من هم یک زن امیدوار هستم.سراسر زندگی من در رنج و سختی گذشته است. اما با این حال هیچ وقت ناامید نشده ام. وقتی هنوز 23 سال بیشتر نداشتم شوهرم بر اثر سانحه تصادف جان سپرد و مرا در حالیکه باردار بودم و دو فرزند کوچک داشتم، تنها گذاشت. شوهرم مرد خوبی بود، هیچ وقت در طول زندگی با او دچار مشکل نشده بودم. شش سال زندگی مشترک من و او طوری گذشته بود که من کمترین ناراحتی را در زندگی تحمل نکرده بودم. به همین علت پس از مرگش دچار بحران های شدید روحی شدم. نمی توانستم تنها باشم. بارداری و زایمان من بیشتر مرا ضعیف کرده بود. احساس می کردم ناتوان ناتوان شده ام و قدرت ادامه زندگی از من سلب شده است. تا دو ماه بعد