23 سال پیش یکی از همسنگران اهل زنجان در عملیات والفجر 4 (ارتفاعات پنجوین عراق) به فیض عظمای شهادت نائل آمد. اگرچه افتخار همسنگری با این شهید بزرگوار به چهار ماه نیز نیانجامید، لیکن نمی دانم که چرا پس از سالیان سال بی اختیار دلم برایش تنگ شده بود، آرزو می کردم ای کاش آن روزها سپری نمی شد و هنوز در کنار عزیزانمان بودیم، ولی انگار دوران هجران فقط با قیامت به سر خواهد رسید و چاره ای نداریم جز در انتظار آن روز.

در این حال و هوا بودم که مثل همیشه، تاریکی شب را با خواب به صبح رساندم. فقط خواب بود که می توانست چند ساعتی، آدمی را از قفس این دنیای فانی و پر هیاهو برهاند.