در دوران دینی و تاریخی که از دوره مادها آغاز می شود، ایران مرکزی پایگاه اصلی مغان و آتربانان بود. کانون مرکزی روحانیت ایران که پیشوایان دینی و مقامات ارشد روحانی در آن اقامت داشته و دنیای زرتشتی را هدایت می کردند ری یا رغه بود.

آتش مقدس در ری نگهداری می شد و روایات مذهبی در مورد قداست آن نقل می شد. از جمله: «اهورا مزدا فرموده، در میان کشورهای باشکوه رغه دوازدهمین است که آفریدم.» ری که این گونه مورد ستایش قرار گرفته بود در فرگرد نخست وندیداد به تبع شرایط سیاسی و اجتماعی دوران سرایش مورد خشم قرار گرفت. «ری دوازدهمین شهری است که اهورامزدا آفرید و اهریمن پر مرگ آن را دچار بی ایمانی ساخت.»