«ایگورنتو» مربی اهل شوروی سابق یکی از معروف ترین و در عین حال بی ثمرترین مربیان خارجی است که سابقه سرمربیگری در تیم ملی را دارد. او یک بار در مهرماه سال 49 به تهران آمد و تنها دو ماه در ایران ماندگار شد و بار دیگر در شهریور سال 1350 برای مدت چند ماه مربیگری تیم ملی را در دست گرفت و هر دو بار کارنامه اش ناموفق بود. بار اول ایران را در بازی های آسیایی 1970 بانکوک رهبری کرد. ایران در این دوره حذف از گروه خودش را تجربه کرد و بار دوم ایران را تا نیمه راه مسابقات مقدماتی المپیک 1972 مونیخ همراهی کرد اما به علت عدم کارایی قبل از انقضای مدت قراردادش به کار وی خاتمه داده شد.

«نتو» یکی از بهترین مدافعان فوتبال شوروی و جهان در دهه 1951 تا 1961 و عضو و کاپیتان تیم معروف اسپارتاک مسکو و همچنین بازیکن تیم ملی شوروی بود و با این تیم فاتح بازی های المپیک 1956 ملبورن شد. ضمن اینکه در اولین دوره مسابقات فوتبال جام ملت های آسیا هم با تیم ملی کشورش در سال 1960 قهرمان شد. در این بازی ها، کاپیتان شوروی سابق بود. یا به عبارتی او کاپیتان بهترین تیم تاریخ شوروی سابق و همبازی بزرگانی مثل لویاشین، متروولی، سالینکوف، ایوانف، چسیلانکو و مسخی بود. آخرین حضور او در تیم ملی شوروی سابق در سال 1962 بود و از آن به بعد خداحافظی کرد. او تا سال 1964 تنها در اسپارتاک مسکو به فوتبال ادامه داد و سپس کار مربیگری را آغاز کرد. در عرصه مربیگری ایگورنتو ابتدا تیم جوانان اسپارتاک مسکو را همراهی کرد و بعد از آن یک سال به قبرس رفت و در این کشور مربیگری را ادامه داد. در بازگشت به وطنش، سرمربی تیم فوتبال و هاکی روی یخ باشگاه اسپارتاک مسکو شد و بالاخره به مربیگری تیم ملی ایران رسید اما در ایران همان طور که اشاره شد در این امر موفقیتی را به دست نیاورد و در بار دوم آمدنش به ایران تحت تاثیر مربیان ایرانی تیم ملی یعنی پرویز دهداری و محمد رنجبر قرار گرفت و در اواخر سال 1350 ایران را ترک کرد.