در بخش قبلی گفتیم «عصر میان سنگی» از 12 هزار سال پیش با بالا آمدن سطح دریاها و محدود شدن منابع غذایی آغاز شد و انسان ناچار شد علاوه بر شکار سراغ منابع دیگری مثل گردآوری گیاهان و ماهیگیری هم برود. طی این عصر حدودا هزارساله که تا 11 هزار سال پیش ادامه داشت، انسان به طور ابتدایی به پرورش گیاهان وحشی پرداخت و به آن چیزی که امروز آن را زراعت می نامیم، رسید. طی این گذار انسان از چند منبع غذایی در عصر میان سنگی، به الگوی غالب زراعت در «عصر نوسنگی» روی آورد. یعنی انسان پس از آن به جای آنکه در جست وجوی غذا باشد خود تولیدکننده غذا شد و همین ویژگی است که باعث می شود عصر نوسنگی را آغاز «انقلاب نوسنگی» بنامیم.