بهرام توکلی گفت: در«پابرهنه در بهشت» دغدغه هایی مطرح شده است که می تواند دغدغه همه ما در حال حاضر باشد. این فیلم فیلمی است مانند کارهای دیگر که نقاط ضعف و قوتی دارد و به نسبت دیگر فیلم ها هیچ ویژگی عجیب و غریبی ندارد، بنابراین هرکسی می تواند مخاطب آن باشد.

او ایده اولیه ساخت این فیلم را براساس فیلم مستندی که قبلا کار کرده دانست و افزود: درواقع شبیه چنین چیزی در واقعیت وجود دارد و از روز اول نوشتن فیلمنامه و در انتخاب بازیگر و گریم سعی مان این بود تا از کلیشه تکراری که دارد اتفاق می افتد بیرون بیاییم. این کارگردان درباره استفاده از نریشن در فیلم گفت: گفتار متن هم یک فرم و انتخاب و یکی از امکانات صوتی فیلم است و می شود از آن استفاده خوب کرد. در جاهایی از فیلم این اتفاق خوب افتاده و جاهایی هم می توانست بهتر و کم تر از این باشد.

وی که با این فیلم حضور موفقی را در بیست و پنجمین جشنواره فیلم فجر پشت سر گذاشته است، با اشاره به این حضور گفت: همین که در بخش مسابقه جشنواره در کنار داریوش مهرجویی، کیومرث پوراحمد و رخشان بنی اعتماد که از بچگی با فیلم های آنها بزرگ شدم، فیلم داشتم برای من مهم ترین جایزه بود و هیچ انتظار دیگری نداشتم.

این کارگردان درباره کار آینده اش گفت: برای یک فیلم اجتماعی به نام «اسب های چوبی» پروانه ساخت گرفتم و الآن هم در مرحله بازنویسی فیلمنامه هستیم. همیشه ساختن فیلم دوم سخت تر از ساختن فیلم اول است.

«پابرهنه در بهشت» با بازی هومن سیدی، امین تارخ، افشین هاشمی، سیروس همتی، امیر کاوه آهنجان، مرضیه وفامهر و نگار جواهریان درباره یحیی، روحانی جوانی است که محلی نامتعارف را برای ادامه خدمتش انتخاب می کند: قرنطینه بیماران لاعلاجی که علاوه بر درگیری های جسمی، دغدغه های شدید و بی پاسخ ذهنی دارند. یحیی در کنار آنها زندگی می کند و خود به عنوان روحانی چیزهای بسیاری یاد می گیرد و احساس می کند زندگی او به عنوان یک روحانی واقعی از روز حضورش در آن قرنطینه شروع شده است.