چهره سینماگر «اینگمار ارنست برگمان» همیشه شفاف تر از چهره تئاتری او بوده است. دو دلیل را برای این نکته می توان در نظر داشت یکی پیوند مفهوم تکثر با رسانه سینما است که باعث می شود که یک اثر سینمایی امکان بیشتری برای خوانده شدن داشته باشد و نکته دیگر مربوط به دیدگاه های تئاتری برگمان است. در قرن بیستم بیشتر آن نام هایی در معنای تئاتر مطرح شدند که رویه یی تجربی در پیش گرفتند و در فکر انداختن طرحی دیگر بودند. از همین رو نام هایی همچون «گردون گریک»، «مایرهولد»، «برشت»، «پیتر بروک»، «گروتفسکی»، «پیتر شومان»، «تادئوس کانتور» و... به عنوان چهره های برتر رسانه تئاتر مورد بررسی و خوانش قرار می گیرند. اما