سینماگران بسیاری در طول تاریخ هنر هفتم وسوسه ساختن فیلم با موضوعیت و محوریت ورزش را در سر داشته اند. تلاش هایی هم در این زمینه صورت گرفت اما اکثرشان بدل به مضحکه منتقدان شد. از رمانس سطحی «ویمبلدون» گرفته تا «گل، رویا آغاز می شود» همه و همه شکست هایی بیش به شمار نمی روند. اما در این میان بوکس با آن سوژه های نابش بیشتر زمینه را برای کارگردانان و نویسنده ها فراهم ساخت تا با الهام گرفتن از وجه تراژیک و قهرمانانه این ورزش ذاتا خشن چشمان زیادی را روی پرده های سینما به خود خیره کنند. اگر شکستی که فوتبال در این زمینه خورد («پیروزی» جان هیوستون را کنار بگذاریم) به سبب تیمی بودنش بود، در نقطه مقابل بوکس با کاراکترهای تکش و قهرمانان تنهایش به اوج تبدیل مدیوم ورزش به سینما رسید و این طور بود که جریان فیلم های بیوگرافیکال یا داستانی از این مشت های آهنین آغاز شد.