قال الصادق (ع:)

“یا صالح! اتبع من یبکیک وهو لک ناصح و لاتتبع من یضحیکک و هو لک غاش وتستردون علی الله جمیعا فتعلمون. ”(اصول کافی، ج 4، باب الشعر) امام صادق (ع) خطاب به یکی از دوستانش فرمود:“ای صالح از کسی که تو را می گریاند تبعیت کن که خیرخواه توست وتابع کسی مباش که تورامی خنداند زیرا او نسبت به تو دغل باز می باشد وهمگی به سوی خدابرخواهید گشت،پس آگاه باشید. ”براساس روایت دوستی هایی که در مجلس عیش ونوش و بذله گویی ها وخوشگذرانی ها ایجاد می شود ناپایدار است و بر اساس غل وغش می باشد زیرا افراد به خاطر ارضای این مطلب در خویش با یکدیگر رفیق می شوند وبیشتر در مجالس خنده وتمسخر با یکدیگر رفاقت می کنندوغالبا هم ادعای رفاقتشان فوق العاده زیاد است و اگر هم چنانچه در گرفتاری های جزئی به شما هم کمکی می کنند به جهت تداوم همین مسئله است اما در جایی که پای حق در میان می آید و شما می خواهید از آن دفاع کنید و پافشاری نمایید چون احقاق حق شما به ضرر او می باشد شما راخرد خواهد کرد.از طرفی معلول همیشه تابع علت است تاعلت هست معلول هم هست اما همین که ناپدید شد معلول نیز معدوم می گردد در این مواقع دوستی ها تا زمانی ادامه دارد که پای خنده، بذله وشوخی در میان است. وقتی که اینها از بین رفت علت دوستی نیز از بین می رود وتبدیل به دشمنی می شود بنابراین و به صراحت قرآن کریم بسیاری از دوستی ها در قیامت تبدیل به دشمنی می شود زیرا براساس تقوا شکل نگرفته است.“خداوندا دوستان ما را خیرخواه ما و از با تقوایان قرار بده”