سجاد صاحبان زند: نیما یوشیج گرچه اولین شاعری نبود که علیه قانون های دست و پاگیر ادبیات کلاسیک شورید، اما از آنجایی که شاعری مطرح بود و شعرهای کلاسیکش هیچ کم نداشت، بدل به اولین شاعر ادبیات مدرن ایران شد. او برای حرف ها، تئوری ها و شعرهایش آن قدر دلیل و منطق داشت که بتواند منطق آن را به همگان بقبولاند. دیروز پدر شعر مدرن فارسی، که برخی آن را به غلط شعر نو می خوانند، صد و ده ساله شد. نیما که نام شناسنامه یی اش علی اسفندیاری است، 21 آبان ماه 1276 در روستای یوش، واقع در مازندران به دنیا آمد. پدر نیما همچون پدر بسیاری از هنرمندان مردی سختگیر بود. نیما دوره کودکی اش را در دامان طبیعت گذراند. نیما خواندن و نوشتن را در زادگاه خویش نزد ملای ده آموخت. دوازده سال داشت که با پدر به تهران آمد. او کمی بعد وارد مدرسه سن لویی شد، جایی که فرانسه آموخت تا از این راه با ادبیات جهان آشنا شود. آشنایی او با نظام وفا به ابعاد دانشش افزود. اینگونه بود که او با دانش عمیق از ادبیات کلاسیک ایران و ادبیات غرب، پایه گذار شعر مدرن فارسی شد.یکی از دستاوردهای بزرگ نیما، علاوه بر دستاوردهای نو در شعر فارسی به لحاظ فرم، وارد کردن گفتار و کلام مردم به ادبیات است. نیما در کتاب «حرف های همسایه» به شاعران جوان توصیه می کند که شعر را تا حد ممکن به گفتار روزمره مردم نزدیک کنند.از جمله دیگر آثار نیما می توان به ماخ لولا، ناقوس، شهر صبح شهر شب، آهو و پرنده ها، دنیا خانه من است، قلم انداز، نامه های نیما به همسرش، عنکبوت، فریادهای دیگر، کندوهای شبانه، حکایات و خانواده سرباز و آب در خوابگه مورچگان اشاره کرد.