فهرست مطالب

Physical Treatments Journal
Volume:4 Issue: 2, 2015

  • تاریخ انتشار: 1393/12/20
  • تعداد عناوین: 8
|
  • توانبخشی عصب فاشیال
    عیاسعلی پورمومنی*، سحر اسدی صفحات 3-10
    آسیبهای عصب فاشیال موجب تغییر حالت چهره شده و مشکل عملکردی درحرکات صورت ایجاد کرده و تاثیر روانی برای بیمار خواهد داشت. خوشبختانه بعضی از بیماران کاملا بهبود می یابند ولی بقیه با عوارضی مانند عدم قرینگی صورت، کنترکچر عضلانی و سینکنزیس و هیپرکنزیا مواجه خواهند شد که نیاز به توانبخشی پیدا می کنند. هدف مقاله حاضر بررسی تاثیرات مدالیتی های فیزیوتراپی بر این عوارض است. بطورکلی تمرین درمانی از نوع باز آموزی عصبی- عضلانی زمانی موثر است که هرکدام از عوارض بجای مانده ازآسیب عصب فاشیال محوردرمان باشد. پس از آن می توان تمرین درمانی متناسب با همان علائم را انتخاب کرد. تحریکات الکتریکی، توصیه نمی شود. زیرا مطالعه ی مستدل وقابل قبولی از آن گزارش نشده است ولی بیوفیدبک تراپی بسیارمناسب خواهد بود.
    کلیدواژگان: اشیال پالزی، فیزیوتراپی، تمرین درمانی، بیوفیدبک تراپی
    چکیده مشاهده متن زبان: انگلیسی
  • مقایسه راستای سر و گردن در کودکان با اختلالات بینایی و شنوایی و رابطه آن با برخی ابعاد آنتروپومتریکی
    حسن دانشمندی، علی شمسی، مصطفی باباخانی صفحات 11-18
    مقدمه
    هدف از مطالعه حاضر، مقایسه راستای سر و گردن در کودکان با اختلالات بینایی و شنوایی و رابطه آن با برخی ابعاد آنتروپومتریکی بود.
    روش بررسی
    مطالعه از نوع همبستگی می باشد که در آن ارتباط متغیر های ملاک و پیش بین بررسی شده است. 30 کودک کم بینا، 30 کودک کم شنوا و 30کودک سالم در محدوده سنی 6 تا 12 سال به صورت غیر تصادفی هدف دار انتخاب شدند. جهت ارزیابی ناهنجاری های وضعیتی سر به جلو و کج گردنی، از نمای جانبی و قدامی ناحیه سر و گردن توسط دوربین دیجیتال عکسبرداری شد. متغیرهای آنتروپومتریکی (محیط سر، گردن، قفسه سینه، طول گردن، عرض گردن، شانه ها، قفسه سینه، فاصله قسمت فوقانی جناغ- تراگوس و قد فرد در حالت نشسته) نیز اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده ها از آزمون آماری آنالیز واریانس یکطرفه و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد.
    یافته ها
    نتایج آماری نشان داد که زاویه سر به جلو کم بینایان کمتر از گروه کم شنوایان (001/0p=) و سالم (017/0p=) و زاویه خم شدن یکطرفه سر کم شنوایان بیشتر از گروه سالم بود (001/0p=). همچنین بین محیط سر (025/0p=)، طول گردن (001/0p=)، طول قسمت فوقانی جناغ- تراگوس (003/0p=) و قد نشسته (014/0p=) با ناهنجاری سر به جلو رابطه معناداری وجود دارد،هر چند بین دیگر عوامل آنتروپومتریک با متغیرهای نیم رخ ساختاری (سر به جلو، کج گردنی) ارتباط معناداری مشاهده نشد.
    بحث و نتیجه گیری
    نتایج حاصل از این مطالعه نشان می دهد که راستای سر و گردن کودکان می تواند تحت تاثیر اختلالات بینایی و شنوایی قرارگرفته و این راستا با برخی ابعاد آنتروپومتریکی رابطه معناداری دارد. لذا توجه بیشتر به برنامه های تمرین درمانی جهت اصلاح و بهبود وضعیت بدنی و ابعاد آنتروپومتریکی تغییر یافته در کودکان با اختلالات حسی بینایی و شنوایی ضروری به نظر می رسد.
    کلیدواژگان: اختلال بینایی، اختلال شنوایی، ابعاد آنتروپومتریک، سر به جلو، کج گردنی
    چکیده مشاهده متن زبان: انگلیسی
  • مقایسه متغیرهای سینتیکی و سینماتیکی راه رفتن و دویدن در زنان میانسال زانو پرانتزی و زنان با زانوی طبیعی
    علی اصغر نورسته، سارا امامی*، علی شمسی ماجلان صفحات 19-24
    هدف پژوهش حاضر بررسی تفاوت متغیرهای سینتیکی (با استفاده از صفحه نیرو) وسینماتیکی (با استفاده از دستگاه آنالیز حرکت) مرتبط با راه رفتن و دویدن در زنان میانسال با زانوی پرانتزی و زانوی طبیعی بود. نمونه پژوهش حاضر 8 آزمودنی با زانوی پرانتزی (سن: 74/12 ± 12/45 سال، قد: 26/5± 62/160 سانتی متر، وزن: 38/16± 75/71 کیلو گرم، زاویه تیبیوفمورال راست: 9/3 ± 4- درجه، زاویه تیبیوفمورال چپ: 6/4 ± 1/5- درجه) و 7 آزمودنی با زانوی طبیعی (32/11± 71/40 سال، قد: 01/5 ± 85/157 سانتی متر، وزن: 00/14± 71/71 کیلوگرم، زاویه تیبیوفمورال راست: 1/2 ± 2/7 درجه، زاویه تیبیوفمورال چپ: 8/1 ± 8/7 درجه) بودند. در مطالعه حاضر زاویه زانو در سطح فرونتال بر اساس محورهای آناتومیکی ران و درشت نی و با استفاده از گونیامتر اندازه گیری و تحت عنوان زاویه تیبیوفمورال ثبت شد. آزمودنی ها در این پژوهش با سرعت ترجیحی راه رفتند. و با سرعت معمولی، به صورت جاگینگ دویدند. در این مطالعه سه متغیر نیروی عکس العمل زمین، زاویه و سرعت زاویه ای مفصل زانو اندازه گیری شدند.. برای بررسی تفاوت آماری از آزمون t مستقل استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری در سطح معنی داری 05/0 > P انجام گرفت. یافته ها نشان داد در راه رفتن با سرعت ترجیحی نیروی عکس العمل زمین در سطح داخلی – خارجی و عمودی درگروه با زانوی طبیعی و پرانتزی تفاوت معنی دار وجود نداشت، اما در سطح قدامی – خلفی در گروه با زانوی طبیعی به طور معنی داری بالاتر ازگروه زانو پرانتزی بود. هنگام دویدن، در نیروی عکس العمل زمین در سطح داخلی – خارجی بین دو گروه تفاوت معنی داری مشاهده نشد اما در دو سطح قدامی – خلفی و عمودی به طور معنی داری در گروه با زانوی طبیعی بیشتر از گروه زانو پرانتزی بود. تفاوت زاویه مفصل زانو در دو وضعیت، در لحظه جدا شدن پا از زمین و هنگام تماس پاشنه پا با زمین در دو سطح فرونتال و ساجیتال مورد بررسی قرار گرفت که فقط زاویه سطح فرونتال زانو در لحظه جدا شدن پا از زمین، هنگام دویدن تفاوت معنی داری را نشان داد. همچنین سرعت زاویه ای زانو در سطح ساجیتال هنگام فاز نوسان در هر دو وضعیت تفاوت معنی داری را بین دو گروه نشان نداد. با توجه به یافته های این پژوهش می توان گفت تاثیرات عارضه زانوی پرانتزی در فعالیتهای دینامیکی مانند راه رفتن و دویدن بیشتر مربوط به متغیرهای کینتیکی مانند نیروی عکس العمل زمین می باشد و این تاثیرات منحصر به سطح فرونتال نیست به طوریکه میزان این متغیر در راستای عمودی و قدامی – خلفی در گروه زانو پرانتزی به طور معنی داری کمتر از گروه با زانوی طبیعی بود.
    کلیدواژگان: زنان میانسال، زانوی پرانتزی، سینتیک، سینماتیک، راه رفتن، دویدن
    چکیده مشاهده متن زبان: انگلیسی
  • اثر فوری کشش ایستای عضلات چهارسرران، همسترینگ و دوقلو بر حس وضعیت مفصل زانوی فوتبالیست ها
    علی مرادی*، رضا رجبی، هومن مینونژاد، مرضیه آقایی صفحات 25-31
    مقدمه
    هر عاملی که باعث اختلال در سیستم حس عمقی مفاصل شود، مفاصل درگیر را مستعد آسیب می کند. بیان شده است که تمرینات کششی می تواند موجب تغییر در ویژگی های گیرنده های حس عمقی و در نتیجه موجب تغییر در حساسیت سیستم حس عمقی مفاصل شود. با توجه به این که کشش ایستا استفاده بیشتری در بین ورزشکاران دارند، ارائه اطلاعات مفید در مورد ایمن بودن یا نبودن این کشش ها و اثر آن ها بر حس وضعیت مفصل زانو امری مهم و ضروری به نظر می رسد. بنابراین هدف از این تحقیق، تعیین اثر کشش ایستای عضلات منتخب اطراف زانو بر حس وضعیت مفصل زانو می باشد.
    روش شناسی تحقیق: تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون-پس آزمون بود. بدین منظور 30 فوتبالیست در سطح دانشگاهی با میانگین سنی 45/1±20/23 سال از راه نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. آزمودنی ها قبل از انجام کشش و اندازه گیری 5 دقیقه گرم کردن روی دوچرخه ثابت با سرعتی یکسان انجام دادند. سپس حس وضعیت مفصل زانوی آنها توسط دستگاه الکتروگونیامتر مدل SG150 اندازه گیری شد و اعداد بدست آمده به عنوان رکورد پیش آزمون در برگه ثبت رکورد ثبت شد. سپس پروتکل تمرین کششی ایستا بر روی عضلات منتخب اعمال شد و بلافاصله پس از آن دوباره حس وضعیت مفصل زانو اندازه گیری و اطلاعات آن به عنوان رکورد پس آزمون ثبت شد. از آزمون تی همبسته به منظور مقایسه میانگین پیش آزمون و پس آزمون استفاده شد.
    یافته ها
    نتایج تحقیق حاضر نشان داد، اختلاف معناداری بین میزان میانگین خطای حس وضعیت مفصل زانو در قبل از اعمال کشش ایستا و بعد از اعمال کشش ایستا مشاهده نشد (13/0p=).
    نتیجه گیری
    با توجه به نتایج تحقیق حاضر می توان به ورزشکاران، درمانگران ورزشی، تمرین دهنده های ورزشی و مربیان توصیه کرد، با احتیاط بیشتری از تمرینات کششی ایستا به منظور گرم کردن پیش از فعالیت ورزشی استفاده کنند.
    کلیدواژگان: کشش ایستا، حس وضعیت، مفصل زانو، عضلات چهارسرران، همسترینگ و دوقلو، فوتبالیست
    چکیده مشاهده متن زبان: انگلیسی
  • مقایسه قدرت ایزومتریک عضلات منتخب اندام تحتانی مردان ورزشکار دارای پرونیشن افزایش یافته مچ پا با افرادسالم
    نورالله جاودانه*، اسماعیل مظفری پور، نورمحمد جاودانه، یاشار دواتی کاظم نیا، پدرام پورمحمودیان صفحات 32-37
    هدف
    الگوهای فراخوانی عصبی عضلانی مناسب عضلات ران و زانو، برای ایجاد ثبات پویا در زانو ضروری می باشد.. طبق نظریه زنجیره کینماتیک، ضعف در عملکرد یک سگمان حرکتی می تواند سایر سگمان های حرکتی را نیز تحت تاثیر قرار دهد.لذا هدف از این مطالعه، مقایسه قدرت ایزومتریک عضلات منتخب اندام تحتانی در مردان ورزشکار دانشگاهی دارای پرونیشن افزایش یافته مچ پا با افرادسالم بود.
    مواد و روش ها
    40 مرد ورزشکار از دانشجویان دانشگاه تهران در دو گروه دارای پرونیشن افزایش یافته مچ پا وسالم(در هر گروه 20 نفر)، به صورت هدفمند، در این مطالعه شرکت کردند. اندازه گیری پرونیشن پا با استفاده از شاخص افت ناوی و قدرت ایزومتریک عضلات منتخب اندام تحتانی، به وسیله دینامومتر دستی، مورد بررسی قرار گرفت.سپس قدرت ایزومتریک هر یک از عضلات به نسبت وزن بدن بین دو گروه با هم مقایسه شد.
    یافته ها
    نتایج این مطالعه نشان داد قدرت ایزومتریک عضلات، آبداکتورهای هیپ، اکسترنال روتاتورهای هیپ و کوادریسپس ران در گروه دارای پرونیشن افزایش یافته مچ پا دارای کاهش معنی داری بود(p≤.05).
    بحث و
    نتیجه گیری
    نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که پرونیشن افزایش یافته مچ پا، باعث تغییر در قدرت عضلانی اندام تحتانی می شود،که این تغییر ممکن است بدلیل جبران های عصبی عضلانی بوده که براثر تغییرات در قوس طولی داخلی ایجاد شده و برای مشخص کردن اینکه آیا این تغییرات در قدرت عضلانی با آسیب اندام تحتانی در ارتباط است یا خیر، به تحقیقات بیشتری در آینده نیاز است.
    کلیدواژگان: پرونیشن افزایش یافته پا، قدرت ایزومتریک، عضلات اندام تحتانی، افراد ورزشکار
    چکیده مشاهده متن زبان: انگلیسی
  • زمان عکس العمل و مهارت پیش بینی در ورزشکاران پرتابی با و بدون دیسکینزی اسکاپولا
    آزاده شادمهر*، نجمه خادم الحسینی، حسین باقری، شهره جلایی صفحات 38-43
    مشاهده متن زبان: انگلیسی
  • متغیرهای کینماتیکی و کینتیکی پیشگوی نیروی برشی قدامی پروگزیمال تیبیا در زنان ورزشکار حرفه ای حین فرود تک پا
    نغمه قیدی*، حیدر صادقی، سعید طالبیان مقدم، فرهاد طباطبایی قمشه ای صفحات 44-50
    لیگامان صلیبی قدامی بیشترین آمار صدمات زانو در بین ورزشکاران را به خود اختصاص داده است. نیروی برشی قدامی پروگزیمال تیبیا یکی از مهمترین نیروها در بارگذاری لیگامان صلیبی قدامی بویژه در ورزشکاران است. هدف از این مطالعه بررسی متغیرهای کینماتیکی و کینتیکی پیشگوی کننده نیروی برشی قدامی پروگزیمال تیبیا در حین اجرای مهارت فرود تک پا در زنان ورزشکار بود. 43 والیبالیست و بسکتبالیست با حداقل سابقه 4 سال حضور در لیگ کشور (با میانگین و انحراف استاندارد سن 00/2±12/21 سال، قد 62/7±58/168 سانتی متر و وزن 70/8±27/60کیلوگرم) در این تحقیق شرکت کردند. متغیرهای کینماتیکی و کینتیکی اندام تحتانی و تنه حین اجرای مهارت فرود تک پا توسط 5 دوربین وایکون و صفحه نیروی کیسلر ثبت شدند. برای شناسایی متغیرهای پیشگوی نیروی برشی قدامی از روش آماری رگرسیون چند متغیره گام به گام و همبستگی پیرسون (05/ 0 ≤P) استفاده شد. بر اساس نتایج دو متغیر حداکثر گشتاور اکستنسوری (004/ 0:P و 394/0-: r) و حداکثر فلکشن زانو (007/ 0: Pو 370/0-: r) بهترین متغیرهای پیشگوی بودند که 30% واریانس اطلاعات نیروی برشی را تبیین کردند، به نحوی که با افزایش حداکثر گشتاور اکستنسوری و حداکثر فلکشن زانو، نیروی برشی قدامی به ترتیب افزایش و کاهش می یابد. بعلاوه رابطه معناداری هم بین سرعت زاویه ای فلکشن زانو (048/ 0:P) و فلکشن تنه (039/ 0:P) در لحظه تماس اولیه با زمین با نیروی برشی قدامی مشاهده شد. این روابط تاحدی یافته های بالینی و پایه ای تحقیقات پیشین در بررسی آسیب غیر برخوردی لیگامان صلیبی قدامی در حین فرود را تایید کردند. این نتایج می تواند در مطالعات آینده نگر در بررسی ریسک فاکتورهای غیربرخوردی قابل تعدیل آسیب لیگامان صلیبی قدامی مورد استفاده قرار بگیرند. بعلاوه در طراحی تمرینات پیشگیری از آسیب و اصلاح برنامه های جاری به مربیان ورزشی و فیزیوتراپیستها کمک نماید.
    کلیدواژگان: نیروی برشی قدامی پروگزیمال تیبیا، فرود تک پا، متغیرهای کینماتیکی و کینتیکی، ورزشکاران زن _
    چکیده مشاهده متن زبان: انگلیسی
  • اثر کمربند پشتی بر روی حداکثر جابه جایی و سرعت مرکز فشار در انواع متفاوت بلند کردن بار
    مریم صبا، سعید طالبیان*، حسین باقری، ابراهیم انتظاری صفحات 51-54
    مشاهده متن زبان: انگلیسی
|
  • Facial Rehabilitation
    Abbas Ali Pourmomeny *, Sahar Asadi Pages 3-10
    Facial nerve palsy (FNP) changes facial expression and leads to functional problems in facial movement and negative psychological effect on patients. Fortunately, some of FNP problems recover completely, but some others remain with some sequelae like asymmetry, muscle contracture, synkinesis, and hyperkinesias that need rehabilitation. This article aimed to investigate physiotherapy modalities on these sequelae. Generally, exercise therapy in the form of neuromuscular reeducation was effective when the sequelae of FNP are analyzed. Then, we could select the type of exercise therapy according to that signs and sequelae (symptom). No acceptable researches about physiotherapy modalities like electrical nerve stimulation have been reported. Therefore, using electrical stimulation is not advised. Biofeedback therapy has been approved to be suitable.
    Keywords: Facial Nerve Palsy, Physiotherapy, Exercise Therapy, Biofeedback Therapy
    Abstract View Paper Original: English
  • The Study of Head and Neck Alignment in Children with Visual and Hearing Impairments and Its Relation with Anthropometrical Dimensions
    Hasan Daneshmandi, Ali Shamsi Majalan *, Mostafa Babakhani, Karanian F. Pages 11-18
    Purpose
    The aim of this study was to compare head and neck alignment in children with visual and hearing impairments and its relation with anthropometrical parameters.
    Methods
    The study was a descriptive, correlational analysis within which the relations between dependent and independent variables have been studied. Thirty children with poor vision, 30 children with hearing loss and finally 30 healthy ones ranged 6-12 years old were selected randomly. Anteroposterior and mediolateral photographs of the neck were obtained to check forward head and torticollis postures. Anthropometric parameters (head, neck and thorax circumference, neck, shoulder and thorax width, neck length, the distance from tragus to sternal notch and sitting-height) were measured. Statistical analysis of data was performed by 1-way ANOVA and Pearson correlation coefficient.
    Results
    The statistical results indicated that forward head angle was less in the visually impaired group than the group with hearing loss (P = 0.001) and the healthy group (P = 0.017). The lateral flexion angle was more in the group with hearing loss than the healthy group (P = 0.001). There is also a positive significant correlation between head circumference (P = 0.025), neck length (P = 0.001), sternal notch-tragus distance (P = 0.003), and sitting-height (P = 0.014) with forward head posture. No significant relation was observed between other anthropometrical parameters with structural profile variable (Forward head and torticollis).
    Conclusion
    The results of this study indicate that visual and hearing impairments can affect the head and neck alignment of children and this alignment has a significant relation with some of the anthropometrical dimensions. Therefore, it is necessary to pay more attention to treatment exercises in order to correct and improve body posture and changed anthropometrical dimensions in children with visual and hearing impairments.
    Keywords: Visual impairment, Hearing impairment, Anthropometrical dimensions, Forward head posture, Torticollis
    Abstract View Paper Original: English
  • Kinetic and Kinematic Variables in Middle-Aged Women with Normal and Genu Varum Knee Angle with Emphasis on Walking and Running Activities
    Ali Asghar Norasteh, Sara Emami *, Ali Shamsi Majelan Pages 19-24
    Purpose
    The purpose of this study is to examine the differences of kinetic and kinematic variables in middle-aged women with genu varum and normal knee angle during walking and running.
    Methods
    Eight middle-aged women with genu varum (age: 45.12 ±12.74 y, height: 160.62 ± 5.26 cm, weight: 71.75 ± 16.38 kg, right tibiofemoral angle: -4 ± 3.9, left tibiofemoral angle: -5.1 ± 4.6) and 7 with normal knee (age: 40.71 ± 11.32 y, height: 157.85 ± 5.01 cm, weight: 71.71 ± 14.00 kg, right tibiofemoral angle: 7.2 ± 2.1, left tibiofemoral angle: 7.8 ± 1.8) volunteered to participate in this study. We measured knee angle in frontal plane based on anatomical axis of femur and tibia by goniometer. This factor was labeled as tibiofemoral angle.
    Results
    Participants walked a 7-m pathway 6 times with self-selected speed, then they ran the same route 3 times. Independent t tests were used to determine statistical differences. Significance level was P < 0.05. The results showed that there was no significant difference between the groups in walking with self-selected speed regarding knee normalized ground reaction force, in medial-lateral and vertical plane, but this variable was significantly greater in anterior-posterior plane among normal knee group (P < 0.05). There was also no significant difference in mediallateral plane in normalized ground reaction force between the groups while they ran. However, this variable in both vertical and anterior-posterior planes was significantly greater in normal knee group (P < 0.05).
    Conclusion
    The results did not show any difference between the groups in angular velocity of knee joint in sagittal plane during swing phase under two situations. According to the findings, the genu varum in dynamic activities such as walking and running is more related to kinetic variables like ground reaction force. These effects are not limited to the frontal plane, however, this variable in vertical and anterior-posterior planes is significantly lower in genu varum knee angle group.
    Keywords: Middle, Aged Women, Genu Varum Knee, Kinetic, Kinematic, Walking, Running
    Abstract View Paper Original: English
  • The acute effect of static stretching of Quadriceps, Hamstrings and Gastrocnemius muscles on knee joint position sense in Football players
    Ali Moradi *, Reza Rajabi, Hooman Minoonejad, Marzieh Aghaei Pages 25-31
    Purpose
    Everything that impairs joint proprioception system can harm joints. It has been stated that stretching exercises can change properties of the proprioceptive receptors and as a result changes the sensibility of the joints proprioception. Due to fact that static stretching has greater use between athletes, it is necessary to give useful information about the safety of these stretching exercises and their effect on knee joint position sense. Therefore, the purpose of this study was to determine the effect of static stretching of selected muscles around knee on knee joint position sense in football players.
    Methods
    This study was a quasi-experimental research with pretest and posttest design. In this study, 30 soccer players at the college level, with the mean age of 23.20 ± 1.45 years were selected through purposeful sampling. Before performing stretching exercises and measuring, subjects had 5 minutes warm up on a fixed bike with the same speed. Then, knee joint position sense were measured by electrogoniometer SG150 model and the achieved figures were recorded as pretest record in the record sheet. Then static stretching exercise protocol was applied on the selected muscle and immediately after that, joint position sense was measured. The obtained data were recorded as posttest record. The paired t test was used to compare the mean of pretest to the posttest mean.
    Results
    The results of the study showed that there is no significant difference between the mean of knee joint position sense before doing static stretching exercises and thereafter (P = 0.13).
    Conclusion
    According to the results of this study, athletes, trainers and coaches can use the static stretching without fear of negative effects on the proprioception.
    Keywords: Quadriceps, Hamstrings, Gastrocnemius muscles, Static Stretching, Position Sense, Knee Joint, Soccer Players
    Abstract View Paper Original: English
  • Isometric Strength of Lower Extremity Muscles in Athletes with Hyperpronated Foot
    Noorollah Javdaneh *, Esmaeil Mozafaripour, Noormohamad Javdaneh, Yashar Davati Kazemneya, Pedram Pourmahmodyan Pages 32-37
    Purpose
    The proper neuromuscular recruitment patterns of hip and knee muscles are essential for dynamic stabilization of the knee. According to the kinematic chain, weakness in the performance of one motor segment can affect other segments of motion. Thus, the aim of this study was to compare the isometric strength of selected muscles of lower extremities in the hyperpronated foot with the same muscles in healthy male athletes.
    Methods
    The present study is descriptive and correlational. Forty male athletes in two groups of hyperpronated foot and healthy male athletes (20 in each group) participated in this study. Pronated foot was examined by navicular drop and isometric strength of selected muscles in lower extremities was examined by Manual Muscle Test system (MMT). Then, the ratio of isometric strength of each muscle to body weight was compared between two groups. Data were analyzed by SPSS software, version 20 and the independent t test was used to compare the variables between the two groups.
    Results
    The results showed that isometric strength of muscles, hip abductors (P =. 002), external rotators of hip (P =. 007), and quadriceps muscles (P =. 031) have decreased significantly in the the group of hyperpronated foot.
    Conclusion
    The hyperpronated foot changes the muscle strength of lower extremity. These changes may be due to neuromuscular compensation because of the changes in the medial longitudinal arch. More research is needed to determine whether these changes in muscle strength are related to lower extremity injury.
    Keywords: Hyperpronated Foot, Isometric Strength, Lower Extremity Muscles, Healthy Men
    Abstract View Paper Original: English
  • Reaction Time and Anticipatory Skill of Overhead Athletes With and Without Scapular Dyskinesia
    Azadeh Shadmehr *, Najmeh Khademolhosseini, Hosseini Bagheri, Shohreh Jalaei Pages 38-43
    Purpose
    Scapular dyskinesia is a change in position or movement of scapula, which is highly prevalent in athletes with overhead activities. In addition to biomechanical changes in shoulder complex, neurocognitive impairments can have a significant role in its creation. Thus, this study aimed to compare neurocognitive scores between athletes with and without scapular dyskinesia.
    Methods
    In this study, 30 athletes with overhead activities participated. Caliper and SART (Speed Anticipation and Reaction Time) sets were used for assessing subjects’ scapular dyskinesia, reaction time, and anticipation skill.
    Results
    Athletes with scapular dyskinesia had significantly a slower visual and auditory complex choice of reaction time, and a lower auditory choice of reaction time compared to athletes without scapular dyskinesia.
    Conclusion
    No significant difference was seen between two groups in terms of visual choice of react i on time and anticipation skill. Thus, athletes with scapular dyskinesia had poorer performance in more complex neurocognitive tests compared to athletes without it.
    Keywords: Reaction Time, Anticipation Skill, Overhead Athletes, Scapular Dyskinesia
    Abstract View Paper Original: English
  • Kinematics and Kinetics Predictor of Proximal Tibia Anterior Shear Force during Single Leg Drop Landing
    Naghmeh Gheidi *, Heydar Sadeghi, Saeed Talebian Moghadam, Farhad Tabatabaei Ghoshe, Thomas Walter Kernozek Pages 44-50
    Purpose
    The purpose of this study was to investigate the kinematic and kinetic variables, which predict anterior tibia shear force during single-leg landing in female athletes.
    Methods
    Forty-three subjects (mean and standard deviation for age 21.12 ± 2.00 y, height 168.58 ± 7.62 cm, and weight 60.27 ± 7.80 kg) participated in this study. Kinematic and kinetic variables of lower extremity and trunk during single-leg landing were collected by 5 Vicon cameras and Kistler force plate. Stepwise multiple regression and Pearson correlation were used to identify predictor variables of anterior shear force (P ≤ 0.05).
    Results
    Peak of extensor moment (P = 0.004, r = -0.394) and maximum knee flexion (P = 0.007, r = -0.370) were the best predictors that explained 30% of the variance of the shear force data. Therefore, rise in maximum extensors moment of knee and knee maximum flexion causes increase and decrease in anterior shear force, respectively. In addition, a significant relationship between trunk flexion (P = 0.039) and knee flexion angular velocity (P = 0.048) at the moment of initial contact with the anterior shear force.
    Conclusion
    On the basis of previous research, and the relationship between clinical findings, the noncontact of anterior cruciate ligament injury during landing was confirmed. These results can be used in prospective studies examining modifiable noncontact risk factors of ACL injury.
    Keywords: Proximal Tibia Anterior Shear Force, Single Leg Drop Landing, Kinematic, Kinetic Variables, Female Athletes
    Abstract View Paper Original: English
  • The Effect of Back Belt on Maximum Displacement and Center of Pressure Velocity in Different Lifting Styles
    Maryam Saba, Saeed Talebian *, Hossein Bagheri, Ebrahim Entezari Pages 51-54
    Purpose
    Mechanical loading is said to be an important factor in the development of low back pain (LBP). One of the main concerns in manual material handling (MMH) tasks is lifting loads, as this activity is present in most jobs. Despite the controversy about their effectiveness, belts are used in industry as either protective or assistive devices in manual load handling. The present investigation aimed to determine whether a commonly used back belt could improve maximum center of pressure displacement (COPMD) and center of pressure velocity (COPV) as the balance parameters during each of three common styles of lifting (squat, semi-squat, stoop).
    Methods
    Twenty healthy female subjects participated in this study who were selected by nonprobability convenience sampling. The participants stood barefoot on the force plate. They lifted a box, weighting 4.53 kg (10 pound). The subjects were instructed to bend their knees (squat) or their lumbar (stoop) or both their knees and lumbar (semi-squat), to grasp the box handles, and to lift the load to the level of greater trochanter height. Half of the subjects performed the 3 trials with wearing belt at first try and the other half performed the trials without wearing the belt at first try.
    Results
    The mean of maximum displacement and velocity showed that there was a trend of increase in these variables in all 3 styles of lifting (squat, semi-squat and stoop) after wearing belt. One-way ANOVA with repeated measures results for COPMD and COPV showed that ‘Belt condition’ significantly affected the dependent variables.
    Conclusion
    Wearing belt may decrease stability caused by increased COPMD and COPV.
    Keywords: Back Belt, Maximum Center of Pressure Displacement, Center of Pressure Velocity
    Abstract View Paper Original: English