هاجر خانوم همیشه در زیارت پا بود. می گفت:«استخون آدم رو سبک می کنه.» با مادرم قرار را می گذاشتند و لابد بودجه را هم برآورد می کردند. تا وقتی کوچک بودم و تنها رها کردن من در خانه به قول خودشان اعتبار نداشت من را هم می بردند.

سفر دور، مشهد بود که خیلی کم ممکن می شد و قم که سه چهار شبانه روز طول می کشید. امامزاده داوود هم بود که غیر از برنامه ریزی مالی احتیاج به آمادگی بدنی هم داشت.

خود من کشته مرده مسگرآباد بودم؛ در حاشیه شرقی شهر. مادرم، هاجرخانوم و دوسه خانم دیگر اول صبح از میدان سرآسیاب درشگه می گرفتند. باید کلی می رفتیم تا به زیارتگاه های این منطقه برسیم: امامزاده اهل علی، چهل تن، سید ملک خاتون و...از این زیارتگاه ها چیز زیادی یادم نمانده.