تعاونی های مسکن را با توجه به توان فنی ای که دارند باید از یکدیگر متمایز کرد،

زیرا بیش تر این تعاونی ها در واقع تعاونی مصرف هستند و در زمینه ساخت مسکن، آن هم به صورت انبوه سازی فعالیت خاصی را از آن ها شاهد نیستیم.

براساس مقررات، همواره بخشی از اراضی دولتی با یارانه در اختیار تعاونی های مسکن قرار می گیرد. از آن جا که قوانین و آیین نامه ها، هیچ تفاوتی بین انبوه سازان و مصرف کنندگان قائل نشده اند، بسیاری از تعاونی های مسکن که در واقع مصرف کننده هستند، زمین های دریافت شده را تغییر کاربری داده و با فروش زمین ها و تقسیم عواید حاصل از فروش آن به هر شکل ممکن اعضای خود را صاحب مسکن می کنند. از این رو در سال های اخیر تعاونی های مسکن کارنامه درخشانی را از خود ارایه نداده اند و به همین دلیل، تعاونی های مسکن را نمی توان جزو انبوه سازان محسوب کرد، بلکه باید بیش تر این تعاونی ها را توزیع کننده مسکن دانست.

از آن جا که همواره در میان اعضای تعاونی ها اختلاف وجود دارد و به همین دلیل هیات مدیره ها دایما تغییر می کنند و از سوی دیگر مشخصات فنی ساختمان ها نیز تغییر می کند، ساختمان هایی که توسط تعاونی ها ساخته می شود اصولا به جهت کیفیت با تردید روبه رو هستند.

از این رو برای رفع تردیدها درخصوص کیفیت ساختمان هایی که توسط تعاونی های مسکن احداث می شوند، بهتر است که در گام اول تعاونی های مصرف را از تعاونی های تولید مسکن متمایز کرده و در مرحله دوم تعاونی های تولید مسکن را ملزم به معرفی کادر فنی کرد.