نشریه تحقیقات کاربردی علوم ورزش بدون مرز
پیاپی 7 (بهار 1397)

آنزیم های ضد اکسایشی شامل آن قسمت از سیستم آنزیمی بدن است که در کاهش فشار اکسایشی ناشی از رادیکال های آزاد دخالت دارند. تمرینات ورزشی در بلند مدت و با شدت متوسط می تواند تاثیرات موثری را بر شاخص های آنتی اکسیدانی و کاهش رادیکال های آزاد ایجاد کنند. هدف این تحقیق مقایسه تمرینات اینتروال و مقاومتی بر پراکسیداسیون لیپیدی و ظرفیت آنتی اکسیدانی سرم زنان غیرورزشکار بود.
این پژوهش از نوع نیمه تجربی و کاربردی بود. آزمودنی های تحقیق 48 زن سالم غیرفعال بودند که به صورت داوطلبانه در سه گروه 18 نفری تمرینات اینتروال با میانگین سنی 222/1±14/26 سال، قد 34/1±62/ 159 سانتی متر، وزن 54/1±15/65 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 11/1±06/26 کیلوگرم بر مترمربع و 16 نفری تمرینات مقاومتی با میانگین سنی 27/1±15/25 سال، قد 65/1±26/160 سانتی متر، وزن 42/1±54/64 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 21/2±15/25 کیلوگرم بر مترمربع و 14 نفری کنترل با میانگین سنی 16/2±24/26 سال ، قد 47/3±47/159 سانتی متر، وزن 08/3±18/63 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 74/1±26/24 کیلوگرم بر مترمربع در این پژوهش شرکت کردند. برنامه تمرینات اینتروال شامل هشت هفته(سه روز در هفته) دویدن بر روی تردمیل با 70-85 درصد ضربان قلب بیشینه به صورت فزاینده به مدت 30 دقیقه به نسبت 5/1 به 5/1 (دویدن به راه رفتن) در چهار هفته اول و نسبت 2 به 2 در چهار هفته دوم بود. پروتکل تمرین مقاومتی شامل هشت حرکت پرس سینه، جلوپا، پشت بازو سیم کش، پرس پا، سرشانه، شکم، جلوبازو سیم کش، زیر بغل سیم کش بود. آزمودنی ها در دو هفته اول با شدت 60 درصد و در دو هفته دوم با شدت 65، دوهفته سوم با 70 و دوهفته ی چهارم با 75 درصد یک تکرار بیشینه، تعداد تکرار 8 الی 12، استراحت بین هر ست 60 ثانیه و 3-4 جلسه در هفته به تمرین پرداختند. جهت بررسی فاکتورهای مورد نظر خونگیری در دو مرحله قبل و بعد از تمرینات از آمودنی ها به عمل آمد. جهت تجزیه و تحلیل آماری داده های از آزمون آنوا یک سویه استفاده شد.
نتایج آزمون آنوا یک سویه نشان داد که تفاوت بین مقادیر گلوتاتیون پراکسیداز (001/0=p)، ظرفیت تام آنتی اکسیدانی(001/0=p)، سوپر اکسید دیسموتاز(001/0=p)، مالون آلدهید (001/0=p)، در بین سه گروه تمرینات اینتروال، تمرینات مقاومتی و کنترل معنی دار می باشد. نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که تمرینات مقاومتی و اینتروال با بهبود ظرفیت آنتی اکسیدانی و کاهش پراکسیداسیون های لیپیدی می توانند موجب بهبود سازگاری های دفاع آنتی اکسیدانی بدن در بلند مدت شوند.

هدف پژوهش حاضر مقایسه نحوه کاربرد خودگویی در ورزشکاران حرفه ای، مبتدی، تیمی و انفرادی گرگان بوده است. روش پژوهش توصیفی از نوع مقایسه ای، که در آن نحوه کاربرد خودگویی در ورزشکاران با توجه به نوع رشته ورزشی حرفه ای، مبتدی، تیمی و انفرادی مورد مطالعه قرار گرفته است. جامعه آماری این پژوهش را تمامی 450 ورزشکاران رشته های تیمی و انفرادی و مبتدی و حرفه ای گرگان تشکیل دادند که 370 نفر از ورزشکاران به صورت هدفمند در این پژوهش شرکت کردند. ابزار مورد استفاده در تحقیق حاضر شامل پرسشنامه نحوه کاربرد خودگویی بوده است. همچنین برای آزمون فرضیه های تحقیق از آزمون های تحلیل واریانس تک متغیره (انوا) و آزمون تعقیبی شفه استفاده شد.
یافته های حاصل از تجزیه و تحلیل داده های تحقیق حاضر نشان داد نحوه کاربرد خودگویی در ورزشکاران حرفه ای، مبتدی، تیمی و انفرادی تفاوت معناداری در سطح (05/0) دارا می باشند. این پژوهش نقش بسیار زیاد فعالیت های گروهی-اجتماعی در موفقیت های در حوزه های ورزشی تاکید داراست.

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر پیاده روی بر مقادیر سرمی تری گلیسرید، کلسترول، لیپوپروتئین پر چگال، لیپوپروتئین کم چگال، لیپوپروتئین خیلی کم چگال و گلوکز خون در مردان سالمند بود.
آزمودنی های این تحقیق 35 نفر از مردان سالمند شهرستان لار با میانگین سنی 13/3±25/58 سال، قد 67/8±10/167سانتی متر، وزن 58/1±60/75 کیلوگرم و شاخص توده بدنی76/3±50/28کیلوگرم بر مجذور مترمربع بودند که در تمرینات پیاده روی با 60 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه شرکت کردند. از آزمودنی ها در دو مرحله قبل و بلافاصله بعد از تمرین نمونه گیری خون به عمل آمد. تجزیه و تحلیل آماری داده های تحقیق توسط روش t همبسته انجام شد و سطح معناداری آزمون 05/0>P در نظر گرفته شد.
نتایج تحقیق نشان داد که مقایسه فاکتور های قلبی و عروقی در پیش آزمون نسبت به پس آزمون در مقادیر لیپوپروتئین کم چگال (0001/0>p)، لیپوپروتئین خیلی کم چگال (0001/0>p)، لیپوپروتئین پر چگال (0001/0>p)، تری گلیسرید (0001/0>p) کلسترول (0001/0>p)، گلوکز خون (0001/0>p) معنادار بود.
بحث: تمرینات هوازی با فعال کردن آنزیم لیپاز باعث تغییراتی در لیپوپروتئین های سرم می شود. نتایج این تحقیق نیز نشان داد که تمرینات هوازی تاثیرات معنی داری را بر لیپید های خون در پی داشت.

سندرم درد کشککی رانی، یکی از ناهنجاری های آناتومیکی است که موجب بروز نوعی درد جلو زانو می شود. از این رو هدف از تحقیق حاضر تاثیر باند طبی و تمرین قدرتی بر حس وضعیت گیرنده های عمقی زنان ورزشکار مبتلا به سندروم درد کشککی رانی است.
روش تحقیق: در این مطالعه، 45زن ورزشکار(سن29/185/27سال، قد43/25/166 سانتی متر، وزن82/284/70کیلوگرم) به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه مساوی تمرین قدرتی، باند طبی و ترکیبی (تمرین قدرتی و باند طبی) قرار گرفتند. اعضای گروه تمرین قدرتی به مدت6هفته، هر هفته3جلسه و هر جلسه90دقیقه، گروه باند طبی به مدت6هفته، هر هفته3جلسه با هدف اصلاح انحراف خارجی کشکک و این گروه از هر گونه فعالیت ورزشی و بدنی در طول6هفته منع شدند. شدت درد و قدرت چهارسر ران هر3گروه به ترتیب با استفاده از مقیاس VAS و دینامتر بایودکس(مدل3ساخت کشور آمریکا) که قبل و بعد از شش هفته اندازه گیری شد. داده های تحقیق حاضر با استفاده از آزمون tوابسته، ANOVA و آزمون تعقیبی(LSD) در سطح معناداری(05/0) قرار گرفت.
براساس یافته های تحقیق، پس از اجرای6هفته تمرینات قدرتی و باند طبی بر حس وضعیت گیرنده های عمقی زنان ورزشکار تفاوت معنی داری مشاهده شد(01/0 و 02/0α=). مقایسه بین تاثیر استفاده از باند طبی، تمرین قدرتی و ترکیب باند طبی و تمرین قدرتی بر حس وضعیت گیرنده های عمقی زنان ورزشکار تفاوت معنی داری مشاهده نشد(63/0α= و 009/0α=).
باتوجه به نتایج تحقیق حاضر، چنین بنظر می رسد تمرینات ایزوکینتیک می تواند سبب بهبود قدرت و توان مکانیزم اکستانسوری زانو می گردد. تمرینات ترکیبی تاثیر معناداری بر حس وضعیت گیرنده های عمقی زنان ورزشکار مبتلا به سندروم درد کشککی رانی داشته از این منظر می توان به تحقیقگران پیشنهاد نمود تا در تمرینات خود از تمرینات قدرتی و ایزوکینتیک استفاده نمایند.

دانش آموزان با عدم تعادل عضلانی، عدم انعطاف پذیری و با ستون فقرات با ساختار متفاوت، مستعد به ناهنجاری های ناحیه پشتی از جمله کایفوز، سربه جلو ، شانه نابرابر هستند. هدف از تحقیق حاضر تاثیر یک دوره تمرینات آکادمی ملی طب ورزش آمریکا NASM)) بر سندرم یک ربع فوقانی(کایفوز، سربه جلو،شانه نابرابر) دانش آموزان دختر 15تا 18سال بوده است.
از بین 360نفر تعداد 90 دانش آموز دختر 18-15 سال شهر ایذه که دارای زاویه کایفوز بیش از 42 درجه و زاویه سربه جلو بین40 تا43 درجه و شانه نابرابر بیش از 2 درجه بودند به طور تصادفی در سه گروه تجربی(کایفوز، سربه جلو،شانه نابرابر)و سه گروه شاهد(کایفوز، سربه جلو،شانه نابرابر )قرار گرفتند. گروه های تجربی به مدت10هفته، هفته ای 3 جلسه و هر جلسه 60 دقیقه در تمرینات شرکت نمودند. میزان زاویه ناهنجاری ها قبل و بعد از مداخله تمرینی اندازه گیری شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تی مستقل در سطح معنا داری 05/0 انجام گردید.
تفاوت معنی داری در زوایای سندرم یک ربع فوقانی هر سه گروه مشاهده شد (P<0/01). به طوری که تفاوت بین سه گروه مداخله نسبت به سه گروه شاهد معنی دار (P<0/01) بود.
به طورکلی، مشاهده شد که طراحی یک برنامه ده هفته ی تمرین اصلاحی (NASM) می تواند اثر بخشی بیشتری در کاهش میزان زوایای ناهنجاری های سربه جلو و شانه نابرابر و افزایش در زاویه کایفوز افراد مبتلا داشته باشد.

هدف از تحقیق حاضر، بررسی ارتباط بین سبک های مقابله با استرس و کیفیت زندگی در دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار بود. روش تحقیق پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود. نمونه آماری پژوهش حاضر 290 نفر مرد با میانگین سنی 11/26 سال که از میان دانشجویان ورزشکار (به روش نمونه گیری در دسترس) و غیر ورزشکار (به صورت نمونه گیری تصادفی منظم) دانشگاه پیام نور پیرانشهر بودند، انتخاب شدند. ابزار جمع آوری داده ها، پرسشنامه های سبک های مقابله با استرس اندلر و پارکر (1990) و کیفیت زندگی WHOQOL-BRIEF-1991)) بودند. برای توصیف داده ها از آمار توصیفی و برای آزمون فرضیه ها از تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA) و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 16 استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد، بین سبک های مقابله با استرس دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین بین کیفیت زندگی دانشجویان ورزشکار و غیرورزشکار تفاوت معناداری وجود دارد. بین سبک مقابله مساله مدار و کیفیت زندگی دانشجویان ورزشکار رابطه مثبت و معنی دار ولی بین سبک مقابله هیجان مدار و کیفیت زندگی دانشجویان ورزشکار ارتباط منفی البته معنی دار وجود دارد. همچنین بین سبک مقابله اجتناب مدار و کیفیت زندگی در دانشجویان غیرورزشکار رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. نتیجه اینکه دانشجویان ورزشکار بیشتر از سبک مساله مدار و دانشجویان غیرورزشکار بیشتر از سبک هیجان مدار استفاده می کنند و دانشجویان ورزشکار، دارای کیفیت زندگی مطلوبتری نسبت به دانشجویان غیرورزشکار هستند. همچنین دانشجویان ورزشکاری که از سبک مقابله موثر (مساله مدار) استفاده می کنند دارای کیفیت زندگی مطلوبتری نسبت به دانشجویان ورزشکاری هستند که از روش ناموثر (هیجان مدار) استفاده می کنند. دانشجویان غیرورزشکار نیز که از سبک مقابله ناموثر اجتناب مدار استفاده می کنند دارای کیفیت زندگی مطلوب هستند.