به استثنای پروجکشن ها که بی نیاز از میز، گوشه خانه می نشنند، سال هاست که تلویزیون بدون میز معنایی ندارد.

تلویزیون های رنگی که بعد از تلویزیون های مبله وارد بازار شدند، فضای کمتری را اشغال می کردند اما این نوع تلویزیون ها نیز با قرار گرفتن بر سکوهایی به نام «میز تلویزیون» دوباره فضایی همانند تلویزیون لامپ تصویری را به خود اختصاص دادند.

شاید بتوان گفت که این روزها، استفاده از میز تلویزیون بهانه ای بیش نباشد، چرا که خانم ها بیش تر سراغ دیوارهای عظیم چوبی (بوفه های چوبی) می روند که فقط به اسم میز تلویزیون به فروش می رسند اما هدف اصلی از خرید این وسیله، جای دادن انواع و اقسام ظروف، کریستال و وسیله های دکوری دیگر است که خانم ها را مجاب می کند. برای نمایش این وسایل، بوفه های خیلی حجیم را انتخاب کنند.