بی شک بازیگری همچون رابرت دنیرو که مردم او را با اسکارهایش، نقش آفرینی هایش، بازی متودیستش و همکاری با کارگردانان بزرگی همچون «فرانسیس فورد کاپولا»، «برایان دپالما» و «مارتین اسکورسیزی» می شناسند، احتیاج به معرفی چندانی ندارد، اما این بار این بهانه با نشستن او بر مستند کارگردانی و ارائه دومین تجربه فیلمسازی اش به نام «چوپان خوب» به دست آمده است. این فیلم در عام درباره تاریخچه سازمان سیا و روزهای نخست شکل گیری آن و در جزء درباره تاثیر فعالیت های آن بر یک نفر در جریان زندگی اش در بزرگسالی است. «چوپان خوب» اگرچه دومین تجربه کارگردانی دنیرو پس از فیلم تقریبا موفق «داستان برونکس» (در سال 1993) است، اما فضای متفاوتی را به تصویر می کشد که به گفته این بازیگر، 10 سال بر روی آن کار کرد تا بتواند موضوع چنین حساسی همچون سازمان سیا و روایت داستانی تکان دهنده در قلب فعالیت های آن را برای تماشاگر عرضه کند. دنیرو که با فیلم های اولیه خود در نقش شخصیت های منفی مافیایی و گنگستری جا افتاد، از اواسط دهه 80 به بازی در فیلم های کمدی روی آورد، اما دومین تجربه فیلمسازی او رجعتی به تم آشنای جاسوس بازی و عملیات مخفیانه گروه های اطلاعاتی است. دنیرو در مصاحبه هایش گفته است که فیلم «چوپان خوب» برای او پروژه ای تفریحی بوده است.