این روزها المپیک زمستانی تورین بسیاری از اخبار جهان را به خود اختصاص داده است. این رویداد که دو هفته طول می کشد در شهری برگزار می شود که مترادف با نام شرکت خودروسازی فیات است. در ایتالیا خیلی ها معتقدند تورین یعنی فیات و فیات یعنی تورین. اما سمبل این شهر صنعتی و قدیمی طی سال های گذشته با سیر کاملا نزولی خویش اقتصاد تورین را هم به ضعف شدید دچار ساخته است و به همین نسبت نیز این شهر از فیات فاصله می گیرد و به چیزهای دیگری از جمله المپیک دل می بندد. اکنون دیگر راه آنها از فیات جدا شده است. چند سال پیش با تعطیلی کارخانه ها و کاهش ساعات کار پرسنل در فیات، مدیر با سابقه آن یعنی جیووانی آنیلی تلاش زیادی را برای آوردن المپیک زمستانی به پایتخت سابق خودروسازی به عمل آورد. او پدر ادواردو آنیلی مرحوم است _ همان کسی که اسلام آورد و به طرز مشکوکی مرد. مدت زیادی است که پروژه های المپیک زمستانی جای کارخانه های فیات را نزد مردم گرفته اند. جهت برگزاری المپیک مجموعا 5/3 میلیارد یورو در تورین سرمایه گذاری شد که 5/1 میلیارد یورو آن از سوی دولت جهت عملیات عظیم بازسازی شهر هزینه شد. حتی در روستاهای اطراف شهر هم پول قابل توجهی خرج شد. چهار استادیوم بازی های زمستانی، شش مرکز رسانه ای و خطوط جدید راه آهن ساخته شد. در این راستا تورین اولین خط مترو تاریخ خود را هم شاهد بود. البته بر سر کمک های دولت میان جولیو ترمونتی، وزیر اقتصاد ایتالیا، با مسئولان پروژه ها اختلافاتی بروز کرد، اما در آخرین لحظه کمبود اعتبارات دولتی جبران شد. با پایان المپیک شغل های فراوانی که ایجاد شده بود کم کم دوباره محو می شوند. به موازات آن فیات کم کم دارد امیدواری هایی ایجاد می کند. برای اولین بار ظرف چهار سال گذشته این شرکت اندکی سود داد و از خط ضرردهی خارج شد. محصول جدید فیات که «گراند پونتو» نام دارد و تنها نقطه امیدواری آن است، از زمان ورود به بازار یعنی ماه سپتامبر (شهریور) 130 هزار دستگاه فروخته است.