نخل گردانی یکی از سنت های ویژه ماه محرم است که در بیش تر شهرهای استان یزد مرسوم است. در زواره هم روز عاشورا نخل در شهر گردانده می شود. نخل بزرگ زواره روز عاشورا چند صد کیلوگرم سنگین تر می شود، مردم برای برآورده شدن حاجت های خود برای نخل پارچه نذر می کنند. پارچه های رنگارنگ روی پایه های نخل گره می خورند و هر چهارگوشه نخل را یک نفر بر دوش می گیرد.

گرفتن پایه نخل افتخار بزرگی است که در گذشته نصیب هر خانواده ای نمی شد.

سمت گرفتن پایه نخل به شکل موروثی به پسر ارشد خانواده می رسد و در حال حاضر خانواده های سرشناس زواره پایه ای از نخل را در اختیار دارند.

علی گلی یکی از عزاداران زواره که پایه ای از نخل بزرگ و قدیمی حسینیه بزرگ را در اختیار دارد، می گوید: «در گذشته برای به دست آوردن هر پایه نخل، رقابت زیادی درمی گرفت اما این روزها دیگر از این رقابت خبری نیست.»

نخل بزرگی در حسینیه زواره قرار دارد که چندان قدیمی نیست اما نخل چوبی کوچک تری در حسینیه کوچک هست که از دوران قاجار به یادگار مانده. این نخل در روزهای عاشورا و تاسوعا از جایگاه اش جدا می شود و عصر عاشورا به سکویی که کنار حسینیه قرار دارد بازمی گردد.

نخل گردانی سنت کهنی در مرکز ایران است، مردم زواره نخل را نمادی از تابوت امام حسین(ع) می دانند و آن را مقدس و متبرک بر دوش می کشند.

روی دیوارهای حسینیه تاریخی زواره، آیینه هایی هم نصب شده، آیینه هایی کدر با قالب های چوبی زیبا، که سال ها روی دیوارهای حسینیه پابرجاست. یکی از اهالی زواره می گوید: «آیینه ها در حسینیه نصب شده که عزاداران گناهکار با دیدن تصویر خود در آیینه از کردار زشت خود شرمنده و خجالت زده شوند. در اطراف حسینیه سقاخانه های کوچکی هم وجود دارد که گویی دیگر کسی در آن جا شمعی روشن نمی کند. شمع های تا ته سوخته روی سطح فلزی سقاخانه مدت هاست خشکیده اما ایام محرم، سقاخانه ها هم پرنور می شوند.