حکایت است که روزی در بازار اصفهان ، مسگری به رحمت ایزدی پیوست. خبر فوت مرحوم به بازاریان قم رسید. بازاریان قم نیز مجلس ختمی برآن مرحوم گرفتند و بسیار بروی گریستند. عده ای از اهالی اصفهان که در آن محله بودند بدان مجلس رفتند و علت عزاداری آنها را پرسیدند که آیا شما را با آن مرحوم نسبتی هست؟ فرمودند؛ خیر. آنها متعجب شدند. صاحبان عزا گفتند؛ تعجب نکنید، ما می دانیم که مسگر عیالوار است وفردا مصیبتش گریبانگیر ما نیز خواهد شد!؟ چندماهی از این ماجرا گذشت، عده ای از بستگان آن مرحوم نزد بازاریان قم آمدند و طلب کمک برای خرج و مخارج کودکان یتیم وی کردند؛ پس علت آن عزاداری و آن گریه زاری ها مشخص شد.