قسمت اول این مقاله روز گذشته چاپ شد اینک بخش پایانی آن را می خوانید.

آقای محمدرضا محمدی آملی در کتاب «آواز چگور» کتابی که در مورد اخوان و آثار او منتشر کرده بر این عقیده است که این شعر تجربه شخصی اخوان است و برای تایید گفته خود از بهاء الدین خرمشاهی مطلبی را نقل می کند که در کتاب «باغ بی برگی» یادواره اخوان آمده است، می نویسد: «شعر نماز اخوان که با بینشی فلسفی توام است و او آن را در سال 1339 مردادماه سروده تجلی بارز لحظات از خود بی خود شدن شاعر است. در لحظه ای که مست سرنشناس و پانشناس است با گروهی شرم بی خویشی وضو می کند، آنگاه برگی از نهال گردو را به جای مهر و شبنم آجین سبز فرش باغ را