هنگامی که نمایشنامه های «هارولد پینتر» را می خوانیم شاید در وهله اول در نیابیم که منشاء آغازین این شخصیت های ترس خورده و مضطرب که انگار همواره عاملی شناخته یا ناشناخته از بیرون یا درون تهدیدشان می کند، تجربه های نوجوانی نویسنده یی باشد که روزگاری از ترس نئونازیست های انگلیسی خواب راحت نداشته و مدام در این هراس به سر می برده که یک روز که از مدرسه به خانه برمی گردد یکی از آن نئونازیست های متعصب بلایی سرش بیاورد. این همان هراسی است که بعدها در اولین نمایشنامه های «پینتر» مثل «اتاق»، «جشن تولد» و... به شکلی کاملا متفاوت از منشاء واقعی خود رخ نمود. بین ادبیات و واقعیت نسبتی است که خود را در محتوای