANOVA test with two-way repeated measurements and inter group factor was used at significance level of (P
    Keywords: High-Intensity Interval Exercise-Blood Flow Restriction- Anti Oxidant Enzymes- Cellullar Damage Indicator –Recovery Time Course- Inactive Female
  • Lotfali Bolboli *, Elahe Mamashli, Ali Rajabi, Morteza Yari Page 63
    The purpose of this study was to determine the effect of eight weeks of aerobic training on lipid profile, glycosylated hemoglobin, fasting blood glucose, hs-CRP, insulin resistance and peptide hormone adiponectin in type 2 diabetic patients. For this purpose, twenty-two obese, sedentary females with type 2 diabetes (age 45.9±3.2 years and BMI=30.7±0.7 kg/m2, History of disease: 5.4±9.2 years and blood glucose 152.7±15.05 mg/dL), were selected and randomly divided into experimental (n=11) and control groups (n=11). The experimental group performed aerobic training for 8 weeks (three sessions per week, each session 60 minutes) with 60 to 80 percent of maximum heart rate. Blood samples were taken two days before and after 8 weeks of aerobic training. (HbA1c) by Electrochemiluminesence method, adiponectin, insulin and hs-CRP by ELISA, glucose, HDL-C, TG and LDL-C by direct methods and total cholesterol were measured by enzymatic methods. Homeostasis model assessment of insulin resistance by HOMA-IR was calculated. The results using the paired and independent t-test showed that, after the intervention, fasting blood glucose, insulin, insulin resistance, HbA1c, hs-CRP, cholesterol, triglycerides, LDL-C and weight, BMI, percent body fat significantly decreased and adiponectin levels significantly increased in the experimental group compared to the control. However, after 8 weeks of aerobic exercise HDL-C increased in the experimental group, but HDL-C levels difference was not significant between the two groups. A significant inverse correlation between serum adiponectin levels with glucose, total cholesterol, triglycerides, body weight and body fat percentage and no significant correlation with HDL was observed. According to the findings of the present study was the reduction in visceral fat and lipid levels by eight weeks of aerobic exercise may the performance of adiponectin and reduce insulin resistance in diabetic patients is effective.
    Keywords: Adipocytokines_Aerobic Exercise_Hba1c_Hs-CRP_Insulin Resistance_Type 2 Diabetes
  • Pedram Ghorbani, Mohammad Reza Kordi *, Abbasali Gaeini, Reza Noori, Sara Karbalaeifar Page 87
    The aim of this study was to investigate the effect of intensive interval training on miR-1, miR133-a gene expression in rats with myocardial infraction. For this purpose, 12 Wistar male rats with 10 weeks old and average weight 250-300gr that infected to Myocardial infarction and they were designed in to two groups of experimental (60 minutes of interval running on treadmills that each interval is 4 minutes of running with the 85-90 percent of Vo2max and 2 minutes of active rest at 50-60 percent of Vo2max for four days in a week and 6 weeks) and control group (without any training). Genes expression was investigated by the PCR technique and data were analyzed by the SPSS 18 with T test (α≤0.05). The findings of present study showed that the levels of miR-1 in high intensity interval training (4.33mg.ml-1) significantly much more than the control group (3.541mg.ml-1)(P=0.012) and the amount of miR-133a in high intensity interval training group (4.876 mg.ml-1) was also much more than control group (1.01mg.ml-1)(P≤0.001) . in general, 6 weeks of high intensity interval training with intensity of 50-60 percent of Vo2max leads to increased expression of miR-1 and miR-133a in male Vistar rats with MI.
    Keywords: miR133-a, miR-1, HIIT, Male Rats, Myocardial Infarction
  • Motahareh Mokhtarzadeh, Nastaran Majdinasab, Roohollah Ranjbar, Raoof Negaresh * Page 99
    The purpose of this review is the systemic investigate of the effect of regular physical activity on some cytokines in people with multiple sclerosis. A systematic review was made based on MeSH system word on the databases of Pubmed, Googlescholar, Sciencedirect and Springer in English and the databases of Magiran and SID in Persian. The criteria included studies published in English and Persian, period 15 years, in people with multiple sclerosis, investigate effect of regular physical activity and assess anti-inflammatory and pro-inflammatory. Methodology assessed through PEDro scale. Between 1320 study that reviewed, 18 study that have the criteria selected. PEDro scale mean was 6.72±1.12. studies have used endurance (3 study), resistance (5 study), combine (6 study), vibration (a study) and aquatic training (3 study). In the studies reviewed, interleukin 6 and 10 were the most used (10 and 9 study, respectively). Although, further studies are needed, regular physical activity can consider an adjuvant therapy in multiple sclerosis disease, and through cytokine regulation affect multiple sclerosis disease process.
    Keywords: Cytokine, Immune System, Multiple Sclerosis, Physical Activity
  • Ali Gorzi *, Samaneh Ekradi, Ahmad Rahmani Page 123
    The aim of this study was to investigate the effect of 8 weeks of sprint interval training (HIIT) on antioxidant capacity, glutathione peroxidase (GPX) and lipid peroxidation, malondialdehide (MDA) of heart, liver and skeletal muscle tissues in male Wistar rats. Thirteen male Wistar rats (weight= 225.88±18.68 g, age= 8 weeks) after one-week familiarization, were randomly divided into 2 groups; Control (n=6) and sprint interval training (n=7). HIIT training protocol included 8 weeks (5 session per week) of running with 30-45 m/min on rodent treadmill (for 1 min with 10 reps and 2 min active rest) at the first week and reached to 75-80 m/min at last three weeks (for 1 min with 7 reps and 3 min active rest). GPX activity was measured by Elisa Kit and MDA level was analyzed by spectrophotometric method. Independed-samples T test results showed that the sprint interval training resulted in a significant decrease in GPX enzyme levels in heart (P=0.001), liver (P=0.002) and skeletal muscle (P=0.006) compared to the control group. Also, MDA levels of heart tissue in training group increased significantly in compare with control group (P=0.001). Based on our finding, different tissues have different oxidative responses to the similar training and HIIT imposes heart tissue on oxidative stress more than skeletal muscle and liver tissue.
    Keywords: Sprint Interval Training, Oxidative Stress, Heart, Liver, Skeletal Muscle
  • Sajjad Ahmadizad *, Azade Movahedi Moghadam, Zahra Jamshidi, Davar Rezaeimanesh Page 139
    The purpose of this study was to investigate the responses of fibrinolytic factors to different resistance exercise protocols. Ten healthy male subjects (age, 24.7±2.2 yrs; height, 177±7 cm; and weight, 77±7 kg) familiar with weight training participated in four separate trials one week apart. After determining the maximal strength at the first session, subjects performed three resistance exercise protocols randomly at the 2nd, 3rd and 4th session including endurance-strength (3 sets, 15 reps at 55% one repetition maximum (1-RM) with 1 min rest), hypertrophy (3 sets, 10 reps at 70% 1-RM with 2 min rest) and strength (3 sets, 4-5 reps at 85% of 1-RM with 2 min rest). For measuring tissue plasminogen activator (t-PA) and plasminogen activator inhibitor one (PAI-1) blood samples were taken before and immediately after exercise. The results showed that resistance exercise protocols resulted in significant increases in t-PA levels (P=0.007), while the PAI-1 levels did not change significantly (P=0.529). Comparing the changes among the sessions showed that increases in t-PA following endurance-strength protocol was higher compared to the other two protocols. Based on the findings of the present study, it could be concluded that resistance exercise increases activity of fibrinolytic system and reduces the thrombus formation, and that these effects are more pronounced in the endurance-strength protocol.
    Keywords: Tissue Plasminogen Activator, Plasminogen Activator Inhibitor, Weight Training
  • Maryam Khalesi *, Shadmehr Mirdar, Ali Samadi Page 153
    Considering the important role of inflammation in pulmonary disorders the purpose of this study was to investigate the effect of a period of swimming training on Tumor necrosis factor alpha (TNF-α)and Nuclear factor- kappa B (NF-κB) gene expression in lung tissue of wistar rats. Twenty wistar rats of five weeks ages with the weight range of 102±23 g randomly divided into control (n=10) and swimming training groups (n=10). The training protocol included three months of swimming (5 times per week) which begun from 25 minutes in the first week (with the water flow intensity of 4 liters per minute) and reached to 60 minutes (with the water flow intensity of 10 liters per minute) at the final week. Quantitative Real-Time PCR used for detecting and quantifying expression profiles of TNF-αand NF-κB genes in the lung tissue of rats. Kolmogorov-Smirnov test was used to test the normality of data distribution and Independent t test was used to determine the between group differences (α
    Keywords: Swimming Training, Tumor Necrosis Factor-Alpha, Nuclear Factor-Kappa B, Lung Tissue
  • Hadi Zahedi *, Maghsoud Peeri, Mehdi Hedayati, Asal Rajaean, Masood Nasiri Page 167
    The purpose of this study was to determine the effects of resveratrol supplementation and Aerobic training on protein levels of SIRT-1, PGC-1α and UCP-1 soleus muscle and Ingoinal abdominal subcutaneous adipose tissue in adult male Wistar rats. In this study, 32 male rat (w=260흈, 8 weeks) divided into 4(n=8) groups: control(C), aerobic training (T), complement-training (T-R) and supplements(S) randomly. Training groups exercised for 12 weeks (5 sessions a week, each session 45 minutes on a treadmill. ELISA (sandwich double) was used to measure tissue protein UCP-1, SIRT1, PGC-1α. ANOVA test used for data analysis and statistical significance (P≤0.05) were considered. Increased SIRT1 and PGC-1α protein changes in T-R and S groups in muscle tissue and subcutaneous white adipose tissue, respectively (P≤0.001) and (P≤0.05). Showed that the protein UCP-1 is also a significant increase in subcutaneous white adipose tissue after workouts (P≤0.001). According to the results probably resveratrol supplementation with aerobic physical activity a stronger impact on increasing the SIRT-1, PGC-1α soleus muscle and inguinal adipose tissue and UCP-1 inguinal adipose tissue to use separately or supplement physical activity resveratrol and white fat and is likely to change subcutaneous white adipose tissue to beige or intermediate phenotype.
    Keywords: UCP-1, SIRT1, PGC-1? Aerobic Training, Resveratrol
  • Raheleh Amiri *, Fahimeh Esfarjani, Sayed Mohammad Marandi Page 185
    The purpose of this study was to compare metabolic hormone responses to resistance exercise with alternative levels and with and without blood flow restriction in active girls. The research methodology was semi-experimental with cross design, 11student from the university of Esfahan (19 years old) were chosen and were posited in 3 different exercise conditions: low intensity resistance training with blood flow restriction, the same condition without blood flow restriction and high intensity resistance training without blood flow restriction, all of the training was conducted within a week interval. Practice sessions include flexion and extension for arm and knee in 3 periods with 15 repetitions. In blood flow restriction group, while training, the proximal of the intended organ with tourniquet (100-120 mmhg) was closing. The blood sample, before and immediately after extreme training was collected in order to determining the growth hormone density, Insulin-like growth factor, Testosterone, Cortisol and lactate. The repeated measure analyze of variance was used to analyze data. According to results the growth hormone and lactate in all three training conditions had a significant increase in comparison to pre-test (P
    Keywords: Blood Flow Restriction, Growth Hormone, Insulin-Like Growth Factor, Testosterone, Lactate
  • Hamed Barzegar, Ali Akbarnejad, Rahman Soori *, Zohreh Mazaheri, Fatemeh Shabkhiz, Elham Vosadi, Kia Ranjbar Page 203
    The aim of this study was to investigate the effect of four weeks of high intensity interval training on muscle CTRP15 gene expression and adipocyte fatty acid transporters in the male adult rats. Fourteen Wistar rats (age: eight weeks) were divided into two groups: (1) interval training and (2) control groups. Animals in exercise groups received 4-wk interval training (five sessions per week. From 35 to 55 meters per minute from first week to forth week) that included running on a treadmill and at the same time, the control group did not have any training. The soleus muscle and adipose tissue homogenates and the expression of CTRP15 and FATCD36, FATP1, FABP4 genes were measured by Real-time PCR analysis. Data were analyzed by independent t-test. Statistical differences were considered significant at P
    Keywords: High Intensity Interval Training, FATCD36, FATP1, FABP4, Metabolism, CTRP15