وی همچنین معتقد است که جهان از حالت «در خود بودن» به سمت «برای خود بودن» حرکت کرده است. به گونه ای که هرگونه تغییر در بخش هایی از جهان موجب تغییر و اثرگذاری در دیگر بخش های جهان در مقیاس های مختلف می شود.

گیدنز و فوکویاما جهانی شدن را یکپارچگی فرهنگی و رسیدن به یک اجماع در عرصه فرهنگ جهانی می دانند. (قراگوزلو: 81182) لایبز و کاتز جهانی شدن را به مثابه سلطه بدون چون و چرای تمدن غرب می دانند و در این باره می گویند: استیلا همان چیزی است که در لس آنجلس بسته بندی می شود و سپس به دهکده جهانی ارسال می شود و آن گاه در مغز انسان های بی گناه می نشیند. (همان: 80)