یک تحقیق جدید نشان می دهد که یک سیارک نزدیک به زمین از دو قسمت ناهمگون تشکیل شده و مانند یک زمین و یک ماه مینیاتوری در حال رقص به دور یکدیگر هستند.

در ماه مه 2001، سیارک موسوم به kw41999 از فاصله 8/4 میلیون کیلومتری زمین عبور کرد. دانشمندان رادارها را به سوی آن نشانه گرفته و با اندازه گیری قدرت و زمان برگشت سیگنال ها توانستند بسیاری از خواص فیزیکی این سیارک را محاسبه کنند.

تصویربرداری راداری نشان می دهد که قسمت بزرگتر که آلفا نامیده می شود حدود 5/1 کیلومتر پهنا دارد و اساسا توده شناوری از خرده سنگ ها است که توسط جاذبه به هم نگه داشته شده اند. حدود 50 درصد از آلفا فضای خالی است. قسمت کوچک تر که بتا نامیده می شود اندازه آن حدود یک ربع آلفا است و مانند بادام زمینی کشیده است. بتا هر 17 ساعت و از فاصله حدود5/2 کیلومتری یک بار به دور آلفا می چرخد.

دانیل شیررز که عضو گروه مطالعاتی از دانشگاه میشیگان است، می گوید: «این دو بخش آنقدر به یکدیگر نزدیک هستند که زمانی که یکی از آنها می چرخد)چرخش آن(باعث حرکت دیگری می شود.»

جزئیات این یافته ها که در شماره اکتبر 2006 مجله ساینس منتشر شدند نشان می دهند که آلفا با سرعت نزدیک به خرد شدن می چرخد. آلفا هر سه ساعت یک چرخ کامل می زند. پژوهشگران می گویند اگر این قسمت با سرعت بیشتری می چرخید، مواد از بخش استوایی آن به درون فضا پرتاب می شدند.

دانشمندان بر این باورند که این دو قسمت در گذشته متعلق به یک سیارک بزرگتر بودند که طی یک گذر که به شکل خطرناکی نزدیک به زمین بود از هم جدا شدند. احتمال دیگری نیز وجود دارد: تابش خورشید بر روی سیارک اصلی باعث شکسته شدن آن شد. به دلیل شکل ظاهری ناهمگون، گاهی سیارک ها می توانند مانند بادبان های خورشیدی عمل کنند و نور خورشید را به دام بیندازند همانطور که قایق های بادی باد را گرفتار می کنند.

سیارک KW4 به عنوان یک سیارک بالقوه خطرناک طبقه بندی می شود زیرا در مقایسه با سیارک های دیگر، عبور آن نسبتا به زمین نزدیک است.

با این حال، شیررز می گوید آخرین مشاهدات نشان می دهند که امکان برخورد این سیارک به زمین طی یک هزار سال آینده وجود ندارد.

www.space.com،Oct.2006