نوجوانی یکی از مهمترین و پر ارزش ترین دوران زندگی هر فرد محسوب می شود، شروع این دوران شامل تغییرات ناگهانی در الزامات و انتظارات اجتماعی و انتقال تدریجی از نقش های گذشته است. اشتغال ذهنی نوجوان به فکر کردن، بخصوص به افکار خود درباره خویشتن مشخصه این عملیات صوری است. از آنجا که نوجوان درباره خود زیاد فکر می کند در این تصور است که دیگران هم با موشکافی عیب جویانه، احساسات و خصوصیات شخصیتی و رفتار و ظاهر او را نیز زیر نظر دارند. پسر نوجوانی که جلوی آینه می ایستد و عضله می گیرد و خودش را تحسین می کند با دختری که ساعت ها مویش را جلوی آینه درست می کند، در این فکر است که چگونه تحسین دیگران را برانگیزد.