از مردم، با مردم، بسوی خدا

شهید «حاج ابوالحسن کریمی»، سال 1327 هجری شمسی در یک خانواده مذهبی از قشر متوسط جامعه در شهرستان لاهیجان چشم به جهان گشود.

در اواخر سال 1346 بعلت شرکت در تظاهرات تشییع جنازه شهید «غلامرضا تختی» دستگیر و چند ماهی در زندان قزل قلعه محبوس گردید. بار دوم در سال 1350 بعلت فعالیت علیه جشن های 2500ساله شاهنشاهی و پخش اعلامیه های امام خمینی بین دانشجویان در خوابگاه امیرآباد دانشگاه تهران دستگیر و زندانی گردید.

در سال 1357 در اردیبهشت ماه بخاطر رهبری مبارزات مردم مسلمان گیلان دستگیر و در زندان رشت محبوس گردید و در آبان ماه همان سال بر اثر افزایش فشار مردم وی آزاد گردید. او بارها در سخنرانی هایش در قبل از انقلاب از امام به صراحت و به عنوان بزرگ مرجع عالیقدر شیعه یاد می کرد.

به ظواهر دنیایی بی اعتنا بود و از دنیا جز به اندازه نیاز و آن هم در راه انجام وظیفه خود را کامیاب نمی ساخت. با اینکه امکان بهره وری بیشتر برایش مقدور بود.

او همچنین در طول بیش از 3سال خدمتش در فرمانداری لاهیجان و دادستانی دادگاههای انقلاب استان از حقوق ماهیانه اش صرفا برای کمک به دولت انقلابی صرف نظر می کرد.

آنانی که می خواستند از گیلان کردستانی بسازند و آن را میدان ترک تازی های خود قرار دهند با وجود او از ادامه حرکت هایشان مایوس شدند که اوج آن توطئه کودتای 3روزه منافقین و پیکاری ها در شهرستان لاهیجان در اسفند59 بود. درست همزمان با سخنرانی جنجالی بنی صدر فراری در دانشگاه تهران منافقین و پیکاری ها بدنبال چند روز درگیری شهری طی اعلامیه ای حکومت خود مختار را در منطقه اعلام و از مردم خواستند از شهر خارج شوند تا آنان بتوانند پاسداران را سرکوب کنند...

او سرانجام در جنب مسجد بازار روز لاهیجان توسط منافقین به شهادت رسید.