یکی از مسائل دین پژوهی در رهیافت نوین، تبیین دینداری است. گرچه نزد فیلسوفان یونان باستان (1) به ویژه سوفیست ها پرسش از منشا باورهای دینی و خداباوری مطرح بوده است، اما سعی در تبیین دینداری به شکل مطالعه نظام مند و با روی آوردهای تجربی و شبه تجربی از ویژگی های دین پژوهی عصر مدرنیسم است. دین در رویکرد نوین، واقعیتی دیرین و انکارناپذیر در زندگی بشر شمرده می شود و هر واقعیت در زندگی بشر شایسته تبیین است. مراد از تبیین، بیان علت وقوع یک حادثه در پرتو قانون کلی است. قانون کلی ممکن تجربی، شبه تجربی و حتی متافیزیکی باشد. قانون نیز اعم از