بعد از برگزاری دومین دوره مسابقات کشتی آزاد قهرمانی جهان که در سال 1954 در توکیو برگزارشد دیگر مسابقاتی در عرصه جهانی برگزار نشد تا اینکه سرداران کشتی ایران به المپیک 1956 ملبورن رفتند. در این المپیک برق 2 طلا، ایران را روشن و نورانی ساخت. غلامرضا تختی که قبل از این صاحب یک مدال نقره المپیک و یک مدال نقره جهانی شده بود در این دوره به مدال طلادست یافت.

تختی بزرگ در این دوره ابتدا برابر بوریس تولمایف روس پیروز شد و در دومین دیدار «پیتر بلر» امریکایی را شکست داد. تا آن زمان تختی در مسابقات رسمی موفق به شکست هیچ کدام از رقبای روس نشده بود. اما به جز غلامرضا تختی در این دوره از رقابت ها امامعلی حبیبی هم موفق به کسب مدال طلاشد.

حبیبی در این دوره از رقابت ها در وزن 67 کیلوگرم کشتی گرفت، او موفق شد شیگرو کازاهارا از ژاپن و آلیمبرگ بتسایف از شوروی سابق را با شکست رو به رو سازد و به اوج کشتی دنیا برسد. مهدی یعقوبی هم که در مسابقات کشتی آزاد 1951 قهرمانی جهان به عنوان سوم رسیده بود عنوان خود را با کسب مدال نقره در مسابقات المپیک 1956 ملبورن بهبود بخشید. ایران در المپیک 1956 ملبورن عالی کار کرد.

دوره بعدی حضور ایران در مسابقات جهانی به سال 1957 و مسابقات جهانی استانبول ترکیه برمی گردد. در این مسابقات نبی الله سروری کشتی گیر جوان ایرانی که در سال 1381 به رحمت خدا رفت در وزن ششم مدال طلارا دریافت کرد و ستاره مسابقات شد.

حسین ملاقاسمی هم در وزن سوم مدال نقره گرفت. نبی سروری در وزن 79 کیلوگرم استیجزت لادزه روس را برد اما مهمترین پیروزی او، پیروزی بر حسن گنکور از ترکیه بود. سروری ستاره مسابقات شد و کیان ورزشی در سال 1337 او را به عنوان مرد سال ورزش ایران معرفی کرد. همان طور که گفتیم در سال 1381، نبی سروری که در این زمان 69 ساله بود چشم از جهان فرو بست. او در مسابقات داخلی بعد از پیروزی برابر مرحوم فردین ملی پوش شد.