گریه طباطبایی بر منبر، تهران را به خروش آورد. به خصوص که این مرتبه نه در عزای حسین و یارانش بلکه از ظلم رفته به هم وطنانش بود. اوضاع خراسان به حدی وخیم بود که سید را در بالای منبر به گریه کشاند. حکومت خطه خراسان چندی بود روزی آصف الدوله گشته و او را راهی این دیار کرده بود.

وی در ظاهر فردی متعبد و زاهد بود و به ریزترین احکام فقهی در انظار عمومی توجه داشت اما از احتکار هم ابایی نداشت. او گندم را با پول حکومت از مردم منی 2 تومان خرید و پس از مدتی تا منی 20 تومان به رعیت عرضه کرد. طی دوران به حکومت رسیدن او خوراک و پوشاک در آن محدوده قیمتی بی سابقه یافت و تعداد فقرا هر روز بیش از دیروز شد. تا آنکه یک روز تعداد زیادی از سیستانیان حاشیه نشین به اعتراض به مشهد وارد شده و در صحن حرم بست نشستند و فریاد گرسنگی و اعتراض خود را بلند کردند.